Zometa 4 mg proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 4 mg bezwodnego kwasu zoledronowego, co odpowiada 4,264 mg jednowodnego kwasu zoledronowego.

Zoledronic acid

Silny inhibitor osteoklastycznej resorpcji tkanki kostnej. Hamuje resorpcję kości nie wpływając negatywnie na tworzenie, mineralizację oraz właściwości mechaniczne kości. W badaniach przedklinicznych wykazano: in vivo: hamowanie resorpcji kości przez osteoklasty, co zmienia mikrośrodowisko szpiku kostnego powodując zmniejszenie podatności szpiku na wzrost komórek nowotworowych, działanie antyangiogenne i działanie przeciwbólowe; in vitro: hamowanie proliferacji osteoblastów, bezpośrednie działanie cytostatyczne i proapoptotyczne dotyczące komórek nowotworowych, synergizm działania cytostatycznego z innymi lekami przeciwnowotworowymi, działanie przeciwadhezyjne i przeciwinwazyjne. Kwas zoledronowy wiąże się z białkami osocza w około 56%. Eliminacja leku z organizmu odbywa się trójfazowo: w formie szybkiego dwufazowego usuwania leku z krążenia ogólnego z okresami półtrwania wynoszącymi odpowiednio 0,24 h i 1,87 h, po którym następuje długa faza eliminacji z okresem półtrwania wynoszącym 146 h. Kwas zoledronowy nie jest metabolizowany, jest wydalany przez nerki w postaci niezmienionej.

Zapobieganie powikłaniom kostnym (złamania patologiczne, złamania kompresyjne kręgów, napromienianie, operacje kości lub hiperkalcemia wywołana chorobą nowotworową) u dorosłych pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym z zajęciem kości. Leczenie hiperkalcemii wywołanej chorobą nowotworową (tumor-induced hypercalcaemia - TIH) u dorosłych pacjentów.

Nadwrażliwość na kwas zoledronowy, inne bisfosfoniany lub na pozostałe składniki preparatu. Okres karmienia piersią.

Nie stosować w okresie ciąży i karmienia piersią. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ kwasu zoledronowego na reprodukcję. Podczas stosowania leku, kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży. W badaniach na szczurach obserwowano nasilenie farmakologicznych działań kwasu zoledronowego, co przypisywano hamującemu wpływowi na metabolizm wapnia w kościach, powodującemu hipokalcemię okołoporodową, skutek grupy bisfosfonianów, trudne porody i wcześniejsze zakończenie badania.

Dożylnie, w infuzji. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku - Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanymi nowotworami z przerzutami do kości: 4 mg kwasu zoledronowego (rozpuszczonego i rozcieńczonego) w infuzji, co 3-4 tyg. Pacjenci powinni równolegle otrzymywać doustną suplementację preparatami wapnia (500 mg/dobę) oraz wit. D (400 j.m./dobę). Leczenie hiperkalcemii w przebiegu choroby nowotworowej (stężenie wapnia w surowicy z uwzględnieniem wapnia związanego z albuminami ≥12,0 mg/dl lub ≥3,0 mmol/l): 4 mg w pojedynczej infuzji dożylnej. U pacjentów leczonych z powodu hiperkalcemii w przebiegu choroby nowotworowej, u których występuje łagodne lub umiarkowane upośledzenie czynności nerek (stężenie kreatyniny w osoczu <400 µmol/l lub <4,5 mg/dl) nie ma konieczności dostosowania dawki leku. U osób z  łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek, u których kwas zoledronowy jest stosowany w celu zapobiegania powikłaniom kostnym związanym z zaawansowanym nowotworem z przerzutami do kości dawkowanie zależy od klirensu kreatyniny (CCr): u osób z CCr >60 ml/min dawka wynosi 4 mg; 50-60 ml/min - 3,5 mg; 40-49 ml/min - 3,3 mg; 30-39 ml/min - 3 mg. Nie zaleca się stosowania u osób z CCr <30 ml/min. Sposób podania. Lek należy rozpuścić w rozpuszczalniku, a następnie rozcieńczyć w celu przygotowania roztworu do infuzji w 100 ml 0,9% roztworu chlorku sodowego lub 5% roztworu glukozy. Lek należy podawać w infuzji dożylnej trwającej co najmniej 15 min jako osobny roztwór, przez oddzielną linię infuzyjną. Należy utrzymać odpowiedni stan nawodnienia pacjenta przed i po podaniu leku.

Pacjenci muszą zostać zbadani przed podaniem leku, aby upewnić się, że są odpowiednio nawodnieni. Należy unikać przewodnienia u pacjentów z ryzykiem niewydolności krążenia. Po rozpoczęciu leczenia należy dokładnie monitorować badane standardowo w hiperkalcemii parametry metaboliczne, takie jak: stężenie wapnia, fosforanów i magnezu w surowicy. W przypadku wystąpienia hipokalcemii, hipofosfatemii lub hipomagnezemii, może być konieczne wprowadzenie krótkotrwałej terapii uzupełniającej. Pacjenci z nieleczoną hiperkalcemią mają z reguły w pewnym stopniu zaburzoną czynność nerek; u takich pacjentów należy rozważyć dokładne monitorowanie czynności nerek. Pacjenci stosujący lek nie powinni jednocześnie otrzymywać innych preparatów zawierających kwas zoledronowy lub innych bisfosfonianów, ponieważ łączne skutki działania tych leków nie są znane. Stan pacjentów z hiperkalcemią wywołaną chorobą nowotworową (TIH) i objawami pogorszenia czynności nerek należy odpowiednio ocenić, decydując, czy oczekiwana korzyść wynikająca z podawania leku przewyższa możliwe ryzyko. Podejmując decyzję o leczeniu pacjentów z przerzutami do kości i aby zapobiec powikłaniom kostnym należy pamiętać, że początek działania leczniczego występuje po 2–3 miesiącach. Istnieją doniesienia o pogorszeniu czynności nerek po zastosowaniu kwasu zoledronowego. Do czynników, które mogą zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek należą: odwodnienie, zaburzenie czynności nerek przed rozpoczęciem leczenia, podawanie wielu cykli kwasu zoledronowego i innych bisfosfonianów oraz zastosowanie innych preparatów o toksycznym działaniu na nerki. Ryzyko pogorszenia czynności nerek jest mniejsze, lecz nadal możliwe, po podaniu kwasu zoledronowego w dawce 4 mg w czasie 15 minut. Pogorszenie czynności nerek aż do niewydolności nerek i konieczności przeprowadzenia dializ zgłaszano u pacjentów po dawce początkowej lub pojedynczej dawce wynoszącej 4 mg kwasu zoledronowego. Rzadko, u niektórych pacjentów otrzymujących kwas zoledronowy długotrwale w zalecanych dawkach w celu zapobiegania powikłaniom kostnym, również występuje zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy. Przed podaniem każdej kolejnej dawki leku należy oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy. Rozpoczynając terapię u pacjentów z przerzutami do kości oraz łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek zaleca się podanie mniejszych dawek kwasu zoledronowego. U pacjentów z oznakami pogorszenia czynności nerek podczas leczenia, lek należy odstawić. Terapię powinno się wznowić jedynie wówczas, gdy stężenie kreatyniny w surowicy powróci do wartości wyjściowych z 10% odchyleniem. Leczenie należy wznowić podając taką samą dawkę, jaką stosowano przed przerwaniem leczenia. Brak szczegółowych danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa jego stosowania u pacjentów z istniejącą ciężką niewydolnością nerek (stężenie kreatyniny w surowicy ≥400 µmol/l lub ≥4,5 mg/dl dla pacjentów z TIH i ≥265 µmol/l lub ≥3,0 mg/dl dla pacjentów z nowotworami i przerzutami do kości) oraz tylko ograniczone dane farmakokinetyczne dotyczące pacjentów z istniejącą ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), nie zaleca się stosowania kwasu zoledronowego u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. Z uwagi na ograniczone dane kliniczne u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, nie można podać specjalnych zaleceń dla tej grupy pacjentów. Podczas leczenia kwasem zoledronowym obserwowano występowanie martwicy kości szczęki - w większości przypadków wiązało się to z wykonanym wcześniej zabiegiem stomatologicznym, np. ekstrakcją zęba. U pacjentów z czynnikami ryzyka (np. rozpoznanie raka, chemioterapia, kortykosteroidy, nieprawidłowa higiena jamy ustnej) przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego oraz zastosowania odpowiednich środków zapobiegawczych. W trakcie leczenia pacjenci z tej grupy powinni w miarę możliwości unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych. Jeśli podczas terapii bisfosfonianami wystąpi martwica kości szczęki, przeprowadzenie zabiegów z zakresu chirurgii szczękowej może nasilić ten stan. Brak danych, które potwierdziłyby, że przerwanie leczenia bisfosfonianem zmniejsza ryzyko martwicy kości szczęki, u pacjentów wymagających przeprowadzenia zabiegów stomatologicznych. W każdym przypadku lekarz musi ocenić stan kliniczny pacjenta i rozważyć stosunek ryzyka do korzyści. Podczas stosowania bisfosfonianów notowano martwicę kości przewodu słuchowego zewnętrznego, głównie związaną z długotrwałym leczeniem. Możliwe czynniki ryzyka martwicy obejmują stosowanie steroidów i chemioterapii i (lub) czynniki ryzyka miejscowe, takie jak zakażenie lub uraz. Możliwość wystąpienia martwicy należy rozważyć u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany, u których występują objawy związane z uchem, w tym przewlekłe zakażenia ucha. Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u pacjentów stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Do tego typu złamań dochodzi po niewielkim urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie. Złamania często występują obustronnie, dlatego u pacjentów leczonych bisfosfonianami, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. U pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka. Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający się z takimi objawami powinien być zbadany pod względem obecności częściowego złamania kości udowej. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności kwasu zoledronowego u dzieci w wieku 1 roku do 17 lat. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, uznaje się go za „wolny od sodu”. Jednak, jeśli przed podaniem preparatu do rozcieńczenia użyty zostanie roztwór soli kuchennej (0,9% w/v roztwór chlorku sodu), wówczas otrzymana dawka sodu będzie wyższa.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Najczęściej występujące mają zwykle przebieg łagodny i prawdopodobnie ustąpią w krótkim czasie.

Należy natychmiast poinformować lekarza o występowaniu któregokolwiek z następujących
działań niepożądanych:

Często (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 10):
– Ciężkie zaburzenia czynności nerek (zazwyczaj stwierdzane przez lekarza prowadzącego na
   podstawie specyficznych badań krwi).
– Małe stężenie wapnia we krwi.

Niezbyt często (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 100):
– Ból w jamie ustnej, ból zębów i (lub) szczęki, obrzęk lub niegojące się owrzodzenia w obrębie
   jamy ustnej lub szczęki, obecność wydzieliny, zdrętwienie lub uczucie ciężkości szczęki, lub
   ruszanie się zębów. Mogą to być objawy uszkodzenia kości w szczęce (martwica kości). W
   przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast poinformować o nich lekarza lub
   lekarza stomatologa podczas stosowania lub po zakończeniu leczenia lekiem Zometa.
– U pacjentek z osteoporozą pomenopauzalną leczonych kwasem zoledronowym zaobserwowano
   nieregularne bicie serca (migotanie przedsionków). Nie wiadomo, czy to kwas zoledronowy
   powoduje nieregularne bicie serca, jednak należy poinformować lekarza w przypadku
   wystąpienia takich objawów po przyjęciu kwasu zoledronowego.
– Ciężkie reakcje alergiczne: duszność, obrzęk głównie twarzy i gardła.

Rzadko (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 1 000)
- Jako następstwo małego stężenia wapnia: nieregularne bicie serca (arytmia serca; wtórna do
   hipokalcemii).
- Zaburzenie czynności nerek zwane zespołem Fanconiego (potwierdzone przez lekarza po
   wykonaniu określonych badań moczu).

Bardzo rzadko (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 10 000):
− Jako następstwo małego stężenia wapnia: napady padaczkowe, drętwienie i tężyczka (wtórna do
   hipokalcemii).
− Jeśli u pacjenta wystąpi ból ucha, wydzielina z ucha i (lub) zakażenie ucha, należy powiedzieć o
   tym lekarzowi. Mogą to być objawy uszkodzenia tkanki kostnej w uchu.
− Bardzo rzadko obserwuje się martwicę kości innych niż szczęka, zwłaszcza biodra i uda. Należy
   natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystapią objawy takie jak pojawienie się lub nasilenie
   bólu, ból lub sztywność podczas lub po zakończeniu leczenia produktem leczniczym Zometa.

Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
− Zapalenie nerek (cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek): przedmiotowe i podmiotowe
   objawy mogą obejmować zmniejszenie objętości moczu, obecność krwi w moczu, nudności,
   złe samopoczucie ogólne.

Należy jak najszybciej poinformować lekarza o następujących działaniach niepożądanych:

Bardzo często (może dotyczyć więcej niż 1 pacjenta na 10):
− małe stężenie fosforanów we krwi.

Często (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 10):
− ból głowy i objawy grypopodobne obejmujące gorączkę, zmęczenie, osłabienie, senność,
   dreszcze oraz bóle kości, stawów i (lub) mięśni. W większości przypadków specjalne leczenie
   nie jest wymagane, a objawy ustępują po krótkim czasie (kilka godzin lub dni);
− objawy ze strony przewodu pokarmowego w postaci nudności i wymiotów oraz utrata apetytu;
− zapalenie spojówek;
− mała liczba czerwonych krwinek (niedokrwistość).

Niezbyt często (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 100):
− rekacje nadwrażliwości;
− niskie ciśnienie krwi;
− ból w klatce piersiowej;
− reakcje skórne (zaczerwienienie i obrzęki) w miejscu podania, wysypka, swędzenie;
− wysokie ciśnienie krwi, spłycenie oddechu, zawroty głowy, niepokój, zaburzenia snu,
   zaburzenia smaku, drżenie, mrowienie i drętwienie rąk lub stóp, biegunka, zaparcie, ból
   brzucha, suchość jamy ustnej;
− mała liczba białych krwinek i płytek krwi;
− małe stężenie magnezu i potasu we krwi. Lekarz będzie to kontrolował i zleci niezbędne
   badania;
− zwiększenie masy ciała;
− nasilone pocenie;
− senność;
− nieostre widzenie, łzawienie oczu, wrażliwość oczu na światło;
− nagłe uczucie zimna z omdleniem, zwiotczeniem ciała lub zapaścią;
− trudność w oddychaniu, z sapaniem i kaszlem;
− pokrzywka.

Rzadko (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 1 000):
− wolne bicie serca;
− splątanie;
− w rzadkich przypadkach mogą wystąpić nietypowe złamania kości udowej szczególnie
   u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Należy zwrócić się do lekarza
   w przypadku pojawienia się bólu, osłabienia lub uczucia dyskomfortu w okolicy uda, biodra lub
   w pachwinie, ponieważ może to już wcześniej wskazywać na prawdopodobieństwo wystąpienia
   złamania kości udowej;
− choroba śródmiąższowa płuc (zapalenie tkanki otaczającej pęcherzyki płucne);
− objawy grypopodobne, w tym zapalenie stawów i obrzęk stawów;
− bolesne zaczerwienienie i (lub) obrzęk oka.

Bardzo rzadko (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 10 000):
− omdlenie spowodowane niskim ciśnieniem krwi;
− silny ból kości, stawów i (lub) mięśni, czasami powodujący unieruchomienie.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania”
wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić
więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku podawania leku z antybiotykami z grupy aminoglikozydów, ponieważ łącznie mogą one wywoływać efekt addycyjny, w wyniku czego mniejsze stężenie wapnia w surowicy krwi utrzymuje się przez dłuższy okres niż wymagany. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania leku z innymi potencjalnie nefrotoksycznymi lekami. Istnieje możliwość powstawania hipomagnezemii w trakcie terapii kwasem zoledronowym. U chorych na szpiczaka mnogiego, lek podawany razem z talidomidem nasila nefrotoksyczność. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas równoczesnego stosowania z lekami antyangiogennymi, ponieważ obserwowano zwiększenie częstości występowania martwicy kości szczęki. Ostrożnie stosować z produktami leczniczymi, o których wiadomo, że powodują hipokalcemię, ponieważ mogą one mieć synergiczne działanie skutkujące ciężką hipokalcemią.

Novartis Poland Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
22-375-48-88
www.novartis.com/pl-pl/