Cyramza 10 mg/ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 10 mg ramucyrumabu. Ramucyrumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG1 wytwarzanym w komórkach mysich (NS0) metodą rekombinacji DNA. Preparat zawiera sód i polisorbat 80.

Ramucirumab

Receptor 2 dla czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (ang. Vascular Endothelial Growth Factor, VEGF) jest głównym mediatorem procesu angiogenezy indukowanego przez VEGF. Ramucyrumab jest ludzkim przeciwciałem ukierunkowanym na receptor, który wiąże się swoiście z VEGFR-2 i uniemożliwia wiązanie VEGF-A, VEGF-C oraz VEGF-D. W wyniku tego ramucyrumab hamuje stymulowaną przez ligand aktywację VEGFR-2 i elementy szlaku sygnałowego, w tym aktywowane mitogenem kinazy białkowe p44/p42, neutralizując indukowaną przez ligand proliferację i migrację ludzkich komórek śródbłonka. Badanie kliniczne RAINBOW  przeprowadzono z udziałem 665 pacjentów z miejscowo nawracającym i nieresekcyjnym lub rozsianym rakiem żołądka (włącznie z gruczolakorakiem połączenia przełykowo-żołądkowego) po wcześniejszej chemioterapii opartej na pochodnej platyny i fluoropirymidynie, w skojarzeniu z antracykliną lub bez antracykliny. Czas przeżycia całkowitego uległ istotnemu statystycznie wydłużeniu u pacjentów otrzymujących produkt leczniczy łącznie z paklitakselem w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo łącznie z paklitakselem (HR 0,807; 95%CI: 0,678 do 0,962; p=0,0169). Mediana przeżycia uległa wydłużeniu o 2,3 miesiąca, a mediana czasu przeżycia wolnego od progresji choroby uległa wydłużeniu o 1,5 miesiąca na korzyść leczenia produktem łącznie z paklitakselem. Wskaźnik odpowiedzi obiektywnych wyniósł 27,9% w grupie leczonej produktem łącznie z paklitakselem i 16,1% w grupie otrzymującej placebo łącznie z paklitakselem. Badanie kliniczne RAISE poświęcono ocenie stosowania leku w skojarzeniu ze schematem FOLFIRI w porównaniu do stosowania placebo łącznie ze schematem FOLFIRI u pacjentów z rakiem okrężnicy i odbytnicy z przerzutami, u których wykazano progresję choroby w trakcie lub po zakończeniu I linii leczenia z zastosowaniem bewacyzumabu, oksaliplatyny i fluoropirymidyny. Mediana czasu przeżycia uległa zwiększeniu o 1,6 miesiąca, a mediana czasu przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS) zwiększyła się o 1,2 miesiąca na korzyść leczenia produktem w skojarzeniu ze schematem FOLFIRI. Badanie kliniczne REVEL poświęcono ocenie stosowania produktu w skojarzeniu z docetakselem w porównaniu do placebo łącznie z docetakselem u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca o typie histologicznym raka płaskonabłonkowego lub niepłaskonabłonkowego w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, u których stwierdzono progresję choroby w trakcie lub po zakończeniu jednej linii leczenia opartej na pochodnej platyny. Mediana czasu przeżycia zwiększyła się o 1,4 miesiąca, mediana PFS uległa wydłużeniu o 1,5 miesiąca, a odsetek odpowiedzi obiektywnych (ORR) uległ istotnemu statystycznie zwiększeniu na korzyść leczenia produktem w skojarzeniu z docetakselem. Po zastosowaniu leku według schematu dawkowania 8 mg/kg raz na dwa tygodnie, średnie geometryczne miana ramucyrumabu C_min w surowicy pacjentów z zaawansowanym rakiem żołądka wyniosły 49,5 µg/ml i 74,4 µg/ml odpowiednio przed podaniem 4 i 7 dawki ramucyrumabu w monoterapii. W przypadku stosowania ramucyrumabu według schematu dawkowania 8 mg/kg raz na 2 tygodnie łącznie ze schematem FOLFIRI, średnie geometryczne miana wartości C_min  ramucyrumabu w osoczu pacjentów z mCRC wyniosły 46,3 µg/ml i 65,1 µg/ml odpowiednio przed podaniem 3 i 5 dawki. W przypadku stosowania ramucyrumabu według schematu dawkowania 10 mg/kg raz na 3 tygodnie łącznie z docetakselem, średnie geometryczne miana wartości C_min ramucyrumabu w osoczu pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca wyniosły 28,3 µg/ml i 38,4 µg/ml odpowiednio przed podaniem 3 i 5 dawki. Na podstawie danych dotyczących farmakokinetyki populacyjnej (PopPK) ustalono, że średnia (% współczynnik zmienności [CV%]) objętość dystrybucji ramucyrumabu w stanie stacjonarnym wynosi 5,4 l (15%). Na podstawie danych PopPK ustalono, że średnia wartość (CV%) klirensu ramucyrumabu wynosi 0,015 l na godzinę (30%), a średni okres półtrwania wynosi 14 dni (20%).

W skojarzeniu z paklitakselem - leczenie dorosłych pacjentów z zaawansowanym rakiem żołądka lub gruczolakorakiem połączenia przełykowo-żołądkowego, u których wykazano progresję choroby po wcześniejszej chemioterapii pochodnymi platyny i fluoropirymidyną. W monoterapii - leczenie dorosłych pacjentów z zaawansowanym rakiem żołądka w lub gruczolakorakiem połączenia przełykowo-żołądkowego, u których wykazano progresję choroby po wcześniejszej chemioterapii pochodnymi platyny lub fluoropirymidyną oraz u których leczenie w skojarzeniu z paklitakselem nie jest odpowiednie. W skojarzeniu ze schematem FOLFIRI (irynotekan, kwas foliowy i 5-fluorouracyl) - leczenie dorosłych pacjentów z rakiem okrężnicy i odbytnicy z przerzutami (mCRC), u których wykazano progresję choroby w trakcie lub po zakończeniu wcześniejszego leczenia bewacyzumabem, oksaliplatyną i fluoropirymidyną. W skojarzeniu z erlotynibem - leczenie pierwszego rzutu dorosłych pacjentów z przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z mutacjami aktywującymi w genie receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR). W skojarzeniu z docetakselem - leczenie dorosłych pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, u których stwierdzono progresję choroby po chemioterapii opartej na pochodnych platyny. W monoterapii - w leczeniu dorosłych pacjentów z zaawansowanym lub nieresekcyjnym rakiem wątrobowokomówkowym leczonych uprzednio sorafenibem, u których stężenie alfa fetoproteiny (AFP) w surowicy wynosi ≥400 ng/ml.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. U pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca ramucyrumab jest przeciwwskazany, jeśli stwierdza się obecność jamistej zmiany w obrębie guza lub naciekanie nowotworowe dużych naczyń krwionośnych.

Brak jest danych dotyczących stosowania ramucyrumabu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach dotyczące szkodliwego wpływu na reprodukcję są niewystarczające. Ponieważ proces angiogenezy ma podstawowe znaczenie dla utrzymania ciąży i rozwoju płodu, zahamowanie angiogenezy po podaniu ramucyrumabu prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych dotyczących ciąży, w tym płodu. Lek można stosować tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści dla matki usprawiedliwiają możliwe ryzyko w czasie ciąży. W przypadku zajścia w ciążę pacjentki leczonej ramucyrumabem, należy ją poinformować o potencjalnym ryzyku dotyczącym możliwości utrzymania ciąży oraz o ryzyku dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia ramucyrumabem i w okresie do 3 mies. po przyjęciu ostatniej dawki. Przewiduje się, że lek wydzielany jest do pokarmu w niewielkich ilościach i słabo wchłania się po podaniu doustnym. Ponieważ nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci karmionych piersią, należy przerwać karmienie piersią na czas leczenia i co najmniej 3 mies. po przyjęciu ostatniej dawki leku. Na podstawie wyników badań u zwierząt można uznać, że w czasie leczenia ramucyrumabem płodność u kobiet przypuszczalnie jest zmniejszona.

Dożylnie. Dorośli. Leczenie ramucyrumabem musi być zapoczątkowane i nadzorowane przez lekarzy mających doświadczenie w onkologii. Rak żołądka i gruczolakorak połączenia przełykowo-żołądkowego. Ramucyrumab w skojarzeniu z paklitakselem. Zalecana dawka ramucyrumabu to 8 mg/kg, podawane przed paklitakselem we wlewie dożylnym w 1. i 15. dniu cyklu trwającego 28 dni. Zalecana dawka paklitakselu to 80 mg/m², podawane we wlewie dożylnym w ciągu około 60 min w 1., 8. i 15. dniu cyklu trwającego 28 dni. Każdorazowo przed podaniem paklitakselu we wlewie dożylnym u pacjentów należy wykonać morfologię krwi i badania biochemiczne krwi, aby ocenić czynność wątroby. Kryteria, jakie należy spełnić za każdym razem przed podaniem paklitakselu we wlewie: liczba granulocytów obojętnochłonnych w dniu 1.: ≥1 ,5 x 10⁹/l, w dniu 8. i 15.: ≥1,0 x 10⁹/l; liczba płytek krwi w dniu 1.: ≥100 x 10⁹/l, w dniu 8. i 15.: ≥75 x 10⁹/l; bilirubina ≤1,5 x górna granica normy (GGN); AST/ALT przy braku przerzutów w wątrobie: ≤3 x GGN, przy obecnych przerzutach w wątrobie: ALT/AST ≤5 x GGN. Monoterapia: 8 mg/kg co 2 tyg. Rak okrężnicy i odbytnicy. Zalecana dawka ramucyrumabu to 8 mg/kg co 2 tyg., podawane we wlewie dożylnym przed podaniem leków stosowanych w schemacie FOLFIRI. Przed chemioterapią należy wykonać pełne badanie morfologii krwi. Kryteria, jakie należy spełnić przed podaniem leków stosowanych w schemacie FOLFIRI: liczba granulocytów obojętnochłonnych: ≥1,5 x 10⁹/l; liczba płytek krwi: ≥100 x 10⁹/l; objawy związanej z chemioterapią toksyczności ze strony żołądka i jelit ≤ stopnia 1. Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP). Lek w skojarzeniu z erlotynibem w leczeniu NDRP z mutacjami aktywującymi w genie EGFR. Zalecana dawka ramucyrumabu stosowanego w skojarzeniu z erlotynibem to 10 mg/kg mc. raz na 2 tyg. Przed rozpoczęciem leczenia ramucyrumabem i erlotynibem należy określić status mutacji EGFR przy użyciu potwierdzonej metody analitycznej. Dawkowanie i sposób podawania erlotynibu – patrz ChPL erlotynibu. Lek w skojarzeniu z docetakselem w leczeniu NDRP po chemioterapii opartej na pochodnych platyny. Zalecana dawka ramucyrumabu to 10 mg/kg, podawane przed docetakselem we wlewie dożylnym w 1. dniu cyklu trwającego 21 dni. Zalecana dawka docetakselu to 75 mg/m², podawane we wlewie dożylnym w ciągu ok. 60 min w 1. dniu cyklu trwającego 21 dni. W przypadku osób pochodzących z Azji Wschodniej należy rozważyć podanie docetakselu w mniejszej dawce początkowej wynoszącej 60 mg/m² w 1. dniu cyklu trwającego 21 dni. Zaleca się kontynuację leczenia do momentu stwierdzenia progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnych objawów toksyczności. Rak wątrobowokomórkowy. Monoterapia: 8 mg/kg co 2 tyg. Pacjentów z rakiem wątrobowokomórkowym należy wybierać na podstawie stężenia AFP w surowicy wynoszącego ≥400 ng/ml zmierzonego za pomocą zatwierdzonego testu oznaczania AFP przed rozpoczęciem leczenia ramucyrumabem. Czas leczenia. Zaleca się kontynuację leczenia do momentu stwierdzenia progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnych objawów toksyczności. Premedykacja. Przed podaniem ramucyrumabu we wlewie zaleca się premedykację antagonistą receptora histaminowego H1 (na przykład difenhydraminą). W przypadku wystąpienia u pacjenta reakcji na wlew stopnia 1. lub 2. premedykację należy zastosować przed wszystkimi następnymi infuzjami. Jeśli u pacjenta wystąpi druga reakcja na wlew stopnia 1. lub 2., należy podać deksametazon (lub jego odpowiednik); następnie, przed kolejnymi infuzjami należy stosować premedykację następującymi lekami (lub ich odpowiednikami): podawanym dożylnie antagonistą receptora histaminowego H1 (na przykład chlorowodorek difenhydraminy), paracetamolem i deksametazonem. Dostosowanie dawkowania ramucyrumabu. W przypadku wystąpienia u pacjenta reakcji na wlew stopnia 1. lub 2., należy zmniejszyć o 50% tempo podawania ramucyrumabu we wlewie podczas tej i wszystkich następnych infuzji. W przypadku wystąpienia reakcji na wlew stopnia 3. lub 4., należy natychmiast i definitywnie zakończyć stosowanie ramucyrumabu. Za każdym razem przed podaniem ramucyrumabu należy skontrolować ciśnienie krwi u pacjenta i zastosować odpowiednie leczenie. W przypadku wystąpienia ciężkiego nadciśnienia, należy czasowo przerwać stosowanie ramucyrumabu, dopóki ciśnienie nie będzie odpowiednio kontrolowane farmakologicznie. Jeśli istotne nadciśnienie nie może być kontrolowane w sposób bezpieczny lekami przeciwnadciśnieniowymi, należy definitywnie zakończyć leczenie ramucyrumabem. Zmniejszanie dawki w przypadku białkomoczu. Początkowa dawka ramucyrumabu: 8 mg/kg lub 10 mg/kg; pierwsze zmniejszenie dawki odpowiednio: 6 mg/kg lub 8 mg/kg; drugie zmniejszenie dawki odpowiednio: 5 mg/kg lub 6 mg/kg. Trwałe zaprzestanie stosowania leku. Leczenie ramucyrumabem należy zakończyć definitywnie, w przypadkach: ciężki tętniczy incydent zakrzepowo-zatorowy; perforacja przewodu pokarmowego; nasilone krwawienie: krwawienie stopnia 3. lub 4. wg kryteriów NCI CTCAE; samoistne wytworzenie przetoki; encefalopatia wątrobowa lub zespół wątrobowo-nerkowy. Dostosowanie dawki paklitakselu. Dawkę paklitakselu można zmniejszyć w zależności od stopnia ciężkości objawów toksyczności występujących u pacjenta. W przypadku stwierdzenia związanych ze stosowaniem paklitakselu objawów toksyczności hematologicznej stopnia 4. lub pozahematologicznych objawów toksyczności stopnia 3., zaleca się zmniejszenie dawki paklitakselu o 10 mg/m² we wszystkich następnych cyklach. Jeśli objawy te będą się utrzymywać lub nawrócą, zalecane jest dodatkowe zmniejszenie dawki o 10 mg/m². Dostosowanie dawek leków stosowanych w schemacie FOLFIRI. W przypadku wystąpienia określonych objawów toksyczności możliwe jest zmniejszenie dawek poszczególnych leków wchodzących w skład schematu FOLFIRI. Dawkę każdego ze składników schematu FOLFIRI należy modyfikować niezależnie. Irynotekan: dawka początkowa 180 mg/m², kolejne dawki zmniejszone to 150 mg/m², 120 mg/m², 100 mg/m². 5-FU w dawce uderzeniowej (bolus): dawka początkowa 400 mg/m², kolejne dawki zmniejszone to 200 mg/m², 0 mg/m², 0 mg/m². 5-FU we wlewie: dawka początkowa 2400 mg/m² przez 46-48 h, kolejne dawki zmniejszone to 2000 mg/m² przez 46-48 h, 1600 mg/m² przez 46-48 h, 1200 mg/m² przez 46-48 h. Szczegółowe informacje dotyczące opóźnienia podawania lub zmniejszania dawek leków wchodzących w skład schematu FOLFIRI w następnym cyklu na podstawie maksymalnego stopnia nasilenia określonych zdarzeń niepożądanych - patrz CHPL. Modyfikacja dawki docetakselu. Dawkę docetakselu można zmniejszyć w zależności od stopnia ciężkości objawów toksyczności występujących u pacjenta. U pacjentów, u których w trakcie leczenia docetakselem wystąpi gorączka neutropeniczna, zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych <500 komórek/mm³  utrzymujące się przez ponad tydzień, ciężki odczyn skórny lub odczyn o zwiększającym się nasileniu albo stwierdzone zostaną inne pozahematologiczne objawy toksyczności stopnia 3. lub 4., należy wstrzymać leczenie do czasu ich ustąpienia. Zaleca się zmniejszenie dawki docetakselu o 10 mg/m² we wszystkich następnych cyklach. Jeśli objawy te będą się utrzymywać lub nawrócą, zalecane jest dalsze zmniejszenie dawki o 15 mg/m². W tym przypadku u pacjentów pochodzących z Azji Wschodniej, którzy otrzymali dawkę początkową wynoszącą 60 mg/m², leczenie docetakselem należy przerwać. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży (w wieku <18 lat). Stosowanie ramucyrumabu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe w zaawansowanym raku żołądka lub gruczolakoraku połączenia przełykowo-żołądkowego, gruczolakoraku okrężnicy i odbytnicy, raku płuca oraz raku wątrobowokomórkowym. Szczególne grupy pacjentów. Osoby w wieku ≥65 lat w większym stopniu narażone na wystąpienie działań niepożądanych, jednak nie zaleca się zmniejszania dawki. Nie zaleca się zmniejszania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu łagodnym, umiarkowanym lub ciężkim. Dane kliniczne wskazują na to, że u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w stopniu łagodnym lub umiarkowanym dostosowanie dawki nie jest konieczne. Brak jest danych dotyczących podawania ramucyrumabu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w stopniu ciężkim. Nie zaleca się zmniejszania dawki. Sposób podania. Po rozcieńczeniu, roztwór podawany jest we wlewie dożylnym w ciągu około 60 min. Preparatu nie należy podawać w bolusie dożylnym ani w dawce uderzeniowej. Nie należy skracać wymaganego czasu trwania wlewu dożylnego wynoszącego około 60 min, dlatego maksymalne tempo infuzji nie powinno przekraczać 25 mg/min. Można natomiast wydłużyć czas trwania wlewu. W trakcie wlewu należy kontrolować, czy u pacjenta nie występują objawy reakcji na wlew.

Leczenie ramucyrumabem należy zakończyć definitywnie, w następujących przypadkach: ciężki tętniczy incydent zakrzepowo-zatorowy, perforacja przewodu pokarmowego, nasilone krwawienie (krwawienie stopnia 3. lub 4.), samoistne wytworzenie przetoki. U pacjentów ze schorzeniami predysponującymi do występowania krwawień, a także u osób stosujących jednocześnie leki przeciwzakrzepowe lub inne produkty lecznicze zwiększające ryzyko krwawienia, należy monitorować morfologię krwi i parametry krzepnięcia krwi. U pacjentów z nowotworem o typie histologicznym raka płaskonabłonkowego ryzyko wystąpienia poważnego krwawienia w obrębie płuc jest zwiększone. Podczas podawania wlewu należy obserwować pacjentów pod kątem występowania objawów nadwrażliwości. U pacjentów, u których wystąpiła reakcja na wlew stopnia 3. lub 4., należy natychmiast i definitywnie zakończyć stosowanie ramucyrumabu. U pacjentów leczonych ramucyrumabem należy monitorować ciśnienie krwi. W razie stwierdzenia ciężkiego nadciśnienia, należy czasowo przerwać stosowanie ramucyrumabu, dopóki ciśnienie nie będzie odpowiednio kontrolowane farmakologicznie. Jeśli istotne klinicznie nadciśnienie nie może być kontrolowane lekami przeciwnadciśnieniowymi, należy definitywnie zakończyć stosowanie ramucyrumabu. U pacjentów otrzymujących ramucyrumab zgłaszano rzadkie przypadki zespołu odwracalnej tylnej encefalopatii (PRES), w tym także przypadki śmiertelne. Rozpoznanie PRES może być potwierdzone w badaniach obrazowych mózgu (np. w badaniach metodą rezonansu magnetycznego). Należy przerwać stosowanie ramucyrumabu u pacjentów, u których wystąpi PRES; nie jest znane bezpieczeństwo wznowienia stosowania ramucyrumabu u pacjentów po ustąpieniu PRES. Stosowanie inhibitorów szlaku VEGF u pacjentów z nadciśnieniem lub bez nadciśnienia może sprzyjać tworzeniu tętniaka i (lub) rozwarstwieniu tętnicy. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy starannie rozważyć to ryzyko, zwłaszcza u pacjentów z takimi czynnikami ryzyka, jak nadciśnienie lub tętniak w wywiadzie. Leczenie ramucyrumabem należy wstrzymać na co najmniej 4 tygodnie przed planowanym zabiegiem operacyjnym. Decyzja dotycząca wznowienia stosowania ramucyrumabu po leczeniu operacyjnym powinna być podjęta na podstawie oceny klinicznej właściwego gojenia się rany pooperacyjnej. Jeśli podczas leczenia pojawią się powikłania w procesie gojenia, należy przerwać stosowanie ramucyrumabu do czasu całkowitego wygojenia się rany. Należy zachować ostrożność podczas stosowania ramucyrumabu u pacjentów z ciężką marskością wątroby (B lub C w klasyfikacji Child-Pugh), marskością z encefalopatią wątrobową, istotnym klinicznie wodobrzuszem w przebiegu marskości lub zespołem wątrobowo-nerkowym. U tych pacjentów ramucyrumab powinien być stosowany wyłącznie wówczas, gdy uważa się że potencjalne korzyści z leczenia przeważają nad potencjalnym ryzykiem postępującej niewydolności wątroby. Po wprowadzeniu leku do obrotu niewydolność serca w przypadku ramucyrumabu obserwowano głównie w skojarzeniu z paklitakselem. Podczas leczenia należy monitorować pacjentów pod kątem występowania klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych niewydolności serca; w przypadku wystąpienia klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych niewydolności serca należy rozważyć przerwanie leczenia. Podczas leczenia ramucyrumabem należy monitorować pacjentów pod kątem wystąpienia lub nasilenia proteinurii. Jeśli wynik oceny stężenia białka w moczu wynosi ≥2+ w teście paskowym, należy zalecić 24-godzinną zbiórkę moczu. Leczenie ramucyrumabem należy czasowo wstrzymać, jeśli ilość białka w moczu wynosi ≥2 g/24 h. Po zmniejszeniu się ilości białka w moczu poniżej 2 g/24 h należy wznowić leczenie mniejszą dawką. Jeśli ilość białka w moczu ponownie zwiększy się do ≥2 g/24 h, zaleca się dalszą redukcję dawki. Leczenie ramucyrumabem należy definitywnie zakończyć, jeśli ilość białka w moczu przekracza 3 g/24 godziny lub jeśli wystąpi zespół nerczycowy. W przypadku wystąpienia zapalenia jamy ustnej należy niezwłocznie rozpocząć leczenie objawowe. Istnieją ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa leczenia u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr 15 do 29 ml/min) leczonych ramucyrumabem. Obserwowano tendencję do mniejszej skuteczności działania u pacjentów w podeszłym wieku otrzymujących ramucyrumab i docetaksel w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca w zaawansowanym stadium rozwoju, u których wykazano progresję choroby po chemioterapii pochodnymi platyny. W związku z tym przed rozpoczęciem leczenia należy dokładnie ocenić pacjentów w podeszłym wieku pod kątem chorób współistniejących związanych z zaawansowanym wiekiem, sprawności ogólnej i przewidywanej tolerancji chemioterapii. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży. Stosowanie u dzieci i młodzieży nie jest właściwe w zaawansowanym raku żołądka lub gruczolakoraku połączenia przełykowo-żołądkowego, gruczolakoraku okrężnicy i odbytnicy oraz raku płuca. W przypadku stosowania ramucyrumabu w skojarzeniu z erlotynibem w leczeniu pierwszego rzutu NDRP z mutacjami aktywującymi w genie EGFR u pacjentów w wieku ≥70 lat w porównaniu do pacjentów w wieku <70 lat, częściej występowały zdarzenia niepożądane stopnia ≥3. i ciężkie działania niepożądane wszystkich stopni. Substancje pomocnicze. Każda fiolka 10 ml zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg), to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Każda fiolka 10 ml zawiera ok. 1 mg polisorbatu 80

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wymienionych niżej ciężkich działań niepożądanych
obserwowanych podczas leczenia lekiem Cyramza, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi
(patrz także punkt Informacje ważne zanim lek Cyramza zostanie podany):

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 10 osób):
- przedziurawienie ściany jelita: oznacza powstanie otworu w ścianie żołądka, jelita cienkiego
  lub jelita grubego. Do objawów perforacji zalicza się silny ból brzucha, wymioty, gorączkę
  i dreszcze.
- silne krwawienie z przewodu pokarmowego: do objawów można zaliczyć skrajne zmęczenie,
  osłabienie, zawroty głowy lub zmianę barwy stolca.
- obecność zakrzepów w tętnicach: może prowadzić do wystąpienia zawału serca lub udaru
  mózgu. Do objawów zawału serca można zaliczyć ból lub uczucie ciężaru w klatce piersiowej.
  Do objawów udaru mózgu można zaliczyć pojawiające się nagle drętwienie lub osłabienie
  ramion, nóg i twarzy, uczucie dezorientacji, problemy z mówieniem lub rozumieniem mowy,
  występujące nagle problemy z chodzeniem albo utrata równowagi lub koordynacji, bądź
  pojawiające się nagle zawroty głowy.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 1000 osób):
- schorzenie mózgu zwane zespołem odwracalnej tylnej encefalopatii. Do jego objawów można
  zaliczyć drgawki (napady drgawek), ból głowy, uczucie mdłości (nudności), wymioty, utratę
  wzroku lub zmniejszenie poziomu świadomości, z wysokim ciśnieniem krwi lub bez wzrostu
  ciśnienia.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych niżej działań
niepożądanych:

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):
- uczucie zmęczenia lub osłabienie
- zmniejszenie liczby białych krwinek (może powodować zwiększenie ryzyka zakażenia)
- zakażenia
- biegunka
- wypadanie włosów
- krwawienie z nosa
- zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
- wysokie ciśnienie krwi
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, które może powodować bladość skóry
- obrzęki rąk, stóp i nóg spowodowane zatrzymaniem płynów w organizmie
- zmniejszenie liczby płytek krwi (komórek krwi umożliwiających krzepnięcie krwi);
- bóle brzucha
- obecność białka w moczu (nieprawidłowy wynik analizy moczu)
- ból głowy
- zapalenie błon śluzowych, na przykład układu pokarmowego i dróg oddechowych

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 10 osób):
- gorączka z towarzyszącą małą liczbą białych krwinek
- zmniejszenie stężenia białka zwanego albuminą we krwi
- reakcje na wlew
- wysypka
- zaczerwienienie, obrzęk, drętwienie (mrowienie) lub ból i (lub) łuszczenie się skóry rąk i (lub)
  stóp (tzw. zespół dłoniowo - podeszwowy)
- chrypka
- krwawienie z płuc
- obniżenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia), które może spowodować zmęczenie i uczucie
  dezorientacji lub skurcze mięśni
- krwawienie z dziąseł
- zmieszanie i (lub) dezorientacja u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby
- niedrożność jelit; do objawów niedrożności można zaliczyć zaparcie i ból brzucha
- niedoczynność gruczołu tarczowego, która może powodować zmęczenie lub zwiększenie masy
  ciała (niedoczynność tarczycy)
- nieprawidłowy wzrost naczyń krwionośnych
- ciężkie zakażenie (posocznica)
- obniżenie stężenia potasu we krwi (hipokaliemia), które może spowodować osłabienie siły
  mięśni, skurcze mięśni lub zaburzenia rytmu serca

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 100 osób):
- choroba serca, w której mięsień sercowy nie pompuje krwi tak dobrze, jak powinien, powodując
  duszność oraz obrzęk nóg i stóp

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie więcej niż u 1 na 1000 osób):
- nieprawidłowe krzepnięcie krwi w małych naczyniach krwionośnych.

Nieznana częstość występowania (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych
danych):
- Powiększenie i osłabienie ściany naczynia krwionośnego lub rozdarcie ściany naczynia
  krwionośnego (tętniak i rozwarstwienie tętnicy).

Cyramza może spowodować zmianę wyników badań laboratoryjnych. Spośród wymienionych wyżej
działań niepożądanych, może to być: zmniejszenie liczby białych krwinek; zmniejszenie liczby płytek
krwi; obniżenie stężenia albumin, potasu lub sodu we krwi; obecność białka w moczu.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do
„krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w Załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań
niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie obserwowano interakcji między ramucyrumabem a paklitakselem. W przypadku jednoczesnego stosowania paklitakselu z ramucyrumabem nie wykazano wpływu ramucyrumabu na farmakokinetykę paklitakselu, tak samo jak nie obserwowano zmian farmakokinetyki ramucyrumabu w przypadku stosowania produktu jednocześnie z paklitakselem. Podawanie irynotekanu jednocześnie z ramucyrumabem nie miało wpływu na farmakokinetykę irynotekanu ani jego aktywnego metabolitu, SN-38. Podawanie docetakselu lub erlotynibu jednocześnie z ramucyrumabem nie miało wpływu na farmakokinetykę docetakselu lub erlotynibu.

Eli Lilly Polska Sp. z o.o.
ul. Żwirki i Wigury 18 A
02-092 Warszawa
22-440-33-00
[email protected]
www.lilly.com/pl/