Albiomin 20% (200 g/l) 200 mg/ml roztwór do infuzji

Albumin human

dla lecznictwa zamkniętego
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest lek Albiomin 20% (200 g/l) i w jakim celu się go stosuje

Albiomin 20% (200 g/l) jest roztworem do infuzji (dożylnej). 1 litr roztworu zawiera 200 g białka
osocza ludzkiego, gdzie co najmniej 96% stanowi ludzka albumina.

Albiomin 20% (200 g/l) jest używany do uzupełnienia i utrzymania objętości krwi krążącej, kiedy
stwierdzono zmniejszenie jej objętości a użycie koloidów, takich jak albumina, jest właściwe.

Skład

1 ml roztworu zawiera 200 mg białka całkowitego, w tym co najmniej 96% albuminy ludzkiej. Preparat zawiera sód.

Działanie

Lek wykazuje działanie hiperonkotyczne. Roztwór 20% albuminy ma 4-krotnie wyższe właściwości osmotyczne i onkotyczne od osocza ludzkiego. W normalnych warunkach okres półtrwania albumin wynosi około 19 dni. Eliminacja odbywa się głównie wewnątrzkomórkowo dzięki proteazom lizosomowym. Istnieją istotne różnice indywidualne dotyczące wpływu albumin na objętość osocza. U niektórych pacjentów objętość osocza może pozostawać podwyższona przez kilka godzin po infuzji. U pacjentów w stanie krytycznym albumina może uciekać z przestrzeni wewnątrznaczyniowej w znacznych ilościach z nieprzewidywalną szybkością.

Wskazania

Uzupełnienie i utrzymanie odpowiedniej objętości krwi krążącej w przypadkach zmniejszenia objętości krwi i wskazaniu do zastosowania koloidu.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na preparaty albumin lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych.

Ciąża i karmienie piersią

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania preparatu w ciąży. Doświadczenia kliniczne w stosowaniu albuminy ludzkiej sugerują, że nie należy się spodziewać szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój płodu czy noworodka. Albumina ludzka jest naturalnym składnikiem ludzkiego osocza.

Dawkowanie

Dożylnie we wlewie: dawkowanie indywidualne, zależne od stanu chorego, masy ciała pacjenta, intensywności utraty płynów lub białek. Do określenia dawki należy uwzględnić wymaganą objętość krążących płynów (nie stężenie albumin w osoczu). Podczas podawania albuminy ludzkiej należy monitorować: ciśnienie tętnicze, tętno, ośrodkowe ciśnienie żylne, ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej, diurezę, stężenie elektrolitów, hematokryt/ stężenie hemoglobiny. Sposób podania. Albumina ludzka może być podawana bezpośrednio lub po rozcieńczeniu w 0,9% roztworze NaCl. Szybkość wlewu należy dostosować indywidualnie do stanu pacjenta i wskazań; podczas wymiany osocza szybkość wlewu należy dostosować do szybkości usuwania.

Środki ostrożności

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych preparatów należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego leku. Ze względu na możliwość wystąpienia hiperwolemii lub hemodylucji ostrożnie stosować u pacjentów z: niewyrównaną niewydolnością serca, nadciśnieniem tętniczym, żylakami przełyku, obrzękiem płuc, skazą krwotoczną, ciężką niedokrwistością, bezmoczem nerkowym lub pozanerkowym. Jeżeli wystąpią kliniczne objawy przeciążenia układu sercowo-naczyniowego (ból głowy, duszność, przepełnienie żył szyjnych) lub zwiększone ciśnienie krwi, zwiększone ośrodkowe ciśnienie żylne i obrzęk płuc należy natychmiast przerwać infuzję. Pacjenta należy dokładnie monitorować w celu ochrony przed przeciążeniem krążenia i przewodnieniem. W przypadku uzupełniania dużych niedoborów objętości, należy kontrolować parametry układu krzepnięcia i hematokryt. Należy też zwrócić uwagę na właściwe uzupełnienie innych składników krwi (czynniki krzepnięcia, elektrolity, płytki krwi i erytrocyty). Podejrzenie reakcji alergicznych lub typu anafilaktycznego wymaga natychmiastowego przerwania infuzji; w razie wystąpienia wstrząsu należy zastosować odpowiednie postępowanie lecznicze. Mimo stosowania metod inaktywacji czynników zakaźnych, nie można całkowicie wykluczyć przeniesienia z preparatem znanych i nieznanych patogenów. Roztwory albumin nie mogą być rozcieńczane wodą do wstrzykiwań. Preparat zawiera w przybliżeniu 140 mg sodu (6,1 mmol) w fiolce po 50 ml, co odpowiada 7,0% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Preparat zawiera w przybliżeniu 280 mg sodu (12,2 mmol) w fiolce po 100 ml, co odpowiada 14,0% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią.

Odnotowano następujące działania niepożądane:
- zaczerwienienie twarzy
- drażniąca wysypka (pokrzywka)
- gorączka i nudności
Zdarzają się one rzadko.

W bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić poważne działania niepożądane takie jak wstrząs.
Jeśli taki objaw wystąpi infuzja będzie przerwana i zostanie rozpoczęte odpowiednie leczenie.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów
Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: 22 49-21-301
fax: 22-49-21-309
e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Podmiot odpowiedzialny

Nobipharm Sp. z o.o.
ul. Rydygiera 8
01-793 Warszawa
22-663-43-98
[email protected]
www.nobipharm.pol.pl

Zamienniki

3 zamienniki

Dodaj do koszyka

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?
Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze to rząd pajęczaków, które są szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Do tej pory udało się rozpoznać aż 900 gatunków tych krwiopijnych pasożytów. Pajęczaki upodobały sobie miejsca ciepłe, wilgotne, porośnięte paprociami i wysoką trawą. Kleszcze występują przede wszystkim w lasach i na ich obrzeżach, na łąkach, polach uprawnych, pastwiskach, nad brzegami rzek i jezior, a także w parkach i ogrodach. W naszym kraju najczęściej możemy spotkać kleszcza pospolitego (Ixodes ricinus) oraz kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus).

Czytaj dalej