Zyban 150 mg tabletki powlekane o przedłużonym uwalnianiu

1 tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 150 mg chlorowodorku bupropionu.

Selektywny inhibitor neuronalnego wychwytu katecholamin (noradrenaliny i dopaminy). Wykazuje minimalny wpływ na wychwyt indoloamin (serotonina). Nie hamuje aktywności MAO. Mechanizm działania w odzwyczajaniu się od palenia tytoniu nie jest znany, prawdopodobnie działanie to odbywa się za pośrednictwem mechanizmów noradrenergicznego i (lub) dopaminergicznego. Po podaniu doustnym C_max chlorowodorku bupropionu występuje po ok. 2,5-3 h.  C_max hydroksybupropionu i treohydrobupropionu osiągane są po 6 h od podania pojedynczej dawki. Stan stacjonarny bupropionu i jego metabolitów osiągany jest w ciągu 5-8 dni. Całkowita biodostępność bupropionu nie jest znana. Jednakże dane dotyczące wydalania z moczem wskazują, że co najmniej 87% dawki bupropionu jest absorbowane. Bupropion, hydroksybupropion i treohydrobupropion wiążą się z białkami w stopniu umiarkowanym (odpowiednio 84%, 77% i 42%). Bupropion jest intensywnie metabolizowany. Zostały zidentyfikowane jego 3 aktywne farmakologicznie metabolity: hydroksybupropion i aminoalkoholowe izomery - treohydrobupropion i erytrohydrobupropion. Stężenia metabolitów w osoczu są równe lub większe niż stężenie bupropionu. Aktywne metabolity są następnie metabolizowane do postaci nieaktywnych i wydalane z moczem. Bupropion jest metabolizowany do głównego aktywnego metabolitu - hydroksybupropionu przede wszystkim przez CYP2B6, podczas gdy CYP1A2, 2A6, 2C9, 3A4 i 2E1 biorą udział w metabolizmie leku w mniejszym stopniu. 87% i 10% dawki jest wydalane odpowiednio w moczu i kale (w postaci niezmienionej tylko 0,5%). Średni T_0,5 w fazie eliminacji bupropinu i hydroksybupropionu wynosi ok. 20 h. T_0,5 w fazie eliminacji treohydrobupropionu i erytrohydrobupropionu wynoszą odpowiednio 37 h i 33 h.

Leczenie uzależnienia od nikotyny jako środek ułatwiający odzwyczajenie się od palenia tytoniu.

Nadwrażliwość na bupropion lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Aktualnie występujące napady drgawkowe lub napady drgawkowe w wywiadzie. Zdiagnozowany nowotwór OUN. Pacjenci, którzy w jakimkolwiek czasie w trakcie leczenia nagle odstawiają alkohol lub inne leki, o których wiadomo, że ich odstawienie związane jest z ryzykiem wystąpienia napadów drgawkowych (szczególnie benzodiazepiny i leki działające podobnie do benzodiazepin). Rozpoznana aktualnie lub w przeszłości bulimia lub jadłowstręt psychiczny. Ciężka marskość wątroby. Jednoczesne leczenie inhibitorami MAO; lek może być stosowany nie wcześniej niż po 14 dniach od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO; w przypadku odwracalnych inhibitorów MAO wystarczający jest okres 24 h. Zaburzenia afektywne dwubiegunowe w wywiadzie (bupropion może wywołać epizod maniakalny podczas depresyjnej fazy choroby). Nie należy podawać leku pacjentom jednocześnie stosującym inne preparaty zawierające bupropion, ponieważ występowanie napadów drgawkowych jest zależne od dawki, i aby uniknąć przedawkowania.

Preparatu nie należy stosować u kobiet w ciąży. Kobiety w ciąży należy zachęcać do odzwyczajenia się od palenia tytoniu bez stosowania środków farmakologicznych. Bupropion i jego metabolity przenikają do mleka kobiet karmiących piersią. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub powstrzymaniu się od leczenia preparatem uwzględniając korzyści dla noworodka lub niemowlęcia wynikające z karmienia piersią oraz korzyści dla matki wynikające ze stosowania leku. Nie ma danych na temat wpływu bupropionu na płodność u ludzi. Badania nad rozrodem u szczurów nie wskazują na zmniejszanie płodności.

Doustnie. Dorośli. Zaleca się, aby leczenie bupropionem rozpocząć jeszcze w okresie palenia tytoniu. Odstawienie palenia tytoniu powinno być zaplanowane w ciągu 2 pierwszych tyg. (najlepiej w drugim tygodniu) stosowania bupropionu. Dawka początkowa to 150 mg na dobę, rano przez 3 kolejne dni. Od 4. dnia należy przyjmować 150 mg bupropionu rano i 150 mg po południu. Należy pamiętać o co najmniej 8-h przerwie pomiędzy dwiema kolejnymi dawkami. Maksymalna dawka jednorazowa wynosi 150 mg, maksymalna dawka dobowa wynosi 300 mg. Występowanie bezsenności powodowanej przez lek może być zredukowane przez unikanie podawania leku przed zaśnięciem (należy pamiętać o co najmniej 8-h przerwie między dawkami). Szczególne grupy pacjentów. Zalecana dawka leku u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wynosi 150 mg raz na dobę. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów w wieku poniżej 18 lat, ponieważ bezpieczeństwo i skuteczność leku nie były oceniane w tej grupie wiekowej. Sposób podania. Lek należy stosować zgodnie z wytycznymi o zaprzestaniu palenia tytoniu. Przed zaleceniem preparatu należy ocenić motywację pacjenta do zaprzestania palenia. Leczenie wspomagające zaprzestanie palenia tytoniu jest bardziej skuteczne u pacjentów zmotywowanych do zaprzestania palenia i otrzymujących wsparcie motywujące. Leczenie powinno być prowadzone przez okres co najmniej 7 tyg. Jeżeli 7-tygodniowe leczenie nie przyniosło żadnego efektu, należy rozważyć odstawienie preparatu. Tabletkę należy połknąć w całości; nie należy jej dzielić, kruszyć ani żuć. Preparat może być przyjmowany zarówno z posiłkiem, jak i niezależnie od posiłku. Zakończenie leczenia. Mimo że nie są spodziewane reakcje związane z odstawieniem leku, należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki.

Stosowanie bupropionu jest związane z możliwością wystąpienia zależnego od dawki napadu drgawkowego. Ryzyko napadu drgawkowego zwiększa się w obecności czynników predysponujących, obniżających próg drgawkowy. Nie należy stosować preparatu u pacjentów z czynnikami predysponującymi, chyba że potencjalna medyczna korzyść z przerwania palenia tytoniu przewyższa potencjalnie zwiększone ryzyko napadu drgawkowego. U tych pacjentów należy rozważać zastosowanie podczas leczenia dawki maksymalnie 150 mg na dobę. Każdego pacjenta należy ocenić pod kątem predysponujących czynników ryzyka, do których należą: jednoczesne stosowanie innych leków obniżających próg pobudliwości drgawkowej (np. leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwmalaryczne, tramadol, teofilina, steroidy działające ogólnoustrojowo, chinolony i środki przeciwhistaminowe działające uspokajająco) - u pacjentów stosujących takie leki w czasie przyjmowania preparatu należy rozważać stosowanie w dalszym okresie leczenia dawki maksymalnie 150 mg leku na dobę; uzależnienie od alkoholu; uraz głowy w wywiadzie; cukrzycę leczoną lekami hipoglikemizującymi lub insuliną; stosowanie leków stymulujących lub zmniejszających apetyt. Jeżeli podczas stosowania preparatu u pacjenta wystąpił napad drgawkowy, leczenie należy przerwać i nie należy go wznawiać. W związku z interakcjami farmakokinetycznymi stężenie bupropionu lub jego metabolitów w osoczu może się zmieniać, co może nasilać działania niepożądane leku (np. suchość jamy ustnej, bezsenność, napady drgawkowe) - należy zachować ostrożność podczas równoczesnego stosowania bupropionu z lekami, które indukują lub hamują jego metabolizm. Bupropion hamuje metabolizm z udziałem enzymów cytochromu P450 2D6. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas równoczesnego stosowania bupropionu i leków metabolizowanych przez te enzymy. W literaturze wykazano, że leki hamujące aktywność CYP2D6 mogą powodować zmniejszenie stężenia endoksyfenu, będącego czynnym metabolitem tamoksyfenu. Z tego względu w trakcie leczenia tamoksyfenem należy unikać, jeśli to tylko możliwe, stosowania bupropionu, będącego inhibitorem CYP2D6. Podczas stosowania preparatu istnieje ryzyko wystąpienia objawów neuropsychiatrycznych, a w szczególności objawów psychotycznych i maniakalnych, głównie u pacjentów z chorobami psychicznymi w wywiadzie. Nastrój depresyjny może być objawem odstawienia nikotyny. Depresja, rzadko z towarzyszeniem myśli i zachowań samobójczych (w tym prób samobójczych), była zgłaszana u pacjentów podejmujących próbę przerwania palenia tytoniu. Objawy takie były również zgłaszane podczas leczenia preparatem i zwykle występowały na wczesnym etapie leczenia. Bupropion jest w niektórych krajach wskazany w leczeniu depresji. U dorosłych z epizodem ciężkiej depresji i z innymi zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększone w porównaniu do placebo ryzyko myśli i zachowań samobójczych związanych ze stosowaniem leków przeciwdepresyjnych u pacjentów wieku poniżej 25 lat. Bupropion ma mały potencjał uzależniający. Leczenie preparatem należy niezwłocznie przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpiły objawy nadwrażliwości. Należy pamiętać, że objawy mogą rozwijać się lub nawracać również po zaprzestaniu stosowania preparatu, jak również o konieczności odpowiedniego leczenia objawowego przez odpowiednio długi okres (co najmniej 1 tydz.). Ze względu na ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego przed rozpoczęciem leczenia bupropionem należy dokonać pomiaru ciśnienia tętniczego i następnie monitorować jego wartości, zwłaszcza u pacjentów z wcześniej rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym. Należy rozważyć przerwanie leczenia preparatem, jeśli wystąpi klinicznie znaczące zwiększenie ciśnienia krwi. U pacjentów stosujących skojarzoną terapię bupropionem z terapią nikotynozastępczą w formie systemu przezskórnego uwalniania nikotyny (NTS) istnieje zwiększone ryzyko występowania wymagającego leczenia nadciśnienia tętniczego - zaleca się zachowanie ostrożności i kontrolowanie ciśnienia tętniczego krwi w odstępach tygodniowych. Przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego lekarz powinien zapoznać się z ChPL odpowiedniego NTS. Bupropion może spowodować ujawnienie zespołu Brugadów, rzadkiej, uwarunkowanej genetycznie choroby dotyczącej kanałów sodowych serca z charakterystycznymi zmianami w zapisie EKG (uniesienie odcinka ST oraz nieprawidłowości załamka T w prawych odprowadzeniach przedsercowych), mogącego prowadzić do zatrzymania akcji serca i (lub) do nagłej śmierci. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zespołem Brugadów lub z czynnikami ryzyka takimi jak zatrzymanie akcji serca lub przypadek nagłej śmierci w wywiadzie rodzinnym. Doświadczenie kliniczne nie wykazało różnic w tolerancji leku pomiędzy pacjentami w podeszłym wieku i innymi dorosłymi pacjentami. Jednakże nie można wykluczyć większej wrażliwości u niektórych pacjentów w podeszłym wieku. Lek należy stosować z ostrożnością u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby oraz pacjenci z zaburzeniami czynności nerek powinni być ściśle monitorowani ze względu na możliwość wystąpienia objawów niepożądanych, które mogą wskazywać na duże stężenia leku lub jego metabolitów w organizmie. Preparat jest przeznaczony wyłącznie do przyjmowania doustnego. Zgłaszano przypadki inhalacji rozkruszonych tabletek lub przyjęcia rozpuszczonego bupropionu w postaci iniekcji, co może prowadzić do gwałtownego uwalniania i szybszego wchłaniania oraz potencjalnego przedawkowania. Zgłaszano przypadki napadów drgawkowych i (lub) zgonów po przyjęciu bupropionu donosowo lub we wstrzyknięciu pozajelitowym. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu, w przypadku gdy lek był podawany jednocześnie z lekami serotoninergicznymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Jeśli jednoczesne leczenie innymi lekami serotoninergicznymi jest klinicznie uzasadnione, zalecana jest uważna obserwacja pacjenta, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia i zwiększania dawki. Zespół serotoninowy może obejmować zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, halucynacje, śpiączkę), dysfunkcję układu autonomicznego (np. tachykardię, niestabilne ciśnienie krwi, hipertermię), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. nadrefleksję, brak koordynacji, sztywność), i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe (np. mdłości, wymioty, biegunkę). Jeśli podejrzewa się wystąpienie zespołu serotoninowego, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub zakończenie leczenia w zależności od ciężkości objawów.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Poważne działania niepożądane

Napady drgawkowe
U około 1 na 1 000 pacjentów przyjmujących lek Zyban istnieje ryzyko wystąpienia napadu
drgawkowego.
Objawami napadu drgawkowego są konwulsje i zwykle utrata przytomności. Pacjent, który miał
napad drgawkowy, może być potem zdezorientowany i nie pamiętać, co się wydarzyło.
Ryzyko wystąpienia napadów drgawkowych jest większe u pacjentów, którzy przyjmują większe
dawki niż zalecane, przyjmują niektóre leki lub są w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia
napadów drgawkowych (patrz punkt 2).
Jeżeli pacjent miał napad drgawkowy, powinien skontaktować się z lekarzem po odzyskaniu
sił. Nie wolno więcej przyjmować leku Zyban.

Reakcje alergiczne
Rzadko (u mniej niż 1 pacjenta na 1 000) mogą wystąpić potencjalnie ciężkie reakcje alergiczne na lek
Zyban. Objawami reakcji alergicznej są:
- wysypka skórna (w tym swędzące guzki). Niektóre wysypki mogą wymagać hospitalizacji,
  szczególnie jeśli występują również ból w jamie ustnej lub ból oczu.
- nietypowe świsty lub trudności z oddychaniem
- obrzęk powiek, ust lub języka
- bóle mięśni lub stawów
- zapaść lub krótkotrwała utrata przytomności.
W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów reakcji alergicznej należy natychmiast
skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Nie wolno przyjmować kolejnych dawek leku.

Toczniowa wysypka skórna albo nasilenie objawów tocznia
Częstość nieznana - częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych pochodzących
od osób przyjmujących lek Zyban.
Toczeń to zaburzenie układu immunologicznego przebiegające z zajęciem skóry i innych narządów.
W przypadku wystąpienia zaostrzeń tocznia, wysypki skórnej albo zmian skórnych
(szczególnie na obszarach skóry narażonych na działanie promieni słonecznych) podczas
przyjmowania leku Zyban należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ może
być konieczne przerwanie leczenia.

Ostra uogólniona osutka krostkowa
Częstość nieznana - częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych pochodzących
od osób przyjmujących lek Zyban. Objawy ostrej uogólnionej osutki krostkowej obejmują wysypkę
skórną z krostami/pęcherzami wypełnionymi ropą.
W przypadku wystąpienia wysypki skórnej z krostami/pęcherzami wypełnionymi ropą
należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne
przerwanie leczenia.

Inne działania niepożądane

Bardzo częste działania niepożądane
Mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów:
- trudności z zasypianiem (należy unikać przyjmowania leku Zyban bezpośrednio przed
  zaśnięciem).

Częste działania niepożądane
Mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów:
- przygnębienie (patrz także „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2)
- uczucie lęku lub pobudzenia
- zaburzenia koncentracji
- drżenie
- ból głowy
- nudności, wymioty
- ból brzucha i inne dolegliwości (zaparcia), zmiana odczuwania smaku jedzenia, suchość
  w jamie ustnej
- gorączka, zawroty głowy, pocenie się, wysypka skórna (czasem związana z reakcją alergiczną),
  świąd.

Niezbyt częste działania niepożądane
Mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów:
- dzwonienie w uszach, zaburzenia widzenia
- wzrost ciśnienia tętniczego krwi (czasem znaczny), zaczerwienienie skóry
- utrata apetytu (anoreksja)
- osłabienie
- ból w klatce piersiowej
- dezorientacja
- przyspieszenie akcji serca.

Rzadkie działania niepożądane
Mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1 000 pacjentów:
- napad drgawkowy (patrz początek tego punktu)
- drgania mięśni, sztywność mięśni, niekontrolowane ruchy, problemy z chodzeniem lub
  koordynacją (ataksja)
- kołatanie serca
- omdlenie, uczucie omdlenia podczas nagłej zmiany pozycji ciała na stojącą spowodowane
  spadkiem ciśnienia krwi
- uczucie rozdrażnienia lub wrogości; dziwne sny (w tym koszmary senne)
- zaburzenia pamięci
- mrowienia lub drętwienia
- ciężkie reakcje alergiczne; wysypka z towarzyszącymi bólami stawów i mięśni (patrz początek
  tego punktu)
- oddawanie moczu częściej lub rzadziej niż zazwyczaj
- ciężkie wysypki skórne, które mogą obejmować usta lub inne części ciała i które mogą zagrażać
  życiu
- zaostrzenie łuszczycy (czerwone zgrubienia na skórze)
- zażółcenie skóry lub białkówki oka (żółtaczka), zwiększona aktywność enzymów wątrobowych,
  zapalenie wątroby
- zmiany stężenia cukru (glukozy) we krwi
- poczucie nierzeczywistości lub inności (depersonalizacja), widzenie lub słyszenie rzeczy, które
  nie istnieją (omamy).

Bardzo rzadkie działania niepożądane
Mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów:
- uczucie niepokoju, agresja
- odczuwanie lub wiara w rzeczy nierzeczywiste (urojenia); wyolbrzymiona podejrzliwość
  (paranoja)
- nietrzymanie moczu (mimowolne oddawanie moczu, niekontrolowany wypływ moczu).

Częstość nieznana
Inne działania niepożądane wystąpiły u niewielu pacjentów, ale ich dokładna częstość występowania
jest nieznana:
- Myśli o samouszkodzeniu lub samobójstwie w trakcie leczenia lekiem Zyban lub wkrótce po
  jego zakończeniu (patrz punkt 2). Jeśli pacjent ma takie myśli, należy skontaktować się
  z lekarzem lub natychmiast udać się do szpitala.
- Utrata kontaktu z rzeczywistością i zdolności myślenia lub oceny sytuacji (psychoza), inne
  objawy mogą obejmować omamy i (lub) urojenia.
- Uczucie nagłego i intensywnego lęku (napad lęku panicznego).
- Jąkanie się.
- Zmniejszona liczba czerwonych krwinek (niedokrwistość), zmniejszona liczba białych krwinek
  (leukopenia) i zmniejszona liczba płytek krwi (trombocytopenia).
- Niedobór sodu we krwi (hiponatremia).
- Zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, halucynacje, śpiączka), i inne objawy, takie jak:
  temperatura ciała powyżej 38°C, przyspieszone bicie serca, niestabilne ciśnienie krwi i nasilenie
  odruchów, sztywność mięśni, brak koordynacji i (lub) zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np.
  mdłości, wymioty, biegunka) podczas przyjmowania leku Zyban razem z lekami stosowanymi
  w leczeniu depresji (takimi jak: paroksetyna, citalopram, escitalopram, fluoksetyna
  i wenlafaksyna).

Skutki odzwyczajania się od palenia tytoniu
U pacjentów odzwyczajających się od palenia tytoniu występują zwykle objawy odstawienia
nikotyny. Może to także dotyczyć pacjentów przyjmujących lek Zyban. Objawami odstawienia
nikotyny są:
- trudności z zasypianiem
- drżenie lub pocenie się
- uczucie lęku, pobudzenia lub przygnębienia, niekiedy z towarzyszeniem myśli samobójczych.
Należy porozmawiać z lekarzem w razie jakichkolwiek obaw dotyczących samopoczucia pacjenta.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

U pacjentów stosujących leki obniżające próg drgawkowy lek powinien być stosowany tylko wówczas, gdy potencjalna medyczna korzyść z przerwania palenia tytoniu przeważy zwiększone ryzyko napadu drgawkowego. Bupropion i jego główny metabolit hydroksybupropion hamują szlak metaboliczny z udziałem CYP2D6. Równoczesne stosowanie chlorowodorku bupropionu i dezypraminy u zdrowych ochotników będących szybkimi metabolizerami z udziałem CYP2D6 spowodowało duże (od 2 do 5 razy) zwiększenie wartości C_max i AUC dezypraminy. Zahamowanie CYP2D6 utrzymywało się jeszcze przez co najmniej 7 dni po podaniu ostatniej dawki chlorowodorku bupropionu. Jednoczesne stosowanie bupropionu i leków, które metabolizowane są głównie przez CYP2D6 i mają wąski indeks terapeutyczny, należy rozpoczynać od najmniejszych dawek tych leków. Leki te to niektóre leki przeciwdepresyjne (np. dezypramina, imipramina, paroksetyna), leki przeciwpsychotyczne (np. rysperydon, tiorydazyna), β-adrenolityki (np. metoprolol) i leki przeciwarytmiczne klasy 1C (np. propafenon, flekainid). W przypadku dołączenia bupropionu do leczenia pacjenta stosującego już takie leki, należy rozważyć konieczność zmniejszenia ich dawek. W takich przypadkach należy dokładnie rozważyć oczekiwane korzyści z leczenia bupropionem wobec potencjalnego ryzyka. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu, w przypadku gdy lek jest podawany jednocześnie z lekami serotoninergicznymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Leki, których skuteczność zależy od aktywacji metabolicznej za pośrednictwem CYP2D6 (np. tamoksyfen) mogą mieć mniejszą skuteczność podczas jednoczesnego podawania z inhibitorami CYP2D6 takimi jak bupropion. Cytalopram nie jest metabolizowany głównie za pośrednictwem CYP2D6, jednak zastosowanie bupropionu spowodowało zwiększenie wartości C_max i AUC cytalopramu o odpowiednio 30% i 40%. Jednoczesne podawanie digoksyny z bupropionem może skutkować zmniejszeniem stężenia digoksyny w organizmie pacjenta. Lekarze powinni mieć świadomość, że po zaprzestaniu podawania bupropionu stężenie digoksyny może się zwiększyć i że należy monitorować pacjenta pod kątem wystąpienia zatrucia digoksyną. Bupropion jest metabolizowany do hydroksybupropionu (główny metabolit) głównie za pośrednictwem CYP2B6. Podawanie bupropionu równocześnie z lekami wpływającymi na CYP2B6 (np. substraty CYP2B6: cyklofosfamid, ifosfamid i inhibitory CYP2B6: orfenadryna, tyklopidyna, klopidogrel) może spowodować zwiększenie stężenia bupropionu w osoczu i zmniejszenie stężenia aktywnego metabolitu, hydroksybupropionu. Znaczenie kliniczne zahamowania metabolizmu bupropionu za pośrednictwem CYP2B6 i w konsekwencji zmian stosunku stężeń bupropionu i hydroksybupropionu nie jest obecnie znane. Należy zachować ostrożność podczas równoczesnego podawania bupropionu z lekami indukującymi procesy metaboliczne (np. karbamazepina, fenytoina, rytonawir, efawirenz) lub inhibitorami metabolizmu (np. walproinian). Równoczesne stosowanie tych leków może wpłynąć na skuteczność i bezpieczeństwo leczenia bupropionem. W wielu badaniach u zdrowych ochotników rytonawir (100 mg 2 razy na dobę lub 600 mg 2 razy na dobę) lub rytonawir w dawce 100 mg w połączeniu z lopinawirem w dawce 400 mg 2 razy na dobę powodował zależne od dawki zmniejszenie ekspozycji na bupropion i jego główne metabolity o ok. 20 do 80%. Podobnie efawirenz w dawce 600 mg raz na dobę przez 2 tyg. powodował u zdrowych ochotników zmniejszenie ekspozycji na bupropion o ok. 55%. U pacjentów przyjmujących którykolwiek z tych leków jednocześnie z bupropionem może zaistnieć potrzeba podania zwiększonych dawek bupropionu, jednakże maksymalna zalecana dawka nie powinna zostać przekroczona. Nikotyna stosowana przezskórnie w postaci plastrów nie wpływa na farmakokinetykę bupropionu i jego metabolitów. Palenie tytoniu związane jest ze zwiększeniem aktywności CYP1A2. Po przerwaniu palenia tytoniu może wystąpić zmniejszenie klirensu leków metabolizowanych z udziałem tego izoenzymu z następującym zwiększeniem ich stężenia w osoczu. Może to być szczególnie ważne w przypadków leków o wąskim zakresie terapeutycznym, metabolizowanych głównie przez CYP1A2 (np. teofilina, takryna i klozapina). Kliniczne konsekwencje przerwania palenia w przypadku innych leków metabolizowanych częściowo przez CYP1A2 (np. imipramina, olanzapina, klomipramina i fluwoksamina) nie są znane. Poza tym ograniczone dane wskazują, że metabolizm flekainidu lub pentazocyny także może być indukowany przez palenie tytoniu. Należy zachować szczególną ostrożność stosując preparat u pacjentów otrzymujących jednocześnie lewodopę lub amantadynę (ryzyko częstszego występowania działań niepożądanych np. nudności, wymiotów i objawów psychicznych). Istnieją nieliczne doniesienia o niepożądanych objawach neuropsychiatrycznych lub zmniejszonej tolerancji na alkohol u pacjentów spożywających alkohol podczas stosowania preparatu - w czasie leczenia należy unikać lub ograniczyć do minimum spożycie alkoholu. Ponieważ inhibitory MAO A i B w innym mechanizmie niż bupropion zwiększają przekaźnictwo katecholaminergiczne, równoczesne stosowanie preparatu i inhibitorów MAO jest przeciwwskazane z powodu zwiększenia możliwości wystąpienia działań niepożądanych. Powinno upłynąć co najmniej 14 dni pomiędzy zakończeniem stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO a rozpoczęciem leczenia preparatem. W przypadku odwracalnych inhibitorów MAO wystarczająca jest 24 h przerwa. Badania sugerują możliwość zwiększonej ekspozycji na bupropion, jeżeli tabletki bupropionu o przedłużonym uwalnianiu przyjęte zostaną wraz z posiłkiem o dużej zawartości tłuszczu.

GSK Commercial Sp. z o.o.
ul. Rzymowskiego 53
02-697 Warszawa
22-576-90-00
pl.gsk.com/pl-pl/