Mepivastesin 30 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

Mepivacaine

tylko na receptę
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. CO TO JEST LEK MEPIVASTESIN I W JAKIM CELU SIĘ GO STOSUJE

MEPIVASTESIN zawiera jako substancję czynną chlorowodorek mepiwakainy. Jest to środek miejscowo
znieczulający do stosowania w stomatologii.

Wskazania do stosowania:
Znieczulenie nasiękowe i przewodowe w stomatologii.

MEPIVASTESIN zaleca się w przypadku prostych ekstrakcji oraz w trakcie opracowania ubytków i zębów
filarowych.

MEPIVASTESIN zaleca się szczególnie u pacjentów, u których przeciwwskazane jest zastosowanie środków
obkurczających naczynia, zwłaszcza pacjentów niestabilnych hemodynamicznie.

Skład

1 ml roztworu zawiera 30 mg chlorowodorku mepiwakainy.

Działanie

Środek miejscowo znieczulający do stosowania w stomatologii. Charakteryzuje się szybkim początkiem znieczulenia (okres utajenia 1-3 min.), zniesieniem czucia bólu i dobrą miejscową tolerancją. Czas trwania znieczulenia w przypadku miazgi wynosi przynajmniej 20-40 min, a w przypadku tkanek miękkich 45-90 min. Mepiwakaina jest środkiem miejscowo znieczulającym typu amidowego charakteryzującym się szybkim początkiem działania i wywołującym przejściowe zahamowanie pobudliwości wegetatywnych, czuciowych i ruchowych włókien nerwowych oraz przewodzenia sercowego. Prawdopodobny mechanizm działania polega na blokowaniu zależnych od napięcia kanałów sodowych w osłonie włókna nerwowego. Preparat wchłania się szybko i w dużej ilości. Wiąże się z białkami osocza w 60-78%, T0,5 wynosi ok. 2 h. Mepiwakaina jest metabolizowana głównie w wątrobie, metabolity usuwane są przez nerki. Mepiwakaina dyfunduje przez osłonę nerwu do komórki nerwowej jako zasada; czynną postacią mepiwakiany jest kation mepiwakiany powstający po ponownym przyłączeniu protonu. Przy niskich wartościach pH np. w przypadku procesu zapalnego w tkankach, tylko niewielka ilość mepiwakainy występuje w postaci zasady co może prowadzić do niedostatecznego znieczulenia.

Wskazania

Znieczulenie nasiękowe i przewodowe w stomatologii. Preparat zalecany w przypadku prostych ekstrakcji oraz w trakcie opracowania ubytków i zębów filarowych. Preparat zalecany szczególnie u pacjentów, u których przeciwwskazane jest zastosowanie środków obkurczających naczynia, zwłaszcza pacjentów niestabilnych hemodynamicznie.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na mepiwakainę, amidowe środki miejscowo znieczulające lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ciężkie zaburzenia przewodzenia impulsów nerwowych i układu przewodzącego serca, np. blok AV IIst. i IIIst., zaznaczona bradykardia. Ostra, niewyrównana niewydolność serca (ostre zmniejszenie pojemności minutowej serca). Ciężkie niedociśnienie.

Ciąża i karmienie piersią

Brak jest dostatecznych badań umożliwiających ocenę bezpieczeństwa zastosowania preparatu w okresie ciąży. We wczesnym okresie ciąży mepiwakainę należy stosować wyłącznie po dokładnym rozważeniu ryzyka i korzyści wynikających z jej zastosowania. Nie należy oczekiwać znaczącego przenikania mepiwakainy do mleka matki, gdyż jest ona szybko rozkładana i usuwana.

Dawkowanie

Znieczulenie przewodowe, wewnątrzustne. Zawsze należy stosować najmniejszą objętość roztworu, która jest w stanie wywołać skuteczne znieczulenie. Do znieczulenia dorosłych wystarczy zwykle 1-4 ml roztworu. U dzieci o mc. ok. 20-30 kg wystarczy 0,25-1 ml roztworu; u dzieci o mc. 30-45 kg, 0,5-2 ml roztworu. U pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na zmniejszone procesy metaboliczne i niższą objętość dystrybucji, stężenie mepiwakainy w osoczu może ulec podwyższeniu. Ryzyko nagromadzenia mepiwakainy wzrasta szczególnie w przypadku powtórnych aplikacji, np. dodatkowego wstrzyknięcia. Podobne działania mogą wystąpić u pacjentów będących w gorszym stanie ogólnym oraz z zaburzeniami czynności wątroby i nerek. We wszystkich tego typu przypadkach zaleca się podanie mniejszej dawki (minimalna ilość niezbędna do uzyskania znieczulenia o odpowiedniej głębokości). U pacjentów z niektórymi istniejącymi chorobami (dławica piersiowa, stwardnienie naczyń) należy również zmniejszyć dawkę mepiwakainy. Maksymalna dawka substancji czynnej mepiwakainy wynosi 300 mg (4 mg/kg mc.). Jest to ilość równoważna 10 ml preparatu. Dzieciom o mc. 20-30 kg nie podawać więcej niż 1,5 ml w ciągu 2 h lub nie więcej niż 2,5 ml w ciągu 24 h. Dzieciom o mc. 30-45 kg nie podawać więcej niż 2 ml w ciągu 2 h lub 5 ml w ciągu 24 h. Aby uniknąć przypadkowego podania do naczynia należy zawsze ostrożnie przeprowadzać aspirację w dwóch pozycjach (obrót igły o 180st.). Negatywny wynik aspiracji nie wyklucza możliwości niezamierzonego i niezauważalnego wstrzyknięcia roztworu do naczynia. Szybkość wstrzyknięcia nie powinna być większa niż 0.5 ml w ciągu 15 s, tj. 1 amp./min. Otwartych ampułek nie stosować u innych pacjentów.

Środki ostrożności

Preparat należy stosować ze szczególną ostrożnością w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek i wątroby, dławicy piersiowej, stwardnienia tętnic (stwardnienia naczyń), wstrzyknięć do miejsc objętych procesem zapalnym, ciężkich zaburzeń krzepliwości krwi. Należy unikać przypadkowego podawania.

Działania niepożądane

4. MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE

Niepożądane działania w postaci objawów ze strony ośrodkowego układu nerwowego i (lub) objawów ze strony
układu krążenia mogą powstać w wyniku przedawkowania, szczególnie w wyniku nieuważnego podania
do naczyń lub zmienionych warunków absorpcji, np. w przypadku zapalenia lub silnego unaczynienia tkanek.

W przypadku wystąpienia wymienionych niżej objawów należy postępować zgodnie z opisem
w punkcie „W przypadku zastosowania większej dawki leku niż zalecana:”

Ponadto mogą wystąpić:
Łagodne objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego: metaboliczny smak w ustach, szum w uszach, zawroty
głowy, nudności, wymioty, niepokój, zwłaszcza ruchowy, wzrost częstości oddechów.

Umiarkowanie ciężkie objawy: senność, dezorientacja, drgawki, drżenie mięśni, skurcze toniczno-kloniczne,
śpiączka i zahamowanie ośrodka oddechowego.

Ciężkie powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego: spadek ciśnienia krwi, tachykardia, bradykardia,
zatrzymanie krążenia.

Reakcje alergiczne na mepiwakainę są bardzo rzadkie.

U niektórych pacjentów podczas stosowania leku MEPIVASTESIN mogą wystąpić inne działania niepożądane.

W przypadku zaobserwowania powyżej opisanych lub innych objawów niepożądanych, niewymienionych
w tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza.

Interakcje

W przypadku jednoczesnego podania preparatu i apryndyny możliwe jest sumowanie się działań niepożądanych. Ze względu na podobna budowę chemiczną do środków miejscowo znieczulających, apryndyna wywołuje podobne działania niepożądane. Opisano toksyczną synergię w przypadku leków przeciwbólowych działających ośrodkowo, chloroformu, eteru etylowego i tiopentalu.

Podmiot odpowiedzialny

3M Poland Sp. z o.o., 3M ESPE Dział Stomatologiczny
al. Katowicka 117, Kajetany
05-830 Nadarzyn
22-739-60-84
[email protected]
www.3mespe.pl

Zamienniki

2 zamienniki

Dodaj do koszyka

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?
Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze to rząd pajęczaków, które są szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Do tej pory udało się rozpoznać aż 900 gatunków tych krwiopijnych pasożytów. Pajęczaki upodobały sobie miejsca ciepłe, wilgotne, porośnięte paprociami i wysoką trawą. Kleszcze występują przede wszystkim w lasach i na ich obrzeżach, na łąkach, polach uprawnych, pastwiskach, nad brzegami rzek i jezior, a także w parkach i ogrodach. W naszym kraju najczęściej możemy spotkać kleszcza pospolitego (Ixodes ricinus) oraz kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus).

Czytaj dalej