Hydroquenin 200 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 200 mg hydroksychlorochiny siarczanu (Hydroxychloroquini sulphas).

Hydroksychlorochina jest skuteczna w leczeniu i (lub) profilaktyce malarii wywołanej przez P. vivax i P. ovale lub P. malariae i jest wolno działającym środkiem przeciwzapalnym i (lub) przeciwreumatycznym. Hydroksychlorochina (4-aminochinolina) jest lekiem przeciwmalarycznym, który łączy szybkie działanie schizontobójcze we krwi z pewną aktywnością gametocytobójczą. Działanie hydroksychlorochiny obejmuje: interakcję z grupami sulfhydrylowymi, modulowanie aktywności enzymów (w tym fosfolipazy, reduktazy NADH-cytochromu C, cholinesterazy, proteaz i hydrolaz), wiązanie z DNA, stabilizację błon lizosomalnych, hamowanie tworzenia prostaglandyn, hamowanie chemotaksji komórek wielojądrzastych i fagocytozy, możliwe zaburzenia wytwarzania interleukiny 1 przez monocyty i hamowanie uwalniania nadtlenku przez neutrofile. Jest prawdopodobne, że zarówno wpływ na malarię, jak i działanie przeciwreumatyczne mogą wynikać ze stężenia preparatu i podwyższonego pH w pęcherzykach wewnątrzkomórkowych. Po podaniu doustnym C_max w osoczu i krwi osiągane jest po ok. 3-4 h. Średnia bezwzględna biodostępność po podaniu doustnym wynosi ok. 79% (SD 12%). Hydroksychlorochina ulega rozległej dystrybucji z powodu znacznej akumulacji w tkankach i wykazano, że gromadzi się w krwinkach, przy stosunku krwi do osocza wynoszącym 7,2. Ok. 50% hydroksychlorochiny wiąże się z białkami osocza. Hydroksychlorochina jest metabolizowana głównie do N-desetylohydroksychlorochiny i dwóch innych metabolitów, wraz z chlorochiną, desetylochlorochiną i bidesetylochlorochiną. Można ekstrapolować z chlorochiny, że hydroksychlorochina może być metabolizowana in vitro przez te same substraty CYP, co w przypadku chlorochiny, tj. CYP2C8 i CYP3A oraz w mniejszym stopniu CYP2D6. W przypadku wielokrotnego stosowania doustnego 200 mg i 400 mg hydroksychlorochiny siarczanu raz na dobę u dorosłych pacjentów z toczniem lub reumatoidalnym zapaleniem stawów średnie stężenia w stanie stacjonarnym we krwi wynosiły odpowiednio 450-490 ng/mL i 870-970 ng/mL. Badania farmakokinetyczne pojedynczej dawki wskazują, że stężenia we krwi w stanie stacjonarnym są osiągane w ciągu 4 mies. od rozpoczęcia leczenia. Hydroksychlorochina ma wielofazowy profil eliminacji z długim końcowym T_0,5 wynoszącym od 30 do 50 dni. Ok. 20-25% dawki hydroksychlorochiny jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej.

Dorośli: profilaktyka i leczenie malarii; reumatoidalne zapalenie stawów; zaburzenia dermatologiczne spowodowane lub zaostrzone przez światło słoneczne (fotodermatozy); toczeń rumieniowaty: układowy i krążkowy. Dzieci i młodzież: leczenie młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (w skojarzeniu z innymi terapiami); toczeń rumieniowaty: układowy i krążkowy.

Nadwrażliwość na hydroksychlorochinę, pochodne 4-aminochinoliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Łuszczyca. Retinopatia, makulopatia. Zmiany pola widzenia, niezależnie od pochodzenia. Neurogenny ubytek słuchu.

Należy unikać stosowania siarczanu hydroksychlorochiny w okresie ciąży, z wyjątkiem przypadków, gdy w ocenie lekarza indywidualne potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnymi zagrożeniami. Jeśli leczenie hydroksychlorochiną jest konieczne w czasie ciąży, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. W przypadku przedłużonego leczenia w okresie ciąży, profil bezpieczeństwa hydroksychlorochiny, w szczególności okulistyczne działania niepożądane, powinien być brany pod uwagę przy monitorowaniu dziecka. Dane populacyjne z badania kohortowego obejmującego 2045 ciąż narażonych na ekspozycję hydroksychlorochiną sugerują niewielki wzrost względnego ryzyka (RR) wrodzonych wad rozwojowych związanych z ekspozycją na hydroksychlorochinę w I trymestrze ciąży (n = 112 zdarzeń). Badania na zwierzętach z zastosowaniem chlorochiny, która jest strukturalnie powiązana z hydroksychlorochiną, wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję przy dużej ekspozycji matki. U ludzi hydroksychlorochina przenika przez łożysko, a jej stężenie w osoczu płodu odpowiada stężeniu w osoczu matki. Profilaktyka i leczenie malarii. Po analizie ryzyka/korzyści hydroksychlorochinę można stosować w profilaktyce i leczeniu malarii na wszystkich etapach ciąży, ponieważ samo zakażenie malarią powoduje uszkodzenie płodu. Reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń rumieniowaty układowy. Należy unikać stosowania hydroksychlorochiny w czasie ciąży, chyba że lekarz oceni, iż indywidualne potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Hydroksychlorochina przenika do mleka kobiecego (mniej niż 2% dawki dla matki po dostosowaniu do masy ciała). W przypadku stosowania w leczeniu malarii możliwe jest karmienie piersią. Chociaż hydroksychlorochina przenika w niewielkich ilościach do mleka matki, jej ilość w mleku matki jest niewystarczająca do ochrony dziecka przed malarią w profilaktyce malarii. Konieczna jest oddzielna chemioprofilaktyka dla niemowlęcia. Dane dotyczące bezpieczeństwa dziecka karmionego piersią podczas długotrwałego leczenia hydroksychlorochiną są bardzo ograniczone. Lekarz powinien wziąć pod uwagę korzyści z karmienia piersią w stosunku do potencjalnego ryzyka dla dziecka, uwzględniając wskazania i czas trwania leczenia. Badania na zwierzętach dotyczące chlorochiny wykazały zmniejszenie płodności samców.

Doustnie. Malaria. Profilaktyka malarii. Dorośli: 400 mg (2 tabl.) raz w tyg. Dawkę należy podawać w tym samym dniu każdego tygodnia. Profilaktykę należy rozpocząć na tydzień przed przybyciem na obszar, na którym występuje malaria i kontynuować przez 4 tyg. po opuszczeniu tego obszaru. Leczenie malarii. Dorośli: początkowo 800 mg (4 tabl.), po upływie 6 h 400 mg (2 tabl.), a następnie 400 mg na dobę przez 2 dni, a przez 3 dni dla osób o mc. >60 kg. Fotodermatozy. Dorośli: 200-400 mg (1-2 tabl.) na dobę, zaczynając 14 dni przed przewidywanym początkiem ekspozycji na światło. Toczeń rumieniowaty krążkowy. Dorośli: początkowo 400-800 mg (2-4 tabl.) na dobę. Dawka podtrzymująca 200-400 mg (1-2 tabl.) na dobę. Choroby tkanki łącznej. Dorośli: 200-400 mg (1-2 tabl.) na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U dzieci i młodzieży należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, która nie powinna przekraczać 6,5 mg/kg/dobę w oparciu o idealną masę ciała. Tabl. 200 mg nie jest odpowiednia do stosowania u dzieci o idealnej mc. <31 kg. Sposób podania. Nie należy pić soku grejpfrutowego podczas przyjmowania leku.

Należy przestrzegać oficjalnych wytycznych dotyczących zapobiegania i leczenia malarii. Okres leczenia nie powinien przekraczać 3 lat, chyba że korzyści z leczenia przewyższają ryzyko. Malaria: Hydroksychlorochina nie jest skuteczna przeciwko opornym na chlorochinę szczepom P. falciparum i P. vivax, a także nie działa na pozaerytrocytowe formy P. vivax, P. ovale i P. malariae. Dlatego hydroksychlorochina nie może zapobiegać infekcjom spowodowanym przez te mikroorganizmy, gdy jest podawana profilaktycznie, ani zapobiegać nawrotom zakażeń wywołanych przez te mikroorganizmy. Należy poinformować pacjentów, aby w trakcie przyjmowania leku unikali bezpośredniego działania promieni słonecznych. U pacjentów leczonych preparatem zgłaszano przypadki kardiomiopatii, prowadzącej do niewydolności serca, niekiedy zakończonej zgonem, zaleca się okresową obserwację kliniczną pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów kardiomiopatii; w przypadku wystąpienia objawów kardiomiopatii, należy przerwać stosowanie leku. W razie rozpoznania zaburzeń przewodzenia serca (blok odnogi pęczka Hisa i (lub) blok przedsionkowokomorowy serca) oraz przerostu dwukomorowego, należy wziąć pod uwagę przewlekłą toksyczność. Należy zachować ostrożność: u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, a także u pacjentów przyjmujących leki, które mogą wpływać na te czynności (może być konieczne zmniejszenie dawki); w przypadku ciężkich zaburzeń żołądkowo-jelitowych; w przypadku zaburzeń neurologicznych; w przypadku zaburzeń hematologicznych; w przypadku nadwrażliwości na chininę; w przypadku zaburzeń przewodzenia w sercu; w przypadku niedoboru G-6-PD; w przypadku porfirii. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia skóry wywołanego przez hydroksychlorochinę, nie należy stosować z preparatami zawierającymi sole złota lub fenylobutazonem. Podczas stosowania hydroksychlorochiny zgłaszano występowanie ciężkich przypadków polekowego uszkodzenia wątroby (DILI), obejmujących typ wątrobowokomórkowy, typ cholestatyczny, ostre zapalenie wątroby, typ mieszany wątrobowokomórkowy i (lub) cholestatyczny oraz piorunująca niewydolność wątroby (w tym przypadki śmiertelne). Do czynników ryzyka należy istniejąca wcześniej choroba wątroby lub czynniki predysponujące do niej takie jak: niedobór dekarboksylazy uroporfirynogenu lub jednoczesne stosowanie leków działających hepatotoksycznie. U pacjentów zgłaszających objawy uszkodzenia wątroby, należy bezzwłocznie przeprowadzić ocenę kliniczną i wykonać testy czynności wątroby. W przypadku pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby lekarz powinien ocenić stosunek korzyści do ryzyka dla kontynuacji leczenia. Leczenie skojarzone z innymi lekami immunosupresyjnymi może reaktywować wirusa zapalenia wątroby typu B. Hydroksychlorochina może wywołać ciężką hipoglikemię, w tym utratę przytomności, która może zagrażać życiu pacjentów leczonych lub nieleczonych lekami przeciwcukrzycowymi; u pacjentów z objawami klinicznymi sugerującymi hipoglikemię podczas leczenia hydroksychlorochiną należy sprawdzić stężenie glukozy we krwi i w razie potrzeby zweryfikować leczenie. Lek może potencjalnie wydłużać odstęp QTc należy zachować ostrożność u pacjentów z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT i (lub) ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak np.: choroby serca, np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia proarytmiczne, np. bradykardia (poniżej 50 uderzeń/min), arytmia komorowa w wywiadzie, niewyrównana hipokaliemia i (lub) hipomagnezemia, jednoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT, ponieważ może to powodować zwiększenie ryzyka arytmii komorowych. Poziom wydłużenia odstępu QT może się zwiększyć wraz ze wzrostem stężenia substancji czynnej - nie należy przekraczać zalecanej dawki. Przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia należy przeprowadzić dokładne badanie okulistyczne obu oczu, w tym badanie oftalmoskopowe w zakresie ostrości widzenia, centralnego pola widzenia i widzenia barw oraz dna oka, następnie powtarzać je co najmniej 1 raz w roku w trakcie leczenia. Dzieci zawsze powinny być zbadane przez okulistę. Pacjenci z ostrością wzroku poniżej 0,8 oraz pacjenci w wieku powyżej 65 lat powinni zostać zbadani przez okulistę przed rozpoczęciem leczenia. Regularne kontrole wzroku (co 3-6 mies.) należy wykonywać w następujących sytuacjach: dawka dobowa przekracza 6,5 mg/kg idealnej masy ciała. Stosowanie bezwzględnej masy ciała do ustalenia dawki może prowadzić do przedawkowania u pacjentów otyłych; dawka skumulowana przekraczająca 200 g; u pacjentów z niewydolnością nerek; u osób starszych; u pacjentów z pogorszoną ostrością widzenia. Podczas długotrwałego leczenia hydroksychlorochiną w połączeniu z tamoksyfenu cytrynianem zgłaszano zwiększone ryzyko toksycznej retinopatii. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny i leków o znanym działaniu toksycznym na siatkówkę oka, np. tamoksyfenu. W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia (ostrości i barw) należy przerwać stosowanie leku i uważnie obserwować pacjenta pod kątem ewentualnego pogorszenia. Zmiany siatkówki oka (i zaburzenia widzenia) mogą ulec pogorszeniu nawet po zakończeniu leczenia. Działanie toksyczne na siatkówkę zależy głównie od dawki. Ryzyko uszkodzenia siatkówki jest niewielkie przy dobowych dawkach nieprzekraczających 6,5 mg/kg mc. Przekroczenie zalecanej dawki dobowej znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia toksycznego działania na siatkówkę. W przypadku wystąpienia retinopatii należy natychmiast przerwać leczenie. W przypadku długotrwałego stosowania należy wykonywać regularne badania krwi- w przypadku wystąpienia nieprawidłowości, leczenie należy przerwać. W przypadku długotrwałego stosowania podczas każdej wizyty u lekarza należy sprawdzić czynność mięśni i odruchy ścięgniste - w przypadku wystąpienia osłabienia leczenie należy przerwać. U niektórych pacjentów leczonych hydroksychlorochiną zgłaszano zachowania samobójcze i zaburzenia psychiczne. Zaburzenia psychiczne, stanowiące działania niepożądane, zwykle występowały w ciągu miesiąca po rozpoczęciu leczenia hydroksychlorochiną i występowały także u pacjentów, u których w wywiadzie nie stwierdzono takich zaburzeń. Należy zalecić pacjentowi, aby niezwłocznie zgłosił się po pomoc medyczną, jeśli w trakcie leczenia wystąpią u niego objawy zaburzeń psychicznych. Podczas leczenia preparatem mogą wystąpić zaburzenia pozapiramidowe. W trakcie leczenia hydroksychlorochiną notowano przypadki ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCARs), w tym reakcje polekowe z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), ostrą uogólnioną osutkę krostkową (AGEP), zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN). Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna, może być konieczna hospitalizacja, ponieważ te choroby mogą zagrażać życiu i prowadzić do zgonu. Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o ciężkich reakcjach skórnych, należy natychmiast przerwać leczenie hydroksychlorochiną i rozważyć inne leczenie. Ze względu na ryzyko przedawkowania, dzieci o mc. poniżej 35 kg nie powinny być leczone tym preparatem. Małe dzieci są szczególnie wrażliwe na zatrucie 4-aminochinolinami, dlatego należy ostrzec pacjentów, aby trzymali lek poza zasięgiem dzieci.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku Hydroquenin i zgłosić się do lekarza, jeśli wystąpi
którekolwiek z wymienionych poniżej poważnych działań niepożądanych – pacjent może potrzebować
pilnego leczenia:

Ciężkie reakcje skórne (patrz punkt 2: „Ostrzeżenia i środki ostrożności”), takie jak:
- wysypka z objawami grypopodobnymi i gorączką oraz powiększone węzły chłonne. Mogą to być
  objawy choroby zwane polekową reakcją z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS);
- pęcherze, rozległe łuszczenie się skóry, punkty wypełnione ropą, występujące wraz z gorączką.
  Mogą to być objawy choroby zwanej ostrą uogólnioną osutką krostkową (AGEP);
- pęcherze lub łuszczenie się skóry wokół warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych, objawy
  grypopodobne i gorączka. Mogą to być objawy choroby zwanej zespołem Stevensa-Johnsona
  (SJS);
- rozległe zmiany skórne, swędzenie skóry, bóle stawów, gorączka i ogólne złe samopoczucie.
  Może to być choroba o nazwie toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN);
- reakcje skórne (w tym barwy śliwkowej, wypukłe, bolesne rany, szczególnie na ramionach,
  dłoniach, palcach, twarzy i szyi) z mogącą występować jednocześnie gorączką. Może to być
  schorzenie zwane zespołem Sweeta;
- zmęczenie, krwawienie ze skóry i błon śluzowych, a także infekcje i gorączka spowodowane
  hamowaniem tworzenia nowych naczyń krwionośnych (zahamowanie czynności szpiku
  kostnego);
- nieprawidłowy rytm serca, ciężka arytmia serca z szybką, nieregularną częstością akcji serca
  (wydłużenie odstępu QT);
- choroby sercowo-naczyniowe (kardiomiopatia), które mogą powodować niewydolność serca,
  która w niektórych przypadkach może zakończyć się zgonem (patrz punkt 2: „Ostrzeżenia i
  środki ostrożności”);
- piorunująca niewydolność wątroby;
- problemy z watrobą, objawy mogą obejmować ogólne złe samopoczucie, z żółtaczką lub bez
  (zażółcenie skóry i oczu), ciemne zabarwienie moczu, nudności, wymioty i (lub) ból brzucha.
Obserwowano rzadkie przypadki niewydolności wątroby (w tym przypadki śmiertelne);wysypka
(pokrzywka) i obrzęk (obrzęk naczynioruchowy). Jeśli wystąpi obrzęk twarzy, ust i języka, może
to zagrażać życiu.

Najczęstsze działania niepożądane (występujące u 10-20% pacjentów) to zaburzenia żołądkowo-
jelitowe, takie jak: nudności, ból brzucha, biegunka i wymioty. Działania niepożądane mogą ustąpić
samoistnie lub po zmniejszeniu dawki.

Inne działania niepożądane

Bardzo często (występują u więcej niż 1 osoby na 10):
- nudności;
- ból brzucha.

Często (występują u 1 do 10 osób na 100):
- anoreksja (jadłowstręt psychiczny);
- chwiejność emocjonalna;
- ból głowy;
- niewyraźne widzenie spowodowane zaburzeniami akomodacji (zależy od dawki i ustępuje po
  przerwaniu leczenia);
- biegunka, wymioty;
- wysypka i swędzenie skóry (występuje u około 40% pacjentów z toczniem rumieniowatym).

Niezbyt często (występuje u 1 do 10 osób na 1000):
- nerwowość;
- zawroty głowy;
- zmiany w siatkówce powodujące zmiany pola widzenia, nieregularne zabarwienie siatkówki i
  nieprawidłowe widzenie kolorów;
- zmiany w rogówce, które powodują zaburzenia widzenia, takie jak: widzenie z poświatą,
  niewyraźne widzenie, nadwrażliwość na światło (mogą zniknąć, jeśli leczenie zostanie
  przerwane);
- szumy uszne;
- nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby;
- łysienie;
- zmiany zabarwienia skóry i błon śluzowych;
- rozjaśnienie włosów;
- zaburzenia czuciowo-ruchowe, takie jak: osłabienie mięśni, skurcze, sztywność lub zaburzenia
  czucia, np. mrowienie.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- zmiany we krwi, takie jak: zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia i agranulocytoza),
  zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia) oraz niedokrwistość (niedokrwistość
  i niedokrwistość aplastyczna);
- porfiria (dziedziczna choroba metaboliczna);
- u pacjentów z łuszczycą może wystąpić zaostrzenie choroby;
- skurcz oskrzeli;
- zimny pot, uczucie głodu, splątanie, utrata przytomności i drgawki spowodowane niskim
  poziomem cukru we krwi (hipoglikemia);
- zwiększona wrażliwość skóry na światło;
- utrata słuchu (nieodwracalna);
- wysypka z powodu zażywania leków (zwana wysypką polekową);
- zapalenie skóry z pęcherzami (wysypka pęcherzowa);
- gorączka, wysypka na twarzy, rękach i nogach (rumień wielopostaciowy);
- drgawki;
- zaburzenia napięcia mięśniowego, spontaniczne gesty, niemożność spokojnego siedzenia,
  drżenie;
- zaburzenia czucia spowodowane zapaleniem nerwów (neuropatia);
- osłabienie mięśni (miopatia), które może ustąpić po przerwaniu leczenia;
- osłabione odruchy ścięgniste;
- makulopatia i zwyrodnienia plamki żółtej, które mogą być nieodwracalne;
- uczucie przygnębienia (depresji), myśli autodestrukcyjne lub samobójcze, omamy, uczucie
  nerwowości lub lękliwości, uczucie dezorientacji, pobudzenie, zaburzenia snu, uczucie uniesienia
  lub nadmiernego podekscytowania (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania hydroksychlorochiny u pacjentów przyjmujących leki wydłużające odstęp QT, np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, niektóre leki przeciwinfekcyjne (przeciwbakteryjne, takie jak fluorochinolony, np.: moksyfloksacyna, makrolidy, np. azytromycyna, przeciwretrowirusowe, takie jak sakwinawir, przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol, przeciwpasożytnicze takie jak pentamidyna), ze względu na zwiększone ryzyko arytmii komorowych. Leku nie należy stosować jednocześnie halofantryną. Ponieważ hydroksychlorochina może nasilać efekt leczenia hipoglikemicznego, konieczne może być zmniejszenie dawki insuliny lub leków przeciwcukrzycowych. Jednoczesne stosowanie z lekami przeciwmalarycznymi, o których wiadomo, że obniżają próg drgawkowy (np. z meflochiną), może zwiększyć się ryzyko wystąpienia drgawek. W przypadku równoczesnego stosowania z hydroksychlorochiną działanie leków przeciwpadaczkowych może być zmniejszone. W miarę możliwości należy unikać równoczesnego stosowania leków o potencjale okulotoksycznym lub hemotoksycznym ze względu na potencjalne działanie addycyjne. Podczas równoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z agalzydazą istnieje teoretyczne ryzyko zahamowania aktywności wewnątrzkomórkowej α-galaktozydazy. Jednoczesne stosowanie z lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy zawierającymi magnez lub kaolinem może spowodować zmniejszenie wchłaniania chlorochiny. W związku z tym, na podstawie ekstrapolacji, hydroksychlorochinę należy stosować co najmniej 2 h po przyjęciu leków zobojętniających kwas żołądkowy lub kaolinu. Jednoczesne stosowanie cymetydyny, słabego lub umiarkowanego inhibitora kilku substratów CYP, w tym CYP2C8 i CYP3A4, powodowało 2-krotne zwiększenie ekspozycji na chlorochinę. Na podstawie ekstrapolacji, z uwagi na podobieństwo budowy i szlaków eliminacji metabolicznej pomiędzy hydroksychlorochiną i chlorochiną, można spodziewać się podobnego efektu w przypadku hydroksychlorochiny. Zaleca się zachowanie ostrożności (np. monitorowanie działań niepożądanych) w przypadku jednoczesnego stosowania silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP2C8 i CYP3A4 (takich jak gemfibrozyl, klopidogrel, rytonawir, itrakonazol, klarytromycyna, sok grejpfrutowy). Zaobserwowano brak skuteczności hydroksychlorochiny w przypadku jednoczesnego stosowania ryfampicyny - silnego induktora CYP2C8 i CYP3A4. Zaleca się zachowanie ostrożności (np. monitorowanie działania) w przypadku jednoczesnego stosowania silnych induktorów CYP2C8 i CYP3A4 (takich jak ryfampicyna, ziele dziurawca, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina).W przypadku jednoczesnego stosowania z hydroksychlorochiną istnieje możliwość zwiększenia stężenia substratów P-gp. W przypadku jednoczesnego stosowania cyklosporyny i hydroksychlorochiny zgłaszano przypadki zwiększonego stężenia cyklosporyny w osoczu. Jednoczesne stosowania digoksyny i hydroksychlorochiny zwiększa stężenie digoksyny w surowicy. W przypadku jednoczesnego stosowania substratów P-gp o wąskim indeksie terapeutycznym (takich jak digoksyna, cyklosporyna, dabigatran) zaleca się zachowanie ostrożności (np. monitorowanie działań niepożądanych lub stężeń w osoczu). U pacjentów leczonych hydroksychlorochiną i pojedynczą dawką metoprololu, substratu testowego CYP2D6, zaobserwowano dla metoprololu 1,7-krotny wzrost C_max i pola pod krzywą, co sugeruje, że hydroksychlorochina jest słabym inhibitorem CYP2D6. Zaleca się ostrożność (np. monitorowanie działań niepożądanych lub stężeń w osoczu) podczas równoczesnego stosowania substratów CYP2D6 o wąskim indeksie terapeutycznym (takich jak flekainid, propafenon). W badaniu interakcji pojedynczej dawki stwierdzono, że chlorochina zmniejsza biodostępność prazykwantelu. Nie wiadomo, czy podobny efekt występuje w przypadku jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny i prazykwantelu. Na podstawie ekstrapolacji, z uwagi na podobieństwo budowy i parametrów farmakokinetycznych pomiędzy hydroksychlorochiną i chlorochiną, można spodziewać się podobnego efektu w przypadku hydroksychlorochiny.

Aflofarm Farmacja Polska Sp. z o.o.
ul. Partyzancka 133/151
95-200 Pabianice
42-225-31-02
[email protected]
www.aflofarm.com.pl