Flumazenil B.Braun 0,1 mg/ml roztwór do wstrz., konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 amp. (5 ml, 10 ml) zawiera 0,5 mg lub 1 mg flumazenilu.

Imidazobenzodiazepina, wybiórczy, kompetycyjny inhibitor substancji działających poprzez receptor benzodiazepinowy. Flumazenil powoduje odwrócenie reakcji paradoksalnych. Po podaniu dożylnym działanie hypnosedatywne bezodiazepin jest blokowane natychmiast (w ciągu 1-2 min). Flumazenil nie odwraca działania substancji nie działających poprzez receptor benzodiazepinowy (barbiturany, GABA-mimetyki oraz agoniści receptora adezynowego). Nie-benzodiazepinowi agoniści, tacy jak cyklopirrolon oraz triazolopirydazyna są blokowani przez flumazenil. Flumazenil wywiera słabe, agonistyczne działanie przeciwdrgawkowe. W 50% wiąże się z białkami surowicy, w większości z albuminami. Metabolizm zachodzi głównie w wątrobie do nieaktywnej pochodnej karboksylowej. T_0,5 w fazie dystrybucji wynosi 4-15 min, T_0,5 w fazie eliminacji - 40-80 min. Okres półtrwania u pacjentów z niewydolnością wątroby jest znacznie wydłużony (70-210%), natomiast u dzieci > 1 rż. jest trochę krótszy i średnio wynosi 40 min. (najczęściej 20-75 min.). Flumazenil w niezmienionej postaci wydalany jest z moczem w znikomych ilościach, co może świadczyć o tym, że lek jest całkowicie metabolizowany.

Całkowite lub częściowe znoszenie sedatywnego działania benzodiazepin: wyprowadzanie hospitalizowanych pacjentów ze znieczulenia ogólnego wywoływanego lub podtrzymywanego benzodiazepinami, znoszenie sedatywnego działania benzodiazepin stosowanych w związku z krótkotrwałymi zabiegami diagnostycznymi i terapeutycznymi u pacjentów leczonych w warunkach ambulatoryjnych i szpitalnych. Wybiórcze znoszenie ośrodkowego działania benzodiazepin w celu przywrócenia czynności oddechowej. Diagnostyka i leczenie przedawkowań i zatruć wywołanych tylko lub głównie benzodiazepinami. Produkt jest przeznaczony do stosowania u dzieci po ukończeniu 1. roku życia.

Nadwrażliwość na flumazenil lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Pacjenci, u których benzodiazepiny podawane są w związku z leczeniem stanu potencjalnie zagrażającemu życiu (np. w celu kontroli ciśnienia śródczaszkowego lub w stanie padaczkowym).

W ciąży stosować wyłącznie w przypadku, w którym korzyści płynące z jego zastosowania przerastają potencjalne zagrożenie dla płodu. W przypadkach nagłych stosowanie w okresie karmienia piersią nie jest przeciwwskazane; karmienie piersią należy przerwać na 24 h po podaniu flumazenilu.

Lek może być podawany we wstrzyknięciach dożylnych lub we wlewie kroplowym. Flumazenil powinien być podawany dożylnie przez anestezjologa lub doświadczonego lekarza. Dorośli. W anestezjologii. Zalecana dawka początkowa to 0,2 mg podana dożylnie w ciągu 15 s. Jeśli nie uzyskano pożądanego stanu świadomości pacjenta w ciągu 60 s można podać kolejną dawkę 0,1 mg i jeśli jest potrzeba powtarzać ją w odstępach co 60 s do dawki całkowitej 1 mg. Zwykle potrzebna dawka leku wynosi 0,3-0,6 mg, ale może się ona różnić z zależności od indywidualnych cech pacjenta oraz typu zastosowanych benzodiazepin. Intensywna terapia. Dawka początkowa wynosi 0,3 mg i ma być podawana dożylnie w ciągu 15 s. Jeśli nie uzyskano pożądanego stanu świadomości pacjenta w ciągu 60 s można podać kolejną dawkę 0,1 mg; jeśli potrzeba, powtarzać dawkę w odstępach co 60 s do dawki całkowitej 2 mg lub aż do momentu wybudzenia pacjenta. W przypadku nawracającej senności można zastosować wlew dożylny w dawce 0,1-0,4 mg/h. Szybkość wlewu powinno się ustalić indywidualnie w celu osiągnięcia pożądanego stanu wybudzenia pacjenta. Wlew powinien być przerywany co 6 h w celu sprawdzenia, czy nastąpił nawrót sedacji. Aby uniknąć wystąpienia objawów z odstawienia u pacjentów długo leczonych dużymi dawkami benzodiazepin na oddziałach intensywnej terapii, dawkowanie flumazenilu musi być dostosowane indywidualnie, a lek podawany w powolnym wstrzyknięciu. U pacjentów z dużym nasileniem lęku w okresie przedoperacyjnym oraz u osób wywiadem przewlekłych i sporadycznych stanów lękowych, dawki flumazenilu muszą być dostosowane indywidualnie. Dzieci i młodzież (od 1 do 17 rż.): w celu odwrócenia sedacji dawka początkowa wynosi 0,01 mg/kg. mc. (do 0,2 mg), podana w ciągu 15 s. Jeśli po 45 s okresie oczekiwania nie uzyskano pożądanego stanu świadomości, można wówczas podać we wstrzyknięciu kolejną dawkę 0,01 mg/kg mc. (do 0,2 mg) i jeśli jest potrzeba, powtarzać ją w odstępach co 60 s (maksymalnie 4 razy) do całkowitej maksymalnej dawki 0,05 mg/kg lub 1 mg, w zależności od tego, która dawka jest mniejsza. Dawka powinna być dostosowana w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności przewlekłego podawania flumazenilu u dzieci w celu zmniejszenia sedacji. Dzieci poniżej 1 rż.: z powodu niewystarczającej ilości danych dotyczących stosowania flumazenilu lek można podać jedynie wówczas, gdy potencjalna korzyść z jego stosowania jest większa niż potencjalne ryzyko.
Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby (gdyż wydalanie może być spowolnione) oraz u pacjentów w podeszłym wieku (ta grupa pacjentów jest bardziej wrażliwa na działanie benzodiazepin). Flemazenil można stosować jednocześnie z innymi środkami stosowanymi w resuscytacji.

Flumazenil wybiórczo odwraca działanie benzodiazepin; jeśli pacjent nie budzi się, należy wziąć pod uwagę inną przyczynę. Nie należy podawać flumazenilu, jeśli pacjent pozostaje pod wpływem środków zwiotczających mięśnie. Ponieważ czas działania flumazenilu jest zwykle krótszy niż benzodiazepin i sedacja może wystąpić ponownie, pacjent powinien pozostać pod stałym nadzorem, najlepiej na oddziale intensywnej terapii, do momentu ustąpienia działania flumazenilu. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem należy wziąć pod uwagę korzyści wywołania sedacji za pomocą benzodiazepin i ryzyko związane z raptownym wybudzeniem; u tych pacjentów (szczególnie z zaburzeniami pracy serca) zaleca się utrzymanie stałego poziomu sedacji, a nie całkowite wybudzenie. Należy unikać wykonywania szybkich wstrzyknięć flumazenilu. U pacjentów, u których stosowano dużą dawkę i (lub) długotrwale leczonych benzodiazepinami, u których leczenie kończy się w dowolnym momencie w przeciągu tygodnia poprzedzającego zastosowanie flumazenilu, szybkie wstrzyknięcia dawki 1 mg lub większej doprowadziły do wystąpienia objawów z odstawienia, w tym także kołatania serca, pobudzenia, lęku, niestabilności emocjonalnej, a także lekkiej dezorientacji i zaburzeń czucia. U pacjentów z nasilonym lękiem w okresie przedoperacyjnym oraz u osób z wywiadem przewlekłych lub sporadycznych stanów lękowych, dawki produktu muszą być dostosowywane indywidualnie. Należy brać pod uwagę odczuwanie bólu w okresie pooperacyjnym. U osób leczonych długotrwale dużymi dawkami flumazenilu korzyści płynące z zastosowania tego leku powinny przeważać nad możliwością wystąpienia objawów z odstawienia; jeśli pomimo zastosowania odpowiednich dawek leku, wystąpią objawy z odstawienia, należy podać w powolnym dożylnym wstrzyknięciu 5 mg diazepamu lub 5 mg midazolamu. Nie zaleca się stosowania u chorych na padaczkę leczonych długotrwale benzodiazepinami ze względu na ryzyko wystąpienia drgawek. U osób z poważnym urazem mózgu i/lub nieustabilizowanym ciśnieniem śródczaszkowym leczonych flumazenilem (w celu odwrócenia działania benzodiazepin) może rozwinąć się podwyższone ciśnienie śródczaszkowe. U pacjentów z niewydolnością wątroby wydalanie może być opóźnione. Należy zachować szczególną uwagę stosując flumazenil w przypadku przedawkowania wielolekowego. W szczególności w przypadku zatrucia benzodiazepinami i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi pewne działania toksyczne tj. drgawki i zaburzenia rytmu serca, które są wywołane przez leki przeciwdepresyjne i pojawiają się wolniej w przypadku zastosowania z benzodiazepinami, stają się zaostrzone po zastosowaniu flumazenilu. Pacjenci leczeni flumazenilem w celu zniesienia działania benzodiazepin powinni być monitorowani pod kątem nawrotu sedacji, depresji oddechowej lub innych objawów resztkowych benzodiazepin przez odpowiedni okres w zależności od dawki i okresu utrzymywania się działania zastosowanej benzodiazepiny. Ponieważ u pacjentów ze współistniejącym upośledzeniem czynności wątroby wyżej opisane działania mogą wystąpić z opóźnieniem, konieczny może być dłuższy okres obserwacji. Nie zaleca się stosowania w leczeniu uzależnienia od benzodiazepin ani w leczeniu utrzymujących się objawów zespołu odstawienia benzodiazepin. Donoszono o przypadkach napadów paniki wywołanych działaniem produktu u pacjentów, u których zaburzenia takie występowały w przeszłości. Należy zachować ostrożność stosując flumazenil u pacjentów uzależnionych od innych leków lub alkoholu, ze względu na zwiększoną częstość występowania uzależnienia i tolerancji na benzodiazepiny. Z powodu ryzyka nawrotu sedacji oraz depresji oddechowej, dzieci, u których stosowano do sedacji midazolam, muszą być monitorowane przez co najmniej 2 h od podania flumazenilu. W przypadku zastosowania innych benzodiazepin, czas monitorowania musi być dostosowany do czasu ich oczekiwanego działania. Do czasu uzyskania wystarczających danych, flumazenil nie powinien być stosowany u dzieci przed ukończeniem 1. roku życia, chyba że korzyści płynące z terapii przeważają nad ryzykiem (zwłaszcza w przypadku niezamierzonego przedawkowania). Nie zaleca się stosowania produktu u dzieci w innych wskazaniach niż odwrócenie sedacji z zachowaniem świadomości, ponieważ nie przeprowadzono kontrolowanych badań.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Następujące działania niepożądane mogą być ciężkie. Jeśli wystąpi którekolwiek z poniższych działań niepożądanych, należy przestać przyjmować lek i natychmiast zgłosić się do lekarza:

Często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):
• reakcje alergiczne,
• nieprawidłowo szybkie i głębokie oddychanie (hiperwentylacja),
• zaburzenie mowy.

Niezbyt często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 100 pacjentów):
• mała lub duża częstość akcji serca, dodatkowe skurcze serca,
• trudności w oddychaniu,
• ból w klatce piersiowej.

Nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
• drgawki (u pacjentów chorych na padaczkę lub ciężką niewydolność wątroby, głównie po długotrwałym leczeniu benzodiazepinami lub nadużywaniu leków).

Dodatkowe działania niepożądane obejmują:

Często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):
• pobudzenie (po szybkim wstrzyknięciu, nie wymaga leczenia), silna niestabilność emocjonalna,
• trudności w zasypianiu i ze snem (bezsenność), uczucie senności (ospałość),
• zawroty głowy, ból głowy,
• mimowolne drżenie,
• suchość w ustach,
• subiektywne odczucia skórne (np. zimna, ciepła, mrowienia, ucisku, itd.) bez bodźca (parestezje),
• podwójne widzenie, zezowanie (zez), zwiększona produkcja płynu łzowego (nasilone łzawienie),
• nasilone pocenie,
• niskie ciśnienie krwi, spadek ciśnienia krwi przy zmianie pozycji z leżącej na stojącą (niedociśnienie ortostatyczne),
• nudności: wymioty (po zabiegu), czkawka,
• uczucie zmęczenia,
• ból w miejscu wstrzyknięcia.

Niezbyt często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 100 pacjentów):
• niepokój i lek (po szybkim wstrzyknięciu, nie wymaga leczenia),
• wyczuwanie bicia własnego serca (kołatanie po szybkim wstrzyknięciu, nie wymagają leczenia),
• zaburzenia słuchu,
• kaszel, niedrożność nosa,
• zaczerwienienie skóry,
• dreszcze.

Nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
• napady lęku panicznego u pacjentów, u których wcześniej stwierdzono napady lęku panicznego,
• krótkotrwałe podwyższenie ciśnienia krwi (po wybudzeniu),
• nietypowy płacz, pobudzenie i agresywne zachowanie.

W przypadku długotrwałego leczenia benzodiazepinami, lek Flumazenil B. Braun może powodować objawy z odstawienia (częstość nie jest znana). Objawy obejmują: pobudzenie, lęk, niestabilność emocjonalną, dezorientację, napięcie, omamy i zaburzenia czucia.

Ogólnie, działania niepożądane u dzieci są na ogół podobne do działań występujących u dorosłych. W przypadku zastosowania leku Flumazenil B. Braun do wybudzania dziecka może wystąpić nadmierny płacz, pobudzenie i reakcje agresji.

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Flumazenil znosi działanie innych niż pochodne benzodiazepiny leków działających na receptor benzodiazepinowy (m.in. zopiklon, triazolopirydazyna). Należy zachować ostrożność w przypadku niezamierzonego przedawkowania, ponieważ działanie toksyczne innych leków psychotropowych (zwłaszcza trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych), przyjętych w tym samym czasie, może narastać wraz ze zmniejszaniem się działania benzodiazepin. Podanie flumazenilu chorym zatrutym trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi grozi wystąpieniem drgawek i zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca. Nie obserwowano interakcji z innymi lekami działającymi hamująco na o.u.n. Lek nie zmienia farmakokinetyki pochodnych benzodiazepiny (midazolamu, flunitrazepamu oraz lormetazepamu), a pochodne benzodiazepiny nie wpływają na farmakokinetykę flumazenilu.

Aesculap Chifa Sp. z o.o.
ul. Tysiąclecia 14
64-300 Nowy Tomyśl
61-442-01-00
[email protected]
www.bbraun.pl