Masultab 200 mg tabletki

1 tabl. zawiera 200 mg lub 400 mg amisulprydu. Tabletki zawierają laktozę.

Neuroleptyk z grupy benzamidów. Amisulpryd wiąże się wybiórczo z receptorami dopaminergicznymi podtypu D₂ i D₃, do których wykazuje duże powinowactwo. Nie wykazuje powinowactwa do receptorów podtypów D₁, D₄ i D₅. Nie wykazuje, typowego dla innych neuroleptyków, powinowactwa do receptorów serotoninowych, α-adrenergicznych, histaminowych H₁ ani cholinergicznych. W dużych dawkach silniej blokuje receptory dopaminowe w strukturach układu limbicznego niż w prążkowiu. Lek stosowany w małych dawkach preferencyjnie blokuje presynaptyczne receptory D₂ i D₃, czego skutkiem jest uwalnianie dopaminy i zjawisko "odhamowania". Wymienione powyżej właściwości farmakologiczne warunkują skuteczność działania amisulprydu zarówno w leczeniu negatywnych, jak i pozytywnych objawów schizofrenii. Po podaniu doustnym amisulpryd wykazuje 2 maksima wchłaniania: jedno następuje szybko - około 1 h po podaniu leku, drugie - między 3. a 4. h po przyjęciu leku. Lek w niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza (16%). Całkowita biodostępność wynosi 48%. Amisulpryd tylko w niewielkim stopniu podlega przemianom metabolicznym, zidentyfikowano 2 nieaktywne metabolity, stanowiące około 4% całkowitej dawki leku. Lek nie ulega kumulacji w organizmie, a jego parametry farmakokinetyczne pozostają nie zmienione po powtarzanym dawkowaniu. T_0,5 amisulprydu wynosi około 12 h. Lek jest wydalany z moczem w postaci nie zmienionej. T_0,5 w fazie eliminacji zwiększa się u pacjentów z niewydolnością nerek, natomiast klirens nerkowy zmniejsza się 2,5-3 razy.

Leczenie ostrej i przewlekłej schizofrenii: z objawami pozytywnymi (takimi jak: urojenia, omamy, zaburzenia myślenia, wrogość i urojenia paranoiczne); z objawami negatywnymi (takimi jak: stępienie uczuć, wycofanie emocjonalne i społeczne). Amisulpryd pozwala także kontrolować wtórne objawy negatywne i zaburzenia afektywne, takie jak depresja.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Nowotwory, których wzrost jest zależny od stężenia prolaktyny, np. gruczolak przysadki typu prolaktynoma i rak piersi. Guz chromochłonny nadnerczy. Dzieci przed okresem dojrzewania. Wrodzone wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne stosowanie z lewodopą. Jednoczesne stosowanie z lekami, które mogą wydłużyć odstęp QT. Jednoczesne stosowanie z lekami, które mogą wywołać torsade de pointes: leki przeciwarytmiczne klasy IA, takie jak chinidyna i dyzopiramid; leki przeciwarytmiczne klasy III, takie jak amiodaron, sotalol; inne leki, takie jak beprydyl, cyzapryd, sultopryd, tiorydazyna, metadon, erytromycyna podawana dożylnie, winkamina podawana dożylnie, halofantryna, pentamidyna, sparfloksacyna.

Ponieważ bezpieczeństwo stosowania amisulprydu w czasie ciąży nie jest ustalone, nie zaleca się przyjmowania leku w ciąży, chyba że korzyści przewyższają ryzyko. U noworodków, których matki stosowały leki przeciwpsychotyczne (w tym amisulpryd) w III trymestrze ciąży, po urodzeniu mogą wystąpić działania niepożądane, w tym objawy pozapiramidowe i (lub) objawy odstawienia o różnym nasileniu i czasie trwania. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z pobieraniem pokarmu. Dlatego należy starannie kontrolować stan noworodków. Nie wiadomo, czy amisulpryd przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Z tego względu karmienie piersią w trakcie stosowania leku jest przeciwwskazane.

Doustnie. W ostrych zaburzeniach psychotycznych, zaleca się dawki doustne wynoszące od 400 do 800 mg na dobę. W indywidualnych przypadkach dawkę można zwiększyć do 1200 mg na dobę. Nie zbadano w wystarczającym stopniu bezpieczeństwa stosowania dawek ponad 1200 mg na dobę, nie należy zatem ich podawania. Nie jest wymagane specjalne dostosowywanie dawki podczas rozpoczynania leczenia amisulprydem. Dawkę należy dostosować w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta. U pacjentów, u których występują jednocześnie objawy pozytywne i negatywne, dawki leku należy ustalić tak, żeby uzyskać optymalną kontrolę objawów pozytywnych. Leczenie podtrzymujące należy prowadzić najmniejszą skuteczną dawką. U pacjentów z przewagą objawów negatywnych, zaleca się podawanie leku doustnie w dawkach od 50 do 300 mg na dobę. W każdym przypadku dawkę leku należy ustalać indywidualnie. Lek można podawać do 400 mg raz na dobę, doustnie; większą dawkę należy podawać w dawkach podzielonych. Szczególne grupy pacjentów. Bezpieczeństwo stosowania amisulprydu było badane u niewielkiej liczby pacjentów w podeszłym wieku. Z uwagi na ryzyko wystąpienia niskiego ciśnienia tętniczego krwi i sedacji u pacjentów w podeszłym wieku amisulpryd należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności. Wymagane może być również zmniejszenie dawki ze względu na niewydolność nerek. Amisulpryd jest eliminowany z organizmu przez nerki. W przypadku niewydolności nerek dawkę należy zmniejszyć do połowy u pacjentów, u których klirens kreatyniny (CCr) wynosi 0,5-1,0 ml/s (30-60 ml/min) oraz do 1/3 dawki u pacjentów, u których CCr wynosi 0,2-0,6 ml/s (10-30 ml/min). Brak danych o pacjentach z ciężkim uszkodzeniem nerek CCr <0,2 ml/s (10 ml/min), należy zachować szczególną ostrożność u tych pacjentów. Ponieważ lek jest słabo metabolizowany, u pacjentów z niewydolnością wątroby nie ma konieczności zmniejszania dawki. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania amisulprydu u młodzieży od okresu dojrzewania płciowego do 18 lat nie zostały ustalone. Dane na temat stosowania amisulprydu u młodzieży ze schizofrenią są ograniczone. W związku z powyższym, stosowanie amisulprydu u młodzieży od okresu dojrzewania do 18 lat nie jest zalecane. Podawanie amisulprydu dzieciom przed okresem dojrzewania jest przeciwwskazane, gdyż nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania w tej grupie wiekowej.

Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków przeciwpsychotycznych, możliwe jest wystąpienie złośliwego zespołu neuroleptycznego, potencjalnie śmiertelnego powikłania, z takimi objawami jak hipertermia, sztywność mięśni, zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego, zaburzenia świadomości oraz zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej w surowicy. W razie wystąpienia hipertermii, szczególnie jeśli stosowano duże dawki dobowe leku, należy przerwać podawanie leków przeciwpsychotycznych, w tym amisulprydu. Należy zachować ostrożność w razie stosowania amisulprydu u pacjentów z chorobą Parkinsona, gdyż może on nasilać objawy choroby. Amisulpryd można stosować tylko wówczas, gdy nie można uniknąć leczenia przeciwpsychotycznego. Amisulpryd wywołuje zależne od dawki wydłużenie odstępu QT, co zwiększa  ryzyko wystąpienia ciężkich komorowych zaburzeń rytmu serca, takich jak torsade de pointes. Przed zastosowaniem leku, jeśli stan kliniczny pacjenta na to pozwala, zaleca się monitorowanie czynników, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia tego typu zaburzeń rytmu serca, jak np: bradykardia <55 uderzeń serca na min; zaburzenia elektrolitowe, w szczególności hipokaliemia; wrodzone wydłużenie odstępu QT; stosowanie leków, które mogą powodować ciężką bradykardię (<55 uderzeń serca na min), hipokaliemię, zmniejszone przewodzenie w mięśniu sercowym lub wydłużenie odstępu QT. Należy zachować ostrożność, stosując amisulpryd u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu. Osoby w podeszłym wieku z otępieniem, leczone lekami przeciwpsychotycznymi są w grupie zwiększonego ryzyka zgonu. Wyniki badań obserwacyjnych sugerują, że podobnie jak stosowanie atypowych leków przeciwpsychotycznych, leczenie konwencjonalnymi lekami przeciwpsychotycznymi może wiązać się ze zwiększoną śmiertelnością. Nie wiadomo, w jakim stopniu zwiększoną śmiertelność stwierdzoną w badaniach obserwacyjnych można przypisać atypowym lekom przeciwpsychotycznym, a w jakim pewnym cechom pacjentów. U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej; przed włączeniem do leczenia oraz w trakcie stosowania amisulprydu należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka tej choroby, a także podjąć należne środki bezpieczeństwa. Amisulpryd może podwyższać stężenie prolaktyny. Należy zachować ostrożność u pacjentów z rakiem piersi w wywiadzie lub w wywiadzie rodzinnym oraz prowadzić ścisłą obserwację tych pacjentów w trakcie leczenia amisulprydem. Podczas leczenia amisulprydem zaobserwowano przypadki łagodnych guzów przysadki typu prolaktynoma. W przypadku bardzo wysokiej aktywności prolaktyny lub klinicznych objawów guza przysadki (takich jak ubytki pola widzenia i bóle głowy), należy wykonać badania obrazowe przysadki. Jeśli diagnoza guza przysadki zostanie potwierdzona, należy przerwać leczenie amisulprydem. Podczas terapii amisulprydem, obserwowano występowanie hiperglikemii; u pacjentów z rozpoznaną cukrzycą lub z czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy należy zapewnić właściwe monitorowanie glikemii w trakcie leczenia amisulprydem. Amisulpryd może obniżać próg drgawkowy, zatem pacjenci z padaczką w wywiadzie powinni być uważnie obserwowani w czasie leczenia preparatem. Amisulpryd jest wydalany z organizmu przez nerki. W razie niewydolności nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki lub stosowanie leczenia przerywanego. U pacjentów w podeszłym wieku amisulpryd, należy stosować ze szczególną ostrożnością z uwagi na możliwość wystąpienia niskiego ciśnienia tętniczego oraz sedacji; może być wymagane zmniejszenie dawki ze względu na niewydolność nerek. Opisywano ostre objawy odstawienia, np. nudności, wymioty i bezsenność po nagłym przerwaniu stosowania dużych dawek leków przeciwpsychotycznych. Odnotowano również nawrót objawów psychotycznych oraz pojawienie się ruchów mimowolnych (takich jak akatyzja, dystonia, dyskineza). W związku z tym, zalecane jest stopniowe odstawianie amisulprydu. Odnotowano przypadki leukopenii, neutropenii i agranulocytozy u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, w tym amisulprydem. Niewyjaśnione infekcje lub gorączka mogą być objawem zaburzenia składu krwi i wymagać natychmiastowego zbadania wskaźników hematologicznych. Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane

Często: mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów
− zaburzenia świadomości związane z nadmierną sennością. Należy skontaktować się z lekarzem;
− skurcze mięśni oka z przymusowym ustawieniem gałek ocznych ku górze. Należy
  skontaktować się z lekarzem.

Niezbyt często: mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów
− drgawki. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego
  szpitalnego oddziału ratunkowego;
− wolne tętno. Należy skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego
  oddziału ratunkowego;
− złe samopoczucie, skłonność do stanów zapalnych (zakażeń), zwłaszcza ból gardła i gorączka
  spowodowane zmianami we krwi (zmniejszenie liczby białych krwinek, agranulocytoza). Należy
  skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego.

Rzadko: mogą dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów
− wysoka temperatura, sztywność mięśni, nadmierne pocenie się, dezorientacja, senność lub
  pobudzenie (złośliwy zespół neuroleptyczny). W razie zauważenia tych objawów należy
  natychmiast wezwać pomoc medyczną;
− zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza w nogach (objawy obejmują obrzęk, ból i zaczerwienienie
  nogi). Zakrzepy mogą przemieszczać się w naczyniach krwionośnych do płuc, powodując ból w
  klatce piersiowej i trudności w oddychaniu. Jeśli wystąpi którykolwiek z objawów, należy
  natychmiast wezwać pomoc medyczną;
− guz przysadki mózgowej (objawiający się wydzielaniem mleka i zatrzymaniem miesiączki)
  spowodowany zwiększeniem aktywności hormonu (prolaktyny) we krwi. U mężczyzn:
  powiększenie piersi i zaburzenia erekcji;
− intensywne bicie serca z szybkim lub bardzo nieregularnym rytmem, co może prowadzić do ataku
  serca. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitalnego
  oddziału ratunkowego.

Częstość nieznana: częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych danych
− zespół odstawienia u noworodka (patrz punkt „Ciąża i karmienie piersią”).

Inne działania niepożądane

Bardzo często: mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów
− spowolnione, mimowolne ruchy skrętne;
− działania niepożądane podobne do objawów choroby Parkinsona: powolne, mimowolne ruchy,
  drżenie rąk i głowy, sztywność ruchów, ograniczenie mimiki twarzy, napięcie mięśniowe i
  zwiększenie wydzielania śliny;
− ruchy obrotowe, skręcające, zwłaszcza nóg.

Często: mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów
− obrót szyi spowodowany skurczem mięśni szyjnych;
− utrudnione rozwarcie żuchwy w związku ze zwiększonym napięciem mięśni żwaczy;
− zaparcia, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, co może zwiększać ryzyko powstawania
  próchnicy zębów;
− zawroty głowy, możliwe omdlenia spowodowane niskim ciśnieniem krwi;
− powiększenie piersi u mężczyzn, napięcie w klatce piersiowej, wydzielanie mleka, zatrzymanie
  miesiączki;
− zaburzenia erekcji, niezdolność osiągnięcia orgazmu;
− bezsenność, lęk, pobudzenie;
− zwiększenie masy ciała;
− niewyraźne widzenie.

Niezbyt często: mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów
− powolne, mimowolne ruchy. Mogą nie ustąpić po odstawieniu leku;
− częste oddawanie moczu, pragnienie, uczucie zmęczenia spowodowane wysokim stężeniem cukru
  (glukozy we krwi); mogą rozwinąć się w ciężkie działania niepożądane. Należy skontaktować się
  z lekarzem;
− reakcje alergiczne;
− zwiększone ryzyko miażdżycy spowodowane wysokim stężeniem cholesterolu i (lub) tłuszczów
  (triglicerydów) we krwi;
− splątanie;
− wysokie ciśnienie krwi;
− przekrwienie błony śluzowej nosa (niedrożny nos);
− zapalenie płuc;
− zwiększone ryzyko złamań spowodowane osteopenią i osteoporozą. Może rozwinąć się w ciężkie
  działanie niepożądane. Należy skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia nagłego
  bólu w plecach.

Rzadko: mogą dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów
− wysypka i obrzęk. Mogą być ciężkie. Należy skontaktować się z lekarzem. Obrzęk twarzy, warg i
  języka może być śmiertelny. W razie zaobserwowania takich objawów, należy natychmiast
  zgłosić się po pomoc medyczną;
− nudności, dyskomfort, osłabienie mięśni i dezorientacja spowodowane niskim stężeniem sodu we
  krwi (hiponatremia). Może być to (lub rozwinąć się w) ciężkie działanie niepożądane. Należy
  skontaktować się z lekarzem;
− zespół nieadekwatnego uwalniania wazopresyny (SIADH).

Amisulpryd może wywoływać działania niepożądane, których pacjent nie zauważa. Są to zwykle
zmiany widoczne w wynikach badań laboratoryjnych spowodowane zmianami we krwi, wątrobie lub
rytmie serca. Wyniki badań laboratoryjnych powrócą do normy po zaprzestaniu leczenia.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C,
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Skojarzenia leków przeciwwskazane. Leki, które mogą wywołać torsade de pointes lub wydłużenie odstępu QT: leki przeciwarytmiczne klasy IA, takie jak chinidyna, dyzopiramid; leki przeciwarytmiczne klasy III, takie jak amiodaron, sotalol; inne leki, takie jak beprydyl, cyzapryd, sultopryd, tiorydazyna, metadon, erytromycyna
podawana dożylnie, winkamina podawana dożylnie, halofantryna, pentamidyna, sparfloksacyna. Lewodopa, ze względu na wzajemny antagonizm lewodopy i neuroleptyków. Amisulpryd może blokować działanie agonistów dopaminy, takich jak bromokryptyna, ropinirol. Skojarzenia leków niewskazane.  Amisulpryd może nasilać działanie alkoholu na OUN. Leki, które zwiększają ryzyko torsade de pointes lub mogą wydłużyć odstęp QT: leki powodujące bradykardię, takie jak leki β-adrenolityczne; antagoniści wapnia indukujący bradykardię, jak diltiazem i werapamil, klonidyna, guanfacyna i digoksyna; leki zaburzające równowagę elektrolitową: diuretyki zmniejszające stężenie potasu we krwi, leki przeczyszczające, amfoterycyna B podawana dożylnie, glikokortykosteroidy, tetrakozaktydy. Należy wyrównać hipokaliemię; leki przeciwpsychotyczne takie jak pimozyd i haloperydol, leki przeciwdepresyjne z grupy pochodnych imipraminy, lit. Skojarzenia leków, które należy rozważyć. Leki działające na OUN, w tym narkotyki, leki znieczulające, leki przeciwbólowe, leki przeciwhistaminowe H1 o działaniu uspokajającym, barbiturany, benzodiazepiny i inne leki przeciwlękowe, klonidyna i jej pochodne. Leki przeciwnadciśnieniowe i inne leki obniżające ciśnienie krwi. Jednoczesne stosowanie klozapiny z amisulprydem może prowadzić do zwiększenia stężenia amisulprydu w osoczu.

G.L. Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Sienna 75
00-833 Warszawa
22-636-53-02
[email protected]
www.gl-pharma.com/pl