Zofran 16 mg czopki

Ondansetron

tylko na receptę
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest Zofran i w jakim celu się go stosuje

Zofran zawiera substancję czynną – ondansetron. Substancja ta należy do grupy leków
przeciwwymiotnych.

Ondansetron jest antagonistą receptora 5HT3. Działa hamująco na receptory 5HT3 neuronów
zlokalizowanych w obwodowym i ośrodkowym układzie nerwowym.

Lek Zofran w postaci czopków przeznaczony jest wyłącznie do podawania doodbytniczego.
Czopków nie należy połykać.

Zofran jest stosowany w:
- zapobieganiu i hamowaniu nudności oraz wymiotów wywołanych chemioterapią i radioterapią
  nowotworów

Należy poradzić się lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki, jeśli pacjent potrzebuje dodatkowych
informacji dotyczących stosowania leku.

Skład

1 czopek zawiera 16 mg ondansetronu.

Dawkowanie

Doodbytniczo. Dorośli. Droga podania i dawki ondansetronu powinny być dobierane indywidualnie. Chemioterapia o działaniu wymiotnym i radioterapia. W dniu przeprowadzenia chemioterapii o średnim działaniu wymiotnym lub radioterapii wywołującej wymioty ondansetron można podać pacjentowi doustnie, dożylnie, domięśniowo lub doodbytniczo. Zalecana dawka doodbytnicza wynosi 16 mg na 1- 2 h przed rozpoczęciem chemioterapii. Od 2 doby do maksymalnie 5 dób od przeprowadzenia chemio- lub radioterapii o działaniu wymiotnym, w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym, zaleca się kontynuowanie podawania ondansetronu, w postaciach doustnych lub doodbytniczych. Zalecana dawka doodbytnicza wynosi 16 mg raz na dobę. Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym. W dniu zastosowania chemioterapeutyku o silnym działaniu wymiotnym, np. dużych dawek cisplatyny, ondansetron można podać pacjentowi dożylnie, domięśniowo lub doodbytniczo. Zalecana dawka doodbytnicza wynosi 16 mg na 1-2 h przed chemioterapią. Przeciwwymiotne działanie ondansetronu może być zwiększone przez jednoczesne dodatkowe podanie dożylne 20 mg soli sodowej fosforanu deksametazonu również przed rozpoczęciem chemioterapii. Od 2 doby do maksymalnie 5 dób od przeprowadzenia chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym, w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym, zaleca się kontynuowanie podawania ondansetronu, w postaciach doustnych lub doodbytniczych. Zalecana dawka doodbytnicza wynosi 16 mg raz na dobę. Dzieci ≥6 miesięcy i młodzież. Nudności i wymioty wywołane chemioterapią nowotworów. Stosowanie u dzieci ondansetronu w postaci czopków nie jest zalecane. Zazwyczaj ondansetron podaje się dożylnie a następnie doustnie. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów z zaburzonym metabolizmem sparteiny i debryzochiny nie ma konieczności modyfikacji dawkowania leku. U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mg i dlatego nie zaleca się użycia leku w postaci doustnej lub parenteralnej.

Środki ostrożności

Ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes, należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem długiego odstępu QT. Zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT lub zaburzeń rytmu serca: z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej, z zastoinową niewydolnością serca, z bradyarytmią, przyjmujących inne leki wywołujące wydłużenie odstępu QT lub leki powodujące zaburzenia gospodarki elektrolitowej, przyjmujących leki zmniejszające częstość rytmu serca. U pacjentów leczonych ondansetronem zgłaszano niedokrwienie mięśnia sercowego. W niektórych przypadkach, głównie podczas podawania dożylnego, objawy występowały bezpośrednio po podaniu, jednak ustępowały w wyniku szybkiego rozpoczęcia leczenia. Z tego względu zaleca się ostrożność podczas i po podaniu ondansetronu. Przed zastosowaniem ondansetronu należy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię. Opisywano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których stwierdzano nadwrażliwość na innych antagonistów receptorów 5-HT3; w przypadku wystąpienia zaburzeń oddechowych należy zastosować leczenie objawowe i zachować szczególną ostrożność, ponieważ zaburzenia te mogą być zwiastunami reakcji nadwrażliwości. Lek może wydłużać czas pasażu jelitowego - pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy obserwować po podaniu ondansetronu. U pacjentów poddawanych zabiegowi usunięcia migdałków stosowanie ondansetronu w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom może powodować maskowanie utajonego krwawienia - tych pacjentów należy poddać wnikliwej obserwacji po podaniu ondansetronu. Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta, jeżeli wraz z ondansetronem stosowane są inne leki serotoninergiczne. W przypadku stosowania u dzieci i młodzieży ondansetronu w skojarzeniu z chemioterapią o działaniu hepatotoksycznym, pacjentów należy uważnie obserwować w kierunku zaburzeń czynności wątroby.

Podmiot odpowiedzialny

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl

Dodaj do koszyka

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?
Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze to rząd pajęczaków, które są szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Do tej pory udało się rozpoznać aż 900 gatunków tych krwiopijnych pasożytów. Pajęczaki upodobały sobie miejsca ciepłe, wilgotne, porośnięte paprociami i wysoką trawą. Kleszcze występują przede wszystkim w lasach i na ich obrzeżach, na łąkach, polach uprawnych, pastwiskach, nad brzegami rzek i jezior, a także w parkach i ogrodach. W naszym kraju najczęściej możemy spotkać kleszcza pospolitego (Ixodes ricinus) oraz kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus).

Czytaj dalej