Midanium 5 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu zawiera 1 mg lub 5 mg midazolamu. roztwór zawiera sód.

Krótko działająca pochodna benzodiazepiny o działaniu uspokajającym, nasennym, przeciwlękowym, miorelaksacyjnym i przeciwdrgawkowym. Wchłanianie po podaniu domięśniowym jest szybkie i całkowite; C_max jest osiągane w ciągu 30 min, całkowita biodostępność wynosi >90%. Wchłanianie po podaniu doodbytniczym jest szybkie, C_max jest osiągane w ciągu około 30 min, całkowita biodostępność wynosi około 50%. Lek w 96-98% wiąże się z białkami osocza. Przenika przez łożysko i w niewielkich ilościach do mleka kobiecego. W nieznacznych ilościach przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest metabolizowany w wątrobie, hydroksylacja przebiega z udziałem CYP3A4. Midazolam jest wydalany przede wszystkim przez nerki (60-80%) i odzyskiwany w postaci α-hydroksymidazolamu sprzężonego z kwasem glukuronowym. T_0,5 w fazie eliminacji midazolamu wynosi 1,5-2,5 h; α-hydroksymidazolamu - poniżej 60 min.

Dorośli. Sedacja z zachowaniem świadomości przed i podczas zabiegów diagnostycznych i terapeutycznych wykonywanych w znieczuleniu miejscowym (lub bez). Znieczulenie: premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia ogólnego; wprowadzenie do znieczulenia ogólnego; składnik uspokajający w znieczuleniu złożonym. Sedacja w OIOM. Dzieci. Sedacja z zachowaniem świadomości przed i podczas zabiegów diagnostycznych i terapeutycznych wykonywanych w znieczuleniu miejscowym (lub bez). Znieczulenie: premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia. Sedacja w OIOM.

Nadwrażliwość na benzodiazepiny lub pozostałe składniki preparatu. Nie stosować w sedacji z zachowaniem świadomości u pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową lub ciężką depresją oddechową.

W ciąży stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Nie zaleca się stosowania podczas cesarskiego cięcia. Duże dawki midazolamu podawane w III trymestrze ciąży, podczas porodu lub stosowane do wprowadzania do znieczulenia podczas cesarskiego cięcia mogą powodować u kobiety rodzącej i u płodu działania niepożądane (ryzyko zachłyśnięcia u matki, zaburzenia rytmu serca u płodu, niedociśnienie tętnicze, słaby odruch ssania, hipotermia i depresja oddechowa u noworodka). Ponadto, długotrwałe przyjmowanie benzodiazepin w ostatnim okresie ciąży może powodować rozwinięcie się uzależnienia fizycznego i wystąpienie objawów odstawiennych u noworodka w okresie poporodowym. Lek przenika do mleka kobiecego w małych ilościach - nie należy karmić piersią przez 24 h po podaniu midazolamu.

Lek może być podawany tylko przez specjalistów w zakresie anestezjologii lub lekarzy wyspecjalizowanych w intensywnej opiece medycznej oraz przygotowanych do postępowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych, w tym prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Sedacja z zachowaniem świadomości. Lek podawać dożylnie, powoli i jeśli stan pacjenta tego wymaga, można podać kolejne dawki. Działanie leku rozpoczyna się około 2 min po podaniu, najsilniejszy efekt obserwuje się po 5-10 min. Dorośli <60 lat. Dożylnie, powoli, z szybkością 1 mg/30 s: dawka początkowa 2-2,5 mg podana od 5 do 10 min przed rozpoczęciem zabiegu, kolejne dawki 1 mg, średnia dawka całkowita 3,5-7,5 mg. Zazwyczaj nie jest konieczne podanie dawki całkowitej >5 mg. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawka początkowa 0,5-1 mg podana od 5 do 10 min przed rozpoczęciem zabiegu, kolejne dawki 0,5-1 mg, dawka całkowita <3,5 mg. U pacjentów tych efekt maksymalny osiągany jest wolniej, dlatego dodatkowe dawki midazolamu powinny być podawane bardzo powoli i z zachowaniem ostrożności. Dzieci. Dożylnie, w ciągu 2-3 min. Przed rozpoczęciem zabiegu lub powtórzeniem dawki należy odczekać 2-5 min, aby ocenić działanie uspokajające. Dożylnie, dzieci 12-16 lat: dawkowanie jak u dorosłych. Dożylnie, dzieci 6-12 lat: dawka początkowa 0,025-0,05 mg/kg mc., dawka całkowita: <10 mg. Dożylnie, dzieci 6 mż. - 5 lat: dawka początkowa 0,05-0,1 mg/kg mc., dawka całkowita: <6 mg; po podaniu większych dawek midazolamu wzrasta ryzyko hipowentylacji i przedłużenia się sedacji. Dzieci <6 mies.: są szczególnie narażone na niedrożność dróg oddechowych i hipowentylację; nie zaleca się podawania midazolamu w celu osiągnięcia sedacji u dzieci w tej grupie wiekowej. Doodbytniczo, dzieci >6 mż.: jednorazowo 0,3-0,5 mg/kg mc. Nie należy powtarzać podawania dawki doodbytniczo. Nie zaleca się podawania midazolamu tą drogą dzieciom <6 mies., ponieważ dla tej grupy pacjentów dostępne dane są ograniczone. Domięśniowo, dzieci 1-15 lat: 0,05-0,15 mg/kg mc.; całkowita dawka >10 mg zwykle nie jest konieczna; domięśniowe podawanie leku powinno być ograniczone do sytuacji wyjątkowych, ponieważ jest bolesne. Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do  wstrzykiwań do 1 mg/ml. Premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia. Jeśli midazolam jest stosowany z lekami przeciwcholinergicznymi, powinien być podawany głęboko domięśniowo w duże grupy mięśni, 20-60 min przed wprowadzeniem do znieczulenia. U dzieci metodą z wyboru jest podanie doodbytnicze. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 1-2 mg, dawkę można powtórzyć. Domięśniowo: 0,07-0,1 mg/kg mc. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawka początkowa 0,5 mg, jeżeli zachodzi konieczność, dawkę można powoli zwiększać. Domięśniowo: 0,025-0,05 mg/kg mc. W przypadku jednoczesnego podawania leków narkotycznych dawkę midazolamu należy zmniejszyć. Zwykle stosowana dawka to 2 do 3 mg. Dzieci. Doodbytniczo, dzieci >6 mż.: 0,3-0,5 mg/kg mc., 15-30 min przed wprowadzeniem do znieczulenia. Domięśniowo, dzieci 1-15 lat: 0,08-0,2 mg/kg mc.; domięśniowe podawanie leku powinno być ograniczone do sytuacji wyjątkowych, ponieważ jest bolesne. Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do  wstrzykiwań do 1 mg/ml. Noworodki i dzieci >6 mż.: nie zaleca się stosowania roztworu u dzieci >6 mż., ponieważ dane dotyczące stosowania są ograniczone. Wprowadzenie do znieczulenia. Dawkę podawać w sposób frakcjonowany - każdą dawkę, nie większą niż 5 mg, należy wstrzykiwać w ciągu 20-30 s, zachowując 2-minutową przerwę pomiędzy kolejnymi dawkami. Jeśli midazolam jest podawany przed innymi lekami dożylnymi lub środkami do inhalacji stosowanymi do wprowadzenia do znieczulenia lub jednocześnie z tymi lekami, zazwyczaj stosowaną dawkę początkową każdego ze środków należy znacząco zmniejszyć, niekiedy aż do 25% dawki wstępnej. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 0,15-0,2 mg/kg mc. (0,3-0,35 mg/kg mc. bez premedykacji). Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: 0,05-0,15 mg/kg mc. podawać dożylnie przez 20-30 s i poczekać 2 min na efekt; 0,15-0,3 mg/kg mc. u pacjentów bez premedykacji. Jako składnik uspokajający w znieczuleniu złożonym. Zazwyczaj w skojarzeniu z lekami przeciwbólowymi. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 0,03-0,1 mg/kg mc. jako dawki powtarzane lub 0,03-0,1 mg/kg mc./h we wlewie ciągłym. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawki mniejsze niż u pacjentów <60 lat. Sedacja w OIOM. Dawkę nasycającą podawać w sposób frakcjonowany - każdą dawkę w ilości 1 mg do 2,5 mg, należy wstrzykiwać w ciągu 20-30 s, zachowując 2-minutową przerwę pomiędzy kolejnymi dawkami. Jeśli midazolam jest podawany z silnie działającymi lekami przeciwbólowymi, leki te powinny być podane w pierwszej kolejności. W przypadku pacjentów z hipowolemią, skurczem naczyń krwionośnych lub hipotermią dawkę nasycającą należy zmniejszyć lub pominąć; dawkę podtrzymującą midazolamu należy zmniejszyć. Jeśli podczas długotrwałej sedacji rozwinie się tolerancja - dawkę midazolamu należy zwiększyć. Dorośli <60 lat. Dożylnie: dawka nasycająca 0,03-0,3 mg/kg mc. podawana po 1-2,5 mg, dawka podtrzymująca 0,03-0,2 mg/kg mc./h. Dzieci. Dożylnie, dzieci >6 mż. zaintubowanych i sztucznie wentylowanych: dawka nasycająca 0,05-0,2 mg/kg mc. powoli, przez 2-3 min do osiągniecia pożądanego efektu, dawka podtrzymująca: 0,06-0,12 mg/kg mc./h (1-2 µg/kg mc./min). Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do  wstrzykiwań do 1 mg/ml. Dożylnie, noworodki <32 tygodnia wieku płodowego: 0,03 mg/kg mc./h (0,5 µg/kg mc./min). Dożylnie, noworodki >32 tygodnia wieku płodowego i dzieci do 6 mż.: 0,06 mg/kg mc./h (1 µg/kg mc./min). Lek należy podawać we wlewie, przez pierwsze kilka godzin szybszym, w celu osiągnięcia stężenia terapeutycznego w osoczu. Należy dokładnie i często kontrolować szybkość wlewu, szczególnie po pierwszej dobie, aby podać możliwie najmniejsze skuteczne dawki i zapobiec ewentualnej kumulacji leku; zaleca się uważną obserwację czynności oddechowej i monitorowanie wysycenia krwi tlenem. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (CCr <10 ml/min.) farmakokinetyka niezwiązanego midazolamu po podaniu dożylnym jest podobna do odnotowywanej u zdrowych ochotników, jednak po zastosowaniu długotrwałego wlewu działanie sedatywne może być bardziej nasilone. Brak danych dotyczących pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) otrzymujących midazolam w celu wprowadzenia do znieczulenia ogólnego. Zaburzenia czynności wątroby zmniejszają klirens midazolamu podanego dożylnie i zwiększają jego T_0,5 - dawkę midazolamu należy zmniejszyć oraz monitorować stan pacjenta.

Zachować szczególną ostrożność u osób z miastenią oraz u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka działań niepożądanych, tj.: u pacjentów przewlekle chorych lub osłabionych (np.: z przewlekłą niewydolnością oddechową, przewlekłą niewydolnością nerek, zaburzeniami czynności wątroby, zaburzeniami czynności serca), osób >60 lat, dzieci (zwłaszcza z niestabilnym układem krążenia). Pacjentom z grupy wysokiego ryzyka należy podawać mniejsze dawki leku oraz obserwować ich pod kątem wystąpienia wczesnych objawów zmian czynności życiowych. Należy zachować szczególną ostrożność u osób z miastenią (myasthenia gravis). Zgłaszano zmniejszenie skuteczności midazolamu stosowanego w długotrwałej sedacji w oddziałach OIOM. Midazolam powoduje niepamięć następczą, której czas trwania zależy od podanej dawki, po zastosowaniu midazolamu, pacjent powinien pozostać w towarzystwie opiekuna. Podczas stosowania midazolamu mogą wystąpić: reakcje paradoksalne, tolerancja i uzależnienie, a w przypadku nagłego zaprzestania stosowania - objawy odstawienne; zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Zachować ostrożność stosując midazolam w skojarzeniu z lekami hamującymi lub indukującymi CYP3A4 (może zaistnieć konieczność modyfikacji dawki). Proces eliminacji midazolamu może być opóźniony u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, niską pojemnością minutową serca oraz u noworodków. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia bezdechu, należy zachować daleko posuniętą ostrożność podczas podawania leku w celu osiągnięcia sedacji u niezaintubowanych wcześniaków i noworodków. Należy uważnie monitorować częstość oddychania oraz wysycenie krwi tlenem. Należy unikać podawania noworodkom midazolamu w szybkim wstrzyknięciu. Noworodki mają zmniejszoną i (lub) niedojrzałą czynność narządów wewnętrznych i są również podatne na głęboki i (lub) przedłużony wpływ midazolamu na czynność układu oddechowego. Odnotowano zaburzenia hemodynamiki u dzieci z niestabilnością układu sercowo-naczyniowego; należy unikać szybkiego wstrzykiwania dożylnego midazolamu u tych pacjentów. U dzieci <6 mż. stosować tylko w oddziałach intensywnej opieki medycznej; zaleca się podawanie preparatu w dawkach frakcjonowanych oraz monitorowanie czynności oddechowej i wysycenia krwi tlenem. Należy unikać jednoczesnego picia alkoholu i (lub) stosowania leków działających depresyjnie na OUN. Unikać stosowania u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu lub leków w wywiadzie. Skojarzone leczenie z opioidami nie jest wskazane. W przypadku braku możliwości alternatywnego leczenia, należy stosować możliwie najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być jak najkrótszy. Preparat zawiera 0,137 mmol (3,16 mg) sodu w 1 ml co odpowiada 0,16% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Preparat może być rozcieńczany. Przy obliczaniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu produktu należy brać pod uwagę ilość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika. W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia preparatu, należy zapoznać się z ChPL stosowanego rozcieńczalnika.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Podczas stosowania tego leku mogą wystąpić poniżej wymienione działania niepożądane. Ich częstość
jest nieznana i nie może być określona na podstawie dostępnych danych.

Należy przerwać stosowanie leku Midanium i niezwłocznie zgłosić się do lekarza, jeśli u pacjenta
wystąpi którekolwiek z następujących działań niepożądanych. Mogą one zagrażać życiu pacjenta
i może być konieczne natychmiastowe rozpoczęcie leczenia:
- wstrząs anafilaktyczny (zagrażająca życiu reakcja uczuleniowa). Objawy mogą obejmować
  nagłą wysypkę, świąd lub grudkowatą wysypkę (pokrzywkę) i obrzęk twarzy, warg, języka lub
  innych części ciała. U pacjenta może również wystąpić duszność, świszczący oddech lub
  problemy z oddychaniem, lub bladość skóry, słabe i szybkie tętno lub uczucie utraty
  przytomności. Ponadto może wystąpić ból w klatce piersiowej, który może być objawem
  groźnej reakcji uczuleniowej zwanej zespołem Kounisa.
- duszność i trudności w oddychaniu (czasami powodujące zatrzymanie oddechu), bezdech;
- skurcz mięśni krtani powodujący duszenie się;
- zaburzenia serca, takie jak zwolnienie czynności serca (bradykardia), rozszerzenie naczyń
  krwionośnych, zatrzymanie akcji serca.

Inne działania niepożądane, których częstość występowania jest nieznana (częstość nie może być
określona na podstawie dostępnych danych):
- stan splątania, euforia, omamy;
- pobudzenie, odczucia wrogości i wściekłości, agresywność, napady pobudzenia, ruchy
  mimowolne (w tym drgawki zwane kloniczno-tonicznymi i drżenie mięśniowe), nadmierna
  aktywność, akty przemocy (tzw. reakcje paradoksalne, odnotowano szczególnie u dzieci i osób
  w podeszłym wieku); fizyczne uzależnienie i objawy odstawienne, nadużywanie leku, drgawki
  (u wcześniaków i noworodków, także jako objawy odstawienne);
- sedacja (nadmierne uspokojenie) przedłużająca się i pooperacyjna, obniżony poziom czuwania,
  senność, zawroty głowy; niezborność ruchów (ataksja); niepamięć następcza (pacjent nie
  pamięta zdarzeń, które wystąpiły w krótkim czasie po podaniu leku) - czas utrzymywania się
  tych działań niepożądanych zależy od zastosowanej dawki leku;
- czkawka;
- rozszerzenie naczyń krwionośnych;
- niedociśnienie tętnicze;
- suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, wymioty, zaparcia;
- wysypka skórna, pokrzywka, świąd;
- ciężkie choroby żył (zakrzepowe zapalenie żył i zakrzepica żył);
- ból i rumień w miejscu podania;
- zmęczenie;
- odnotowano zwiększone ryzyko upadków i złamań u pacjentów w podeszłym wieku oraz
  pacjentów przyjmujących jednocześnie leki uspokajające.

Długotrwałe dożylne podawanie midazolamu, nawet w dawkach leczniczych, może prowadzić do
rozwoju fizycznego uzależnienia, a nagłemu odstawieniu leku mogą towarzyszyć objawy zespołu
odstawiennego, w tym drgawki – patrz punkt „Przerwanie stosowania leku Midanium”.

U pacjentów w podeszłym wieku oraz osłabionych, zwłaszcza z chorobami serca i trudnościami
z oddychaniem, mogą wystąpić nasilone działania niepożądane, szczególnie po zbyt szybkim
wstrzyknięciu leku lub po podaniu dużych dawek.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181 C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Midazolam metabolizowany jest przez CYP3A4, stąd substancje hamujące lub indukujące ten izoenzym mogą zwiększać lub zmniejszać stężenie midazolamu we krwi, co w konsekwencji wymaga odpowiedniego zmodyfikowania dawki midazolamu. Leki zwiększające stężenie midazolamu we krwi: azolowe leki przeciwgrzybicze - ketokonazol (zwiększa 5-krotnie stężenie we krwi midazolamu podanego dożylnie, wydłuża T_0,5 ok. 3-krotnie; leczenie skojarzone powinno odbywać się na oddziale intensywnej opieki medycznej lub podobnym oddziale, gdzie możliwe jest ścisłe monitorowanie kliniczne i zastosowanie odpowiedniego leczenia w razie wystąpienia depresji oddechowej i (lub) przedłużającej się sedacji; należy rozważyć podawanie fluktuacyjne i modyfikację dawkowania, szczególnie jeśli podawana jest więcej niż jedna dawka dożylna midazolamu; te same zalecenia mogą mieć zastosowanie w przypadku podawania dożylnego midazolamu z innymi lekami przeciwgrzybiczymi, mimo że w przypadku innych leków odnotowywano mniejsze działanie sedatywne), worykonazol (zwiększa 3-krotnie ekspozycję na podany dożylnie midazolam i ok. 3-krotnie wydłuża T_0,5), flukonazol, itrakonazol (zwiększają 2-3-krotnie stężenie we krwi podawanego dożylnie midazolamu, wydłużają T_0,5 2-4-krotnie w przypadku itrakonazolu i 1,5-krotnie w przypadku flukonazolu), pozakonazol (zwiększa 2-krotnie stężenie we krwi midazolamu podawanego dożylnie); antybiotyki makrolidowe - erytromycyna (zwiększa 1,6-2-krotnie stężenie we krwi midazolamu podanego dożylnie, wydłuża 1,5-1,8-krotnie T_0,5), klarytromycyna (zwiększa ponad 2,5-krotnie stężenie we krwi midazolamu podanego dożylnie, wydłuża 1,5-2-krotnie T_0,5); inhibitory proteazy - lopinawir podawany z rytonawirem (zwiększa 5,4-krotnie stężenie we krwi midazolamu podawanego dożylnie, wydłuża ok. 5-krotnie końcowe T_0,5; w przypadku podania parenteralnego midazolamu i inhibitorów proteazy HIV postępowanie powinno być takie jak opisane powyżej dla leków przeciwgrzybiczych, ketokonazolu); blokery kanału wapniowego - diltiazem (zwiększa o ok. 25% stężenie we krwi dożylnie podanego midazolamu i wydłuża końcowy T_0,5 o 43%); atorwastatyna (zwiększa 1,4-krotne stężenia we krwi midazolamu podanego dożylnie). Opisane wyżej interakcje są bardziej nasilone, jeżeli midazolam jest podawany doustnie. Leki zmniejszające stężenie midazolamu we krwi: ryfampicyna (zmniejsza o ok. 60% stężenie we krwi dożylnie podanego midazolamu, skraca T_0,5 o ok. 50-60%); preparaty zawierające wyciąg z dziurawca zwyczajnego - Hypericum perforatum (zmniejszają stężenie midazolamu we krwi o ok. 20-40%, skracają T_0,5 o ok. 15-17%; w zależności od rodzaju wyciągu, działanie pobudzające na CYP3A4 może być zmienne). Opisane wyżej interakcje są bardziej nasilone, jeżeli midazolam jest podawany doustnie. Leki działające hamująco na OUN: leki opioidowe (gdy są stosowane jako leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe lub w leczeniu zastępczym), przeciwpsychotyczne, inne benzodiazepiny, barbiturany, propofol, ketamina, etomidat, przeciwdepresyjne o działaniu uspokajającym, przeciwhistaminowe blokujące receptory H₁ starszej generacji i działające ośrodkowo leki przeciwnadciśnieniowe. Jednoczesne stosowanie leków uspokajających, np. benzodiazepin, lub leków pochodnych, takich jak midazolam, z opioidami, zwiększa ryzyko wystąpienia sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu ze względu na addytywne działanie depresyjne na OUN; należy ograniczyć dawkę leku i czas trwania leczenia skojarzonego. Alkohol znacząco nasila działanie uspokajające midazolamu (spożywanie alkoholu przez osoby, u których zastosowano midazolam jest przeciwwskazane). Midazolam zmniejsza minimalne stężenie pęcherzykowe (MAC) wziewnych anestetyków stosowanych w znieczuleniu ogólnym.

Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" S.A.
ul. Pelplińska 19
83-200 Starogard Gdański
58-563-16-00
[email protected]
www.polpharma.pl