Zepatier 50 mg+100 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 50 mg elbaswiru i 100 mg grazoprewiru; tabletki zawierają laktozę oraz sód.

Lek przeciwwirusowy, zawierający dwie substancje czynne o różnych mechanizmach działania, których profile oporności nie nakładają się na siebie, co umożliwia wpływ na HCV w wielu różnych stadiach cyklu życia wirusa. Elbaswir jest inhibitorem białka NS5A HCV niezbędnego do replikacji wirusowego RNA i utworzenia wirionu. Grazoprewir jest inhibitorem proteazy NS3/4A HCV koniecznej do proteolitycznego rozszczepienia kodowanej przez HCV poliproteiny (do dojrzałych form białek NS3, NS4A, NS4B, NS5A oraz NS5B), niezbędnej do replikacji wirusa. Po podaniu doustnym elbaswir osiąga C_max w czasie ok. 3 h (zakres od 3 do 6 h); grazoprewir - w czasie 2 h (zakres od 30 min do 3 h). Bezwzględna biodostępność elbaswiru wynosi 32%; grazoprewiru - 15-27% po podaniu pojedynczej dawki i wzrasta do 20-40% po podaniu wielokrotnym. Elbaswir i grazoprewir w znacznym stopniu wiążą się z białkami osocza - odpowiednio >99,9% i 98,8%. Są częściowo eliminowane w mechanizmie metabolizmu tlenowego, głównie z udziałem CYP3A. Wydalane są przede wszystkim z kałem (>90%). T_0,5 w końcowej fazie eliminacji wynosi ok. 24 h dla elbaswiru i ok. 34 h dla grazoprewiru.

Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (WZW C) u dorosłych oraz młodzieży w wieku ≥12 lat o mc. co najmniej 30 kg. Swoista genotypowo aktywność wirusa typu C (HCV).

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności wątroby (B lub C wg Child-Pugh). Jednoczesne podawanie z inhibitorami aktywności polipeptydu transportującego aniony organiczne 1B (OATP1B), takimi jak ryfampicyna, atazanawir, darunawir, lopinawir, sakwinawir, typranawir, kobicystat lub cyklosporyna. Jednoczesne podawanie z induktorami cytochromu P450 3A (CYP3A) lub glikoproteiny P (P-gp), takimi jak efawirenz, fenytoina, karbamazepina, bozentan, etrawiryna, modafinil lub ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum).

Lek można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. Nie wiadomo, czy elbaswir lub grazoprewir i ich metabolity przenikają do mleka ludzkiego (są obecne w mleku zwierząt) - należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. W przypadku stosowania skojarzonego leczenia preparatem z rybawiryną, kobiety w wieku rozrodczym lub ich partnerzy podczas leczenia i przez pewien czas po jego zakończeniu muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji. W przypadku stosowania z rybawiryną, informacje dla rybawiryny dotyczące stosowania antykoncepcji, wykonywania testów ciążowych oraz wpływu na ciążę, karmienie piersią i płodność dotyczą również tego schematu skojarzonego leczenia (patrz ChPL rybawiryny). Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu elbaswiru lub grazoprewiru na płodność, gdy ekspozycja na elbaswir i grazoprewir była większa niż ekspozycja występująca u ludzi w przypadku podania zalecanej dawki klinicznej.

Doustnie. Dorośli: 1 tabl. raz na dobę. Schemat i czas trwania leczenia. Genotyp HCV 1a: czas leczenia preparatem - 12 tyg.; w celu zmniejszenia ryzyka niepowodzenia leczenia należy rozważyć stosowanie leku przez 16 tyg. z rybawiryną u pacjentów, u których początkowe miano RNA HCV wynosi >800 000 j.m./ml i (lub) z obecnością swoistych polimorfizmów NS5A, powodujących co najmniej 5-krotne zmniejszenie aktywności elbaswiru (dawka rybawiryny: mc. <66 kg - 800 mg/dobę, 66-80 kg -1000 mg/dobę, 81-105 kg - 1200 mg/dobę, >105 kg - 1400 mg/dobę, rybawiryna podawana w 2 dawkach podzielonych podczas posiłku). Genotyp HCV 1b: czas leczenia preparatem - 12 tyg. Genotyp HCV 4: czas leczenia preparatem - 12 tyg.; w celu zmniejszenia ryzyka niepowodzenia leczenia należy rozważyć stosowanie leku przez 16 tyg. z rybawiryną u pacjentów, u których początkowe miano RNA HCV wynosi >800 000 j.m./ml (dawka rybawiryny: mc.<66 kg - 800 mg/dobę, 66-80 kg -1000 mg/dobę, 81-105 kg - 1200 mg/dobę, >105 kg - 1400 mg/dobę, rybawiryna podawana w 2 dawkach podzielonych podczas posiłku). Uwagi. W przypadku wystąpienia wymiotów w ciągu 4 h po podaniu dawki, dodatkową tabletkę można przyjąć do 8 h przed następną dawką; jeśli wymioty wystąpią po ponad 4 h od podania dawki, nie ma konieczności przyjmowania dodatkowej dawki. W przypadku pominięcia dawki, gdy od zwykłej pory przyjmowania leku upłynęło mniej niż 16 h, należy przyjąć lek jak najszybciej, a następną dawkę - o zwykłej porze; jeśli od zwykłej pory przyjmowania leku upłynęło >16 h, nie należy przyjmować pominiętej dawki, a następną dawkę przyjąć wg zwykłego schematu dawkowania. Nie należy przyjmować dawki podwójnej. Dzieci i młodzież: nie ma konieczności dostosowywania dawki preparatu u młodzieży w wieku ≥12 lat o mc. co najmniej 30 kg. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku <12 lat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawki. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (w tym u pacjentów poddawanych hemodializie i dializie otrzewnowej). Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (A wg Child-Pugh); lek jest przeciwwskazany u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (B lub C wg Child-Pugh); nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u pacjentów z przeszczepioną wątrobą. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości; można je przyjmować podczas posiłku lub niezależnie od posiłku.

Laboratoryjne badania czynności wątroby należy wykonać przed rozpoczęciem leczenia preparatem, w 8. tyg. leczenia oraz w przypadkach wskazanych ze względów klinicznych. U pacjentów leczonych przez 16 tyg. należy wykonać dodatkowe badania czynności wątroby w 12. tyg. leczenia. Pacjentów należy poinstruować, aby niezwłocznie zgłosili się do fachowego personelu medycznego w przypadku wystąpienia pierwszych objawów zaburzeń czynności wątroby, takich jak: zmęczenie, osłabienie, braku apetytu, nudności i wymioty, żółtaczka lub odbarwienia stolca. W przypadku potwierdzonego zwiększenia aktywności AlAT przekraczającego 10 x GGN (górną granicę normy) należy rozważyć przerwanie stosowania leku. Leczenie należy przerwać, jeśli zwiększeniu aktywności AlAT towarzyszą objawy zapalenia wątroby lub zwiększenie stężenia bilirubiny sprzężonej, aktywności ALP lub INR. Aktywność swoista genotypowo. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów zakażonych genotypami 2, 3, 5 i 6 HCV (brak skuteczności leczenia). Ponowne leczenie. Nie wykazano skuteczności leku u pacjentów leczonych wcześniej elbaswirem i grazoprewirem albo preparatami należącymi do tej samej grupy, takimi jak inhibitory NS5A lub inhibitory NS3/4A inne niż telaprewir, symeprewir, boceprewir. Interakcje. Jednoczesne podawanie leku z inhibitorami OATP1B jest przeciwwskazane, ponieważ może spowodować istotne zwiększenie stężenia grazoprewiru w osoczu. Jednoczesne podawanie leku z induktorami CYP3A lub P-gp jest przeciwwskazane, ponieważ może spowodować istotne zmniejszenie stężeń elbaswiru oraz grazoprewiru w osoczu i może doprowadzić do osłabienia działania terapeutycznego preparatu. Jednoczesne stosowanie leku z silnymi inhibitorami CYP3A powoduje zwiększenie stężeń elbaswiru i grazoprewiru i nie jest zalecane. HCV i HBV. W trakcie leczenia lekami przeciwwirusowymi o działaniu bezpośrednim i po takim leczeniu zgłaszano przypadki reaktywacji wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV), niekiedy prowadzące do zgonu. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać u wszystkich pacjentów badanie przesiewowe na obecność HBV. Pacjenci ze współistniejącym zakażeniem HBV/HCV są zagrożeni reaktywacją HBV i dlatego należy ich monitorować oraz postępować zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi. Cukrzyca. U pacjentów z cukrzycą po rozpoczęciu leczenia HCV lekiem przeciwwirusowym o działaniu bezpośrednim (DAAV), może nastąpić poprawa regulacji stężenia glukozy, mogąca prowadzić do objawowej hipoglikemii. U pacjentów z cukrzycą rozpoczynających leczenie DAAV należy ściśle kontrolować stężenie glukozy, zwłaszcza przez pierwsze 3 miesiące, a tok leczenia cukrzycy należy w razie konieczności modyfikować. Lekarza prowadzącego leczenie cukrzycy należy poinformować, kiedy pacjent rozpoczyna leczenie DAAV. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci <12 lat. Substancje pomocnicze. Ze względu na zawartość laktozy, leku nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera 69,85 mg sodu na tabletkę co odpowiada 3,5% zalecanej przez WHO maksymalnej dobowej dawki sodu u osób dorosłych wynoszącej 2 g.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ten lek może wywołać następujące działania niepożądane:

Jeśli wystąpi jakiekolwiek z następujących działań niepożądanych, należy powiedzieć o tym lekarzowi
lub farmaceucie.

Bardzo często: mogą występować częściej niż u 1 osoby na 10
- uczucie nadmiernego zmęczenia (zmęczenie)
- ból głowy

Często: mogą występować nie częściej niż u 1 osoby na 10
- nudności
- uczucie osłabienia lub brak energii
- świąd
- biegunka
- problemy z zasypianiem (bezsenność)
- ból stawów lub bolesność i obrzęk stawów
- zaparcia
- zawroty głowy
- utrata apetytu
- uczucie rozdrażnienia
- bóle mięśni
- ból brzucha
- nietypowe wypadanie lub przerzedzenie włosów
- uczucie nerwowości (niepokój)
- depresja
- suchość w jamie ustnej
- wymioty

Niezbyt często: mogą występować nie częściej niż u 1 osoby na 100
- nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych czynności wątroby

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Elbaswir i grazoprewir są substratami CYP3A i P-gp. Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu z induktorami CYP3A lub P-gp, takimi jak: karbamazepina, fenytoina, bozentan, ziele dziurawca zwyczajnego - Hypericum perforatum, efawirenz, etrawiryna, modafinil (zmniejszenie stężenia elbaswiru i grazoprewiru we krwi, ryzyko osłabiania skuteczności terapeutycznej). Nie jest zalecane stosowanie preparatu z silnymi inhibitorami CYP3A, takimi jak ketokonazol (ryzyko zwiększenia stężenia elbaswiru i grazoprewiru we krwi). Stosowanie z inhibitorami P-gp prawdopodobnie będzie miało minimalny wpływ na stężenie elbaswiru i grazoprewiru we krwi. Grazoprewir jest substratem białek transportujących leki OATP1B. Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu z inhibitorami OATP1B, takimi jak: ryfampicyna (zahamowanie aktywności OATP1B - zwiększenie stężenia grazoprewiru we krwi); elwitegrawir/kobicystat/emtrycytabina/fumaran dizoproksylu tenofowiru - w ustalonych dawkach jako lek złożony, atazanawir/rytonawir, darunawir/rytonawir, lopinawir/rytonawir, sakwinawir/rytonawir, typranawir/rytonawir, atazanawir, cyklosporyna (skojarzenie mechanizmów, w tym zahamowanie aktywności OATP1B i (lub) zahamowanie aktywności CYP3A - zwiększenie stężenia elbaswiru i (lub) grazoprewiru we krwi). Nie można wykluczyć, że grazoprewir jest substratem białka transportującego, warunkującego oporność w raku piersi (BCRP). Elbaswir i grazoprewir są inhibitorami białka transportującego, warunkującego oporność w raku piersi (BCRP) działającymi na poziomie przewodu pokarmowego u ludzi i mogą powodować zwiększenie stężeń we krwi jednocześnie podawanych substratów BCRP. Obserwowano zwiększenie stężania następujących substratów BCRP: atorwastatyna (nie należy przekraczać dawki atorwastatyny wynoszącej 20 mg/dobę), rozuwastatyna (nie należy przekraczać dawki rozuwastatny wynoszącej 10 mg/dobę), fluwastatyna, lowastatyna, symwastatyna (nie należy przekraczać dawki fluwastatyny, lowastatyny ani symwastatyny wynoszącej 20 mg/dobę), sunitynib (może być wymagane dostosowanie dawki sunitynibu). Elbaswir nie jest inhibitorem CYP3A, a grazoprewir jest słabym inhibitorem CYP3A - nie jest konieczne dostosowywanie dawki substratów CYP3A w przypadku jednoczesnego podawania z preparatem. Zaleca się częste monitorowanie stężeń takrolimusu (substrat CYP3A) w pełnej krwi, zmian czynności nerek oraz działań niepożądanych związanych z takrolimusem po rozpoczęciu jednoczesnego podawania preparatu. W trakcie leczenia może być konieczne ścisłe monitorowanie oraz potencjalne dostosowanie dawki takrolimusu (stężenie takrolimusu może się zmniejszyć w związku z klirensem HCV). Elbaswir w minimalnym stopniu hamuje aktywność P-gp, grazoprewir nie jest inhibitorem P-gp. Nie obserwowano znaczącego klinicznie zwiększenia stężenia digoksyny (substratu P-gp); nie jest wymagane dostosowanie dawki. Przewiduje się zwiększenie stężenie dabigatranu (substratu P-gp), co może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka krwawienia; zaleca się monitorowanie parametrów klinicznych i laboratoryjnych. Zaleca się ścisłe kontrolowanie wartości INR dla wszystkich antagonistów witaminy K (powodem zalecenia są zmiany czynności wątroby w trakcie leczenia preparatem). Słabe hamowanie aktywności CYP3A przez grazoprewir może zwiększać stężenia substratów CYP3A. Ponadto, stężenia leków w osoczu będących substratami CYP3A mogą być zmniejszone poprzez poprawę czynności wątroby podczas leczenia DAA związaną z klirensem HCV. Z tego względu podczas leczenia może być konieczne ścisłe monitorowanie oraz potencjalne dostosowanie dawkowania substratów CYP3A o wąskim indeksie terapeutycznym (np. inhibitorów kalcyneuryny), ponieważ stężenia leków mogą się zmieniać. Elbaswir i grazoprewir nie są inhibitorami OATP1B. Nie oczekuje się istotnych klinicznie interakcji z preparatem jako inhibitorem aktywności innych enzymów CYP, UGT1A1, esteraz (CES1, CES2 i CatA), OAT1, OAT3 i OCT2. Nie można wykluczyć możliwości hamowania aktywności BSEP przez grazoprewir. Możliwość indukowania metabolizmu leków metabolizowanych przez izoenzymy CYP przez elbaswir lub grazoprewir podawanych w dawkach wielokrotnych jest mało prawdopodobna. Nie jest wymagane dostosowanie dawki w przypadku stosowania z: famotydyną, pantoprazolem, lekami zobojętniającymi kwas solny w żołądku (wodorotlenek glinu lub magnezu; węglan wapnia), montelukastem, sofosbuwirem, fumaranem dizoproksylu tenofowiru, lamiwudyną, abakawirem, entekawirem, emtrycytabiną, rylpiwiryną, dolutegrawirem, raltegrawirem, pitawastatyną, prawastatyną, mykofenolanem mofetylu, prednizonem, buprenorfiną, naloksonem, metadonem, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel), octanem wapnia, węglanem sewelameru, midazolamem.

MSD Polska Sp. z o.o.
ul. Chłodna 51
00-867 Warszawa
22-549-51-00
[email protected]
www.msd.pl