Zolsketil pegylated liposomal 2 mg/ml konc. do sporz. dyspersji do infuzji

1 ml preparatu zawiera 2 mg chlorowodorku doksorubicyny w pegylowanych liposomach. Preparat zawiera sacharozę oraz całkowicie uwodornioną fosfatydylocholinę sojową (z nasion soi).

Cytotoksyczny antybiotyk antracyklinowy otrzymywany z hodowli Streptomyces peucetius var. caesius. Lek wbudowuje się między sąsiednie pary zasad w podwójnej helisie DNA, co uniemożliwia jej rozwinięcie konieczne do replikacji. Prowadzi to do zahamowania syntezy DNA, RNA i białek. Pegylowana liposomalna postać chlorowodorku doksorubicyny pozwala na wydłużenie czasu przebywania leku w układzie krążenia. Farmakokinetyka preparatu znacznie odbiega od standardowych postaci doksorubicyny. Po podaniu mniejszych dawek (10 mg/m² pc. – 20 mg/m² pc.) preparat wykazuje farmakokinetykę liniową; w zakresie dawek 10 mg/m² pc. – 60 mg/m² pc. farmakokinetyka jest nieliniowa. Preparat, w przeciwieństwie do standardowych postaci, które w znacznym stopniu ulegają dystrybucji do tkanek, pozostaje głównie w objętości płynu naczyniowego, a klirens doksorubicyny z krwi jest zależny od nośnika liposomalnego. Doksorubicyna staje się dostępna po opuszczeniu przez liposomy naczynia i przejściu do kompartmentu tkankowego. Po podaniu równoważnych dawek preparatu i postaci standardowych, wartości stężenia we krwi i AUC pegylowanej liposomalnej postaci są większe niż wartości uzyskiwane po standardowych postaciach chlorowodorku doksorubicyny. T_0,5 wynosi 24-231 h, ze średnią 73,9 h.

Lek jest wskazany u dorosłych: w monoterapii raka piersi z przerzutami u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem powikłań ze strony mięśnia sercowego; w leczeniu zaawansowanego raka jajnika u pacjentek, u których chemioterapia pierwszego rzutu związkami platyny zakończyła się niepowodzeniem; w leczeniu pacjentów z progresją szpiczaka mnogiego w terapii skojarzonej z bortezomibem, którzy wcześniej otrzymali co najmniej jeden rzut leczenia i którzy już zostali poddani transplantacji szpiku lub się do niej nie kwalifikują; w leczeniu mięsaka Kaposiego (KS) w przebiegu AIDS u pacjentów z małą liczbą CD4 (<200 limfocytów CD4/mm³) ze znacznym zajęciem błon śluzowych, skóry lub narządów wewnętrznych. Lek może być stosowany u dorosłych pacjentów z AIDS-KS chemioterapii pierwszego lub drugiego rzutu, gdy pomimo wcześniej stosowanej chemioterapii skojarzonej, złożonej z co najmniej dwóch spośród następujących leków: alkaloidów barwinka, bleomycyny i standardowej postaci farmaceutycznej doksorubicyny (lub innej antracykliny), obserwowano postęp choroby lub brak tolerancji.

Nadwrażliwość na substancję czynną, orzeszki ziemne lub soję lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie należy stosować preparatu u pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS, u których skuteczne może być leczenie miejscowe systemowe alfa-interferonem.

Nie stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne (istnieje ryzyko wywołania ciężkich wad wrodzonych u płodu). Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić unikania zajścia w ciążę w czasie, gdy one lub ich partnerzy są leczeni preparatem oraz przez 6 mies. po zaprzestaniu leczenia. Nie wiadomo, czy doksorubicyna w pegylowanych liposomach przenika do mleka. Ponieważ wiele leków, w tym antracykliny, przenika do mleka kobiecego i ze względu na potencjalne, ciężkie działania niepożądane u niemowląt karmionych piersią, matki muszą przerwać karmienie przed rozpoczęciem leczenia preparatem. Kobiety zakażone wirusem HIV w żadnym przypadku nie powinny karmić niemowląt piersią, aby uniknąć przeniesienia wirusa z matki na dziecko.

Dożylnie, we wlewie. Podawać tylko pod nadzorem specjalisty onkologa, mającego doświadczenie w stosowaniu leków cytotoksycznych. Preparatu nie można stosować zamiennie z innymi postaciami farmaceutycznymi chlorowodorku doksorubicyny. Rak piersi lub rak jajnika: 50 mg/m² pc., co 4 tyg., o ile choroba nie postępuje i tak długo jak pacjent toleruje leczenie. Szpiczak mnogi: 30 mg/m² w 4. dniu 3-tygodniowego cyklu leczenia bortezomibem w postaci 1-godzinnego wlewu podanego niezwłocznie po wlewie bortezomibu. Schemat leczenia bortezomibem obejmuje podanie dawki 1,3 mg/m² w 1., 4., 8. oraz 11. dniu w 3-tygodniowych cyklach leczenia. Leczenie powinno być kontynuowane dopóki utrzymuje się odpowiedź na leczenie, tak długo jak pacjent toleruje leczenie. Dzień leczenia skojarzonego (4. dzień cyklu) może być odroczony do 48 h, jeżeli wystąpią wskazania medyczne, jednak przerwa pomiędzy kolejnymi dawkami bortezomibu nie może być krótsza niż 72 h. Mięsak Kaposiego w przebiegu AIDS: 20 mg/m² pc. co 2-3 tyg. Należy unikać przerw krótszych niż 10 dni, gdyż nie można wykluczyć kumulacji leku i nasilenia toksyczności. Zaleca się prowadzenie leczenia przez 2-3 mies. Leczenie kontynuować w miarę potrzeb tak, aby utrzymać odpowiedź na terapeutyczną. U pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS leczonych preparatem, toksyczność hematologiczna może powodować konieczność zmniejszenia dawki, tymczasowego przerwania lub opóźnienia podania leczenia. Należy okresowo przerwać podawanie leku, gdy liczba granulocytów obojętnochłonnych (ANC) jest <1000/mm³ i (lub) liczba płytek jest <50 000/mm³. Równocześnie, w celu zwiększenia liczby krwinek, gdy ANC jest <1000/mm³, w kolejnych cyklach można podawać G-CSF (lub GM-CSF). Modyfikacja dawkowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. W celu opanowania działań niepożądanych (takich jak: rumień dłoni i podeszew stóp - PPE, zapalenie jamy ustnej lub toksyczność hematologiczna), dawka może być zmniejszona lub podana później. Erytrodyzestezja dłoniowo -podeszwowa (PPE). 1st. toksyczności (łagodny rumień, obrzęk lub łuszczenie się nieograniczające codziennej aktywności) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiła poprzednio toksyczność skórna 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiła - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiła poprzednio toksyczność skórna 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiła - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy. 2st. toksyczności (rumień, łuszczenie się lub obrzęk utrudniający, lecz nie uniemożliwiający normalnej aktywności fizycznej; małe pęcherze lub owrzodzenia o średnicy <2 cm) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy. 3st. toksyczności (tworzenie się pęcherzy, owrzodzeń lub obrzęków utrudniających chodzenie lub normalną codzienną aktywność; niemożliwe noszenie normalnej odzieży) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. 4st. toksyczności (rozległe lub miejscowe procesy powodujące powikłania związane z zakażeniami lub wymagające pozostania w łóżku bądź hospitalizacji) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. Powyższy schemat modyfikacji dawki może być także zastosowany w przypadku pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS oraz pacjentów ze szpiczakiem mnogim otrzymujących terapię skojarzoną z bortezomibem. Zapalenie jamy ustnej. 1st. toksyczności (bezbolesne owrzodzenie, rumień lub niewielka bolesność) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiło poprzednio zapalenie jamy ustnej 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiło - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - należy podać 100% dawki, jeśli u pacjenta nie wystąpiło poprzednio zapalenie jamy ustnej 3 lub 4st., natomiast jeśli wystąpiło - odczekać dodatkowy tydz. 1st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy lub na podstawie oceny lekarza zaprzestać podawania leku. 2st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie, ale z możliwością jedzenia) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 2st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zmniejszyć dawkę o 25%; powrócić do 4-tygodniowej przerwy lub na podstawie oceny lekarza zaprzestać podawania leku. 3st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie bez możliwości jedzenia) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 3st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. 4st. toksyczności (wymagane żywienie parenteralne lub dojelitowe) w 4. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 5. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - odczekać dodatkowy tydz. 4st. toksyczności w 6. tyg. po poprzedniej dawce preparatu - zaprzestać podawania leku. Powyższy schemat modyfikacji dawki może być także zastosowany w przypadku pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS oraz pacjentów ze szpiczakiem mnogim otrzymujących terapię skojarzoną z bortezomibem. Toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy (rak piersi lub jajnika) - 1st.: ANC (bezwzględna liczna neutrofilii) 1500-1900/mm³, płytki 75 000-150 000/mm³ - wznowić leczenie bez zmniejszenia dawki; 2st.: ANC 1000 - <1500/mm³, płytki 50 000 - <75 000/mm³- należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm³ i płytek ≥75 000/mm³, podać ponownie bez zmniejszenia dawki; 3st.: ANC 500 - <1000/mm³, płytki 25 000 - <50 000/mm³ - należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm³ i płytek ≥75 000/mm³, podać ponownie bez zmniejszenia dawki; 4st.: ANC <500/mm³, płytki <25 000/mm³ - należy odczekać do osiągnięcia ANC ≥1500/mm³ i płytek ≥75 000/mm³, zmniejszyć dawkę o 25% lub kontynuować leczenie pełną dawką podając czynnik wzrostu. Toksyczny wpływ na układ krwiotwórczy (pacjenci z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS) - należy okresowo przerwać leczenie preparatem, gdy ANC jest <1000/mm³ i (lub) liczba płytek jest <50 000/mm³, równocześnie, w celu zwiększenia liczby krwinek, gdy ANC jest <1000/mm³, w kolejnych cyklach można podawać G-CSF (lub GM-CSF). Modyfikacja dawki preparatu w przypadku pacjentów ze szpiczakiem mnogim w trakcie leczenia skojarzonego z bortezomibem. Gorączka ≥38st.C oraz ANC <1 000/mm³ - nie podawać należnej dawki doksorubicyny, jeśli objawy wystąpiły przed 4. dniem cyklu leczenia; jeśli po 4. dniu, kolejną dawkę należy zmniejszyć o 25%; zmniejszyć kolejną dawkę bortezomibu o 25%. W którymkolwiek dniu podania preparatu po 1. dniu każdego cyklu: liczba płytek <25 000/mm3, hemoglobina <8 g/dl, ANC < 500/mm³ - nie podawać należnej dawki doksorubicyny, jeśli objawy wystąpiły przed 4. dniem cyklu leczenia; jeśli objawy wystąpiły po 4. dniu, należy zmniejszyć dawkę o 25% w kolejnych cyklach w przypadku, gdy dawka bortezomibu jest zmniejszona z powodu toksycznego wpływu na układ krwiotwórczy; nie podawać należnej dawki bortezomibu. Jeśli w cyklu leczenia doszło do odstąpienia od podania 2 lub więcej dawek bortezomibu w kolejnych cyklach zmniejszyć jego dawkę o 25%. Wystąpienie 3. lub 4. stopnia toksyczności pozahematologicznej - nie podawać dawki doksorubicyny tak długo, aż nastąpi poprawa stanu do stopnia <2 i zmniejszyć dawkowanie o 25% dla wszystkich kolejnych dawek; nie podawać dawki bortezomibu tak długo, aż nastąpi poprawa stanu do stopnia <2 i zmniejszyć dawkowanie o 25% dla wszystkich kolejnych dawek. Ból neuropatyczny lub neuropatia obwodowa - bez modyfikacji dawki doksorubicyny; w przypadku bortezomibu należy się zapoznać z ChPL tego leku. Dzieci i młodzież. Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci jest ograniczone. Z tego powodu nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów w wieku poniżej 18 lat. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzoną czynnością wątroby. Początek leczenia - jeśli stężenie bilirubiny mieści się w granicach 1,2 - 3,0 mg/dl, pierwszą dawkę leku należy zmniejszyć o 25%. Jeśli stężenie bilirubiny jest >3,0 mg/dl, pierwszą dawkę leku należy zmniejszyć o 50%. Jeśli pacjent toleruje pierwszą dawkę leku bez zwiększenia stężenia bilirubiny lub aktywności enzymów wątrobowych, dawka w drugim cyklu może być zwiększona do następnego poziomu dawkowania, tj. jeśli zmniejszono pierwszą dawkę o 25%, to w drugim cyklu należy zwiększyć dawkę do pełnej wartości; jeśli zmniejszono pierwszą dawkę o 50% to w drugim cyklu należy zwiększyć dawkę do 75% pełnej wartości. Dawka może być zwiększona do pełnej wartości w następnych cyklach. U chorych z przerzutami do wątroby z towarzyszącym zwiększeniem stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych lek można stosować do 4-krotnego przekroczenia górnej granicy wartości prawidłowych. U pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek modyfikacja dawkowania nie jest konieczna; brak jest danych farmakokinetycznych dotyczących pacjentów z CCr <30 ml/min. Ze względu na brak doświadczenia nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów po splenektomii. Sposób podania. Nie wolno podawać drogą domięśniową lub podskórną. Nie podawać w postaci bolusu lub nierozcieńczonym roztworze. Zaleca się, aby zestaw do wlewu był połączony przez rozgałęzienie boczne cewnika z dożylnym wlewem 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy, w celu uzyskania dalszego rozcieńczenia i zminimalizowania ryzyka powstania zakrzepu i wynaczynienia. Wlew może być podawany do żyły obwodowej. Nie używać wbudowanych filtrów infuzyjnych. Dawki <90 mg: preparat rozcieńczyć w 250 ml 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wlewów. Dawki ≥90 mg: preparat rozcieńczyć w 500 ml 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wlewów. W przypadku raka piersi/raka jajnika/szpiczaka mnogiego, w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia reakcji na wlew, pierwszą dawkę należy podawać z szybkością nie większą niż 1 mg/minutę. Jeśli nie wystąpi reakcja na wlew, kolejne wlewy preparatu mogą być podawane w ciągu 60 min. U pacjentów, u których wystąpi reakcja na wlew, należy następująco zmodyfikować sposób jego podawania: w ciągu pierwszych 15 min należy podać 5% dawki całkowitej w powolnym wlewie. Jeśli wlew jest tolerowany bez reakcji, w ciągu kolejnych 15 min można zwiększyć dwukrotnie szybkość podawania. Jeśli wlew jest nadal tolerowany, można go zakończyć w ciągu kolejnej godziny, tak aby całkowity czas wlewu wynosił 90 min. W przypadku mięsaka Kaposiego w przebiegu AIDS, dawkę preparatu rozcieńcza się w 250 ml 5% (50 mg/ml) roztworu glukozy do wlewów i podaje we wlewie dożylnym w ciągu 30 min.

Ze względu na różnice w profilach farmakokinetycznych i schematach dawkowania nie należy stosować preparatu zamiennie z innymi lekami zawierającymi chlorowodorek doksorubicyny. Podczas przyjmowania leku zaleca się częste, rutynowe badania EKG. W przypadku wystąpienia obniżenia amplitudy zespołu QRS, należy rozważyć wykonanie biopsji mięśnia sercowego. Rutynowo przed rozpoczęciem leczenia preparatem oraz okresowe powtarzanie podczas leczenia zaleca się wykonanie echokardiograficznego pomiaru frakcji wyrzutowej lewej komory serca lub angiografii metodą wielobramkową (MUGA). Ocena czynności lewej komory jest uznawana za obowiązkową przed każdym dodatkowym podaniem leku, które przekracza skumulowaną dawkę 450 mg antracyklin/m² pc. w ciągu życia. Podczas leczenia antracykliną ww. badania i metody oceny pracy serca należy stosować w następującej kolejności: zapis EKG, pomiar frakcji wyrzutowej lewej komory serca, biopsja endomiokardialna. Ze względu na kardiotoksyczne działanie leku, należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami serca, w tym z niewydolnością serca oraz u pacjentów otrzymujących inne antracykliny. Całkowita dawka chlorowodorku doksorubicyny musi uwzględniać każde wcześniejsze (lub równoległe) leczenie związkami kardiotoksycznymi (w tym: innymi antracyklinami, antrachinonami lub np. 5-fluorouracylem); dodatkową grupę ryzyka stanowią pacjenci poddani wcześniej napromienianiu śródpiersia lub otrzymujący równocześnie cyklofosfamid, u których kardiotoksyczność może wystąpić także po podaniu skumulowanej dawki antracyklin mniejszej niż 450 mg/m² pc. Profil bezpieczeństwa w odniesieniu do serca dla schematu dawkowania zalecanego w leczeniu raka piersi i raka jajnika (50 mg/m² pc.) jest podobny do profilu dla dawkowania 20 mg/m² pc. u pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS. Ze względu na możliwość zaburzenia czynności szpiku, w czasie leczenia (przed podaniem  każdej dawki leku) należy często oznaczać liczbę krwinek. Przetrwałe ciężkie zaburzenie czynności szpiku może prowadzić do nadkażeń i krwotoków. U pacjentów poddanych leczeniu skojarzonemu z doksorubicyną obserwowano wtórne, ostre białaczki szpikowe i mielodysplazje; każdy pacjent otrzymujący doksorubicynę musi pozostawać pod kontrolą hematologiczną. Ze względu na przypadki wtórnego raka jamy ustnej zarówno podczas terapii oraz do 6 lat od podania ostatniej dawki, należy regularnie badać pacjentów czy nie występują u nich owrzodzenia jamy ustnej ani jakikolwiek dyskomfort w jamie ustnej. Ze względu na możliwość wystąpienia poważnych i czasem zagrażających życiu reakcji rzekomoalergicznych i rzekomoanafilaktycznych tuż po rozpoczęciu wlewu (z objawami takimi jak: astma, nagłe zaczerwienienie, pokrzywka, ból w klatce piersiowej, gorączka, nadciśnienie, tachykardia, świąd, potliwość, skrócony oddech, obrzęk twarzy, dreszcze, ból pleców, ucisk w klatce piersiowej i gardle i (lub) niedociśnienie, drgawki), pierwszą dawkę należy podawać z szybkością nie większą niż 1 mg/min. W trakcie leczenia istnieje ryzyko wystąpienia zespołu dłoniowo-podeszwowego (PPE). U pacjentów, u których występuje to zdarzenie, jest zazwyczaj widoczne po 2 lub 3 cyklach leczenia. Poprawa następuje zazwyczaj w ciągu 1 - 2 tyg., a w niektórych przypadkach całkowite wyleczenie może zająć nawet do ≥4 tyg. Pirydoksyna w dawce 50 - 150 mg na dobę oraz kortykosteroidy były stosowane w profilaktyce i leczeniu PPE, jednak nie były one przedmiotem badań III fazy. Inne strategie zapobiegania i leczenia PPE obejmują chłodzenie rąk i stóp poprzez wystawianie ich na działanie zimnej wody (moczenie, kąpiele lub pływanie), unikanie nadmiernego ciepła/gorącej wody oraz utrzymywanie ich bez ubioru (brak skarpet, rękawic lub butów, które są ściśle dopasowane). Zespół PPE wydaje się być przede wszystkim związany z harmonogramem dawkowania i można zmniejszyć jego nasilenie przez wydłużenie okresu między dawkami o 1-2 tyg. Jednak u niektórych pacjentów reakcja ta może być ciężka i wyczerpująca i może powodować konieczność przerwania leczenia. Śródmiąższowa choroba płuc, która może mieć ostry początek, była obserwowana u pacjentów otrzymujących doksorubicynę w pegylowanych liposomach, w tym notowano przypadki śmiertelne. Jeżeli pacjenci doświadczają pogorszenia objawów ze strony układu oddechowego, takich jak duszność, suchy kaszel i gorączka, należy przerwać podawanie leku, a pacjenta należy niezwłocznie zbadać. W przypadku potwierdzenia śródmiąższowej choroby płuc lek należy odstawić i odpowiednio leczyć pacjenta. Uważa się, że preparat jest czynnikiem drażniącym w przypadku rzadko występującej miejscowej martwicy po wynaczynieniu. Badania na zwierzętach wskazują, że podawanie chlorowodorku doksorubicyny w postaci liposomalnej zmniejsza ryzyko uszkodzeń spowodowanych wynaczynieniem. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów wynaczynienia (np. kłucie, rumień) należy natychmiast przerwać wlew i rozpocząć go od nowa w innej żyle. Nakładanie lodu na miejsce wynaczynienia przez ok. 30 min może być pomocne w złagodzeniu reakcji miejscowej; lek nie może być podawany drogą domięśniową lub podskórną. Każda fiolka preparatu zawiera sacharozę, a lek jest podawany w 5 % roztworze glukozy, co należy uwzględnić u chorych na cukrzycę. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w dawce i jest zasadniczo „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Podczas wlewu leku ZOLSKETIL pegylated liposomal wystąpić mogą następujące objawy
niepożądane:
- ciężka reakcja alergiczna, która może obejmować obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, języka lub
  gardła; trudności w połykaniu lub oddychaniu; swędząca wysypka (pokrzywka)
- zapalenie i zwężenie dróg oddechowych w płucach, powodujące kaszel, sapanie i duszność
  (astma)
- nagłe zaczerwienienie twarzy, pocenie się, dreszcze lub gorączka
- ból lub dyskomfort w klatce piersiowej
- ból pleców
- wysokie lub niskie ciśnienie krwi
- szybkie bicie serca
- drgawki

Może dojść do wycieku wstrzykiwanego płynu z żył do tkanek pod skórą. Jeśli podczas podawania
leku ZOLSKETIL pegylated liposomal wystąpi pieczenie i ból, należy o tym natychmiast
poinformować lekarza.

Natychmiast należy skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którekolwiek z następujących ciężkich
działań niepożądanych:
- gorączka, uczucie zmęczenia, zasinienia lub krwawienia (bardzo często)
- zaczerwienienie, obrzęk, złuszczanie się lub tkliwość, głównie na dłoniach lub stopach (zespół
  ręka-stopa). Te objawy są bardzo często spotykane i czasami są ciężkie. W ciężkich
  przypadkach działania te mogą przeszkadzać w wykonywaniu niektórych codziennych
  czynności i mogą trwać przez 4 tygodnie lub dłużej, zanim całkowicie ustąpią. Lekarz może
  chcieć opóźnić przyjęcie i (lub) zmniejszyć kolejną dawkę leku (patrz poniżej "Strategie
  zapobiegania i leczenia zespołu ręka-stopa").
- owrzodzenia w jamie ustnej, ciężka biegunka, wymioty lub nudności (bardzo częste)
- zakażenia (często), w tym zapalenie płuc lub zakażenia, które mogą mieć wpływ na wzrok
- brak oddechu (często)
- silny ból brzucha (często)
- znaczne osłabienie (często)
- ciężka reakcja alergiczna, która może obejmować obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, języka lub
  gardła; trudności w połykaniu lub oddychaniu; swędząca wysypka (pokrzywka) (niezbyt często)
- zatrzymanie akcji serca; niewydolność serca, w której serce nie pompuje wystarczającej ilości
  krwi do reszty ciała, co powoduje brak oddechu i może prowadzić do obrzęku nóg (niezbyt
  często)
- zakrzep krwi, który przemieszcza się do płuc, powoduje ból w klatce piersiowej i powoduje
  duszność (niezbyt często)
- obrzęk, podwyższona temperatura i tkliwość tkanek miękkich nóg, niekiedy z bólem, który
  zwiększa się w czasie stania lub chodzenia (rzadko)
- ciężka lub zagrażająca życiu wysypka z pęcherzami i łuszczącą się skórą, szczególnie wokół
  ust, nosa, oczu i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona) lub na większej powierzchni
  ciała (toksyczna nekroliza naskórka) (rzadko)

Inne działania niepożądane
Między wlewami mogą wystąpić:

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)
- zmniejszenie liczby białych krwinek, co może zwiększyć prawdopodobieństwo zakażenia. W
  rzadkich przypadkach, mała liczba białych krwinek może prowadzić do ciężkiego zakażenia.
- niedokrwistość (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych) może powodować zmęczenie, a
  zmniejszenie liczby płytek krwi we krwi może zwiększyć ryzyko krwawienia. To właśnie ze
  względu na potencjalne zmiany w krwinkach przeprowadza się regularne badania krwi.
- zmniejszony apetyt;
- zaparcia
- wysypki skórne, w tym zaczerwienienie skóry, alergiczna wysypka skórna, czerwona lub
  uniesiona wysypka na skórze
- wypadanie włosów
- ból, w tym mięśni i klatki piersiowej, stawów, ramion lub nóg
- uczucie dużego zmęczenia.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób)
- zakażenia, w tym ciężkie zakażenia całego ciała (sepsa), zakażenia płuc, zakażenia wirusem
  opryszczki, rodzaj zakażenia bakteryjnego (zakażenie mycobacterium avium), zakażenie dróg
  moczowych, zakażenia grzybicze (w tym pleśniawka i pleśniawka w jamie ustnej) zakażenie
  mieszków włosowych, zakażenie lub podrażnienie gardła, zakażenie jamy nosowej, zatok lub
  gardła (przeziębienie)
- mała liczba jednego z rodzajów białych krwinek (neutrofili), z gorączką
- znaczne zmniejszenie masy ciała i utrata mięśni, niewystarczająca ilość wody w organizmie
  (odwodnienie), małe stężenie potasu, sodu lub wapnia we krwi
- uczucie zagubienia, niepokoju, depresji, trudności w zasypianiu
- uszkodzenia nerwów, które mogą prowadzić do mrowienia, drętwienia, bólu lub utraty czucia
  bólu, bóle neuropatyczne, nietypowe uczucie na skórze (np. mrowienie lub uczucie pełzania),
  zmniejszone czucie lub wrażliwość, szczególnie w skórze
- zmiana zmysłu smaku, ból głowy, uczucie głębokiej senności z brakiem energii, zawroty głowy;
- zapalenie spojówek
- szybkie bicie serca
- wysokie lub niskie ciśnienie krwi, napady zaczerwienienia się
- duszności, które mogą być wywołane przez aktywność fizyczną, krwawienia z nosa, kaszel
- stan zapalny błony śluzowej żołądka lub przewodu pokarmowego, wrzody (owrzodzenia) w
  jamie ustnej, niestrawność, trudności z przełykaniem, ból w jamie ustnej, suchość w ustach
- problemy skórne, w tym łuszcząca się lub sucha skóra, zaczerwienienie skóry, pęcherz lub
  wrzód na skórze, swędzenie, ciemne plamy na skórze
- nadmierne pocenie się
- skurcze lub bóle mięśni
- ból, w tym mięśni, kości lub pleców
- ból przy oddawaniu moczu
- reakcja alergiczna na wlew leku, choroba grypopodobna, dreszcze, podrażnienia błony śluzowej
  jam i dróg oddechowych, np. nosa, jamy ustnej lub tchawicy, uczucie osłabienia, ogólne złe
  samopoczucie, obrzęk spowodowany gromadzeniem się płynów w organizmie, obrzęk dłoni,
  kostek lub stóp
- utrata masy ciała.

W przypadku, gdy lek ZOLSKETIL pegylated liposomal jest stosowany jako jedyny lek, niektóre z
wymienionych działań niepożądanych mogą występować znacznie rzadziej, a niektóre wcale nie
występują.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 osób)
- zakażenia wirusem opryszczki zwykłej (opryszczka przeziębieniowa lub opryszczka narządów
  płciowych), zakażenia grzybicze
- mała liczba wszystkich rodzajów komórek krwi, zwiększona liczba „płytek krwi” (komórek,
  które pomagają krwi krzepnąć).
- reakcja alergiczna
- duże stężenie potasu we krwi, małe stężenie magnezu we krwi
- uszkodzenia nerwów dotyczące więcej niż jednego obszaru ciała
- drgawki, omdlenia
- nieprzyjemne lub bolesne doznania, szczególnie w dotyku, uczucie senności
- niewyraźne widzenie, łzawienie oczu
- szybkie lub nierównomierne bicie serca (kołatanie serca), choroba mięśnia sercowego,
  uszkodzenie serca
- uszkodzenie tkanek (martwica) w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie żył powodujące obrzęk i
  ból, uczucie zawrotów głowy na siedząco lub na stojąco
- dyskomfort w klatce piersiowej
- gazy, zapalenie dziąseł
- problemy lub wysypki skórne, w tym złuszczająca się skóra, alergiczna wysypka skórna, wrzód
  lub pokrzywka na skórze, przebarwienia skóry, zmiana naturalnej barwy skóry, małe czerwone
  lub fioletowe plamki spowodowane krwawieniem pod skórą, zmiany na paznokciach, trądzik
- osłabienie mięśni
- ból piersi
- podrażnienie lub ból w miejscu wstrzyknięcia
- obrzęk twarzy, wysoka temperatura ciała
- nawrót objawów (takich jak stan zapalny, zaczerwienienie lub ból) w części ciała,
  która była wcześniej poddawana radioterapii lub została wcześniej uszkodzona w
  wyniku wstrzyknięcia chemioterapii do żyły.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 osób)
- zakażenie, które występuje u osób z osłabionym układem odpornościowym
- mała liczba komórek krwi wytwarzanych w szpiku kostnym
- zapalenie siatkówki, które może powodować zmiany w widzeniu lub ślepotę
- zaburzenia rytmu serca, zmiany zapisu EKG (elektrokardiogram) i mogą być z wolnym rytmem
  serca, zaburzeniami pracy serca wpływającymi na rytm serca, siny kolor skóry i błony śluzowej
  spowodowany małym natlenieniem krwi
- poszerzenie naczyń krwionośnych
- uczucie ścisku w gardle
- ból i obrzęk języka, owrzodzenie warg
- wysypka skórna z pęcherzami wypełnionymi płynem
- zakażenie pochwy, zaczerwienienie moszny
- zaburzenia błony śluzowej jam i dróg oddechowych w organizmie, takich jak nos, usta czy
  tchawica
- nieprawidłowe wartości wyników badań laboratoryjnych czynności wątroby,
  podwyższony poziom kreatyniny we krwi.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- rak krwi, który rozwija się szybko i wpływa na komórki krwi (ostra białaczka szpikowa),
  choroba szpiku kostnego, która wpływa na komórki krwi (zespół mielodysplastyczny), rak ust
  lub wargi.
- kaszel i skrócenie oddechu, czemu może towarzyszyć gorączka, które nie wynikają z
  aktywności fizycznej (śródmiąższowa choroba płuc).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania”
wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić
więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Należy zachować ostrożność w czasie równoczesnego stosowania leków wchodzących w interakcje ze standardowym chlorowodorkiem doksorubicyny. Preparat może nasilać toksyczność innych sposobów leczenia przeciwnowotworowego. W trakcie badań klinicznych u pacjentów z guzami litymi (włącznie z rakiem piersi i rakiem jajnika), leczonych równocześnie cyklofosfamidem lub taksanami, nie stwierdzono dodatkowej toksyczności. Donoszono, że u pacjentów z AIDS standardowy chlorowodorek doksorubicyny nasilał krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego wywołane cyklofosfamidem oraz nasilał hepatotoksyczność 6-merkaptopuryny. Należy zachować ostrożność stosując w tym samym czasie jakikolwiek inny lek cytotoksyczny, szczególnie uszkadzający czynność szpiku.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]