Tobramycin Via pharma 300 mg/5 ml roztwór do nebulizacji

1 amp. jednodawkowa 5 ml zawiera 300 mg tobramycyny.

Antybiotyk aminoglikozydowy w postaci preparatu przeznaczonego do inhalacji z nebulizatora. Drobnoustroje powodujące zakażenia płuc u pacjentów z mukowiscydozą mogą reagować na leczenie tobramycyną w roztworze do nebulizacji w następujący sposób: gatunki wrażliwe - Pseudomonas aeruginosa, Haemophilis influenzae, Staphylococcus aureus; gatunki niewrażliwe - Burkholderia cepacia, Stenotrophomonas maltophilia, Alcaligenes xylosoxidans. Lek nie kumuluje się w plwocinie. Po podaniu w roztworze do nebulizacji tobramycyna pozostaje głównie w drogach oddechowych. Wiązanie tobramycyny z białkami surowicy wynosi <10%. Tobramycyna nie jest metabolizowana i jest wydalana głównie w postaci niezmienionej z moczem. _T0,5 w surowicy po inhalacji pojedynczej dawki 300 mg tobramycyny w roztworze do nebulizacji u pacjentów z mukowiscydozą wynosi 3 h. Tobramycyna, która nie została wchłonięta, jest wydalana prawdopodobnie w odkrztuszanej plwocinie.  

Długotrwałe leczenie przewlekłego zakażenia płuc wywołanego przez Pseudomonas aeruginosa  u pacjentów z mukowiscydozą w wieku ≥6 lat. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwość na substancję czynną, jakikolwiek aminoglikozyd lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Leku nie należy stosować w ciąży i lub w okresie karmienia piersią, chyba że korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla płodu lub dziecka. Brak odpowiednich danych z zastosowaniem tobramycyny podawanej drogą wziewną u kobiet w ciąży. Jednak aminoglikozydy mogą powodować uszkodzenie płodu (np. wrodzoną głuchotę), jeśli osiągną w organizmie kobiety ciężarnej duże stężenia ogólnoustrojowe. Jeśli pacjentka stosuje lek w czasie ciąży lub jeśli zajdzie w ciążę podczas stosowania preparatu, należy ją poinformować o możliwym zagrożeniu dla płodu. Tobramycyna podawana ogólnoustrojowo przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Nie wiadomo, czy podczas stosowania leku stężenia tobramycyny w surowicy są na tyle duże, że będzie ona wykrywalna w pokarmie kobiecym. Z uwagi na możliwe działanie ototoksyczne i nefrotoksyczne tobramycyny u niemowląt, należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub zakończeniu stosowania preparatu. W badaniach na zwierzętach nie zaobserwowano wpływu tobramycyny podawanej podskórnie na płodność samców i samic.

Wziewnie. Leczenie powinno być rozpoczęte przez lekarza z doświadczeniem w leczeniu mukowiscydozy. Dorośli i dzieci ≥6 lat: 1 amp. 2 razy na dobę przez 28 dni. Odstęp pomiędzy kolejnymi dawkami powinien w miarę możliwości wynosić około 12 h i nie mniej niż 6 h. Po 28 dniach leczenia pacjent powinien przerwać przyjmowanie leku na okres kolejnych 28 dni. Należy zachować 28-dniowy cykl czynnego leczenia na przemian z 28 dniami przerwy w przyjmowaniu leku. Dawka nie zależy od masy ciała pacjenta. Czas trwania leczenia. Cyklicznie stosowanie leku należy kontynuować tak długo, dopóki obserwuje się korzystne działanie w stosowanym schemacie leczenia. Jeśli nastąpi wyraźne kliniczne pogorszenie czynności płuc, należy rozważyć zastosowanie dodatkowego leczenia skierowanego przeciw bakteriom Pseudomonas. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym (≥65 lat) oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek brak jest wystarczających danych potwierdzających konieczność dostosowania dawkowania lub zaprzeczających takiej konieczności. U pacjentów z rozpoznaniem lub podejrzeniem zaburzeń czynności nerek, lek należy stosować ostrożnie i monitorować stężenia tobramycyny w surowicy. Pacjenci z ciężką niewydolnością nerek, tj. ze stężeniem kreatyniny w surowicy ≥2 mg/dl (176,8 μmol/l), albo stężeniem azotu we krwi (BUN)  ≥40 mg/dl nie byli włączani do badań klinicznych. Należy ocenić czynność nerek na początku leczenia. Pomiary stężenia mocznika i kreatyniny należy powtarzać każdorazowo po 6 pełnych cyklach leczenia tobramycyną (180 dni stosowania aminoglikozydu wziewnego). W przypadku wystąpienia objawów nefrotoksyczności należy przerwać stosowanie tobramycyny do czasu, aż jej stężenie w surowicy zmniejszy się do wartości <2 μg/ml. Nie przeprowadzono badań dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważ tobramycyna nie jest metabolizowana, nie oczekuje się, aby zaburzenia czynności wątroby miały wpływ na ekspozycję na tobramycynę. Brak jest odpowiednich danych dotyczących stosowania leku u pacjentów po przeszczepieniu narządu. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci <6 lat. Sposób podawania. Lek jest przeznaczony do podawania wziewnego i nie jest przeznaczony do podawania pozajelitowego. Zawartość jednej ampułki należy przelać do nebulizatora i podawać drogą wziewną przez około15 min, używając ręcznego nebulizatora wielokrotnego użytku PARI LC PLUS z odpowiednim kompresorem, tj. taki, który po przytwierdzeniu do nebulizatora PARI LCPLUS, zapewnia prędkość przepływu 4-6 l/min i (lub) ciśnienie 110-217 kPa. Podczas inhalacji leku pacjent powinien siedzieć lub stać prosto, oddychając normalnie przez ustnik nebulizatora. Klamerki zakładane na nos mogą pomóc w oddychaniu przez usta. Jednocześnie pacjent powinien kontynuować postępowanie zalecane przez fizjoterapeutę. Odpowiednie leki rozszerzające oskrzela należy nadal stosować tak długo, jak to jest klinicznie niezbędne. Jeśli pacjent przyjmuje kilka różnych leków działających na układ oddechowy, zaleca się zachowanie następującej kolejności: lek rozszerzający oskrzela, fizjoterapia klatki piersiowej, inne leki wziewne i jako ostatnia tobramycyna.

Tobramycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznaniem lub podejrzeniem zaburzeń czynności nerek, zaburzeń słuchu, zaburzeń przedsionkowych lub zaburzeń przewodnictwa nerwowo-mięśniowego oraz u pacjentów z ciężkim, czynnym krwiopluciem. U pacjentów z rozpoznaniem lub podejrzeniem zaburzeń czynności narządu słuchu lub nerek należy monitorować stężenia tobramycyny w surowicy. W przypadku wystąpienia objawów oto-lub nefrotoksyczności należy przerwać stosowanie tobramycyny do czasu aż jej stężenie w surowicy zmniejszy się do wartości <2 μg/ml. Stężenia tobramycyny w surowicy należy monitorować u pacjentów otrzymujących jednocześnie inne podawane pozajelitowo aminoglikozydy (lub inne leki, które mogą wpływać na wydalanie nerkowe). Monitorowanie należy prowadzić według wskazań klinicznych. Stężenia tobramycyny w surowicy należy monitorować wyłącznie we krwi pobranej z żyły, a nie przez nakłucie opuszka palca (osadzanie się cząsteczek tobramycyny na skórze palców podczas przygotowywania i nebulizacji leku może prowadzić do fałszywie zawyżonego stężenia leku w surowicy w danym oznaczeniu). Ryzyka tego nie można całkowicie uniknąć nawet poprzez mycie rąk przed pobraniem krwi z opuszki palca. Skurcz oskrzeli może wystąpić podczas stosowania leków wziewnych; działanie takie opisywano w przypadku stosowania wziewnej postaci tobramycyny. Pierwszą dawkę tobramycyny należy podać pod nadzorem lekarza, a jeśli pacjent już stosuje lek rozszerzający oskrzela, należy go podać przed nebulizacją. Przed i po nebulizacji tobramycyny należy oznaczyć wartość FEV1 (natężona pierwszosekundowa objętość wydechowa płuc). Jeżeli u pacjenta nieotrzymującego leku rozszerzającego oskrzela wystąpi skurcz oskrzeli po podaniu leku wziewnego, test należy powtórzyć po pewnym czasie z zastosowaniem leku rozszerzającego oskrzela. Występowanie skurczu oskrzeli mimo stosowania leku rozszerzającego oskrzela może wskazywać na reakcję alergiczną. W przypadku podejrzenia reakcji alergicznej, należy przerwać stosowanie tobramycyny. W razie wystąpienia skurczu oskrzeli należy zastosować odpowiednie leczenie. Tobramycynę należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów z zaburzeniami przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, takimi jak parkinsonizm lub inne choroby charakteryzujące się osłabieniem mięśni, w tym miastenia. Aminoglikozydy mogą nasilać osłabienie mięśni ze względu na kuraropodobne działanie na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Działanie nefrotoksyczne było opisywane w związku z pozajelitowym podawaniem aminoglikozydów, jednak podczas badań klinicznych z tobramycyną podawaną wziewnie nie stwierdzono objawów nefrotoksyczności. U pacjentów z rozpoznaniem lub podejrzeniem zaburzeń czynności nerek lek należy stosować ostrożnie i monitorować stężenia tobramycyny w surowicy. Pacjenci z ciężką niewydolnością nerek, tj. ze stężeniem kreatyniny w surowicy >2 mg/dl(176,8 μmol/l), nie byli włączani do badań klinicznych. Zgodnie z zasadami obecnej praktyki klinicznej należy ocenić czynność nerek na początku leczenia. Pomiary stężenia mocznika i kreatyniny należy powtarzać każdorazowo po 6 pełnych cyklach leczenia tobramycyną (180 dni stosowania aminoglikozydu wziewnego). Podczas stosowania aminoglikozydów drogą pozajelitową opisywano ototoksyczność przejawiająca się zarówno uszkodzeniem narządu słuchu, jak i układu przedsionkowego. Toksyczne działanie na układ przedsionkowy może objawiać się jako zaburzenia równowagi, ataksja lub zawroty głowy. Ototoksyczność oceniana na podstawie zgłaszanego przez pacjenta ubytku słuchu lub badania audiometrycznego, nie występowała w kontrolowanych badaniach klinicznych z tobramycyną podawaną wziewnie. W badaniach prowadzonych metodą otwartej próby i w danych zebranych po wprowadzeniu leku do obrotu, utrata słuchu występowała u niektórych pacjentów z długotrwałym wcześniejszym lub jednoczesnym dożylnym stosowaniem aminoglikozydów w wywiadzie. Pacjenci, u których występowała utrata słuchu, często zgłaszali szumy uszne. Lekarze powinni brać pod uwagę ryzyko działania toksycznego aminoglikozydów na układ przedsionkowy i wykonywać odpowiednie badania słuchu podczas stosowania leku. U pacjentów, u których występują czynniki ryzyka związane z wcześniejszym długotrwałym leczeniem aminoglikozydami podawanymi ogólnoustrojowo, może zachodzić konieczność przeprowadzenia badania audiologicznego przed rozpoczęciem stosowania tobramycyny. W razie wystąpienia szumów usznych należy zachować ostrożność, ponieważ jest to objaw wskazujący na działanie ototoksyczne. Należy zachować ostrożność, przepisując lek pacjentom z rozpoznanymi lub podejrzewanymi zaburzeniami narządu słuchu lub układu przedsionkowego. Lekarze powinni rozważyć wykonanie badania audiologicznego jeśli u pacjentów występują jakiekolwiek objawy zaburzeń czynności narządu słuchu lub ryzyko takich zaburzeń. Jeśli pacjent zgłasza szumy uszne lub utratę słuchu podczas stosowania aminoglikozydów, lekarz powinien skierować go na badanie audiologiczne. Pacjentów otrzymujących jednocześnie aminoglikozydy podawane pozajelitowo należy kontrolować odpowiednio klinicznie ze względu na ryzyko skumulowanej toksyczności. Inhalacja roztworów nebulizowanych może wywołać odruch kaszlu. Stosowanie tobramycyny u pacjentów z czynnym, ciężkim krwiopluciem należy rozpoczynać tylko wtedy, gdy uzna się, że korzyści wynikające z leczenia przeważają nad ryzykiem wywołania późniejszego krwotoku. Nie przeprowadzono badań klinicznych u pacjentów skolonizowanych przez Burkholderia cepacia. W badaniach klinicznych u niektórych pacjentów stosujących tobramycynę podawaną wziewnie obserwowano zwiększenie minimalnych stężeń aminoglikozydów hamujących wzrost drobnoustrojów (MIC) w wyizolowanych szczepach P. aeruginosa. Istnieje teoretyczne ryzyko, że u pacjentów leczonych tobramycyną podawaną wziewnie mogą powstawać szczepy P. aeruginosa oporne na tobramycynę podawaną dożylnie.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek Tobramycin Via pharma może powodować działania niepożądane, chociaż nie
u każdego one wystąpią.

Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie.

Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej objawów, należy przerwać stosowanie
leku Tobramycin Via pharma i natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi:
- nietypowe trudności w oddychaniu, ze świszczącym oddechem lub kaszlem i uciskiem w klatce
  piersiowej
- reakcje alergiczne, w tym pokrzywka i swędzenie (bardzo rzadko).

Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej objawów, należy natychmiast
powiedzieć o tym lekarzowi:
- utrata słuchu (dzwonienie w uszach jest możliwym objawem sygnalizującym utratę słuchu),
  hałasy (takie jak szumy) w uszach

Podstawowa choroba płuc pacjenta może ulec pogorszeniu podczas stosowania leku Tobramycin Via
pharma. Może to być spowodowane brakiem skuteczności leczenia. Gdyby tak się stało, należy
natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi.

Niektóre działania niepożądane są bardzo częste
Mogą one występować u więcej niż 1 na 10 pacjentów
- wydzielina z nosa lub uczucie zatkania nosa, kichanie
- zmiana głosu (chrypka)
- zmiana zabarwienia odkrztuszanej wydzieliny (plwociny)
- pogorszenie wyników badań czynnościowych płuc
Jeśli którykolwiek z tych objawów jest znacznie nasilony, należy powiedzieć o tym lekarzowi.


Niektóre działania niepożądane są częste
Mogą one występować u mniej niż 1 na 10 pacjentów
- złe samopoczucie ogólne
- ból mięśni
- zmiana głosu z bólem gardła i trudnościami w połykaniu (zapalenie krtani)
Jeśli którykolwiek z tych objawów jest znacznie nasilony, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Inne działania niepożądane:
- swędzenie
- swędząca wysypka
- wysypka
- utrata głosu
- zaburzenia odczuwania smaku
- ból gardła
Jeśli którykolwiek z tych objawów jest znacznie nasilony, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Utratę słuchu jako działanie niepożądane opisywano w przypadkach, gdy lek Tobramycin Via pharma
stosowano w tym samym czasie lub po kilkakrotnych cyklach leczenia tobramycyną lub innym
antybiotykiem aminoglikozydowym podawanym we wstrzyknięciach.

Podanie tobramycyny lub innych aminoglikozydów w zastrzyku może wywoływać reakcje alergiczne,
problemy ze słuchem i problemy z nerkami.

U pacjentów z mukowiscydozą może występować wiele objawów choroby. Objawy te mogą nadal
występować podczas stosowania leku Tobramycin Via pharma, ale nie powinny występować częściej
ani być bardziej nasilone niż wcześniej.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel. +48 22 49 29 301
Fax: +48 22 49 29 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Należy unikać jednoczesnego i (lub) sekwencyjnego stosowania tobramycyny z innymi lekami o działaniu neurotoksycznym, nefrotoksycznym lub ototoksycznym. Niektóre leki moczopędne mogą nasilać działanie toksyczne aminoglikozydów poprzez zmianę stężenia antybiotyku w surowicy i tkankach. Tobramycyny nie należy podawać jednocześnie z furosemidem, mocznikiem lub mannitolem. Do innych leków, które mogą nasilać działanie toksyczne aminoglikozydów podawanych pozajelitowo należą: amfoterycyna B, cefalotyna, cyklosporyna, takrolimus, polimyksyny (ryzyko nasilenia działania nefrotoksycznego), związki platyny (ryzyko nasilenia działania nefrotoksycznego i ototoksycznego), inhibitory cholinoesterazy, toksyna botulinowa (wpływ na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe). W badaniach klinicznych u pacjentów przyjmujących tobramycynę wziewnie w połączeniu z dornazą alfa, beta-adrenomimetykami, kortykosteroidami w postaci wziewnej oraz innymi antybiotykami doustnymi i podawanymi drogą pozajelitową przeciwko zakażeniom bakteriami Pseudomonas, stosowanymi doustnie lub pozajelitowo, obserwowano profil działań niepożądanych podobny do występujących w grupie kontrolnej.

UAB Via pharma