Cefepim MIP Pharma 1 g proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań i (lub) infuzji

1 fiolka zawiera 1 g lub 2 g cefepimu w postaci dichlorowodorku.

Antybiotyk β-laktamowy, cefalosporyna IV generacji o dużej oporności na działanie β-laktamaz i szerokim zakresie działania bakteriobójczego. Gatunki zwykle wrażliwe na cefepim - tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pneumoniae (w tym szczepy oporne na penicylinę), Streptococcus pyogenes; tlenowe bakterie Gram-ujemne: Citrobacter freundii, Enterobacter aerogenes, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Morganella morganii, Proteus mirabilis*, Proteus vulgaris, Serratia liquefaciens, Serratia marcescens. Gatunki, wśród których może występować problem oporności nabytej - tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus haemolyticus, Staphylococcus hominis; tlenowe bakterie Gram-ujemne: Acinetobacter baumannii, Enterobacter cloacae, Escherichia coli*, Klebsiella oxytoca*, Klebsiella pneumoniae*, Pseudomonas aeruginosa. Gatunki z wrodzoną opornością – tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Enterococcus spp., Listeria monocytogenes, Staphylococcus aureus (oporne na metycylinę); tlenowe bakterie Gram-ujemne: Stenotrophomonas maltophilia; bakterie beztlenowe: Bacteroides fragilis, Clostridium difficile; inne drobnoustroje: Chlamydia spp., Chlamydophila spp., Legionella spp., Mycoplasma spp.*Szczepy wytwarzające β-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym są zawsze oporne. Cefepim jest dobrze dystrybuowany do płynów ustrojowych i tkanek. Wiązanie z białkami osocza wynosi < 19% i nie zależy od stężenia cefepimu w surowicy. Cefepim jest metabolizowany w niewielkim stopniu. Podstawowym produktem przemiany materii w moczu jest N-tlenek N-metylopirolidyny, wydalany w ilości odpowiadającej ok. 7% przyjętej dawki. Cefepim jest niemal w całości wydalany przez nerki, głównie w procesie przesączania kłębuszkowego. Odzysk niezmienionego leku z moczu wynosi około 85% przyjętej dawki, co skutkuje dużymi stężeniami cefepimu w moczu. Po upływie 12 h od momentu dożylnego podania cefepimu w ilości 500 mg nie był on wykrywalny w osoczu, a po upływie 16 h również w moczu. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi ok. 2 h, jest wyraźnie dłuższy u pacjentów z niewydolnością nerek.

Leczenie ciężkich zakażeń wymienionych poniżej, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na działanie cefepimu. Dorośli i dzieci w wieku >12 lat o mc. >40 kg: zapalenie płuc; powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek); powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej; zapalenie otrzewnej związane z dializą u pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CAPD). Dorośli: ostre zakażenia dróg żółciowych. Dzieci w wieku od 2 mies. do 12 lat o mc. ≤40 kg: zapalenie płuc; powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek); bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Cefepim wskazany jest w leczeniu pacjentów z bakteriemią, która występuje lub istnieje podejrzenie, że występuje w związku z którymkolwiek wymienionym powyżej zakażeniem. Cefepim może być stosowany w empirycznym leczeniu dorosłych, młodzieży oraz dzieci w wieku od 2 mies. do 12 lat z gorączką neutropeniczną podejrzewaną o wystąpienie w wyniku zakażenia bakteryjnego. U pacjentów z dużym ryzykiem ciężkich zakażeń (np. u pacjentów, którzy przebyli ostatnio zabieg przeszczepienia szpiku kostnego, chorują na niedociśnienie lub nowotwory układu krwiotwórczego, lub mają ciężką długotrwałą neutropenię) stosowanie antybiotyku w monoterapii może nie być właściwe - brak wystarczających danych potwierdzających skuteczność stosowania u tych pacjentów cefepimu w monoterapii. Może być zalecana terapia łączona z zastosowaniem antybiotyku aminoglikozydowego lub glikopeptydowego, przy uwzględnieniu indywidualnego profilu ryzyka pacjenta. W przypadku zakażenia z możliwym udziałem bakterii niemieszczących się w zakresie działania cefepimu, powinien on być stosowany razem z innymi lekami przeciwbakteryjnymi. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwości na cefepim, którąkolwiek substancję pomocniczą, inne cefalosporyny lub jakikolwiek inny antybiotyk β-laktamowy (np. penicyliny, monobaktamy i karbapenemy). Ze względu na zawartość L-argininy, lek jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na L-argininę oraz pacjentów z kwasicą; zalecana jest ostrożność w przypadku hiperkaliemii.

W ciąży stosować tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Cefepim przenika do mleka matek w bardzo małych stężeniach. Należy zachować ostrożność podczas stosowania cefepimu u kobiet karmiących, a stan karmionych niemowląt powinien być ściśle kontrolowany. U szczurów cefepim nie wpływał na płodność; brak danych u ludzi.

Dożylnie. Dawkowanie i sposób podawania zależą od rodzaju i ciężkości zakażenia, wrażliwości patogenu, wydolności nerek oraz ogólnego stanu pacjenta. Prawidłowa czynność nerek. Dorośli i młodzież o mc. >40 kg (w przybliżeniu >12 lat): ciężkie zakażenia (bakteriemia, zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych [w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek], ostre zakażenia dróg żółciowych) - 2 g co 12 h; bardzo ciężkie zakażenia (powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną) - 2 g co 8 h. Młodzież >12 lat o mc. <40 kg: należy uwzględnić zalecenia dotyczące dawkowania u młodszych pacjentów o mc. <40 kg. Dzieci >2 mż. do 12 lat i (lub) o mc. ≤40 kg: ciężkie zakażenia (zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych [w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek]) - 50 mg/kg mc. co 12 h, cięższe zakażenia - 50 mg/kg mc. co 8 h przez 10 dni; bardzo ciężkie zakażenia (bakteriemia, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną) - 50 mg kg/kg mc. co 8 h przez 7-10 dni. Dzieci o mc. >40 kg: należy uwzględnić zalecenia dotyczące dawkowania u dorosłych; nie należy podawać dawki większej niż maksymalna zalecana dobowa dawka 2 g co 8 h, podobnie jak u dorosłych. Niemowlęta w wieku 1-2 mies.: ciężkie zakażenia (zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych [w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek]) – 30 mg/kg mc. co 12 h, cięższe zakażenia – 30 mg/kg mc. co 8 h przez 10 dni; bardzo ciężkie zakażenia (bakteriemia, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną) – 30 mg/kg mc. co 8 h przez 7-10 dni. Doświadczenie dotyczące podawania cefepimu dzieciom <2 mies. jest ograniczone. Zaburzenia czynności nerek. Dorośli i młodzież >12 lat i o mc. >40 kg. U pacjentów z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek zalecana jest dawka początkowa 2 g cefepimu. Dawkowanie podtrzymujące: ciężkie zakażenia (bakteriemia, zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych [w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek], ostre zakażenia dróg żółciowych): ClCr >50 ml/min (brak konieczności modyfikacji dawki) – 2 g co 12 h, ClCr 30-50 ml/min - 2 g co 24 h, ClCr 11-29 ml/min - 1 g co 24 h, ≤10 ml/min - 0,5 g co 24 h; bardzo ciężkie zakażenia (powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną): ClCr >50 ml/min (brak konieczności modyfikacji) – 2 g co 8 h, ClCr 30-50 ml/min - 2 g co 12 h, ClCr 11-29 ml/min - 2 g co 24 h, ≤10 ml/min - 1 g co 24 h. Pacjenci poddawani dializie: u pacjentów hemodializowanych, w czasie 3-godzinnej dializy zostaje usunięte około 68% całkowitej ilości cefepimu znajdującego się w organizmie na początku dializy, konieczne jest zmniejszenie dawek. Zalecane jest stosowanie następujących dawek: dawka nasycająca 1 g w 1. dobie terapii, następnie 500 mg na dobę w kolejnych dniach, z wyjątkiem pacjentów z gorączką neutropeniczną, u których zaleca się kontynuowanie podawania dawki 1 g na dobę. W dniach dializ cefepim należy podawać po zabiegu hemodializy, w miarę możliwości o tej samej porze każdego dnia. U pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CAPD) zaleca się następujące dawkowanie: 1 g co 48 h w przypadku ciężkich zakażeń (bakteriemia, zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych [w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek], ostre zakażenia dróg żółciowych); 2 g co 48 h w przypadku bardzo ciężkich zakażeń (zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zapalenie otrzewnej, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną). Niemowlęta i dzieci od 1 mies. do 12 lat o mc. ≤40 kg: dawka 50 mg/kg mc. (u dzieci od 2 mies. do 12 lat) i dawka 30 mg/kg mc. (u niemowląt w wieku od 1 do 2 mies.) są porównywalne z dawką 2 g u dorosłych, z uwzględnieniem takich samych zasad wydłużania odstępów pomiędzy dawkami, jakie przedstawiono poniżej. Dzieci o mc. ≤40 kg (od 2 mies. do ok. 12 lat): ciężkie zakażenia (zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek): >50 ml/min (brak konieczności modyfikacji dawki) – 50 mg/kg mc. co 12 h, ClCr 30-50 ml/min – 50 mg/kg mc. co 24 h, 11-29 ml/min – 25 mg/kg mc. co 24 h, ≤10 ml/min – 12,5 mg/kg mc. co 24 h; bardzo ciężkie zakażenia (bakteriemia, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną): ClCr >50 ml/min (brak konieczności modyfikacji) – 50 mg/kg mc. co 8 h, ClCr 30-50 ml/min – 50 mg/kg mc. co 12 h, ClCr 11-29 ml/min – 50 mg/kg mc. co 24 h, ≤10 ml/min – 25 mg/kg mc. co 24 h. Niemowlęta w wieku 1-2 mies.: ciężkie zakażenia (zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych [w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek]): ClCr >50 ml/min (brak konieczności modyfikacji dawki) – 30 mg/kg mc. co 12 h, ClCr 30-50 ml/min – 30 mg/kg mc. co 24 h, ClCr 11-29 ml/min – 15 mg/kg mc. co 24 h, ≤10 ml/min – 7,5 mg/kg mc. co 24 h; bardzo ciężkie zakażenia (bakteriemia, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną): ClCr >50 ml/min (brak konieczności modyfikacji) – 30 mg/kg mc. co 8 h, ClCr 30-50 ml/min – 30 mg/kg mc. co 12 h, ClCr 11-29 ml/min – 30 mg/kg mc. co 24 h, ≤10 ml/min – 15 mg/kg mc. co 24 h. Zaburzenia czynności wątroby: modyfikacja dawki nie jest konieczna. Pacjenci w podeszłym wieku: ze względu na zwiększone ryzyko zaburzenia czynności nerek należy zachować ostrożność podczas dobierania dawki i monitorować czynność nerek; jeśli występują zaburzenia czynności nerek, zaleca się modyfikację dawki. Czas trwania leczenia. Leczenie trwa zazwyczaj 7-10 dni. Co do zasady, leczenie z zastosowaniem cefepimu powinno trwać nie krócej niż 7 dni i nie dłużej niż 14 dni. Empiryczne leczenie gorączki neutropenicznej trwa zazwyczaj 7 dni lub do czasu ustąpienia neutropenii. Sposób podania. Po odpowiednim przygotowaniu roztworu, cefepim można podawać poprzez bezpośrednie wstrzyknięcie dożylne trwające 3-5 min lub poprzez zestaw do infuzji w sytuacji, gdy pacjent otrzymuje jednocześnie w infuzji dożylnej inny zgodny roztwór, albo poprzez infuzję dożylną trwającą ok. 30 min. Poniższe rozpuszczalniki mogą być stosowane do sporządzenia roztworu: woda do wstrzykiwań, roztwór glukozy 50 mg/ml (5%), roztwór chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%).

W przypadku wystąpienia silnej reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać leczenie cefepimem i rozpocząć odpowiednią terapię. Przed rozpoczęciem leczenia cefepimem należy przeprowadzić dokładny wywiad w celu ustalenia, czy u pacjenta występowały w przeszłości reakcje nadwrażliwości na cefepim, β-laktamy lub inne leki. W 10% przypadków występuje zjawisko krzyżowej nadwrażliwości na penicylinę i cefalosporyny. Należy zachować ostrożność podczas stosowania cefepimu u pacjentów, u których kiedykolwiek rozpoznano astmę lub skłonność do alergii. Po podaniu pierwszej dawki należy uważnie obserwować stan pacjenta. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy natychmiast przerwać leczenie. W leczeniu ciężkich reakcji nadwrażliwości należy stosować epinefrynę lub inne metody ratunkowe. Ze względu na ograniczony zakres działania przeciwbakteryjnego, cefepim nie jest odpowiedni do leczenia niektórych rodzajów zakażeń, chyba że wrażliwość na cefepim bakterii, które wywołały zakażenie jest potwierdzona lub bardzo prawdopodobna. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny <50 ml/min) lub innymi stanami, które mogą osłabiać czynność nerek, dawkowanie cefepimu należy odpowiednio zmodyfikować w celu wyrównania wolniejszego tempa wydalania przez nerki. W tej grupie pacjentów dawki podtrzymujące cefepimu powinny być zmniejszone. W przypadku stosowania cefepimu jednocześnie z innymi lekami mogącymi działać nefrotoksycznie, np. antybiotykami aminoglikozydowymi lub silnie działającymi lekami moczopędnymi należy uważnie kontrolować czynność nerek. Podczas stosowania leków przeciwbakteryjnych obserwowano biegunkę związaną z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD) o różnym nasileniu - od łagodnej biegunki po zagrażające życiu zapalenie okrężnicy. Możliwość CDAD należy rozważyć u wszystkich pacjentów, u których po leczeniu antybiotykiem wystąpi biegunka. Niezbędny jest staranny wywiad medyczny, gdyż opisywano przypadki wystąpienia CDAD ponad 2 miesiące po podaniu leków przeciwbakteryjnych. W razie podejrzenia lub potwierdzenia wystąpienia CDAD może być konieczne przerwanie antybiotykoterapii, która nie jest skierowana przeciwko C. difficile. Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, stosowanie cefepimu może wywołać nasilony wzrost niewrażliwych drobnoustrojów. U pacjentów w podeszłym wieku obserwowano umiarkowane wydłużenie okresu półtrwania i mniejszy klirens nerkowy niż u młodszych osób. Cefepim jest wydalany przede wszystkim przez nerki, dlatego ryzyko wystąpienia toksyczności tego leku jest większe u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów w podeszłym wieku częściej obserwuje się osłabioną czynność nerek, dlatego należy zachować ostrożność w doborze dawek oraz kontrolować czynność nerek.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, Cefepim MIP Pharma może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią.

Sytuacje, na które należy zwracać uwagę
Niewielka liczba osób stosujących Cefepim MIP Pharma wykazuje reakcję alergiczną lub reakcję skórną,
która może być ciężka. Objawami takich reakcji są:
• ciężka reakcja alergiczna – oznaki obejmują uwypuklającą się i swędzącą wysypkę, obrzęk, czasami
   również twarzy lub ust, co może powodować trudności w oddychaniu,
• wysypka skórna, której mogą towarzyszyć pęcherze, wyglądające jak niewielkie tarcze (ciemne punkty
   umiejscowione centralnie, otoczone jaśniejszym obszarem oraz ciemną obwódką wzdłuż krawędzi),
• rozległa wysypka z pęcherzami oraz łuszczeniem skóry (mogą to być objawy zespołu Stevensa-
   Johnsona lub martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka),
• zakażenia grzybicze: w rzadko występujących przypadkach przyjmowanie leków takich jak Cefepim
   MIP Pharma może sprzyjać występowaniu drożdży (Candida) w organizmie, co może prowadzić do
   zakażeń grzybiczych (takich jak pleśniawki); prawdopodobieństwo wystąpienia tego działania
   niepożądanego jest większe w przypadku przyjmowania leku Cefepim MIP Pharma przez długi okres
   czasu.
- Jeśli u pacjenta wystąpią którekolwiek z tych objawów, powinien natychmiast skontaktować się z
lekarzem lub pielęgniarką.

Bardzo częste działania niepożądane obserwowane w wynikach badań krwi:
Mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób:
• dodatni odczyn Coombsa

Częste działania niepożądane
Mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób:
• ból, obrzęk lub zaczerwienienie wzdłuż żyły w miejscu wstrzyknięcia leku
• biegunka
• wysypka
- Należy powiadomić lekarza, jeśli którakolwiek z powyższych dolegliwości dotyczy pacjenta.

Częste działania niepożądane obserwowane w wynikach badań krwi:
• zwiększenie aktywności substancji (enzymów) wytwarzanych przez wątrobę
• podwyższony poziom bilirubiny (substancja wytwarzana przez wątrobę)
• zmiana ilości krwinek białych (eozynofilia)
• zmniejszona ilość krwinek czerwonych (niedokrwistość)

Niezbyt częste działania niepożądane
Mogą wystąpić w przypadku nie więcej niż 1 na 100 osób:
• zapalenie okrężnicy (jelita grubego) powodujące biegunkę, zazwyczaj z obecnością krwi i śluzu, ból
   brzucha
• grzybica jamy ustnej, zakażenia pochwy
• podwyższona temperatura ciała (gorączka)
• zaczerwienienie skóry, pokrzywka, świąd
• nudności, wymioty
• ból głowy
- Należy powiadomić lekarza, jeśli pacjent zaobserwuje którąkolwiek z powyższych dolegliwości.

Niezbyt częste działania niepożądane obserwowane w wynikach badania krwi:
• zmniejszona liczba niektórych rodzajów krwinek (leukopenia, neutropenia, małopłytkowość)
• zwiększone stężenia azotu mocznikowego i kreatyniny we krwi.

Rzadko występujące działania niepożądane
Mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób:
• reakcje alergiczne
• zakażenia grzybicze (kandydoza)
• napady drgawek, zawroty głowy, zaburzenia smaku, uczucie kłucia i mrowienia na skórze
• duszność
• ból brzucha, zaparcie
• dreszcze
• obrzęk głębszych warstw skóry

Inne działania niepożądane o nieznanej częstości występowania (również pojedyncze przypadki)
• ostre reakcje alergiczne
• śpiączka, zaburzenia świadomości lub trudności w myśleniu, splątanie i omamy
• fałszywie dodatni wynik testu na obecność glukozy w moczu
• problemy z trawieniem
• zaburzenia czynności nerek
• krwawienie

Działania niepożądane obserwowane w wynikach badań krwi:
• zmiana ilości krwinek (agranulocytoza)
• zbyt szybki rozpad krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie
181C, 02-222 Warszawa
Tel: + 48 22 49 21 301
Fax: + 48 22 49 21 309
e-mail: [email protected]
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Jednoczesne stosowanie antybiotyków o działaniu bakteriostatycznym może wpływać na działanie antybiotyków β-laktamowych. Ze względu na możliwość wystąpienia fizycznych lub chemicznych niezgodności, preparatu nie mieszać z następującymi antybiotykami: metronidazolem, wankomycyną, gentamycyną, tobramycyną oraz netylmycyną w postaci siarczanu; jeśli wskazane jest leczenie skojarzone, leki te trzeba podawać osobno.

MIP Pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Orzechowa 5
80-175 Gdańsk
58-558-81-96
[email protected]
www.mip-pharma.pl