Zyclara 3,75% krem

1 saszetka zawiera 9,375 mg imikwimodu w 250 mg kremu (3,75%). 1 gram kremu zawiera 37,5 mg imikwimodu. Krem zawiera parahydroksybenzoesan metylu (E 218), parahydroksybenzoesan propylu (E 216), alkohol cetylowy, alkohol stearylowy oraz alkohol benzylowy.

Modulator odpowiedzi immunologicznej. Badania wysycenia wiązań sugerują istnienie receptora błonowego dla imikwimodu na komórkach odpowiedzi immunologicznej. Imikwimod indukuje uwolnienie interferonu alfa (IFN-α) oraz innych cytokin z różnych komórek ludzkich i zwierzęcych (np. z ludzkich monocytów i (lub) makrofagów i keratynocytów). W badaniach na modelach zwierzęcych imikwimod skutecznie zwalczał zakażenia wirusowe i działał przeciwnowotworowo. Po zastosowaniu miejscowym mniej niż 0,9% dawki ulega wchłonięciu przez skórę. C_max osiąga 6-9 h po ostatnim nałożeniu. Niewielka ilość kremu wchłonięta do układu krążenia była szybko wydalana zarówno z moczem jak i z kałem średnio w stosunku około 3:1. Pozorny T_0,5 po miejscowym podaniu wynosi ok. 29 h.

Leczenie miejscowe widocznych lub wyczuwalnych palpacyjnie, umiejscowionych na twarzy lub łysiejących obszarach owłosionej skóry głowy zmian powstałych w przebiegu rogowacenia słonecznego bez cech przerostu i hiperkeratozy, o typowym przebiegu klinicznym, u dorosłych osób z wydolnym układem immunologicznym, gdy inne możliwości leczenia miejscowego są przeciwwskazane lub mniej odpowiednie.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Należy zachować ostrożność podczas przepisywania leku kobietom w ciąży. Preparat można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści usprawiedliwiają potencjalne ryzyko dla płodu. Nie wiadomo, czy imikwimod i (lub) jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków i (lub) dzieci. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie leku biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Zewnętrznie. Na leczone miejsce (skórę całej twarzy lub łysiejące obszary owłosionej skóry głowy, ale nie na oba miejsca) nakładać nie więcej niż 2 saszetki raz na dobę, przed snem. Stosować w 2 cyklach trwających po 2 tyg. i rozdzielonych dwutygodniową przerwą w leczeniu, albo zgodnie ze wskazówkami lekarza. W razie konieczności, ze względu na dyskomfort odczuwany przez pacjenta lub nasilenie miejscowej reakcji skórnej, można uwzględnić kilkudniowy okres przerwy. Nie należy jednak przedłużać żadnego z 2-tygodniowych cykli leczenia z powodu pominięcia dawek czy przerwy w leczeniu. Podczas leczenia można obserwować przemijające zwiększenie nasilenia rogowacenia słonecznego. Należy kontynuować leczenie do końca cyklu leczenia, nawet jeśli wydaje się, że zmiany związane z rogowaceniem słonecznym ustąpiły. Wyniki leczenia muszą być oceniane po ukończeniu procesu regeneracji leczonej skóry, około 8 tyg. po zakończeniu terapii i w odpowiednich odstępach czasu. Jeśli leczone zmiany po upływie 8 tyg. od zakończenia drugiego cyklu nie w pełni odpowiedzą na leczenie, należy zmiany ocenić jeszcze raz i można rozważyć jeden dodatkowy 2-tyg. okres leczenia preparatem. Zalecane jest inne leczenie, jeśli leczona zmiana (leczone zmiany) nie wykaże (nie wykażą) wystarczającej odpowiedzi na leczenie kremem. W przypadku wystąpienia nawrotu zmian w przebiegu rogowacenia słonecznego, które ustąpiły po dwóch 2-tyg. cyklach leczenia preparatem, zmiany można leczyć ponownie przez jeden lub 2 kolejne 2-tyg. cykle leczenia z zachowaniem co najmniej 12-tyg. przerwy w leczeniu. Szczególne grupy pacjentów. Pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby lub nerek należy monitorować pod ścisłym nadzorem doświadczonego lekarza. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku w leczeniu rogowacenia słonecznego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (brak dostępnych danych). Sposób podania. Unikać kontaktu z oczami, wargami i nozdrzami. Miejsca leczonego nie należy bandażować ani zasłaniać w żaden inny sposób. Lekarz przepisujący lek powinien pokazać pacjentowi, jak należy prawidłowo nakładać lek, aby korzyści z leczenia były jak największe. Lek należy nakładać raz na dobę przed snem w leczonym miejscu i pozostawiać na skórze przez ok. 8 h. W tym czasie należy unikać kąpieli i korzystania z prysznica. Przed nałożeniem kremu pacjent powinien umyć skórę w leczonym miejscu, używając łagodnego mydła i wody, a następnie dokładnie osuszyć. Lek należy nakładać cienką warstwą na cały obszar skóry objętej leczeniem i wcierać do całkowitego wniknięcia w skórę. Na leczone miejsce (skórę całej twarzy lub skórę głowy, ale nie obu) można nałożyć zawartość nie więcej niż 2 saszetek w ciągu doby. Pozostałą zawartość otwartej saszetki należy wyrzucić i nie używać jej ponownie. Lek należy pozostawić na skórze przez ok. 8 h; po tym czasie należy konieczne usunąć krem, myjąc leczone miejsce oraz ręce łagodnym mydłem i wodą. Przed nałożeniem i po nałożeniu kremu należy dokładnie umyć ręce. Pominięcie dawki leku. W przypadku pominięcia dawki pacjent powinien zaczekać do najbliższego wieczoru, nałożyć lek na skórę, a następnie kontynuować kurację według zwykłego schematu leczenia. Kremu nie należy nakładać częściej niż raz na dobę. Żadnego z cykli leczenia nie należy wydłużać powyżej 2 tyg. i z powodu pominięcia dawek czy z powodu przerw w leczeniu.

Aby ustalić odpowiednią metodę leczenia, należy wykonać biopsję zmian o wyglądzie nietypowym dla rogowacenia słonecznego lub podejrzanych o zezłośliwienie. Należy unikać kontaktu preparatu z oczami, wargami i nozdrzami, ponieważ nie oceniano imikwimodu w leczeniu rogowacenia słonecznego powiek, wewnętrznej powierzchni nozdrzy czy uszu lub warg poza granicą rąbka czerwieni wargowej. Nie zaleca się stosowania imikwimodu do czasu wygojenia się skóry po terapii wcześniej stosowanymi lekami lub po leczeniu chirurgicznym. Stosowanie go na uszkodzoną skórę może spowodować zwiększone ogólnoustrojowe wchłanianie imikwimodu prowadzące do zwiększenia ryzyka zdarzeń niepożądanych. Ze względu na zwiększoną podatność na powstanie oparzeń słonecznych pacjentów zachęca się do stosowania kremów z filtrami. Podczas leczenia preparatem pacjenci powinni starać się unikać ekspozycji na naturalne lub sztuczne (łóżka opalające albo fototerapia UVA/UVB) światło słoneczne, albo ją zminimalizować. Leczoną powierzchnię skóry należy chronić przed narażeniem na promieniowanie słoneczne. Nie zaleca się stosowania imikwimodu w leczeniu rogowacenia słonecznego z cechami znacznej hiperkeratozy lub przerostu (np. w przypadku rogów skórnych). Podczas leczenia i do czasu wygojenia się zmian, wygląd skóry zmienionej chorobowo może znacząco różnić się od wyglądu zdrowej skóry. Miejscowe reakcje skórne występują często, ale ich nasilenie na ogół zmniejsza się w trakcie leczenia albo ustępują całkowicie po zaprzestaniu stosowania imikwimodu w kremie. W rzadkich przypadkach, zaledwie po kilkakrotnym nałożeniu imikwimodu w kremie mogą wystąpić silne miejscowe reakcje zapalne, w tym w postaci nadżerek i sączących zmian. Istnieje związek między nasileniem miejscowych reakcji skórnych (np. rumienia) a wskaźnikiem całkowitego ustąpienia zmian chorobowych. Wspomniane reakcje skórne mogą wynikać z pobudzenia miejscowej odpowiedzi immunologicznej. Ponadto imikwimod może spowodować zaostrzenie zmian skórnych o charakterze zapalnym. Można uwzględnić kilkudniową przerwę w leczeniu, jeśli jest to konieczne, ze względu na dyskomfort odczuwany przez pacjenta lub nasilenie reakcji skórnej. Leczenie imikwimodem w kremie można wznowić, gdy reakcja skórna się zmniejszy. Nasilenie miejscowych reakcji skórnych jest zwykle słabsze w drugim niż w pierwszym cyklu leczenia. W przypadku wystąpienia objawów przypominających grypę (takich jak zmęczenie, nudności, gorączka, bóle mięśni, bóle stawów i dreszcze) należy rozważyć przerwanie terapii lub dostosowanie dawki. Należy zachować ostrożność, stosując imikwimod u pacjentów z obniżoną rezerwą układu krwiotwórczego. Pacjenci z zaburzeniami czynności serca, wątroby lub nerek nie byli włączeni do badań klinicznych - takich pacjentów należy monitorować pod ścisłym nadzorem doświadczonego lekarza. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u pacjentów z upośledzeniem odporności (np. po przeszczepieniu narządu) i (lub) u pacjentów z chorobami z autoagresji - należy zachować ostrożność w przypadku stosowania imikwimodu; w tej grupie pacjentów zaleca się dokonanie bilansu korzyści z leczenia imikwimodem i zagrożeń wynikających z ryzyka odrzucenia przeszczepu lub wystąpieniem reakcji „przeszczep przeciwko biorcy” albo pogorszenia choroby z autoagresji. Alkohol stearylowy (31,0 mg/g kremu) i alkohol cetylowy (22,0 mg/g kremu) mogą wywoływać reakcje skórne (np. kontaktowe zapalenie skóry). Alkohol benzylowy (20,0 mg/g kremu) może powodować reakcje alergiczne i łagodne miejscowe podrażnienie. Parahydoksybenzoesan metylu (E 218; 2,0 mg/g kremu) i parahydroksybenzoesan propylu (E 216; 0,2 mg/g kremu) mogą powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli podczas stosowania tego leku wystąpią którekolwiek z poniższych ciężkich działań
niepożądanych, należy natychmiast poszukać pomocy medycznej:
ciężkie reakcje skórne (częstość nieznana) ze zmianami lub plamami na skórze początkowo
wyglądającymi jak niewielkie zaczerwienia przybierające z czasem postać małych punkcików, którym
mogą towarzyszyć objawy takie jak świąd, gorączka, ogólne złe samopoczucie, bóle stawów,
problemy z widzeniem, pieczenie, ból lub swędzenie oczu oraz owrzodzenia jamy ustnej.
W przypadku pojawienia się takich objawów, należy zaprzestać stosowania tego leku i natychmiast
powiedzieć o tym lekarzowi.

U niektórych osób odnotowano zmniejszenie liczby komórek krwi (częstość nieznana). Może to
wiązać się ze zwiększeniem podatności na zakażenie, skłonnością do wylewów podskórnych lub
uczuciem zmęczenia. W przypadku zauważenia któregokolwiek z wymienionych objawów, należy
powiedzieć o tym lekarzowi.
U niektórych pacjentów z zaburzeniami autoimmunologicznymi, może dojść do pogorszenia ich stanu.
Jeśli podczas leczenia kremem Zyclara pacjent zauważy jakąkolwiek zmianę, powinien o tym
powiedzieć lekarzowi.
Należy poinformować lekarza, jeśli pojawi się ropa lub wystąpią inne objawy wskazujące na
zakażenie skóry (częstość nieznana).

Przyczyną wielu z wymienionych działań niepożądanych tego leku jest jego miejscowe działanie na
skórę. Pojawienie się miejscowych reakcji skórnych może oznaczać, że lek działa w sposób
zamierzony. Jeśli reakcja skóry na ten lek jest bardzo nasilona lub zbyt uciążliwa, należy zaprzestać
stosowania kremu i umyć miejsce leczone wodą z łagodnym mydłem. Następnie należy zwrócić się do
lekarza lub farmaceuty, który może zalecić przerwanie stosowania tego leku przez kilka dni (tj.
zrobienie krótkiej przerwy w leczeniu).

Podczas stosowania imikwimodu zgłaszano następujące działania niepożądane:

Bardzo często (mogą występować u więcej niż 1 na 10 osób stosujących lek)
- zaczerwienienie skóry, strupienie, łuszczenie się skóry, pojawienie się wydzieliny, suchość
  skóry, obrzęk skóry, owrzodzenie skóry oraz odbarwienie skóry (zmniejszenie ilości barwnika)
  w miejscu nałożenia leku.

Często (mogą występować u nie więcej niż 1 na 10 osób stosujących lek)
- inne reakcje w miejscu nałożenia, np. stan zapalny skóry, świąd, ból, pieczenie, podrażnienie
  i wysypka,
- powiększenie węzłów chłonnych,
- ból głowy,
- zawroty głowy,
- utrata apetytu,
- nudności,
- biegunka,
- wymioty,
- objawy grypopodobne,
- gorączka,
- ból,
- bóle mięśni i stawów,
- ból w klatce piersiowej,
- bezsenność,
- zmęczenie,
- zakażenie wirusowe (opryszczka pospolita),
- zwiększenie stężenia glukozy we krwi.

Niezbyt często (mogą występować u nie więcej niż 1 na 100 osób stosujących lek)
- zmiany w miejscu nałożenia, np. krwawienie, obrzęk niewielkich obszarów skóry, stan zapalny,
  uczucie mrowienia, zwiększenie wrażliwości na dotyk, bliznowacenie, uczucie ciepła,
  uszkodzenie skóry, pęcherze lub krosty na skórze,
- osłabienie,
- drżenie,
- brak energii (ospałość),
- uczucie dyskomfortu,
- obrzęk twarzy,
- ból pleców,
- ból kończyn,
- zatkany nos,
- ból gardła,
- podrażnienie oka,
- obrzęk powiek,
- depresja,
- drażliwość,
- suchość w ustach,
- ból brzucha.

Rzadko (mogą występować u nie więcej niż 1 na 1 000 osób stosujących lek)
- zaostrzenie chorób autoimmunologicznych (choroba autoimmunologiczna, czyli choroba
  z autoagresji to stan, w którym odpowiedź immunologiczna jest nieprawidłowa),
- reakcje skórne w miejscach odległych od miejsca nałożenia.

Częstość nieznana (częstość nie może być ustalona na podstawie dostępnych danych)
- Zmiany zabarwienia skóry

U niektórych pacjentów pojawiły się zmiany zabarwienia skóry w miejscu nakładania kremu
Zyclara. Mimo że zmiany te mają tendencję do zanikania w miarę upływu czasu, u niektórych
pacjentów mogą być trwałe.
- Wypadanie włosów
  U niewielkiej liczby pacjentów obserwowano wypadanie włosów w miejscu leczonym lub w jego
  okolicy.
- Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
  Zgłaszano przypadki zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Z powodu immunomodulujących właściwości imikwimodu, należy zachować ostrożność podczas łącznego stosowania z lekami immunosupresyjnymi. Należy unikać stosowania leku na tym samym obszarze skóry jednocześnie z innymi preparatami imikwimodu w kremie (zwiększone ryzyko miejscowych reakcji skórnych oraz ich nasilenia).

Viatris Healthcare Sp. z o.o.
ul. Postępu 21B
02-676 Warszawa
[email protected]
www.viatris.pl