Caspofungin Stada 50 mg proszek do sporządzenia koncentratu roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 50 mg lub 70 mg kaspofunginy (w postaci octanu).

Octan kaspofunginy jest półsyntetycznym lipopeptydem (echinokandyna), syntetyzowanym z produktu fermentacji Glarea lozoyensis. Hamuje syntezę beta-(1,3)-D-glukanu, istotnego składnika ściany komórkowej wielu grzybów pleśniowych i drożdżaków. Kaspofungina wykazuje aktywność przeciwko grzybom z rodzaju Aspergillus (A. fumigatus, A. flavus, A. niger, A. nidulans, A. terreus i A. candidus) i Candida (C. albicans, C. dubliniensis, C. glabrata, C. guilliermondii, C. kefyr, C. krusei, C. lipolytica, C. lusitaniae, C. parapsilosis, C. rugosa i C. tropicalis), w tym izolatom grzybów z mutacjami transportowymi (powodującymi oporność na wiele leków), a także izolatom grzybów opornych, lub które nabyły oporność na flukonazol, amfoterycynę B i 5-flucytozynę. Nie wiadomo, jaka jest częstość występowania oporności na kaspofunginę różnych klinicznych izolatów Candida i Aspergillus. Kaspofungina w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza. Maksymalna dystrybucja do tkanek następuje po 1,5 - 2 dniach po podaniu. Metabolizm leku polega na samoistnym rozpadzie do związku z otwartym pierścieniem, który ulega następnie hydrolizie i N-acetylacji. Eliminacja kaspofunginy z osocza zachodzi powoli i wielofazowo. Bezpośrednio po wlewie następuje krótka faza α, następnie faza β z okresem półtrwania od 9 do 11 h. Występuje także dodatkowa faza γ z okresem półtrwania wynoszącym 45 h. Decydującym mechanizmem wpływającym na klirens osoczowy leku jest dystrybucja, a nie wydalanie lub biotransformacja. Lek jest wydalany z moczem (41%) i kałem (34%). Wydalanie jest powolne, a T_0,5 w końcowej fazie eliminacji wynosi od 12 do 15 dni. Farmakokinetyka kaspofunginy jest umiarkowanie nieliniowa. Kumulacja leku zwiększa się w miarę zwiększania dawki. Czas osiągnięcia stanu równowagi po podaniu wielokrotnym zależy od dawki.

Leczenie inwazyjnej kandydozy u pacjentów dorosłych lub dzieci i młodzieży. Leczenie inwazyjnej aspergilozy u pacjentów dorosłych lub dzieci i młodzieży, u których występuje oporność na terapię lub nietolerancja terapii amfoterycyną B, preparatami lipidowymi amfoterycyny B i (lub) itrakonazolem. Brakiem odpowiedzi na terapię jest progresja zakażenia lub brak poprawy klinicznej po co najmniej 7 dniach właściwego leczenia przeciwgrzybiczego w dawkach terapeutycznych. Leczenie empiryczne przy podejrzeniu zakażenia grzybiczego (jak zakażenia grzybami z rodzaju Candida lub Aspergillus) u pacjentów dorosłych lub dzieci i młodzieży z gorączką i neutropenią.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Ciąża. Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania kaspofunginy u kobiet w okresie ciąży. Kaspofunginy nie należy stosować u kobiet w ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. W badaniach na zwierzętach wykazano szkodliwy wpływ na potomstwo (toksyczność rozwojowa). W badaniach na zwierzętach wykazano, że kaspofungina przenika przez barierę łożyskową. Karmienie piersią. Nie wiadomo, czy kaspofungina przenika do mleka ludzkiego. Na podstawie dostępnych danych farmakodynamicznych/toksykologicznych dotyczących zwierząt stwierdzono przenikanie kaspofunginy do mleka. Kobiety przyjmujące kaspofunginę nie powinny karmić piersią. Płodność. W badaniach przeprowadzonych na samcach i samicach szczurów nie stwierdzono żadnego wpływu kaspofunginy na płodność zwierząt. Brak danych klinicznych umożliwiających ocenę wpływu kaspofunginy na płodność. 

Dożylnie. Decyzję o rozpoczęciu leczenia kaspofunginą powinien podjąć lekarz doświadczony w leczeniu inwazyjnych zakażeń grzybiczych. Dorośli: w 1. dobie leczenia należy podać pojedynczą dawkę nasycającą 70 mg, następnie stosuje się dawkę 50 mg na dobę. U pacjentów o masie ciała >80 kg, po podaniu pojedynczej dawki nasycającej 70 mg, zalecane jest dalsze stosowanie leku w dawce 70 mg na dobę. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki leku w zależności od płci czy rasy pacjenta. Dzieci (w wieku 12 m-cy do 17 lat): wielkość dawki należy wyliczyć na podstawie pola powierzchni ciała pacjenta (wzór Mostellera). We wszystkich wskazaniach, w dniu 1. należy podać jednorazową dawkę nasycającą 70 mg/m² pc. (nie przekraczać dawki 70 mg), a następnie 50 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki 70 mg na dobę). Jeśli dawka wynosząca 50 mg/m² pc. na dobę jest dobrze tolerowana, ale nie zapewnia zadowalającej odpowiedzi klinicznej, można ją zwiększyć do 70 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki 70 mg na dobę). Ograniczone dane sugerują, iż można rozważyć podawanie preparatu w dawce 25 mg/m² pc. na dobę noworodkom i niemowlętom (poniżej 3 mż.) i w dawce 50 mg/m² pc. na dobę małym dzieciom (w wieku 3 do 11 m-cy). Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 72 h po ustąpieniu neutropenii (ANC ≥500). Pacjenci ze zdiagnozowanym zakażeniem grzybiczym powinni być leczeni przez co najmniej 14 dni i leczenie należy kontynuować przez co najmniej 7 dni po ustąpieniu zarówno neutropenii, jak i objawów klinicznych. Czas trwania leczenia inwazyjnej kandydozy należy określić na podstawie reakcji klinicznej i mikrobiologicznej u danego pacjenta. Po uzyskaniu poprawy objawów podmiotowych i przedmiotowych w przebiegu inwazyjnej kandydozy oraz ujemnych wyników posiewów, można rozważyć zmianę na doustne leczenie przeciwgrzybicze. Na ogół leczenie przeciwgrzybicze należy kontynuować przez co najmniej 14 dni po ostatnim dodatnim wyniku posiewu. Czas trwania leczenia inwazyjnej aspergilozy należy ustalać indywidualnie w zależności od stopnia nasilenia choroby zasadniczej, ustępowania immunosupresji oraz od odpowiedzi klinicznej. Na ogół leczenie powinno być kontynuowane przez co najmniej 7 dni po ustąpieniu objawów. Ilość informacji dotyczących bezpieczeństwa leczenia trwającego dłużej niż 4 tyg. jest ograniczona. Dostępne dane wskazują jednak na to, że kaspofungina stosowana przez dłuższy czas (do 162 dni u dorosłych oraz do 87 dni u dzieci i młodzieży) jest dobrze tolerowana. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (5-6st. wg Child-Pugh). U dorosłych pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9st. wg Child-Pugh), po podaniu w 1. dobie dawki nasycającej 70 mg, zalecane jest stosowanie preparatu w dawce 35 mg na dobę. Nie ma doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania leku u pacjentów dorosłych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>9st. wg Child-Pugh) i u dzieci z zaburzeniami czynności wątroby dowolnego stopnia. U pacjentów leczonych niektórymi induktorami enzymów metabolizujących leki, po podaniu dawki nasycającej 70 mg, należy rozważyć zwiększenie dobowej dawki preparatu do 70 mg. W przypadku stosowania preparatu u dzieci (w wieku 12 m-cy do 17 lat) jednocześnie z tymi samymi induktorami enzymów metabolicznych, należy rozważyć podanie dawki wynoszącej 70 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki rzeczywistej wynoszącej 70 mg na dobę). Sposób podania. Lek podawać w powolnym, około 1-godzinnym wlewie, po uprzednim rozpuszczeniu i rozcieńczeniu. Podawać jako pojedynczy wlew w ciągu doby. Aby przygotować koncentrat do sporz. roztw. do inf., proszek należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań. Do sporządzenia finalnego roztworu do infuzji można używać następujących roztworów: roztwór NaCl do wstrzykiwań lub roztwór Ringera z mleczanami. Do rozcieńczania preparatu nie wolno stosować roztworów zawierających glukozę, ponieważ lek jest niestabilny w roztworach glukozy. Preparatu nie wolno mieszać lub podawać w jednym wlewie z innymi lekami.

Ograniczone dane wskazują na to, że kaspofungina nie działa na mniej rozpowszechnione drożdżaki inne niż z rodzaju Candida oraz pleśnie inne niż z rodzaju Aspergillus. Ostrożnie stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub u dzieci i młodzieży z zaburzeniami czynności wątroby dowolnego stopnia oraz u dzieci <12 mż.. Pacjentów z nieprawidłowymi wynikami prób czynnościowych wątroby odnotowanymi w trakcie leczenia kaspofunginą należy monitorować, czy nie występują u nich objawy pogorszenia czynności wątroby, i ponownie ocenić stosunek ryzyka do korzyści z dalszego leczenia kaspofunginą. U pacjentów leczonych cyklosporyną lek można stosować tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia przewyższają ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń czynności wątroby - podczas jednoczesnego stosowania należy monitorować aktywność enzymów wątrobowych. W przypadku wystąpienia anafilaksji należy przerwać podawanie kaspofunginy i zastosować odpowiednie leczenie. Również w przypadku wysypki, obrzęku twarzy, obrzęku naczynioruchowego, świądu, uczucia gorąca lub skurczu oskrzeli może być konieczne przerwanie podawania kaspofunginy i (lub) zastosowanie odpowiedniego leczenia. Po wprowadzeniu do obrotu kaspofunginy obserwowano przypadki zespołu Stevensa-Johnsona (SJS) oraz martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (TEN); należy zachować ostrożność u pacjentów z alergiczną reakcją skórną w wywiadzie. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, to znaczy że jest „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią.

W przypadku zauważenia któregokolwiek z wymienionych niżej działań niepożądanych
należy natychmiast powiadomić lekarza lub pielęgniarkę, gdyż może być konieczne
natychmiastowe udzielenie pomocy medycznej:
- wysypka, świąd, uczucie ciepła, obrzęk twarzy, warg lub gardła albo trudności w
  oddychaniu – możliwe wystąpienie reakcji histaminowej na lek;
- trudności w oddychaniu ze świszczącym oddechem albo nasilająca się wysypka – możliwe
  wystąpienie reakcji alergicznej na lek;
- kaszel, ciężkie zaburzenia oddychania – u osób dorosłych z inwazyjną aspergilozą mogą
  się pojawić ciężkie zaburzenia oddychania, które mogą przekształcić się w niewydolność
  oddechową.
- wysypka, łuszczenie się skóry, owrzodzenia błon śluzowych, pokrzywka, łuszczenie się
  skóry na dużych powierzchniach.

Jak w przypadku wszystkich leków wydawanych na receptę, niektóre z działań niepożądanych
mogą być ciężkie. Należy zwrócić się do lekarza prowadzącego z prośbą o dodatkowe
informacje.

Inne działania niepożądane występujące u dorosłych to

Często: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 osoby na 10
- Zmniejszenie stężenia hemoglobiny (zmniejszenie stężenia we krwi substancji
transportującej tlen), zmniejszenie liczby krwinek białych
- Zmniejszenie stężenia albuminy (rodzaj białka) we krwi, zmniejszenie stężenia potasu lub
  małe stężenie potasu we krwi
- Bóle głowy
- Zapalenie żył
- Duszność
- Biegunka, nudności lub wymioty
- Zmiany wyników niektórych badań laboratoryjnych krwi (w tym zwiększenie wartości
  wyników niektórych prób wątrobowych)
- Świąd, wysypka, zaczerwienienie skóry lub silniejsze niż zwykle wydzielanie potu
- Bóle stawów
- Dreszcze, gorączka
- Świąd w miejscu wstrzyknięcia.

Niezbyt często: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 osoby na 100
- Zmiany wyników niektórych laboratoryjnych badań krwi (w tym krzepnięcia krwi, liczby
  płytek krwi, krwinek czerwonych i krwinek białych)
- Brak apetytu, zwiększenie ilości płynów ustrojowych, brak równowagi stężeń soli w
  organizmie, duże stężenie cukru we krwi, małe stężenie wapnia we krwi, podwyższone
  stężenie wapnia we krwi, małe stężenie magnezu we krwi, zwiększenie kwasowości krwi
- Dezorientacja, uczucie podenerwowania, niemożność snu
- Zawroty głowy, osłabienie czucia lub wrażliwości (zwłaszcza skóry), drżenie, senność,
  zmiana smaku, uczucie drętwienia lub mrowienia
- Niewyraźne widzenie, zwiększone wydzielanie łez, obrzęk powiek, zażółcenie twardówek
  (białkówek oczu)
- Uczucie przyspieszonego lub nieregularnego bicia serca, szybkie bicie serca, nieregularne
  bicie serca, nieprawidłowy rytm serca, niewydolność serca
- Zaczerwienienie twarzy, uderzenia gorąca, wysokie ciśnienie krwi, niskie ciśnienie krwi,
  zaczerwienienie skóry w okolicy przebiegu żyły, niezwykle wrażliwe na dotyk
- Skurcz pasm mięśniowych w drogach oddechowych powodujący świszczący oddech lub
  kaszel, szybki oddech, duszność powodująca budzenie ze snu, niedobór tlenu we krwi,
  nieprawidłowe szmery oddechowe, trzeszczenia w płucach, świszczący oddech, zatkanie
  nosa, kaszel, ból gardła
- Ból brzucha, ból w nadbrzuszu, wzdęcie, zaparcie, trudności w przełykaniu, suchość w
  ustach, niestrawność, wiatry, pobolewanie żołądka, obrzmienie spowodowane
  nagromadzeniem płynu w jamie brzusznej
- Zmniejszony przepływ żółci, powiększenie wątroby, zażółcenie skóry i (lub) twardówek
  (białkówek oczu), chemiczne lub polekowe uszkodzenie wątroby, zaburzenia czynności
  wątroby
- Nieprawidłowe zmiany skórne, uogólniony świąd, pokrzywka, wielopostaciowa wysypka,
  nieprawidłowy wygląd skóry, obecność czerwonych, często swędzących plam na rękach i
  nogach, a czasami na twarzy i reszcie ciała
- Ból kręgosłupa, ból rąk lub nóg, ból kości, ból mięśni, osłabienie mięśni
- Pogorszenie czynności nerek, nagłe pogorszenie czynności nerek
- Ból w miejscu założenia cewnika, zmiany w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie,
  twarde zgrubienie, ból, obrzęk, podrażnienie, wysypka, pokrzywka, wypływanie płynu z
  cewnika do tkanek), zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia
- Podwyższenie ciśnienia tętniczego oraz zmiany wyników niektórych laboratoryjnych
  badań krwi (w tym dotyczących oceny czynności nerek, elektrolitów i krzepnięcia krwi),
  zwiększenie stężeń przyjmowanych leków osłabiających układ immunologiczny
- Uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, ból w klatce piersiowej, uczucie zmiany
  temperatury ciała, ogólne złe samopoczucie, uogólnione bóle, obrzęk twarzy, obrzęk
  kostek, dłoni lub stóp, obrzęk, tkliwość, uczucie zmęczenia

Działania niepożądane u dzieci i młodzieży

Bardzo często: mogą wystąpić częściej niż u 1 osoby na 10
- Gorączka

Często: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 osoby na 10:
- Bóle głowy
- Szybkie bicie serca
- Nagłe zarumienienie twarzy, niskie ciśnienie tętnicze
- Zmiany wyników niektórych laboratoryjnych badań krwi (zwiększenie wartości wyników
  niektórych prób wątrobowych)
- Świąd, wysypka
- Ból w miejscu założenia cewnika
- Dreszcze
- Zmiany wyników niektórych laboratoryjnych badań krwi

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy
niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, pielęgniarce
lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu
Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
E-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na
temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Badania in vitro wykazały, że kaspofungina nie jest inhibitorem żadnego enzymu układu cytochromu P-450. W badaniach klinicznych kaspofungina nie indukowała metabolizmu innych substancji poprzez CYP3A4. Kaspofungina nie jest substratem dla glikoproteiny P i wykazuje słabe powinowactwo do enzymów cytochromu P-450. Niemniej jednak istnieją interakcje kaspofunginy z innymi lekami. Cyklosporyna zwiększa biodostępność kaspofunginy, prowadząc do przemijającego, około 3-krotnego zwiększenia aktywności AlAT i AspAT - w przypadku jednoczesnego stosowania tych leków należy monitorować aktywność enzymów wątrobowych. Kaspofungina zmniejsza minimalne stężenie takrolimusu o 26 % - podczas równoczesnego stosowania konieczne jest standardowe monitorowanie stężeń takrolimusa we krwi oraz odpowiednie dostosowanie jego dawek. Farmakokinetyka kaspofunginy nie ulega zmianie w stopniu istotnym klinicznie podczas stosowania: itrakonazolu, amfoterycyny B, mykofenolanu mofetylu, nelfinawiru lub takrolimusa. Kaspofungina nie ma wpływu na farmakokinetykę: amfoterycyny B, itrakonazolu, ryfampicyny i mykofenolanu mofetylu. Ryfampicyna powodowała zwiększenie AUC kaspofunginy o 60% oraz zwiększenie jej minimalnego stężenia o 170% w pierwszym dniu jednoczesnego podawania obu leków. Po 2 tyg. jednoczesnego podawania ryfampicyna miała ograniczony wpływ na AUC kaspofunginy, której minimalne stężenia były jednak o 30% mniejsze niż u pacjentów dorosłych przyjmujących samą kaspofunginę. Mechanizm interakcji prawdopodobnie polega na początkowym hamowaniu, a następnie indukcji białek transportowych. Podobnego efektu można spodziewać się podczas stosowania innych leków indukujących enzymy metabolizujące. Podczas jednoczesnego stosowania preparatu z takimi lekami jak: efawirenz, newirapina, ryfampicyna, deksametazon, fenytoina lub karbamazepina może wystąpić zmniejszenie AUC kaspofunginy. Podczas jednoczesnego stosowania leków indukujących enzymy metabolizujące należy rozważyć zwiększenie dawki dobowej kaspofunginy do 70 mg, po zastosowaniu zwykłej dawki nasycającej 70 mg. U dzieci stosowanie preparatu jednocześnie z deksametazonem może spowodować znaczące klinicznie zmniejszenie wartości Cmin kaspofunginy. Może to oznaczać, że zastosowanie induktorów enzymów u dzieci będzie wiązać się ze zmniejszeniem stężeń kaspofunginy, podobnie jak u osób dorosłych. W przypadku stosowania preparatu u dzieci (w wieku od 12 miesięcy do 17 lat) jednocześnie z induktorami klirensu leków, takimi jak ryfampicyna, efawirenz, newirapina, fenytoina, deksametazon czy karbamazepina, należy rozważyć podanie dawki leku 70 mg/m² pc. na dobę (nie przekraczać dawki wynoszącej 70 mg/dobę). Kaspofunginy nie należy łączyć w jednym roztworze z innymi lekami ani rozcieńczać roztworami glukozy.

STADA PHARM Sp. z o.o.
ul. Krakowiaków 44
02-255 Warszawa
22-737-79-20
[email protected]
www.stadapoland.pl