Ondansetron B. Braun 2 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu zawiera 2 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku). 1 ml roztworu zawiera 3,34 mg sodu w postaci cytrynianu i chlorku.

Silny, wysoce selektywny antagonista receptorów serotoninowych 5-HT₃ neuronów zlokalizowanych zarówno w obwodowym, jak i OUN. Chemioterapia i radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT w jelicie cienkim, zapoczątkowując odruch wymiotny poprzez pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego przez receptory 5-HT₃. Ondansetron blokuje zapoczątkowanie tego odruchu. Pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego może również powodować uwolnienie 5-HT w obszarze zlokalizowanym w dnie komory czwartej mózgu, co może również spowodować wystąpienie wymiotów pochodzenia ośrodkowego. Mechanizm działania ondansetronu w wymiotach okresu okołooperacyjnego jest nieznany, ale wydaje się jednak być podobny do opisanego w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez leki cytotoksyczne. Ondansetron nie wpływa na stężenie prolaktyny we krwi. Po podaniu w infuzji dożylnej trwającej 5 min 4 mg leku C_max we krwi wynosi ok. 65 ng/ml. Po domięśniowym podaniu ondansetronu, C_max w osoczu wynosi około 25 ng/ml i występuje w ciągu 10 min od wstrzyknięcia. Ondansetron w 70-76% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie. Mniej niż 5% wchłoniętej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. T_0,5 wynosi 3 h. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby klirens ondansetronu jest znacznie zmniejszony, a okres półtrwania wydłużony do 15-32 h.

Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią cytotoksyczną i radioterapią oraz zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego (PONV). Dzieci: leczenie nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią (CINV) u dzieci ≥6 miesięcy oraz zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego (PONV) u dzieci ≥1 miesiąca.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie z apomorfiną (ryzyko głębokiego niedociśnienia tętniczego i utraty przytomności).

Na podstawie doświadczenia z badań epidemiologicznych podejrzewa się, że ondansetron podawany w pierwszym trymestrze ciąży wywołuje deformacje twarzoczaszki. W jednym z badań kohortowych, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, stosowanie ondansetronu powiązano ze zwiększonym ryzykiem deformacji twarzoczaszki (3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet). Dostępne badania epidemiologiczne nad wadami serca wykazują sprzeczne wyniki. Ondansetronu nie należy stosować podczas I trymestru ciąży.  Kobiety w wieku rozrodczym powinny rozważyć zastosowanie antykoncepcji. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy upewnić się, że kobieta nie jest w ciąży. U zwierząt wykazano, że ondansetron przenika do mleka. Dlatego zaleca się, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie niepożądane działanie dotyczące toksyczności reprodukcyjnej.

Dożylnie lub domięśniowo. Dorośli. Zakres dawek ondansetronu w roztworze do wstrzykiwań wynosi 8 do 32 mg na dobę, a dawka dobierana jest w następujący sposób. Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym. Dorośli. Zalecana dawka dożylna lub domięśniowa ondansetronu wynosi 8 mg, podawanego jako powolne wstrzyknięcie przez okres nie krótszy niż 30 sek. lub krótkotrwały wlew przez 15 min. bezpośrednio przed terapią. Leczenie doustne lub doodbytnicze jest zalecane w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym po pierwszych 24 h od rozpoczęcia terapii. Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym. Preparat wykazywał porównywalną skuteczność w następujących schematach dawkowania w czasie pierwszych 24 h od rozpoczęcia chemioterapii: pojedyncza dawka 8 mg podawana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym bezpośrednio przed chemioterapią; dawka 8 mg bezpośrednio przed chemioterapią podana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (nie krócej niż 30 s) lub wstrzyknięciu domięśniowym albo krótka infuzja dożylna przez 15 min, a następnie kolejne dawki dożylne lub domięśniowe po 8 mg w odstępie nie dłuższym niż 4 h. Dawki większe niż 8 mg i maksymalnie 16 mg mogą być rozcieńczane wyłącznie w 50 - 100 ml soli fizjologicznej lub innym zgodnym roztworze do infuzji i podane tylko w infuzji dożylnej trwającej nie krócej niż 15 min bezpośrednio przed chemioterapią. Nie należy podawać pojedynczej dawki większej niż 16 mg w związku z ryzykiem zależnego od dawki wydłużenia odstępu QT. Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym można polepszyć dodając pojedynczą dożylną dawkę 20 mg deksametazonu sodu fosforanu, podaną przed rozpoczęciem chemioterapii. W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym po pierwszych 24 godzinach, należy kontynuować leczenie ondansetronem w innej postaci doustnej lub doodbytniczej. Dzieci. Nudnści i wymioty wywołane chemioterapią u dzieci w wieku ≥ 6 mies. oraz młodzieży. Dawkę ondansetronu oblicza się na podstawie powierzchni ciała lub masy ciała. Całkowite dawki dobowe obliczone w oparciu o masę ciała są zwykle większe niż dawki obliczone na podstawie pola powierzchni ciała. Preparat należy rozcieńczyć 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem NaCl lub innym wykazującym zgodność płynem do wlewów i podawać we wlewie dożylnym trwającym nie krócej niż 15 min. Brak danych odnośnie stosowania preparatu u dzieci w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez radioterapię oraz w zapobieganiu opóźnionym lub przedłużonym nudnościom oraz wymiotom wywołanym chemioterapią. Dawka obliczona na podstawie pola powierzchni ciała. Preparat należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 5 mg/m² pc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować do 5 dni. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Dzieci o pc. <0,6 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. iv. + 2 mg w syropie po 12 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie co 12 h. Dzieci o pc. ≥0,6 m² do ≤1,2 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. iv. + 4 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dzieci o pc. ≥1,2 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. lub 8 mg iv. + 8 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. – 8 mg w syropie lub tabletce po 12 h. Dawka obliczona na podstawie masy ciała. Preparat należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg mc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Można podać dożylnie 2 kolejne dawki w odstępach co 4 h. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować do 5 dni. Dzieci o mc. ≤10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co 4 h, dni 2.-6. - 2 mg w postaci płynu co 12 h. Dzieci o mc. >10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co 4 h, dni 2.-6. - 4 mg w postaci płynu lub tabletki co 12 h. Nudności i wymioty okresu pooperacyjnego. Dorośli. W zapobieganiu nudnościom i wymiotom okresu pooperacyjnego preparat można stosować w pojedynczej dawce 4 mg podanej w pojedynczym wstrzyknięciu domięśniowym lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym podczas wprowadzania do znieczulenia. W okresie pooperacyjnym do leczenia nudności i wymiotów zaleca się zastosowanie pojedynczej dawki 4 mg podanej w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym. U pacjentów ≥75 lat pojedyncza dawka w ramach profilaktyki nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią nie może przekroczyć 8 mg (należy ją podawać we wlewie trwającym co najmniej 15 min). Kolejne dawki ondansetronu podawanego dożylnie u wszystkich dorosłych pacjentów należy podawać w odstępach nie krótszych niż 4 h. U pacjentów ≥65 lat wszystkie dawki podawane dożylnie należy rozcieńczyć w 50-100 ml soli fizjologicznej lub innego zgodnego farmaceutycznie płynu i podawać we wlewie trwającym co najmniej 15 min. Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od stopnia nasilenia wymiotów i nudności. Skuteczność ondansetronu może być zwiększona przez dodanie przed chemioterapią pojedynczej dożylnej dawki 20 mg soli sodowej fosforanu deksametazonu. Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym nudnościom i wymiotom po upływie pierwszych 24 h należy kontynuować leczenie ondansetronem w postaci innej niż dożylna. Dzieci ≥1 mies i młodzież. W celu zapobiegania pooperacyjnym nudnościom i wymiotom u dzieci poddanych zabiegom w znieczuleniu ogólnym, preparat można podać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 s) w dawce 0,1 mg/kg mc., maksymalnie 4 mg, przed, w trakcie lub po wprowadzeniu do znieczulenia. Tę samą dawkę stosuje się w leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów z powolnym metabolizmem sparteiny i debryzochiny nie ma konieczności modyfikacji dawkowania leku. U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mg.

Opisywano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których stwierdzano nadwrażliwość na inne leki z grupy selektywnych antagonistów receptorów 5-HT₃. W przypadku wystąpienia zaburzeń oddechowych należy zastosować leczenie objawowe oraz zachować szczególną ostrożność, ponieważ zaburzenia te mogą być zwiastunami reakcji nadwrażliwości. Należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT lub zaburzeń rytmu serca: zaburzenia gospodarki elektrolitowej, zastoinowa niewydolność serca, bradyarytmie, stosowanie innych leków wydłużających odstęp QT (w tym leków cytotoksycznych) lub leków, które mogą prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitowej oraz stosowanie leków zmniejszających częstość rymu serca. Przed podaniem ondansetronu należy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię. U pacjentów leczonych ondansetronem notowano przypadki niedokrwienia mięśnia sercowego. U niektórych pacjentów, zwłaszcza jeśli lek podawano dożylnie, objawy występowały natychmiast po podaniu ondansetronu. Pacjentów należy ostrzegać o objawach przedmiotowych i podmiotowych niedokrwienia mięśnia sercowego. Ondansetron wydłuża czas pasażu jelitowego - pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy obserwować po podaniu ondansetronu. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki wystąpienia u pacjentów zespołu serotoninowego (w tym zmiany stanu psychicznego, niestabilność układu autonomicznego i zaburzenia nerwowo-mięśniowe) podczas jednoczesnego stosowania ondansetronu i innych leków serotoninergicznych [w tym selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI)]. Jeśli jednoczesne stosowanie ondansetronu i innych leków serotoninergicznych jest klinicznie uzasadnione, zalecana jest odpowiednia obserwacja pacjenta. U pacjentów poddawanych zabiegowi usunięcia migdałków, stosowanie ondansetronu w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom może maskować utajone krwawienia - tych pacjentów należy poddać wnikliwej obserwacji. Dzieci przyjmujące ondansetron z lekami chemioterapeutycznymi o działaniu toksycznym na wątrobę powinno się dokładnie monitorować pod kątem występowania zaburzeń czynności wątroby. Lek zawiera 3,34 mg sodu/ml, co odpowiada 0,2% zalecanej przez WHO maksymalnej 2g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Wymienione poniżej działania niepożądana mogą być ciężkie. W przypadku wystąpienia tych działań
niepożądanych należy natychmiast poinformować lekarza, gdyż może być konieczne zaprzestanie
podawania tego leku:

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej, niż u 1 na 100 pacjentów):
- Bóle w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu serca (arytmia, która w pewnych przypadkach może
  prowadzić do śmierci) oraz spowolnienie rytmu serca (bradykardia)

Rzadko (mogą występować nie częściej, niż u 1 na 1000 pacjentów):
- Natychmiastowe reakcje alergiczne, w tym reakcje alergiczne zagrażające życiu (anafilaksja).
  Reakcje to obejmują: puchnięcie rąk, stóp, kostek, twarzy, warg, ust lub gardła, co może
  spowodować trudności w przełykaniu lub oddychaniu. Dodatkowo, może wystąpić wysypka lub
  swędzenie i pokrzywka.

Częstość działań niepożądanych nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- Niedokrwienie mięśnia sercowego: do objawów należą nagły ból w klatce piersiowej lub ucisk
  w klatce piersiowej

Pozostałe działania niepożądane obejmują:

Bardzo często (mogą występować częściej, niż u 1 na 10 pacjentów);
- Bóle głowy

Często (mogą występować nie częściej, niż u 1 na 10 pacjentów):
- Uczucie „uderzenia krwi” lub gorąca
- Zaparcia
- Miejscowe reakcje w miejscu wstrzyknięcia dożylnego

Niezbyt często (mogą występować nie częściej, niż u 1 na 100 pacjentów):
- Bezwolne zaburzenia ruchowe, np., ruchy gałek ocznych, nietypowe skurcze mięśni, które mogą
  powodować skręcanie lub wyginanie ciała, napady (np., drgawki padaczkowe)
- Niedociśnienie tętnicze (niskie ciśnienie krwi)
- Czkawka
- Bezobjawowe zwiększenie wyników badania czynności wątroby. Reakcje te zaobserwowano
  szczególnie u pacjentów poddanych chemioterapii cisplatyną.

Rzadko (mogą występować nie częściej, niż u 1 na 1.000 pacjentów):
- Zawroty głowy przy szybkim podaniu dożylnym
- Przejściowe zmiany w zapisie EKG (badanie procesów elektrycznych podczas pracy serca), głównie
  po dożylnym podaniu ondansetronu (wydłużenie odstępu QTc, w tym torsade de pointes)
- Chwilowe zaburzenia widzenia (np. zamazane widzenie) podczas szybkiego podania dożylnego
- Mogą wystąpić reakcje alergiczne wokół miejsca wstrzyknięcia (np., wysypka, pokrzywka,
  swędzenie), czasem rozciągające się wzdłuż żyły, do której podano lek.

Bardzo rzadko (mogą występować nie częściej, niż u 1 na 10.000 pacjentów):
- Depresja
- W pojedynczych wypadkach odnotowano przejściową ślepotę u pacjentów przyjmujących także
  środki chemioterapeutyczne, w tym cisplatynę. W większości zgłoszonych przypadków dolegliwości
  ustąpiły w ciągu 20 minut.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
PL-02 222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

W związku ze zgłoszeniami dotyczącymi głębokiego niedociśnienia i utraty przytomności w przypadku jednoczesnego podawania ondansetronu i chlorowodorku apomorfiny, równoczesne podawanie apomorfiny jest przeciwwskazane. Ondansetron może zmniejszyć przeciwbólowe działanie tramadolu. Z powodu znacznej liczby enzymów metabolizujących ondansetron (CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2), zahamowanie aktywności jednego enzymu lub zmniejszenie jego aktywności (np. genetycznie uwarunkowany niedobór CYP2D2) jest zwykle kompensowane przez inne enzymy, co powinno powodować małą lub nieistotną zmianę całkowitego klirensu ondansetronu lub zapotrzebowania na dawkę leku. U pacjentów leczonych silnie działającymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna), klirens doustnie podanego ondansetronu zwiększał się, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone. Stosowanie ondansetronu w połączeniu z lekami wydłużającymi odstęp QT może prowadzić do dodatkowego wydłużenia odstępu QT. Równoczesne stosowanie ondansetronu i leków kardiotoksycznych, (np. antracyklin takich jak deksorubicyna czy daunorubicyna, lub trastuzamabu), antybiotyków (takich jak erytromycyna lub ketokonazol), leków przeciwarytmicznych (takich jak amiodaron) i leków beta-adrenolitycznych (takich jak atenolol lub tymolol) może zwiększać ryzyko arytmii. Po wprowadzeniu leku do obrotu otrzymano zgłoszenia opisujące pacjentów z zespołem serotoninowym (w tym zaburzony stan psychiczny, niestabilność autonomiczna i zaburzenia nerwowo-mięśniowe) po równoczesnym podaniu ondansetronu i innych leków serotoninergicznych (w tym SSRI oraz SNRI). Nie wykazano interakcji ondansetronu z alkoholem, temazepamem, furosemidem, propofolem, tramadolem (metabolizm), morfiną, lignokainą, alfentanylem lub tiopentalem.

Aesculap Chifa Sp. z o.o.
ul. Tysiąclecia 14
64-300 Nowy Tomyśl
61-442-01-00
[email protected]
www.bbraun.pl