Lokren 20 20 mg tabletki powlekane

Betaxolol hydrochloride

tylko na receptę
30,80 zł

Średnia cena w aptekach stacjonarnych

Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest LOKREN 20 i w jakim celu się go stosuje

LOKREN 20 występuje w postaci tabletek powlekanych i zawiera substancję czynną betaksololu
chlorowodorek. Betaksolol blokuje receptory beta-adrenergiczne w sercu. Lek podawany raz na dobę
zapewnia długotrwałe działanie przeciwnadciśnieniowe.

Wskazania do stosowania:
- Nadciśnienie tętnicze
- Choroba niedokrwienna serca

Skład

1 tabl. powl. zawiera 20 mg chlorowodorku betaksololu; tabletki zawierają laktozę.

Działanie

Kardioselektywny β-adrenolityk. Nie działa sympatykomimetycznie. W stężeniu większym niż stężenie terapeutyczne słabo stabilizuje błony komórkowe (podobnie do chinidyny lub leków stosowanych do znieczulenia miejscowego). Betaksolol po podaniu doustnym jest całkowicie i szybko wchłaniany; biodostępność wynosi około 85%. W 50 % wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany do nieczynnych metabolitów. 10-15% dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. T 0,5 wynosi 15-20 h.

Wskazania

Nadciśnienie tętnicze. Choroba niedokrwienna serca.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na chlorowodorek betaksololu lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie postaci astmy oskrzelowej i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Niewydolność serca niewyrównana leczeniem. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy II i IIIst. (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem). Dławica Prinzmetala (w czystej postaci i jako monoterapia). Zaburzenia czynności węzła zatokowo-przedsionkowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy). Bradykardia (<45-50 uderzeń na minutę). Ciężka postać choroby Raynauda i ciężkie zaburzenia tętnic obwodowych. Nieleczony guz chromochłonny nadnerczy. Niedociśnienie tętnicze. Reakcje anafilaktyczne w wywiadzie. Kwasica metaboliczna. Jednoczesne stosowanie z floktafeniną lub z sultoprydem.

Ciąża i karmienie piersią

Stosowanie leku w ciąży jest niewskazane, chyba że korzyści terapeutyczne dla matki przeważają możliwe ryzyko dla płodu lub noworodka. Leki ß-adrenolityczne zmniejszają przepływ przez łożysko, co może powodować wewnątrzmaciczną śmierć płodu, niewczesny i przedwczesny poród; u płodu może wystąpić hipoglikemia i bradykardia. U noworodków matek leczonych lekami ß-adrenolitycznymi istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań sercowych i płucnych; donoszono również o występowaniu u bradykardii, zaburzenia oddychania i hipoglikemii - zaleca się ścisły nadzór nad noworodkiem w specjalistycznym ośrodku (monitorowanie częstości akcji serca i stężenia glukozy we krwi przez pierwsze 3-5 dni życia). W przypadku wystąpienia niewydolności serca należy unikać podawania środków zwiększających objętość osocza (ryzyko wystąpienia ostrego obrzęku płuc u noworodka). Betaksolol przenika do mleka matki - nie stosować w okresie karmienia piersią.

Dawkowanie

Doustnie: zazwyczaj 20 mg raz na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Niewydolność nerek: CCr >20 ml/min nie ma potrzeby modyfikacji dawki; CCr <20 ml/min: 10 mg na dobę. Niewydolność wątroby: nie jest konieczna zmiana dawkowania. Pacjenci w podeszłym wieku: leczenie należy rozpocząć od najmniejszej skutecznej dawki.

Środki ostrożności

Nie należy nagle przerwać stosowania betaksololu, zwłaszcza u pacjentów z dławicą piersiową, ponieważ może to spowodować ciężkie zaburzenia rytmu serca, zawał mięśnia sercowego lub nagły zgon. Dawkę należy stopniowo zmniejszać tj. przez 1 do 2 tyg.; jeżeli zachodzi konieczność, leczenie innym lekiem należy rozpocząć w tym czasie, żeby uniknąć zaostrzenia dławicy piersiowej. Konieczne jest zmniejszenie dawki betaksololu, jeżeli częstość akcji serca w spoczynku wynosi < 50-55 uderzeń na minutę oraz jeśli wystąpią objawy bradykardii. Betaksolol należy stosować ostrożnie u pacjentów: z astmą oskrzelową lub POChP (betaksolol można stosować tylko w przypadku łagodnych postaci tych chorób; leczenie należy rozpoczynać małymi dawkami; przed rozpoczęciem leczenia zaleca się przeprowadzenie badań czynności płuc; w przypadku wystąpienia napadu astmy podczas leczenia można zastosować leki pobudzające receptory β2, rozszerzające oskrzela); z niewydolnością serca (betaksolol stosować pod stałą obserwacją lekarską; rozpoczynać leczenie od bardzo małych dawek stopniowo je zwiększając); z blokiem przedsionkowo-komorowym Ist. (ze względu na ujemne dromotropowe działanie ß-adrenolityków); z dławicą piersiową typu Prinzmetala (ryzyko zwiększenia liczby i czasu trwania napadów dławicowych; bataksolol można stosować tylko w przypadku łagodniejszego przebiegu choroby i w mieszanej postaci dławicy, pod warunkiem, że jednocześnie stosuje się lek rozszerzający naczynia krwionośne); z zaburzeniami czynności tętnic obwodowych, np. zespołem lub chorobą Raynauda, zapaleniem tętnic lub przewlekłą niedrożność tętnic kończyn dolnych (może dojść do nasilenia objawów); z guzem chromochłonny - leczonym (ściśle monitorować ciśnienie tętnicze krwi); z łuszczycą (ryzyko zaostrzenia choroby); z cukrzycą (regularnie kontrolować glikemię, gdyż betaksolol może maskować objawy hipoglikemii, takie jak tachykardia, kołatanie serca lub pocenie się); w podeszłym wieku (leczenie prowadzić pod kontrolą lekarska i rozpocząć od najmniejszej skutecznej dawki); z niewydolnością nerek (zmodyfikować dawkowanie zależnie od wartości klirensu kreatyniny - CCr; wskazana jest ścisła kontrola lekarska na początku leczenia, dopóki stężenie leku we krwi nie osiągnie stanu równowagi, zwykle 4 dni); z niewydolnością wątroby (wskazana jest ścisła kontrola lekarska, szczególnie na początku leczenia); z jaskrą (pacjenci, u których zastosowano leczenie β-adrenolitykiem ogólne i miejscowe - w postaci kropli do oczu, powinni pozostawać pod stałą obserwacją lekarską, ze względu na możliwość sumowania się efektów leczenia). Blokada ß-adrenergiczna zmniejsza ciśnienie wewnątrzgałkowe i może mieć wpływ na niewłaściwy wynik testu na wykrycie jaskry; lekarz okulista powinien być poinformowany o tym, że pacjent jest leczony betaksololem. Leczenie betaksololem może maskować objawy nadczynności tarczycy. U pacjentów skłonnych do ciężkich reakcji anafilaktycznych niezależnie od przyczyny, szczególnie spowodowanych środkami kontrastującymi zawierającymi jod, floktafeniną oraz u pacjentów poddawanych terapii odczulającej, betaksolol może zwiększać wrażliwości na alergeny i nasilać ciężkość reakcji anafilaktycznych, a leczenie adrenaliną może nie zawsze przynosić oczekiwany skutek terapeutyczny. Blokada receptorów ß w okresie okołooperacyjnym zmniejsza częstość występowania zaburzeń rytmu serca, niedokrwienia mięśnia sercowego oraz przełomu nadciśnieniowego w trakcie indukcji znieczulenia; należy poinformować anestezjologa o przyjmowaniu betaksololu. Jeżeli konieczne jest przerwanie stosowania β-adrenolityku, to 48 h jest wystarczającym okresem czasu na ponowne uzyskanie wrażliwości na katecholaminy. W niektórych przypadkach stosowanie β-adrenolityku nie może być przerwane: u pacjentów z niewydolnością wieńcową, którzy są w grupie ryzyka związanego z nagłym przerwaniem stosowania leków β-adrenolitycznych, zalecane jest kontynuowanie leczenia, aż do czasu operacji; w nagłych wypadkach oraz jeśli przerwanie stosowania leku jest niemożliwe, należy zastosować premedykację atropiną w celu uniknięcia nadmiernego pobudzenia nerwu błędnego, jeżeli zachodzi konieczność można powtórzyć podanie atropiny; należy stosować leki znieczulające, które w możliwie najmniejszym stopniu działają hamująco na mięsień sercowy. Należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia reakcji anafilaktycznych. Nie zaleca się stosowania betaksololu u dzieci i młodzieży (brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności). Ze względu na zawartość laktozy, leku nie należy stosować u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość występowania działań niepożądanych podanych poniżej została określona w następujący
sposób:
Bardzo często: dotyczą co najmniej 1 na 10 pacjentów
Często: dotyczą 1 do 10 na 100 pacjentów
Niezbyt często: dotyczą 1 do 10 na 1000 pacjentów
Rzadko: dotyczą 1 do 10 na 10 000 pacjentów
Bardzo rzadko: dotyczą mniej niż 1 na 10 000 pacjentów
Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych)

Często mogą wystąpić:
- zawroty i ból głowy, osłabienie, bezsenność;
- ból w nadbrzuszu, biegunka, nudności i wymioty;
- bradykardia (zwolnienie czynności serca) - możliwa jest ciężka bradykardia, ziębnięcie kończyn;
- impotencja.

Rzadko mogą wystąpić:
- zmiany skórne, w tym wykwity łuszczycopodobne lub zaostrzenie łuszczycy;
- zaburzenia depresyjne;
- niewydolność serca, obniżenie ciśnienia tętniczego, zwolnienie przewodzenia przedsionkowo-
  komorowego lub nasilenie istniejącego bloku przedsionkowo-komorowego;
- zespół Raynauda (ziębnięcie kończyn spowodowane zaburzeniami krążenia krwi w naczyniach
  obwodowych), nasilenie istniejącego chromania przestankowego;
- skurcz oskrzeli.
W rzadkich przypadkach notowano pojawienie się przeciwciał przeciwjądrowych, którym tylko w
wyjątkowych przypadkach towarzyszyły objawy kliniczne, takie jak układowy toczeń rumieniowaty,
które przemijały po zakończeniu leczenia.

Bardzo rzadko mogą wystąpić:
- parestezja (uczucie mrowienia lub drętwienia), zaburzenia widzenia, omamy, splątanie, koszmary
  senne;
- hipoglikemia (zmniejszenie stężenia glukozy we krwi) lub hiperglikemia (zwiększenie stężenia
  glukozy we krwi).

Częstość nieznana występowania:
- pokrzywka, świąd, nadmierne pocenie się
- letarg
- spowolnienie lub przerwanie pracy serca, zawroty głowy, uczucie znacznego zmęczenia,
  trudności w oddychaniu - objawy te mogą wystąpić w szczególności u pacjentów w wieku
  powyżej 65 lat lub u pacjentów, u których występują inne zaburzenia serca.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi
podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje

Przeciwwskazane jest stosowanie betaksololu z: floktafeniną (w przypadku wstrząsu lub niedociśnienia tętniczego wywołanego floktafeniną, leki o działaniu β-adrenolitycznym powodują zmniejszenie reakcji kompensacyjnych ze strony układu sercowo-naczyniowego); sultoprydem (zaburzenia automatyzmu serca - nasilona bradykardia, z powodu dodatkowego czynnika wywołującego bradykardię). Nie zaleca się stosowania z: amiodaronem (zaburzenia kurczliwości, automatyzmu i przewodzenia w mięśniu sercowym, ze względu na zahamowanie mechanizmów kompensacyjnych ze strony układu współczulnego); glikozydami naparstnicy (wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego, ryzyko bradykardii); fingolimodem (ryzyko nasilenia bradykardii). Leczenie skojarzone wymagające zachowania środków ostrożności: halogenowe środki wziewne (β-adrenolityki hamują reakcje kompensacyjne ze strony układu sercowo-naczyniowego, podczas operacji blokowanie receptorów β może być zniesione przez stymulację receptorów β; zazwyczaj stosowania β-adrenolityków nie należy przerywać; we wszystkich przypadkach należy unikać nagłego przerwania leczenia; należy poinformować lekarza anestezjologa o β-adrenolitykiem); antagoniści kanału wapniowego - beprydyl, diltiazem, werapamil (zaburzenia automatyzmu mięśnia sercowego: nasilona bradykardia, zatrzymanie czynności węzła zatokowo-przedsionkowego; zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego i niewydolność serca, ze względu na działanie synergiczne); leki przeciwarytmiczne - propafenon i leki klasy Ia - chinidyna, hydrochinidyna i dyzopiramid (zaburzenia kurczliwości, automatyzmu i przewodzenia w mięśniu sercowym, ze względu na zahamowanie kompensacyjnych mechanizmów współczulnych); baklofen (nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego; należy prowadzić regularną kontrolę ciśnienia tętniczego krwi i jeżeli zachodzi konieczność dostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego); insulina i sulfonamidy zmniejszające stężenie glukozy we krwi (ß-adrenolityki mogą maskować niektóre objawy hipoglikemii, takie jak: kołatanie serca i tachykardia; regularnie kontrolować glikemię); lidokaina (spowolnienie metabolizmu lidokainy w wątrobie i ryzyko zwiększenie stężenia lidokainy we krwi, które może powodować nasilenie niepożądanych objawów neurologicznych i kardiologicznych; należy dostosować dawkowanie lidokainy; wskazana jest ścisła kontrola lekarska, wykonywanie EKG oraz monitorowanie stężenia lidokainy we krwi podczas stosowania leku β-adrenolitycznego i po zakończeniu stosowania); środki kontrastujące zawierające jod (w przypadku wstrząsu lub niedociśnienia tętniczego związanego z zastosowaniem środków kontrastujących zawierających jod, β-adrenolityki powodują zmniejszenie reakcji kompensacyjnych ze strony układu sercowo-naczyniowego; jeżeli to możliwe, stosownie leków β-adrenolitycznych należy zakończyć przed wykonaniem radiografii; jeśli kontynuacja leczenia jest konieczna należy zapewnić dostęp do sprzętu reanimacyjnego). NLPZ, jak również kortykosteroidy i tetrakozaktyd osłabiają działanie hipotensyjne betaksololu. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki nasilają działanie hipotensyjne betaksololu, istnieje ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego. Stosowanie z meflochiną zwiększa ryzyko bradykardii. Leki sympatykomimetyczne osłabiają działanie leków β-adrenolitycznych. Antagoniści kanału wapniowego - pochodne dihydropirydyny, takie jak nifedypina wykazują ujemne inotropowe działanie różniące się stopniem nasilenia zależnie od konkretnego leku i mogą nasilać ujemne inotropowe działania leków β-adrenolitycznych (niedociśnienie tętnicze, niewydolność serca u pacjentów z utajoną lub niewyrównaną niewydolnością serca); leczenie β-adrenolitykiem może dodatkowo zmniejszyć reakcję odruchową układu współczulnego, występującą w przypadku nasilonych hemodynamicznych zaburzeń. Pacjenci, u których planowane jest odstawienie klonidyny, a którzy leczeni są równocześnie β-adrenolitykiem, powinni być ściśle monitorowani w celu wykrycia wystąpienia niedociśnienia tętniczego; β-adrenolityk należy odstawić na kilka dni przed stopniowym zmniejszaniem dawki klonidyny.

Podmiot odpowiedzialny

Komtur Polska Sp. z o.o.
Plac Farmacji 1
02-699 Warszawa
22-566-26-00
[email protected]

Zamienniki

1 zamiennik

Dodaj do koszyka

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?
Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze to rząd pajęczaków, które są szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Do tej pory udało się rozpoznać aż 900 gatunków tych krwiopijnych pasożytów. Pajęczaki upodobały sobie miejsca ciepłe, wilgotne, porośnięte paprociami i wysoką trawą. Kleszcze występują przede wszystkim w lasach i na ich obrzeżach, na łąkach, polach uprawnych, pastwiskach, nad brzegami rzek i jezior, a także w parkach i ogrodach. W naszym kraju najczęściej możemy spotkać kleszcza pospolitego (Ixodes ricinus) oraz kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus).

Czytaj dalej
Christina_368x307_LineRepair.jpg