Alprox 0,25 mg tabletki

1 tabl. zawiera 0,25 mg, 0,5 mg lub 1 mg alprazolamu. Preparat zawiera laktozę.

Lek przeciwlękowy, pochodna benzodiazepiny. Poza właściwościami przeciwlękowymi alprazolam wykazuje właściwości uspokajające, nasenne oraz miorelaksacyjne i przeciwdrgawkowe. Alprazolam ma duże powinowactwo do miejsc wiązania benzodiazepin w mózgu, które ułatwia zarówno pre- jak i post synaptyczne działanie hamujące kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) w OUN. Alprazolam jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym. Biodostępność wynosi 80% lub więcej. C_max w osoczu osiągane jest 1-2 h od podania doustnego. 70% alprazolamu wiąże się z białkami osocza in vitro. Alprazolam jest metabolizowany głównie przez CYP3A4. Metabolity mają ograniczony wpływ na aktywność biologiczną alprazolamu. Średni T_0,5 alprazolamu wynosi 12-15 h. Alprazolam i jego metabolity wydalane są głównie z moczem.

Krótkotrwałe leczenie objawowe stanów lękowych u dorosłych. Lek jest wskazany wyłącznie w przypadku ciężkich stanów lękowych, w których objawy są nasilone, uniemożliwiają pacjentowi prawidłowe funkcjonowanie lub są dla niego bardzo uciążliwe.

Nadwrażliwość na benzodiazepiny, alprazolam lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nużliwość mięśni (Myasthenia gravis). Ciężka niewydolność oddechowa. Bezdech senny. Ciężka niewydolność wątroby.

Stosowanie alprazolamu w czasie ciąży można rozważyć jedynie wtedy, jeśli zalecenia terapeutyczne i sposób stosowania leku są ściśle przestrzegane. Jeśli leczenie alprazolamem w ostatniej fazie ciąży jest konieczne, należy unikać stosowania dużych dawek oraz monitorować objawy odstawienia i (lub) objawy zespołu wiotkiego dziecka występujące u noworodka. Przepisując lek kobietom w wieku rozrodczym, należy je pouczyć, aby skontaktowały się z lekarzem w sprawie przerwania stosowania leku, jeśli planują ciążę lub podejrzewają, że są w ciąży. Liczne dane uzyskane z badań kohortowych wykazują, ze ekspozycja na benzodiazepiny w czasie I trymestru ciąży nie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania poważnych wad rozwojowych. Jednakże, w niektórych wczesnych kliniczno-kontrolnych badaniach epidemiologicznych stwierdzono zwiększone ryzyko wystąpienia rozszczepu w obrębie jamy ustnej. Dane wykazują, że ryzyko wystąpienia rozszczepu w obrębie jamy ustnej u noworodka po ekspozycji na benzodiazepiny w okresie prenatalnym jest mniejsze niż 2 na 1000 wobec spodziewanego wskaźnika takich wad w populacji ogólnej wynoszącego ok. 1 na 1000. Leczenie benzodiazepinami w dużych dawkach w trakcie II i (lub) III trymestru ciąży powoduje zmniejszenie aktywnych ruchów płodu oraz zmienność rytmu serca płodu. Jeżeli z ważnych powodów medycznych leczenie musi być stosowane w ostatniej fazie ciąży, nawet w przypadku stosowania małych dawek, u noworodka mogą wystąpić objawy zespołu wiotkiego dziecka, takie jak hipotonia osiowa, zaburzenia ssania prowadzące do słabego przybierania na wadze. Objawy te są przemijające, ale mogą występować przez 1 do 3 tyg., w zależności od T_0,5 leku w organizmie. W razie stosowania dużych dawek, u noworodka może wystąpić depresja oddechowa lub bezdech oraz hipotermia. Ponadto, w okresie poporodowym mogą pojawić się objawy odstawienia, w tym nadpobudliwość, pobudzenie i drżenie, nawet gdy nie ma objawów zespołu wiotkiego dziecka. Wystąpienie objawów odstawienia po porodzie zależy od T_0,5 substancji w organizmie. Ponieważ alprazolam przenika do mleka ludzkiego, decyzję o przerwaniu karmienia piersią bądź zaprzestaniu lub wstrzymaniu stosowania leku należy podjąć, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Alprazolam nie powodował zaburzeń płodności u szczurów otrzymujących dawki do 5 mg/kg mc./dobę, czyli 25 razy większych niż maksymalna, zalecana dawka dobowa u ludzi 10 mg/dobę.

Doustnie. Dorośli. Zaburzenia lękowe. Dawka początkowa wynosi 0,25 do 0,5 mg 3 razy na dobę. Dawkę należy dostosować indywidualnie do potrzeb pacjenta. Dawka podtrzymująca wynosi 0,5 do 3 mg/dobę w dawkach podzielonych. Czas trwania leczenia. Lek należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce, przez możliwie najkrótszy czas i maksymalnie przez 2 do 4 tyg. Należy często oceniać potrzebę przedłużania leczenia. Nie zaleca się długotrwałego leczenia. Ryzyko uzależnienia może zwiększać się wraz z dawką i czasem trwania leczenia. Leczenie farmakologiczne zaburzeń lękowych powinno zawsze stanowić leczenie uzupełniające. Rozpoczęcie leczenia, monitorowanie i przerwanie leczenia powinno być, w miarę możliwości, nadzorowane przez tego samego lekarza. Należy uzgodnić z pacjentem czas trwania leczenia, a pacjent powinien być świadomy możliwości wystąpienia działań niepożądanych na początku leczenia. Przerwanie leczenia. Kończąc leczenie należy stopniowo zmniejszać dawkę leku, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia objawów odstawienia. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych dawka początkowa wynosi 0,25 mg 2 lub 3 razy na dobę; dawka podtrzymująca wynosi od 0,5 do 0,75 mg na dobę, w dawkach podzielonych; dawkę w razie konieczności można stopniowo zwiększać, zależnie od tolerancji pacjenta na lek. Zaleca się ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością nerek lub łagodną do umiarkowanej niewydolnością wątroby. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby leczenie jest przeciwwskazane. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności alprazolamu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat - nie zaleca się stosowania alprazolamu w tej grupie wiekowej. Sposób podania. Tabletki należy zażywać popijając szklanką wody lub innego płynu. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy i nie może przekraczać 2-4 tyg. Czas trwania leczenia można przedłużyć wyłącznie po ponownej ocenie stanu pacjenta. Korzystne może być poinformowanie pacjenta już w momencie rozpoczynania leczenia, że będzie ono miało ograniczony czas trwania oraz dokładne wytłumaczenie, w jaki sposób odbywać się będzie stopniowe zmniejszanie dawki. Istnieją dowody wskazujące, że w przypadku krótko działających benzodiazepin objawy odstawienia mogą wystąpić w przerwach pomiędzy kolejnymi dawkami, zwłaszcza w przypadku stosowania dużych dawek. W razie stosowania benzodiazepin o długim czasie działania ważne jest uprzedzenie pacjenta przed zmianą na benzodiazepiny o krótkim czasie działania, ponieważ mogą rozwinąć się objawy odstawienia. Jednoczesne stosowanie alprazolamu z opioidami może prowadzić do sedacji, depresji oddechowej, śpiączki oraz zgonu. Ze względu na te zagrożenia, jednoczesne przepisywanie leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub podobne leki, takie jak alprazolam, z opioidami powinno ograniczać się tylko do pacjentów, u których zastosowanie alternatywnych sposobów leczenia nie jest możliwe. Jeśli zostanie podjęta decyzja o przepisaniu alprazolamu równocześnie z opioidami, należy stosować możliwie najmniejszą skuteczną dawkę, a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. Pacjentów należy ściśle obserwować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów depresji oddechowej oraz sedacji. Zdecydowanie zaleca się informowanie pacjentów i ich opiekunów (jeżeli dotyczy) o możliwości wystąpienia tych objawów. Działanie sedatywne alprazolamu może zmniejszyć się po wielokrotnym stosowaniu leku przez okres kilku tyg. Stosowanie benzodiazepin może powodować fizyczne i psychiczne uzależnienie. Ryzyko uzależnienia wzrasta wraz ze zwiększeniem dawki oraz czasem trwania leczenia, a także w przypadku jednoczesnego stosowania kilku różnych benzodiazepin. Zwiększone ryzyko uzależnienia występuje również u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu lub leków w wywiadzie. Uzależnienie lekowe może wystąpić podczas stosowania dawek terapeutycznych i (lub) u pacjentów bez indywidualnych czynników ryzyka. Po rozwinięciu się uzależnienia, nagłe przerwanie stosowania leku wywołuje objawy odstawienia. Do objawów należą m.in.: bóle głowy, bóle mięśni, silny lęk, napięcie, zaburzenia snu, niepokój ruchowy, splątanie, drażliwość i bezsenność. Ciężkie przypadki mogą obejmować m.in. depersonalizację, utratę poczucia rzeczywistości, nadwrażliwość słuchową, drętwienie i mrowienie kończyn, nadwrażliwość na światło, hałas i kontakt fizyczny, a także omamy i drgawki. Objawy odstawienia mogą pojawić się kilka dni po zakończeniu leczenia. Kończąc leczenie alprazolamem należy stopniowo zmniejszać dawkę. Znanym ryzykiem dotyczącym alprazolamu i innych benzodiazepin jest ich nadużywanie, dlatego pacjentów leczonych alprazolamem należy odpowiednio monitorować. Występuje ryzyko, że alprazolam zostanie przekazany osobie, której nie został przepisany. Zgłaszano przypadki zgonów związanych z przedawkowaniem, gdy alprazolam był nadużywany z innymi lekami działającymi depresyjnie na OUN, w tym opioidami, innymi benzodiazepinami i alkoholem. Ryzyko to należy wziąć pod uwagę podczas przepisywania lub wydawania alprazolamu. Aby zmniejszyć te zagrożenia, pacjentom należy przepisywać jak najmniejszą ilość leku. Pacjentów należy także poinformować o właściwym przechowywaniu oraz pozbywaniu się niewykorzystanego leku. Po przerwaniu leczenia farmakologicznego, objawy, które spowodowały konieczność leczenia benzodiazepiną, mogą przejściowo powrócić w nasilonej postaci (zjawisko "z odbicia"). Mogą temu towarzyszyć inne objawy, w tym zmiany nastroju, lęk lub zaburzenia snu i niepokój ruchowy. Ponieważ ryzyko wystąpienia objawów odstawienia i (lub) efektu z odbicia jest większe po nagłym przerwaniu leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Ważne jest, aby pacjent był świadomy możliwości wystąpienia zjawiska "z odbicia", aby zmniejszyć niepokój związany z pojawieniem się takich objawów podczas stopniowego zmniejszania dawki. Aalprazolam może powodować niepamięć następczą. Występuje ona na ogół w ciągu kilku godzin po przyjęciu leku. W celu zmniejszenia tego ryzyka, pacjent powinien mieć zapewnioną możliwość nieprzerwanego snu przez 7-8 h. Jeśli wystąpią objawy reakcji psychicznych lub paradoksalnych (niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, napady wściekłości, koszmary senne, omamy, psychozy, nieodpowiednie zachowanie i inne zaburzenia zachowania) należy przerwać stosowanie alprazolamu. Reakcje paradoksalne występują częściej u dzieci i u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zachować specjalne środki ostrożności przepisując benzodiazepiny pacjentom z zaburzeniami osobowości typu "borderline" lub antyspołecznymi zaburzeniami osobowości. Dotychczas nie potwierdzono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat - nie należy stosować alprazolamu w tej grupie wiekowej. U pacjentów w podeszłym wieku benzodiazepiny i podobne  leki należy stosować z ostrożnością, ze względu na istniejące ryzyko wystąpienia nadmiernego uspokojenia i (lub) osłabienia mięśni, które może prowadzić do upadków, często mających poważne konsekwencje w tej grupie pacjentów. Zalecane jest kierowanie się ogólną zasadą, aby u pacjentów w podeszłym wieku i (lub) u pacjentów osłabionych stosować najmniejszą skuteczną dawkę, aby uniemożliwić rozwinięcie się ataksji lub nadmiernego uspokojenia. Mniejszą dawkę niż zazwyczaj należy również stosować u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową, ze względu na ryzyko wystąpienia depresji oddechowej. Benzodiazepiny są przeciwwskazane do stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, ponieważ mogą przyczynić się do wystąpienia encefalopatii. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów z niewydolnością wątroby w stopniu łagodnym do umiarkowanego. Benzodiazepiny nie są skuteczne w leczeniu podstawowym psychoz. Nie należy przepisywać benzodiazepin ani leków podobnych do benzodiazepin w monoterapii depresji, ponieważ może to wywołać lub zwiększać ryzyko prób samobójczych. Należy zachować ostrożność podczas stosowania alprazolamu u pacjentów z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi depresji lub u pacjentów o skłonnościach samobójczych i ograniczyć u tych pacjentów ilość przepisywanego leku. U pacjentów z depresją stosujących alprazolam zgłaszano epizody hipomanii i manii. Ponieważ benzodiazepiny mogą spowodować wystąpienie działań niepożądanych związanych z aktywnością przeciwcholinergiczną, należy je stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania lub u pacjentów ze skłonnościami do występowania działań niepożądanych związanych z aktywnością przeciwcholinergiczną. Benzodiazepiny należy przepisywać szczególnie ostrożnie pacjentom ze stwierdzonym w wywiadzie nadużywaniem alkoholu, narkotyków lub leków. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane, jeśli wystąpią, zwykle obserwuje się na początku terapii i zazwyczaj ustępują
w miarę kontynuowania leczenia lub kiedy zmniejszy się dawkę.

Należy przerwać stosowanie leku Alprox i natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym,
jeśli wystąpią objawy obrzęku naczynioruchowego, takie jak:
-   obrzęk twarzy, języka lub gardła
-   trudności w przełykaniu
-   pokrzywka i trudności w oddychaniu.
Obrzęk naczynioruchowy zgłaszano z częstością nieznana (częstość nie może być określona na
podstawie dostępnych danych).

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10):
- uspokojenie
- senność
- depresja
- zaburzenia pamięci
- słaba koordynacja ruchów oraz niemożność stania (ataksja)
- zaburzenia mowy
- zawroty głowy
- ból głowy
- zaparcia
- suchość w jamie ustnej
- zmęczenie
- drażliwość.

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10):
- zmniejszenie apetytu
- zwiększenie apetytu
- utrata apetytu (jadłowstręt)
- splątanie
- dezorientacja
- zmniejszenie libido lub zwiększenie libido (popędu płciowego)
- lęk
- bezsenność (trudności w zasypianiu)
- nerwowość
- drżenie
- zaburzenia równowagi
- zaburzenia koordynacji
- trudności w koncentracji
- nadmierna senność
- skrajne zmęczenie
- nieostre widzenie
- nudności
- wymioty
- zapalenie skóry
- zaburzenia seksualne
- zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100):
- mania
- omamy
- gniew
- pobudzenie
- uzależnienie od leku
- częściowa lub całkowita niepamięć (amnezja)
- uczucie odurzenia
- osłabienie siły mięśniowej
- nietrzymanie moczu
- nieregularne miesiączki
- objawy odstawienia leku.

Częstość nieznana (częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych
danych):
- zwiększone stężenie prolaktyny we krwi (hormonu peptydowego wydzielanego przez przedni
  płat przysadki mózgowej)
- hipomania (łagodna mania)
- agresywne zachowania
- wrogie zachowania
- nieprawidłowe myślenie
- zwiększona aktywność psychoruchowa
- nadużywanie leku
- zaburzenie równowagi układu nerwowego autonomicznego
- zaburzenia napięcia mięśni
- skrócony czas reakcji
- zaburzenia mowy
- niskie ciśnienie krwi
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe
- trudności w połykaniu
- zapalenie wątroby
- czynnościowe zaburzenia wątroby
- żółtaczka
- reakcje nadwrażliwości na światło
- niemożność opróżnienia pęcherza (zatrzymanie moczu)
- obrzęki obejmujące kończyny
- zwiększenie ciśnienia w gałce ocznej.

W czasie stosowania benzodiazepin, takich jak lek Alprox, może ujawnić się istniejąca wcześniej
depresja.

Alprazolam może powodować uzależnienie fizyczne i psychiczne. Patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki
ostrożności”.

Nagłe przerwanie podawania leku Alprox może powodować objawy odstawienia, takie jak lęk,
bezsenność i drgawki (patrz punkt 3 „Przerwanie stosowania leku Alprox”).

Mogą wystąpić zaburzenia pamięci, prowadzące do nieodpowiedniego zachowania (patrz punkt 2
„Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
tel.: 22 49-21-301, fax: 22 49-21-309. Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Należy zachować ostrożność w przypadku gdy pacjent stosuje jednocześnie inne psychotropowe produkty lecznicze. Jednoczesne stosowanie z produktami leczniczymi o działaniu psychotropowym, jak leki przeciwpsychotyczne (neuroleptyki), nasenne, uspokajające, przeciwdepresyjne, opioidowe leki przeciwbólowe, leki przeciwpadaczkowe, znieczulające i przeciwhistaminowe z komponentą uspokajającą, zwiększa depresyjne działanie na OUN. Podczas jednoczesnego stosowania z opioidowymi lekami przeciwbólowymi może wystąpić euforia, co może zwiększać uzależnienie psychiczne. Szczególną ostrożność należy zachować podczas stosowania z lekami upośledzającymi funkcje układu oddechowego, takimi jak opioidy (leki przeciwbólowe, leki przeciwkaszlowe, leczenie zastępcze), zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. W przypadku jednoczesnego stosowania leków uspokajających, takich, jak benzodiazepiny lub podobne leki jak alprazolam, z opioidami zwiększa ryzyko wystąpienia uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki oraz zgonu, ze względu na addytywne działanie na OUN. Należy stosować najmniejszą, skuteczną dawkę, a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. Jednoczesne stosowanie z alkoholem wzmaga działanie uspokajające alprazolamu. Działanie to może zaburzać zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas leczenia alprazolamem nie należy pić alkoholu. Jednoczesne stosowanie alprazlamu z klozapiną łączy się ze zwiększonym ryzykiem zatrzymania oddechu i zatrzymania akcji serca. Pacjent powinien być przygotowany na wzmożone działanie zwiotczające mięśnie (ryzyko upadków) w przypadku stosowania alprazolamu podczas terapii lekami zwiotczającymi mięśnie, zwłaszcza na początku leczenia z alprazolamem. Alprazolam jest metabolizowany przez enzymy wątrobowe (szczególnie CYP3A4) i dlatego jego działanie nasila się pod wpływem leków, które hamują te enzymy. W związku z tym alprazolam należy stosować z ostrożnością u pacjentów, którzy stosują leki hamujące enzymy wątrobowe, ponadto w przypadku jednoczesnego stosowania może być konieczne zmniejszenie dawki. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z itrakonazolem, ketokonazolem i innymi lekami przeciwgrzybiczymi z grupy azoli (hamującymi CYP3A4). Odpowiednią ostrożność należy zachować zwłaszcza w razie jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP3A4, takich jak: inhibitory proteazy HIV, fluoksetyna, dekstropropoksyfen, doustne środki antykoncepcyjne, sertralina, diltiazem lub antybiotyki makrolidowe (takie jak erytromycyna i troleandomycyna). Itrakonazol, silny inhibitor CYP3A4, zwiększa AUC i wydłuża T_0,5 alprazolamu w fazie eliminacji. W badaniu, podczas którego zdrowym ochotnikom podawano itrakonazol w dawce 200 mg/dobę oraz 0,8 mg alprazolamu, AUC zwiększyło się 2-3-krotnie, a T_0,5 w fazie eliminacji wydłużył się do ok. 40 h. Obserwowano także zmiany czynności psychomotorycznych na które wpływał alprazolam. Itrakonazol może wpływać na działanie przeciwdepresyjne alprazolamu na OUN a odstawienie itrakonazolu może osłabiać terapeutyczną skuteczność alprazolamu. W razie jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP3A4 - nefazodonu, fluwoksaminy, cymetydyny oraz alprazolamu należy zachować ostrożność. Należy rozważyć odpowiednie zmniejszenie dawki alprazolamu. Nefazodon hamuje enzym CYP3A4 pośredniczący w utlenianiu alprazolamu, co powoduje 2-krotne zwiększenie stężenia alprazolamu w osoczu i ryzyko reakcji ze strony OUN. Dlatego w leczeniu skojarzonym zaleca się zmniejszenie dawki alprazolamu o połowę. Leczenie fluwoksaminą przedłuża T_0,5 alprazolamu z 20 do 34 h i podwaja stężenie alprazolamu w osoczu. W leczeniu skojarzonym, zaleca się stosowanie połowy dawki alprazolamu. Cymetydyna zmniejsza klirens alprazolamu, co może wzmóc jego działanie. Znaczenie kliniczne interakcji nie zostało jeszcze ustalone. Omeprazol może hamować metabolizm alprazolamu, powodując zwiększenie stężenia alprazolamu w osoczu i nasilenie jego działania. Działanie alprazolamu może być zmniejszone u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki indukujące CYP3A4, takie jak: ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina i ziele dziurawca zwyczajnego. Stężenie alprazolamu w osoczu w fazie eliminacji zależy od niektórych enzymów wątrobowych (w szczególności CYP3A4) wpływających na metabolizm i jest osłabiane przez leki indukujące działanie tych enzymów. W przypadku nagłego zaprzestania leczenia dziurawcem lub innym lekiem indukującym CYP3A4 mogą wystąpić objawy przedawkowania alprazolamu. Interakcje pomiędzy inhibitorami proteazy HIV (np. rytonawirem), a alprazolamem są złożone i zależą od czasu trwania leczenia. Krótkotrwałe podawanie małych dawek rytonawiru prowadziło do znacznego zmniejszenia klirensu alprazolamu, wydłużenia okresu półtrwania i nasilenia jego działania klinicznego. Jednakże, w przypadku długotrwałego stosowania rytonawiru ten efekt hamujący jest znoszony wskutek indukcji CYP3A. Ten rodzaj interakcji wymaga modyfikacji dawki bądź przerwania leczenia alprazolamem. U pacjentów leczonych jednocześnie alprazolamem i teofiliną, stężenie alprazolamu w osoczu jest znacznie mniejsze niż u pacjentów leczonych wyłącznie alprazolamem, co prawdopodobnie jest spowodowane indukcją metabolizmu. Dotychczas nie ustalono znaczenia klinicznego tej interakcji. Zgłaszano zwiększenie stężenia digoksyny podczas jednoczesnego stosowania 1 mg alprazolamu na dobę, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Dlatego pacjentów przyjmujących jednocześnie alprazolam i digoksynę należy uważnie kontrolować w celu wykrycia objawów toksyczności digoksyny. Jednoczesne podawanie alprazolamu (do 4 mg/dobę) i imipraminy lub dezypraminy powodowało w stanie stacjonarnym średnie zwiększenie stężenia tych substancji w osoczu odpowiednio o 31% lub 20%. Nie ustalono jeszcze znaczenia klinicznego tych zmian. Nie stwierdzono wpływu alprazolamu na czas protrombinowy czy stężenie warfaryny w osoczu. Nie wykazano interakcji z propranololem i disulfiramem.

Orion Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Fabryczna 5A
00-446 Warszawa
22-833-31-77
[email protected]
www.orionpharma.info.pl