Flumazenil Pharmaselect 0,1 mg/ml roztwór do wstrz., konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 amp. 5 ml zawiera: 0,5 mg flumazenilu. 1 amp. 10 ml zawiera: 1mg flumazenilu. Preparat zawiera sód.

Flumazenil (imidazobenzodiazepina) jest antagonistą benzodiazepinowym, który w mechanizmie kompetycyjnym blokuje działanie substancji działających za pośrednictwem receptora benzodiazepinowego. Donoszono o neutralizacji paradoksalnego działania benzodiazepin przez flumazenil. Aktywność związków, które nie działają za pośrednictwem receptora benzodiazepinowego (takich jak barbiturany, GABA-mimetyki oraz agoniści receptora adenozynowego), nie jest znoszona przez flumazenil. Nasenne i sedatywne działanie benzodiazepin jest odwracane bardzo szybko (w ciągu 1-2 min.) po podaniu dożylnym. W wyniku różnicy w tempie eliminacji między agonistą i antagonistą, działanie może powrócić po kilku godzinach. Flumazenil posiada prawdopodobnie niewielkie działanie agonistyczne, przeciwdrgawkowe. Flumazenil łączy się z białkami osocza w ok. 50%, z czego dwie trzecie łączy się z albuminami. Ulega szerokiej dystrybucji w przestrzeni zewnątrznaczyniowej. W fazie dystrybucji stężenie flumazenilu w osoczu zmniejsza się z okresem półtrwania 4-15 min. Flumazenil ulega eliminacji głównie w drodze metabolizmu wątrobowego. W niezmienionej postaci jest wydalany z moczem w znikomych ilościach, niemal całkowita degradacja metaboliczna substancji czynnej zachodzi w tkankach. Spożycie pokarmów w trakcie wlewu dożylnego flumazenilu powoduje 50% wzrost klirensu, prawdopodobnie w wyniku poposiłkowego wzrostu perfuzji w wątrobie. U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności wątroby czas półtrwania flumazenilu jest wydłużony (wzrost o 70-210%), a całkowity klirens jest zmniejszony(między 57 a 74%). T_0,5 flumazenilu u dzieci ≥ 1 rż. jest krótszy oraz wykazuje większą zmienność niż u dorosłych i wynosi średnio 40 min. (wahając się między 20-75 min.). Klirens oraz objętość dystrybucji, po wyłączeniu wpływu masy ciała, są takie same jak u dorosłych.

Preparat stosowany jest w celu całkowitego lub częściowego odwrócenia ośrodkowego działania sedatywnego benzodiazepinu dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 1 rż. W anestezji: zakończenie działania nasennego i sedatywnego w znieczuleniu ogólnym indukowanym i (lub) podtrzymywanym za pomocą benzodiazepinu hospitalizowanych pacjentów, odwrócenie działania sedatywnego benzodiazepin po krótkotrwałych zabiegach diagnostycznych i terapeutycznych u pacjentów ambulatoryjnych i hospitalizowanych, znoszenie sedacji z zachowaniem świadomości, wywołanej benzodiazepinami u dzieci w wieku powyżej 1 rż. W intensywnej terapii: swoiste odwrócenie ośrodkowego działania benzodiazepin w celu przywrócenia spontanicznej akcji oddechowej, diagnostyka i leczenie przypadków zatrucia lub przedawkowania leków z wyłącznym lub głównym udziałem benzodiazepin.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Flumazenil jest przeciwwskazany u pacjentów, u których benzodiazepiny podano w związku z leczeniem stanu potencjalnie zagrażającego życiu (np. kontroli ciśnienia śródczaszkowego lub w stanie padaczkowym). Preparat przeciwwskazany jest u pacjentów z objawami ciężkiego zatrucia pierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (drgawki, drgawki ogniskowe, wydłużenie QRS, zaburzenia rytmu serca, rozszerzenie źrenicy, objawy antycholinergiczne). W mieszanych zatruciach benzodiazepinami oraz pierścieniowym lekami przeciwdepresyjnymi – toksyczność antydepresantów może być maskowana przez protekcyjny wpływ benzodiazepin. Dlatego w razie wystąpienia objawów ciężkiego zatrucia trój-i (lub) czteropierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi z obecnością objawów z układu autonomicznego (antycholinergicznych), objawów neurologicznych (zaburzeń motoryki) oraz objawów ze strony układu sercowo-naczyniowego, flumazenilu nie stosować w celu odwrócenia działania benzodiazepin.

Należy zachować ostrożność stosując lek u kobiet w ciąży. Możliwe korzyści zastosowania w czasie ciąży powinny przewyższać potencjalne zagrożenie dla płodu. W  okresie laktacji,  po użyciu flumazenilu należy przerwać karmienie piersią na 24 h. W sytuacjach krytycznych pozajelitowe podanie flumazenilu w czasie ciąży i karmienia piersią nie jest przeciwwskazane.

Dożylnie. Preparat powinien być podawany dożylnie przez anestezjologa lub innego lekarza doświadczonego w anestezjologii. Dorośli. W anestezji: zalecana dawka początkowa: 0,2 mg podawane dożylnie w ciągu 15 s. Jeśli wymagany poziom świadomości nie zostanie uzyskany w ciągu 60 s, można wstrzyknąć kolejną dawkę 0,1 mg i powtarzać ją w odstępach 60-sekundowych, nie przekraczając maks. dawki łącznej 1 mg. Zazwyczaj wymagana dawka wynosi od 0,3-0,6 mg, może się jednak wahać w zależności od indywidualnych cech pacjenta i rodzaju zastosowanej benzodiazepiny. W intensywnej terapii: zalecana dawka początkowa: 0,2 mg podawana dożylnie wciągu 15 s. Jeśli wymagany poziom świadomości nie zostanie uzyskany w ciągu 60 s, można wstrzyknąć kolejną dawkę 0,1 mg i powtarzać jej podawanie w odstępach 60-sekundowych, nie przekraczając maks. dawki 2 mg, aż do chwili wybudzenia się pacjenta. W przypadku nawracającej senności, można zastosować kolejne bezpośrednie wstrzyknięcie dożylne (bolus) flumazenilu lub zastosować wlew dożylny z szybkością 0,1-0,4 mg/h. W celu uzyskania pożądanego poziomu świadomości szybkość wlewu powinna być ustalana indywidualnie. Wlew dożylny można zastosować dodatkowo do maks. dawki 2 mg łącznie z podaną we wstrzyknięciu. Jeśli wielokrotne podawanie leku nie ma wyraźnego wpływu na poziom świadomości i akcję oddechową, należy przyjąć, że w danym przypadku nie doszło do zatrucia benzodiazepinami. Wlew dożylny należy przerywać co 6 h, aby sprawdzić, czy nastąpił nawrót sedacji. Aby zapobiec objawom odstawiennym u pacjentów leczonych dużymi dawkami benzodiazepin przez dłuższy czas na oddziałach intensywnej terapii, dawkowanie flumazenilu powinno być indywidualnie dobierane, a wstrzyknięcia należy podawać powoli. Dzieci powyżej 1 rż.: zalecana dawka początkowa do odwrócenia płytkiej sedacji indukowanej benzodiazepinami: 0,01 mg/kg (nie przekraczając 0,2 mg), podawana dożylnie w ciągu 15 s. Jeśli po 45-sekundowej obserwacji nie zostanie osiągnięty pożądany stopień świadomości, można podać kolejne wstrzyknięcie w dawce 0,01 mg/kg (nie przekraczając 0,2 mg), które w razie potrzeby można powtarzać w odstępach 60-sekundowych (nie więcej niż 4 razy), nie przekraczając maks. dawki 0,05 mg/kg lub 1 mg (w zależności od tego, która wartość jest mniejsza). Dawkowanie należy dostosowywać do reakcji pacjenta. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności wielokrotnego podawania flumazenilu u dzieci w wypadku nawrotu sedacji. Dzieci poniżej 1 rż.: ze względu na brak badań, flumazenil można podawać w tej grupie wiekowej tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla pacjenta przewyższają potencjalne ryzyko. Szczególne grupy pacjentów. Ze względu na większą wrażliwość na działanie leków u osób w podeszłym wieku, u tej populacji należy zachować ostrożność przy podawaniu leku. Flumazenil jest metabolizowany głownie w wątrobie. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby eliminacja flumazenilu może być opóźniona, dlatego zaleca się ostrożne dobieranie dawki. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest wymagana modyfikacja dawki. Preparat może być podawany w postaci rozcieńczonej lub nierozcieńczonej. Flumazenil można stosować łącznie z innymi metodami intensywnej terapii. Preparat przeznaczony jest tylko do jednokrotnego użycia. Przed użyciem należy uważnie obejrzeć zawartość ampułki i stosować jedynie wtedy, gdy roztwór jest klarowny i wolny od zanieczyszczeń.

Pacjenci, którzy otrzymali flumazenil w celu zniesienia działania sedacyjnego benzodiazepin, powinni być monitorowani przez odpowiedni czas, w zależności od dawki i czasu utrzymywania się działania benzodiazepin stosowanych w leczeniu objawów nawrotu sedacji, zaburzeń oddychania lub innych objawów rezydualnego działania benzodiazepin (EKG, tętno, pulsoksymetria, stan świadomości pacjenta oraz inne oznaki życiowe, takie jak częstość rytmu serca, częstość oddychania oraz ciśnienie tętnicze). Ze względu na fakt, iż u pacjentów ze współistniejącymi zaburzeniami czynności wątroby efekt działania leku może być opóźniony, może być wymagany wydłużony czas obserwacji. Ponieważ czas działania flumazenilu jest krótszy od czasu działania benzodiazepin, działanie sedacyjne benzodiazepin może powrócić, dlatego należy monitorować stan kliniczny pacjenta, najlepiej na oddziale intensywnej terapii, do czasu całkowitego ustąpienia działania flumazenilu. Flumazenil działa antagonistycznie w stosunku do benzodiazepin. Z tego względu, jeśli pacjent nie budzi się, należy rozważyć inną przyczynę zaburzeń. W przypadku zastosowania w anestezji, pod koniec operacji, flumazenil należy podać po upewnieniu się, że w pełni zniesiono działania środków zwiotczających mięśnie i ustąpiły zaburzenia oddychania wywołane opioidami (zniesienie przy zastosowaniu Naloxonu). U pacjentów zwiększonego ryzyka należy rozważyć korzyści sedacji przy użyciu benzodiazepin oraz zagrożenia związane z szybkim wybudzeniem. U niektórych pacjentów (np. z chorobami serca) utrzymywanie pewnego poziomu sedacji we wczesnym okresie pooperacyjnym może być korzystniejsze od pełnego wybudzenia. Nie zaleca się podawania flumazenilu pacjentom z padaczką, leczonych przewlekle benzodiazepinami. Chociaż flumazenil sam wywiera słabe działanie przeciwdrgawkowe, to jednak przerwanie zabezpieczającego działania antagonistycznego benzodiazepin u pacjentów z padaczką może spowodować wystąpienie drgawek. U pacjentów z ciężkim urazem mózgu (i/lub zaburzeniami ciśnienia wewnątrzczaszkowego) należy zachować ostrożność stosując flumazenil, ponieważ znosi on działanie benzodiazepin i może powodować wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego, zaburzenia perfuzji mózgowej lub drgawki. Ze względu na ryzyko pojawienia się objawów odstawiennych (w tym kołatania serca, pobudzenia, lęku, chwiejności emocjonalnej, jak również umiarkowanego splątania i zaburzeń czucia), należy unikać szybkiego wstrzyknięcia dużych dawek (większych niż 1 mg) flumazenilu u pacjentów, którzy stosowali duże dawki benzodiazepin i (lub) przyjmowali benzodiazepiny długotrwale (do kilku tygodni poprzedzających podanie flumazenilu). Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z uzależnieniem fizycznym, w przypadku przewlekłego przedawkowania benzodiazepin lub niewyjaśnionych zatruć mieszanych oraz wydłużyć zalecane 1-minutowe przerwy między dawkami, jako, że całkowity efekt działania pojedynczej dawki osiąga się po 10 min. Należy zachować ostrożność w dawkowaniu flumazenilu u pacjentów z wysokim poziomem niepokoju w okresie przedoperacyjnym oraz u osób z wywiadem przewlekłych lub sporadycznych stanów lękowych. W okresie pooperacyjnym należy brać pod uwagę odczuwanie bólu, może być zalecane utrzymanie umiarkowanego poziomu sedacji. Flumazenil nie jest zalecany do leczenia uzależnienia od benzodiazepin lub do leczenia przedłużonych objawów odstawiennych od benzodiazepin. Po podaniu flumazenilu u pacjentów z wywiadem zaburzeń lękowych obserwowano napady lęku panicznego. Ze względu na zwiększoną częstość występowania tolerancji i uzależnienia od benzodiazepin u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu, leków i innych środków psychoaktywnych, w tej grupie flumazenil należy stosować ze szczególną ostrożnością. W przypadku niewydolności wątroby, eliminacja flumazenilu może być wydłużona. Ze względu na potencjalne ryzyko nawrotu sedacji oraz depresji oddechowej, dzieci uprzednio leczone midazolamem powinny być kontrolowane przez co najmniej 2 h po podaniu flumazenilu. Podczas sedacji innymi benzodiazepinami czas kontroli musi być dostosowany do spodziewanej długości działania leków. Należy zachować ostrożność podczas stosowania flumazenilu w przypadkach: znoszenie sedacji u dzieci poniżej 1 rż., leczenie przedawkowania u dzieci, reanimacja noworodków, znoszenie działania sedacyjnego benzodiazepin stosowanych w celu indukcji znieczulenia u dzieci. Flumazenil nie powinien być stosowany u dzieci poniżej 1 rż., jeśli ryzyko dla pacjenta (zwłaszcza przy przypadkowym przedawkowaniu) przeważa nad korzyściami z leczenia. Nie jest zalecane użycie u dzieci (również poniżej 1 rż.) i młodzieży z innych wskazań niż w celu odwrócenia płytkiej sedacji indukowanej benzodiazepinami. Preparat zawiera około 3,6 mg sodu w ml roztworu do wstrzykiwań (18 mg/fiolka 5 ml, 36 mg/fiolka10 ml). Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek Flumazenil Pharmaselect 0,1 mg/ml może powodować działania niepożądane, chociaż
nie u każdego one wystąpią.

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):
- Nudności

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób):
- Reakcje nadwrażliwości, anafilaksja.
- Uczucie niepokoju (po szybkim wstrzyknięciu; nie wymaga leczenia), problemy z zasypianiem
  i utrzymaniem snu (bezsenność), odczucie senności (senność), chwiejność emocjonalna.
- Bóle głowy, zawroty głowy, uczucie zdenerwowania, mimowolne drżenia lub dreszcze, suchość
  w jamie ustnej, nieprawidłowy szybki i głęboki oddech (hiperwentylacja), zaburzenia mowy,
  subiektywne odczucia skórne (np. odczucie zimna, ciepła, mrowienia, ucisku) które nie są
  wywołane bodźcami zewnętrznymi (parestezje).
- Podwójne widzenie, zez (zezowanie), nasilone łzawienie (produkcja płynu łzowego).
- Kołatanie serca (świadomość przyspieszonej akcji serca; po szybkim wstrzyknięciu; nie wymaga
  leczenia).
- Zaczerwienienie skóry twarzy i szyi, spadek ciśnienia krwi (szczególnie podczas wstawania),
  przemijający wzrost ciśnienia krwi (przy wybudzaniu się).
- Wymioty, czkawka.
- Nadmierna potliwość.
- Zmęczenie, ból w miejscu podania.

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób):
- Lęk (po szybkim wstrzyknięciu; nie wymaga leczenia).
- Drgawki (u pacjentów z padaczką lub ciężką niewydolnością wątroby, zwłaszcza po
  długotrwałym leczeniu benzodiazepinami lub w przypadku zatruć mieszanych).
- Zaburzenia słuchu.
- Zbyt wolna lub zbyt szybka częstość akcji serca, przedwczesne skurcze serca (skurcze
  dodatkowe).
- Trudności w oddychaniu, kaszel, zatkany nos, ból w klatce piersiowej.
- Bladość.
- Dreszcze.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- Zmiany psychiki, euforia, niepokój, napady płaczu, zachowania agresywne, ataki panicznego
  lęku*.
- Ruchy spontaniczne.
- Zwiększona wrażliwość na ból, przyrost masy ciała, przeziębienie.
- Objawy odstawienne: uczucie pobudzenia lub lęku (po szybkim wstrzyknięciu; nie wymagające
  leczenia), chwiejność emocjonalna, uczucie splątania, zaburzenia czucia.

U pacjentów, którzy stosowali duże dawki benzodiazepin i (lub) przyjmowali benzodiazepiny
długotrwale należy unikać szybkiego wstrzyknięcia dużych dawek flumazenilu. Może to powodować
wystąpienie objawów odstawiennych, na przykład napięcia, pobudzenia, lęku, chwiejności
emocjonalnej, splątania, zaburzeń czuciowych, omamów, mimowolnych drżeń lub dreszczy i drgawek.
Flumazenil nie powinien być podawany w dużych dawkach zbyt szybko.
*U pacjentów z wywiadem zaburzeń lękowych, flumazenil może powodować ataki panicznego lęku.

Dodatkowe działania niepożądane u dzieci
Na ogół działania niepożądane u dzieci nie różnią się istotnie od działań obserwowanych u dorosłych.
Po zastosowaniu leku Flumazenil Pharmaselect 0,1 mg/ml w celu zniesienia płytkiej sedacji u dzieci
dodatkowo mogą wystąpić napady płaczu, pobudzenie oraz agresywne zachowania.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 2-222 Warszawa
Tel: + 48 22 49 21 301
Fax: + 48 22 49 21 309
e-mail: [email protected].
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania
leku.

Flumazenil znosi ośrodkowe działanie benzodiazepin w mechanizmie antagonizmu kompetycyjnego na poziomie receptora. Działanie agonistów nie-benzodiazepinowych, pobudzających receptor benzodiazepinowy, takich jak zopiklon, triazolopirydazyna i innych jest również blokowane przez flumazenil. Flumazenil nie blokuje wpływu leków o innym mechanizmie działania. Nie obserwowano interakcji z innymi środkami o działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy. Szczególną ostrożność należy zachować przy stosowaniu flumazenilu do leczenia przypadków przedawkowania, ponieważ toksyczny wpływ innych leków psychotropowych (zwłaszcza trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych) może się nasilić wraz z wyłączeniem działania benzodiazepin. Nie obserwowano zmian w farmakokinetyce flumazenilu przy jednoczesnym stosowaniu benzodiazepin takich jak midazolam, flunitrazepam i lormetazepam. Własności farmakokinetyczne tych benzodiazepin nie zmieniają się pod wpływem flumazenilu. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych między etanolem i flumazenilem.

Pharmaselect Polska Sp. z o.o.
ul. Sienkiewicza 22 lok. 209a
60-818 Poznań
61-662-84-04