Etopozyd Accord 20 mg/ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 ml koncentratu zawiera 20 mg etopozydu. Preparat zawiera alkohol benzylowy i etanol bezwodny.

Cytostatyk, półsyntetyczna pochodna podofilotoksyny. Działa w mechanizmie przerywania nici DNA, indukcji wewnątrzkomórkowego powstawania wolnych rodników i oddziaływania na enzym - topoizomerazę II. Działanie jest zależne od cyklu komórkowego, najsilniejsze na komórki w fazie S i G2. Farmakokinetyka odpowiada modelowi dwukompartmentowemu: okres półtrwania fazy dystrybucji wynosi ok. 1,5 h, a okres półtrwania końcowej fazy wydalania wynosi od 4 do 11 h. Stopień wiązania z białkami wynosi ok. 94%. Około 45% podanej dawki wydalane jest z moczem, 1/3 dawki wydalana jest w formie niezmienionej w ciągu 72 h. Tylko 6% lub mniej dożylnie podanej dawki jest wydalane z żółcią w postaci niezmienionej.

Leczenie w skojarzeniu z innymi zatwierdzonymi chemioterapeutykami: pierwszego rzutu nawracającego lub opornego na terapię raka jądra u dorosłych; drobnokomórkowego raka płuc u dorosłych; chłoniaka Hodgkina u pacjentów dorosłych i pediatrycznych; chłoniaka nieziarniczego u pacjentów dorosłych i pediatrycznych; ostrej białaczki szpikowej u pacjentów dorosłych i pediatrycznych; pierwszego i drugiego rzutu ciążowej choroby trofoblastycznej o wysokim ryzyku u dorosłych; nienabłonkowego raka jajnika u dorosłych; opornego na związki platyny nabłonkowego raka jajnika u dorosłych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne przyjęcie szczepionki przeciwko żółtej febrze lub innych żywych szczepionek jest przeciwwskazane u pacjentów z obniżoną odpornością. Okres karmienia piersią.

Nie stosować w ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne (ryzyko ciężkiego uszkodzenia płodu). Nie należy karmić piersią podczas leczenia etopozydem. W związku z mutagennym działaniem etopozydu zarówno kobiety jak i mężczyźni powinni stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia oraz do 6 miesięcy po jego zakończeniu. Możliwe jest wystąpienie nieodwracalnej bezpłodności, dlatego przed rozpoczęciem leczenia mężczyźni powinni być poinformowani o możliwości przechowywania nasienia.

Dożylnie. Dorośli: 50 do 100 mg/m² pc./dobę w dniach 1. do 5. lub 100 do 120 mg/m² pc./dobę w dniach 1., 3. i 5. co 3 do 4 tygodni w skojarzeniu z innymi lekami wskazanymi do stosowania w przypadku leczonej choroby. Dawkowanie należy modyfikować, biorąc pod uwagę działanie hamujące czynność szpiku kostnego ze strony innych leków stosowanych w skojarzeniu lub efekty wcześniejszej radioterapii lub chemioterapii, które mogły zmniejszyć rezerwy szpiku kostnego. Wielkość dawek po dawce początkowej należy dostosować, jeżeli liczba neutrofilów poniżej 500 komórek/mm³ utrzymuje się dłużej niż przez 5 dni. Wielkość dawki należy ponadto dostosować w przypadku wystąpienia gorączki, infekcji lub gdy liczba płytek krwi wynosi mniej niż 25 000 komórek/mm³, gdy nie jest to spowodowane chorobą nowotworową. Wielkość kolejnych dawek należy dostosować w przypadku wystąpienia toksyczności 3. lub 4. stopnia lub gdy klirens nerkowy wynosi mniej niż 50 ml/min. W przypadku zmniejszenia klirensu kreatyniny od 15 do 50 ml/min zalecane jest zmniejszenie wielkości dawki o 25%. Dzieci i młodzież z chłoniakiem Hodgkina, chłoniakiem nieziarniczym lub ostrą białaczką szpikową: 75 do 150 mg/m² pc./dobę przez 2 do 5 dni w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi. W celu ustalenia odpowiedniego schematu leczenia należy się zapoznać z aktualnymi specjalistycznymi protokołami i wytycznymi. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat z drobnokomórkowym rakiem płuc, ciążową chorobą trofoblastyczną lub rakiem jądra. Szczególne grupy pacjentów. W przypadku pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) nie jest konieczne dostosowanie wielkości dawki ze względu na wiek, a jedynie w zależności od czynności nerek. U chorych z upośledzeniem czynności nerek dawkowanie należy zmniejszyć stosownie do klirensu kreatyniny (przy klirensie kreatyniny wynoszącym 15 - 50 ml/min zalecana dawka dobowa wynosi 75% dawki standardowej). W przypadku pacjentów, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 15 ml/min, oraz pacjentów poddawanych dializie prawdopodobnie konieczne jest dalsze zmniejszenie wielkości dawki, ponieważ u tych pacjentów klirens etopozydu jest jeszcze bardziej zmniejszony. Wielkość kolejnych dawek w przypadku umiarkowanego i ciężkiego zaburzenia czynności nerek należy ustalać w zależności od stopnia tolerowania leku przez pacjenta i efektów klinicznych. Ponieważ etopozyd i jego metabolity nie są usuwane w procesie dializy, lek można podawać zarówno przed jak i po hemodializie. Sposób podania. Etopozyd w postaci koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji przed użyciem należy rozcieńczyć wyłącznie izotonicznym roztworem chlorku sodu lub izotonicznym roztworem glukozy do infuzji. Stężenie etopozydu w rozcieńczonym roztworze do infuzji nie powinno przekraczać 0,4 mg/ml ze względu na ryzyko wytrącania się osadu. Przygotowany roztwór należy podawać w postaci wlewu dożylnego trwającego co najmniej 30-60 minut.

Etopozyd powinien być podawany wyłącznie pod ścisłym nadzorem wykwalifikowanego lekarza onkologa, doświadczonego w stosowaniu cytostatyków. W trakcie leczenia oraz po jego zakończeniu pacjenci leczeni etopozydem powinni być uważnie i często monitorowani czy nie występują u nich objawy mielosupresji. Na początku leczenia i przed podaniem kolejnej dawki etopozydu należy dokonywać oznaczeń liczby płytek krwi, stężenia hemoglobiny, ogólnej liczby i różnicy ilości leukocytów. Jeżeli przed rozpoczęciem leczenia etopozydem stosowana jest radioterapia lub chemioterapia, należy zachować odpowiednią przerwę pomiędzy terapiami, aby umożliwić powrót prawidłowej czynności układu krwiotwórczego. Jeśli po podaniu pierwszej dawki leku liczba neutrofili jest mniejsza niż 500 komórek/mm³ i utrzymuje się dłużej niż 5 dni lub gdy to zmniejszenie związane jest z wystąpieniem gorączki lub zakażenia należy dostosować dawkę. Należy tego dokonać również w przypadku, jeśli liczba płytek krwi jest mniejsza niż 25 000/mm³, jeśli wystąpią inne objawy toksyczności 3 lub 4 stopnia lub gdy klirens jest mniejszy niż 50 ml/min. Dawkę należy dostosować biorąc pod uwagę skutki mielosupresyjnego działania leków stosowanych w terapii skojarzonej lub wcześniejszej radio- lub chemoterapii, które mogą doprowadzić do zmniejszenia rezerwy szpiku kostnego. Przed rozpoczęciem podawania etopozydu należy wyleczyć zakażenia bakteryjne. U pacjentów z niższym poziomem albumin w surowicy ryzyko toksyczności spowodowanej podawaniem etopozydu może być podwyższone. Należy również ocenić czynność nerek, wątroby oraz funkcje neurologiczne. Leczenie etopozydem można rozpocząć tylko w sytuacji, gdy nerki i wątroba pacjenta funkcjonują prawidłowo. U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby funkcje tych narządów powinny być regularnie monitorowane ze względu na ryzyko akumulacji. Ponadto leczenie etopozydem można prowadzić pod warunkiem prawidłowego funkcjonowania obwodowego układu nerwowego. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku u dzieci nie były systematycznie badane. Preparat zawiera 30,5% alkoholu (etanolu), co odpowiada 240,64 mg etanolu w przeliczeniu na ml koncentratu. Jest to szkodliwe dla pacjentów z chorobą alkoholową, uszkodzeniem mózgu, kobiet w ciąży oraz karmiących piersią, dzieci oraz pacjentów z grup ryzyka takich jak pacjenci z chorobami wątroby lub padaczką. Ponadto działanie innych leków może być wzmocnione lub osłabione. Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego leku nie podawać wcześniakom lub noworodkom. Lek może powodować reakcje toksyczne i alergiczne u niemowląt i dzieci do lat 3. Preparat ponadto zawiera polisorbat 80. Podawanie noworodkom iniekcji witaminy E zawierających polisorbat 80 związane było z występowaniem zagrażających życiu zaburzeń funkcjonowania wątroby i nerek, cholestazy, pogorszenia czynności płuc, małopłytkowości i wodobrzusza.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce, jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek
z wymienionych objawów: obrzęk języka lub gardła, trudności z oddychaniem, szybkie bicie serca,
wypieki na skórze lub wysypka. Mogą to być objawy silnej reakcji alergicznej.

Poważne uszkodzenie wątroby, nerek lub serca w wyniku powikłania zwanego zespołem rozpadu guza,
wywołanego uwolnieniem do krwiobiegu szkodliwych ilości substancji z komórek rakowych
obserwowano czasami, gdy lek Etopozyd Accord przyjmowany był wraz z innymi lekami na raka.

Do innych działań niepożądanych występujących w trakcie przyjmowania leku Etopozyd Accord należą:
  Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- Choroby krwi (z tego też powodu między cyklami leczenia wykonywane będą badania krwi);
- Nudności i wymioty;
- Utrata apetytu;
- Ból brzucha;
- Zaparcia;
- Tymczasowa utrata włosów;
- Uszkodzenie wątroby (hepatotoksyczność);
- Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych;
- Zmiany w kolorze skóry (przebarwienia);
- Żółtaczka (podwyższone stężenie bilirubiny);
- Osłabienie (astenia);
- Ogólne złe samopoczucie.

  Często (mogą dotyczyć do 1 pacjenta na 10):
- Ostra białaczka (ciężki nowotwór krwi);
- Arytmia (nieregularne bicie serca) i zawał serca;
- Zawroty głowy;
- Wysokie ciśnienie krwi;
- Niskie ciśnienie krwi;
- Opryszczka wargowa, opryszczkowe zapalenie jamy ustnej, owrzodzenie gardła;
- Zaczerwienienie skóry;
- Infekcja;
- Biegunka;
- Podrażnienie skóry, takie jak swędzenie lub wysypka;
- Zapalenie żył;
- Ciężkie reakcje alergiczne;
- Reakcje w miejscu podania.

  Niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 pacjenta na 100):
- Neuropatie obwodowe (drętwienie lub osłabienie rąk i nóg);
- Krwawienie.

  Rzadko (mogą dotyczyć do 1 pacjenta na 1000):
- Drgawki (napady padaczkowe);
- Uczucie zmęczenia, senność;
- Zaburzenia smaku;
- Trudności w połykaniu;
- Poważne reakcje skóry i (lub) błon śluzowych, w tym z bolesnymi pęcherzami i gorączką, jak
  również odrywaniem się rozległych płatów naskórka (Zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczna
  martwica naskórka);
- Wysypka podobna do oparzenia słonecznego, niekiedy ciężka, która może wystąpić na skórze
  poddanej wcześniej na działanie radioterapii (popromienne zapalenie skóry);
- Gorączka;
- Przemijająca ślepota;
- Problemy z oddychaniem;
- Refluks żołądkowy;
- Uderzenia gorąca.

  Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych):
- Zespół rozpadu guza (powikłanie w wyniku uwolnienia do krwi substancji z leczonych komórek
  raka);
- Obrzęk twarzy i języka;
- Bezpłodność;
- Trudności z oddychaniem.
- Ostra niewydolność nerek

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel: + 48 22 49 21 301
Fax: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https//:smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

W trakcie jednoczesnego stosowania produktów leczniczych o podobnym mielosupresyjnym działaniu na szpik kostny, co etopozyd, można spodziewać się nasilenia tego działania. Jednoczesne podawanie dużych dawek cyklosporyny (stężenie w osoczu> 2000 ng/ml) i etopozydu doustnie prowadziło do wartości AUC dla etopozydu na poziomie 80% oraz zmniejszenia klirensu o 38% w porównaniu z monoterapią etopozydu. Jednoczesne stosowanie cisplatyny związane jest ze zmniejszeniem całkowitego klirensu etopozydu. Jednoczesne stosowanie fenytoiny lub fenobarbitalu związane jest ze zwiększeniem klirensu etopozydu i obniżeniem jego skuteczności. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia zakończonej zgonem układowej reakcji poszczepiennej po podaniu szczepionki przeciwko żółtej febrze. Stosowanie szczepionek u osób z osłabionym układem odpornościowym jest przeciwwskazane. W warunkach in vitro stopień wiązania etopozydu z białkami osocza wynosi 97%. Fenylbutazon, salicylan sodu oraz kwas acetylosalicylowy mogą wypierać etopozyd z wiązania z białkami osocza. Jednoczesne stosowanie warfaryny może skutkować zwiększeniem wartości INR - zaleca się ścisłe monitorowanie. Wykazano krzyżową oporność antracyklin i etopozydu w badaniach przedklinicznych.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]