Zivafert 5000 j.m. proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań

1 fiolka zawiera 5000 j.m. wysoko oczyszczonej ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej.

Ludzka gonadotropina kosmówkowa otrzymywana z moczu kobiet w ciąży. Stymuluje steroidogenezę w gonadach oraz posiada biologiczny skutek działania podobny do hormonu luteinizującego (LH). Pobudza wytwarzanie estrogenów i progesteronu po owulacji. Farmakokinetyka gonadotropiny kosmówkowej po podaniu podskórnym wykazuje dużą zmienność osobniczą. T_0,5 wynosi ok. 37 h. Po podaniu, hCG wydalane jest głównie przez nerki.

Do stosowania u kobiet, u których nie występuje jajeczkowanie lub występuje rzadko (oligoowulacja), w celu wywołania owulacji i luteinizacji po stymulacji wzrostu pęcherzyków. W przypadku stosowania technik wspomaganego rozrodu (ART), takich jak zapłodnienie in vitro, lek jest stosowany w celu wywołania ostatecznego dojrzewania pęcherzyków i luteinizacji, po stymulacji wzrostu pęcherzyków.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niekontrolowane endokrynopatie inne niż gonadowe (np. zaburzenia tarczycy, nadnerczy lub przysadki). Nowotwór piersi, macicy, jajnika. Nieprawidłowe (inne niż menstruacyjne) krwawienie z pochwy z nieznanej przyczyny. Preparatu nie należy stosować, gdy nie można uzyskać skutecznego wyniku leczenia, np. w przypadku pierwotnej niewydolności jajników. Wady rozwojowe narządów płciowych uniemożliwiające rozwój ciąży. Włókniaki macicy uniemożliwiające rozwój ciąży.

Preparat nie ma zastosowania w ciąży i w okresie karmienia piersią. Dane kliniczne dotyczące ekspozycji w okresie ciąży oraz przenikania ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej do mleka ludzkiego nie są dostępne.

Domięśniowo lub podskórnie. Leczenie powinno zostać rozpoczęte przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu niepłodności. Kobietom, u których nie występuje jajeczkowanie lub występuje rzadko należy podać jedną fiolkę (5000 j.m.) lub dwie fiolki (10 000 j.m.) leku w czasie 24-48 h od momentu osiągnięcia optymalnej stymulacji wzrostu pęcherzyków. Zaleca się, aby pacjentka odbyła stosunek płciowy w dniu wykonania wstrzyknięcia i dzień po wstrzyknięciu leku. W przypadku stosowania technik wspomaganego rozrodu, takich jak zapłodnienie in vitro, należy podać jedną fiolkę (5000 j.m.) lub dwie fiolki (10 000 j.m.) leku w czasie 24-48 h po ostatnim podaniu FSH lub hMG tj. gdy zostanie osiągnięta optymalna stymulacja wzrostu pęcherzyków. Lek jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci. Sposób podania. Po dodaniu rozpuszczalnika do proszku, uzyskany roztwór należy niezwłocznie podać domięśniowo lub podskórnie.

W przypadku podejrzenia reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie preparatu i zbadać inne możliwe przyczyny wystąpienia tych reakcji. Ryzyko ciąży pozamacicznej jest zwiększone u niepłodnych kobiet leczonych technikami wspomaganego rozrodu. W związku z tym ważne jest wczesne potwierdzenie ciąży wewnątrzmacicznej w badaniu USG. Przed leczeniem pacjentek z powodu niewystarczającej endogennej stymulacji gonad należy przeprowadzić badanie w celu wykluczenia anatomicznych anomalii narządów płciowych lub zaburzeń endokrynologicznych innych niż gonadowe (np. zaburzenia tarczycy lub nadnerczy, cukrzyca). Pierwotną niewydolność jajników należy wykluczyć poprzez oznaczenie poziomu gonadotropin. W ciążach występujących po indukcji owulacji za pomocą gonadotropin istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia poronienia i ciąż mnogich. Ciąża mnoga, szczególnie o dużej liczbie zarodków, niesie ze sobą zwiększone ryzyko powikłań położniczych i okołoporodowych. Rodziców należy poinformować o ryzyku wystąpienia ciąży mnogiej przed rozpoczęciem leczenia. Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po zastosowaniu technik wspomaganego rozrodu może być wyższa niż po zapłodnieniu naturalnym. Uważa się, że jest to spowodowane czynnikami przyczyniającymi się do niepłodności (np. wiek matki, charakterystyka nasienia) i zwiększoną częstością występowania ciąż mnogich. Zgłoszono przypadki zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (zarówno związane, jak i niezwiązane z zespołem hiperstymulacji jajników - OHSS) po leczeniu gonadotropinami. Zakrzep wewnątrznaczyniowy powstały w naczyniu żylnym lub tętniczym może spowodować ograniczenie dopływu krwi do ważnych narządów lub do kończyn. U kobiet z rozpoznanymi czynnikami ryzyka zakrzepicy, takimi jak zaburzenia zakrzepowo-zatorowe w wywiadzie osobistym lub rodzinnym, znaczna otyłość lub trombofilia, leczenie gonadotropinami może zwiększyć ryzyko wystąpienia żylnych lub tętniczych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych. U takich kobiet należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka związanego z metodą zapłodnienia in vitro. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że sama ciąża również zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych. Istnieją doniesienia o nowotworach jajników i innych nowotworach układu rozrodczego, zarówno łagodnych, jak i złośliwych, u kobiet, które przeszły wielokrotne leczenie niepłodności. Nie ustalono dotychczas wpływu gonadotropin na rozwój łagodnych i złośliwych nowotworów u niepłodnych kobiet. Zespół hiperstymulacji jajników (OHSS) jest stanem klinicznym różniącym się od niepowikłanego powiększenia jajników. Ciężki OHSS może zagrażać życiu pacjentki. W rzadkich przypadkach przebieg OHSS może być powikłany wystąpieniem zakrzepów żylnych lub tętniczych. Zgłaszano również przypadki OHSS z towarzyszącymi przemijającymi nieprawidłowościami parametrów czynności wątroby świadczącymi o zaburzeniach czynności wątroby z obecnością zmian morfologicznych lub bez tych zmian w biopsji wątroby. OHSS może być spowodowany przez podanie ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG) oraz ciążę (endogenna hCG). Wczesne objawy OHSS występują na ogół w ciągu 10 dni po podaniu hCG i mogą być związane z nadmierną odpowiedzią jajników na stymulację gonadotropinami. Późny OHSS występuje po ponad 10 dniach od podania hCG, jako konsekwencja zmian hormonalnych zachodzących podczas ciąży. Ze względu na ryzyko wystąpienia OHSS, należy kontrolować pacjentki przez co najmniej 2 tyg. po podaniu hCG. Kobiety, u których stwierdza się obecność czynników ryzyka wzmożonej odpowiedzi jajników, mogą być szczególnie podatne na wystąpienie OHSS w trakcie leczenia lub po leczeniu preparatem. W 1. cyklu stymulacji jajników u kobiet, u których tylko częściowo znane są czynniki ryzyka, zaleca się uważną obserwację pod kątem występowania wczesnych podmiotowych i przedmiotowych objawów OHSS. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia OHSS, przed leczeniem oraz w regularnych odstępach czasu w trakcie leczenia należy wykonywać ultrasonograficzną ocenę rozwoju pęcherzyków. Przydatne może być również równoczesne oznaczanie stężenia estradiolu w surowicy. Stosowanie technik wspomaganego rozrodu (ART) zwiększa ryzyko wystąpienia OHSS w postaci ≥18 pęcherzyków o średnicy ≥11 mm. W momencie, gdy występuje ≥30 pęcherzyków, zaleca się wstrzymać podawanie hCG. Przestrzeganie stosowania zalecanej dawki leku i schematu leczenia oraz dokładne monitorowanie odpowiedzi jajników jest kluczowe w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników. Jeśli dojdzie do rozwoju OHSS, należy wdrożyć standardowe i odpowiednie schematy leczenia OHSS i ich przestrzegać. Zgłoszono przypadki skrętu jajnika po leczeniu gonadotropinami. Skręt jajnika może być związany z występowaniem innych zaburzeń, takich jak OHSS, ciąża, przebyte wcześniej operacje jamy brzusznej, skręt jajnika w wywiadzie oraz torbiel jajnika stwierdzona obecnie lub w przeszłości. Ryzyko uszkodzenia jajnika w wyniku ograniczenia dopływu krwi można zmniejszyć dzięki wczesnej diagnostyce i natychmiastowemu odprowadzeniu skrętu jajnika. Lek zawiera <1 mmol sodu (23 mg) na wstrzyknięcie, tzn. lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W przypadku zauważenia któregokolwiek z następujących poważnych działań niepożądanych
należy przerwać stosowanie leku Zivafert i natychmiast zgłosić się do lekarza - może być
konieczna pilna pomoc medyczna:
- Łagodna lub umiarkowana nadmierna stymulacja jajników (zespół hiperstymulacji jajników),
  która objawia się powiększeniem jajników, torbielami jajników, bólem brzucha z wymiotami
  i nudnościami (patrz także punkt 2. „Zespół hiperstymulacji jajników”). Jest to częste działanie
  niepożądane (może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób).
- Ciężka nadmierna stymulacja jajników (zespół hiperstymulacji jajników) charakteryzująca się
  bólem w podbrzuszu (miednicy), nudnościami, wymiotami, wzrostem masy ciała, gromadzeniem
  się płynów w jamie brzusznej (wodobrzusze) lub klatce piersiowej (wysięk opłucnowy). Jest to
  niezbyt częste działanie niepożądane (może wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób).
- Pęknięcie torbieli jajnika (jako rzadkie powikłanie ciężkiego zespołu hiperstymulacji jajników,
  może wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób).
- Tworzenie się skrzepów w naczyniach krwionośnych (zdarzenia zakrzepowo-zatorowe), jako
  powikłanie zespołu hiperstymulacji jajników. Jest to rzadkie działanie niepożądane (może
  wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób).
- Ciężkie uogólnione reakcje uczuleniowe, które mogą obejmować: obrzęk twarzy, oczu, warg,
  gardła lub języka, trudności w oddychaniu, świszczący oddech, wysypkę skórną. Jest to rzadkie
  działanie niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 osób).

Inne działania niepożądane:

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):
- reakcja w miejscu wstrzyknięcia, która może obejmować zaczerwienienie, zasinienie, obrzęk,
  świąd lub ból w miejscu wstrzyknięcia;
- obrzęk;
- zmiany nastroju;
- ból głowy;
- bolesność piersi.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):
- niepokój (pobudzenie);
- zmęczenie.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 osób):
- obrzęk w głębokich warstwach skóry, często wraz z pokrzywką;
- uogólnione wysypki skórne.

Jeśli wystąpi którekolwiek z rzadkich działań niepożądanych wskazanych powyżej, należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem, który oceni, czy należy przerwać leczenie lekiem Zivafert
lub natychmiast udać się do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
Tel.: + 48 22 49 21 301,
Faks: + 48 22 49 21 309,
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań interakcji. Nie zgłoszono jednak żadnych istotnych klinicznie interakcji z innymi lekami.

IBSA Poland Sp. z o.o.
Jana Pawła II 29
00-867 Warszawa
22-653-68-60
[email protected]