W przypadku podejrzenia rumienia wędrującego należy skonsultować się z lekarzem. Lekarz jest z reguły w stanie rozpoznać rumień wędrujący, analizując charakterystyczny wygląd zmiany. W sytuacjach niejednoznacznych przydatne może być udokumentowanie fotograficzne zmiany rumienia w różnych przedziałach czasowych.
Rumień wędrujący jest zawsze objawem boreliozy. Leczenie obejmuje terapię antybiotykami, która skierowana jest na boreliozę, a nie bezpośrednio na rumień. Lekiem pierwszego wyboru w przypadku wystąpienia boreliozy jest doksycyklina. Należy jednak pamiętać, że antybiotyku tego nie należy stosować w okresie letnim, ponieważ może powodować nadwrażliwość na światło słoneczne. Dodatkowo jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży, karmiących piersią, jak również u dzieci poniżej 12. roku życia. Warto zaznaczyć, że w przypadku stosowania doksycykliny zaleca się unikanie spożywania nabiału, m.in. sera, jogurtów czy mleka. Wynika to z faktu, że wapń, który zawarty jest w produktach nabiałowych, tworzy z doksykyliną chelaty, co utrudnia jej wchłanianie. Aby uniknąć tego rodzaju interakcji, należy przyjmować doksycyklinę co najmniej 2 godziny przed spożyciem produktów nabiałowych. W przypadku ciąży lub innych przeciwwskazań do jej stosowania lekami drugiego rzutu są amoksycylina oraz cefuroksym. W sytuacji gdy pacjent uczulony jest na penicyliny, zalecane jest stosowanie azytromycyny lub klarytromycyny, które należą do grupy antybiotyków makrolidowych. Jeżeli symptomy choroby utrzymują się mimo podjętej terapii lub nawracają, może zachodzić konieczność przeprowadzenia ponownego leczenia antybiotykami, zazwyczaj poprzez podawanie ich dożylnie lub domięśniowo.