Escitil 20 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 10 mg lub 20 mg escytalopramu (w postaci szczawianu).

Lek przeciwdepresyjny - selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny o dużym powinowactwie do pierwotnego miejsca wiązania. Wiąże się także z miejscem allosterycznym na transporterze serotoniny, z 1000-krotnie mniejszym powinowactwem. Escytalopram nie ma powinowactwa lub ma małe powinowactwo do wielu receptorów, w tym receptorów 5-HT_1A, 5-HT₂, DA, D₁ i D₂, receptorów α₁-, α₂- i β-adrenergicznych oraz receptorów histaminowych H₁, cholinergicznych receptorów muskarynowych, receptorów benzodiazepinowych i receptorów opioidowych. Po podaniu doustnym lek wchłania się prawie całkowicie, niezależnie od spożycia pokarmu (biodostępność wynosi ok. 80%), osiągając maksymalne stężenie we krwi w ciągu 4 h po wielokrotnym podaniu. Escytalopram i jego główne metabolity wiążą się z białkami osocza w mniej niż 80%. Lek jest metabolizowany w wątrobie do metabolitu demetylowanego i didemetylowanego, które są farmakologicznie czynne; może też powstawać metabolit w postaci N-tlenku. Metabolizm zachodzi głównie z udziałem izoenzymu CYP2C19, możliwy jest też udział CYP3A4 i CYP2D6. T_0,5 escytalopramu w fazie eliminacji po wielokrotnym podaniu wynosi ok. 30 h. T_0,5 głównych metabolitów jest znamiennie dłuższy. Większość dawki jest wydalana w postaci metabolitów z moczem.

Leczenie epizodów dużej depresji. Leczenie zaburzeń lęku panicznego z agorafobią lub bez agorafobii. Leczenie społecznego zaburzenia lękowego (fobii społecznej). Leczenie uogólnionego zaburzenia lękowego. Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne leczenie z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami MAO. Jednoczesne leczenie z odwracalnymi inhibitorami MAO-A (np. moklobemidem) lub odwracalnym nieselektywnym inhibitorem MAO - linezolidem. Pacjenci z rozpoznanym wydłużeniem odstępu QT lub wrodzonym zespołem wydłużonego QT. Jednoczesne stosowanie z innymi lekami, o których wiadomo, że mogą wydłużać odstęp QT, w tym: lekami przeciwarytmicznymi klasy IA i III; lekami przeciwpsychotycznymi i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi; niektórymi lekami przeciwbakteryjnymi (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, lekami przeciwmalarycznymi, zwłaszcza halofantryna); niektórymi lekami przeciwhistaminowymi (astemizol, hydroksyzyna, mizolastyna) itp.

Preparatu nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne oraz po dokładnym rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści. Noworodka należy poddać obserwacji, jeśli matka kontynuuje stosowanie leku do późnych stadiów ciąży, zwłaszcza w III trymestrze. W okresie ciąży należy unikać nagłego odstawienia leku. Po stosowaniu przez matkę leku z grupy SSRI/SNRI w późnych stadiach ciąży, u noworodka wystąpić mogą następujące objawy: zaburzenia oddechowe, sinica, bezdech, drgawki, wahania temperatury ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, wzmożone napięcie mięśniowe, zmniejszone napięcie mięśniowe, hiperrefleksja, drżenia, drżączka, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Objawy te mogą być wynikiem działania serotoninergicznego lub reakcji odstawienia. W większości przypadków powikłania pojawiają się natychmiast lub wkrótce (<24 h) po urodzeniu. Dane epidemiologiczne wskazują, że stosowanie SSRI w okresie ciąży, zwłaszcza w III trymestrze, może zwiększać ryzyko występowania zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodków (PPHN). Przypuszcza się, że escytalopram wydziela się do mleka matki - nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania leku. Z badań na zwierzętach wynika, że citalopram może mieć negatywny wpływ na jakość nasienia. Opisy przypadków stosowania innych SSRI wskazują, że wpływ na jakość spermy jest odwracalny. Jak dotąd nie obserwowano wpływu leku na płodność u ludzi.

Doustnie. Dorośli. Epizody dużej depresji: zwykle stosuje się dawkę 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 20 mg na dobę. Zwykle działanie przeciwdepresyjne uzyskuje się po 2-4 tyg. leczenia. Po ustąpieniu objawów, leczenie należy kontynuować przynajmniej przez co najmniej 6 mies., aby uzyskać utrwalenie się odpowiedzi na leczenie. Zaburzenie lęku panicznego z agorafobią lub bez agorafobii: w pierwszym tygodniu zaleca się początkową dawkę 5 mg, a następnie dawkę zwiększa się do 10 mg na dobę. Dawkę można następnie zwiększyć do dawki maksymalnej 20 mg na dobę, zależnie od indywidualnej odpowiedzi pacjenta. Maksymalną skuteczność osiąga się po ok. 3 mies. Leczenie trwa kilka miesięcy. Fobia społeczna: zwykle stosuje się dawkę 10 mg raz na dobę. Zwykle poprawę stanu klinicznego uzyskuje się po 2-4 tyg. leczenia. Następnie, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zmniejszyć do 5 mg na dobę lub zwiększyć do 20 mg na dobę. Fobia społeczna jest chorobą o przewlekłym przebiegu i zalecane jest kontynuowanie leczenia przez 12 tyg. w celu uzyskania trwałej poprawy stanu pacjenta. Badano długoterminową terapię pacjentów odpowiadających na leczenie (przez 6 mies.) i w indywidualnych przypadkach można ją wziąć pod uwagę w celu zapobiegania nawrotom choroby. Korzyści terapeutyczne powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu. Nie przeprowadzono oceny pozycji leczenia farmakologicznego w odniesieniu do poznawczej terapii behawioralnej. Farmakoterapia jest częścią ogólnej strategii terapeutycznej. Uogólnione zaburzenia lękowe: dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 20 mg na dobę. Leczenie długoterminowe osób odpowiadających na leczenie było badane przez co najmniej 6 mies. u pacjentów otrzymujących 20 mg na dobę. Korzyści terapeutyczne i stosowana dawka powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne: początkowa dawka wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 20 mg na dobę. Pacjenci powinni być leczeni przez okres wystarczający do uzyskania pewności, że objawy ich choroby ustąpiły. Korzyści terapeutyczne i stosowana dawka powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) początkowa dawka wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 10 mg na dobę. Nie badano skuteczności preparatu w fobii społecznej u pacjentów w podeszłym wieku. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów poniżej 18 lat. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) zaleca się zachowanie ostrożności. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby w pierwszych 2 tyg. leczenia zaleca się stosowanie początkowej dawki 5 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się zachowanie wyjątkowej ostrożności podczas dostosowywania dawki. Pacjentom, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem CYP2C19, zaleca się początkową dawkę 5 mg na dobę przez pierwsze 2 tyg. leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. Nie udowodniono bezpieczeństwa stosowania dawek dobowych powyżej 20 mg. Sposób podania. Preparat może być przyjmowany niezależnie od posiłków. Tabl. 10 mg można podzielić na połowy.

Ze względu na zwiększenie ryzyka wydłużenia odstępu QT oraz arytmii komorowych, w tym torsade de pointes (szczególnie u kobiet z hipokaliemią i u pacjentów z wcześniej istniejącymi wydłużeniami odstępu QT lub innymi chorobami serca) należy zachować ostrożność u pacjentów z istotną bradykardią; lub u pacjentów po niedawno przebytym ostrym zawale mięśnia sercowego lub z niewyrównaną niewydolnością serca. Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia, zwiększają ryzyko złośliwych zaburzeń rytmu serca - powinny zostać skorygowane przed rozpoczęciem leczenia escytalopramem. W przypadku leczenia pacjentów ze stabilną chorobą serca przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć kontrolę EKG. Jeśli w czasie leczenia escitalopramem wystąpią objawy zaburzeń rytmu serca leczenie należy przerwać i wykonać badanie EKG. Lek nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Zachowania samobójcze (próby samobójcze oraz myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowano częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie, której podawano placebo. Jeśli, w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną, podjęta jednak zostanie decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych. Ponadto, brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży dotyczących wpływu na wzrost, dojrzewanie oraz rozwój poznawczy i rozwój zachowania. U niektórych pacjentów z zaburzeniem lęku panicznego w początkowym okresie leczenia może nastąpić nasilenie objawów lękowych - ta paradoksalna reakcja zazwyczaj ustępuje w ciągu 2 tyg. kontynuowanego leczenia (zaleca się stosowanie małej dawki początkowej). Stosowanie leku należy przerwać u pacjenta, u którego wystąpią po raz pierwszy drgawki, lub jeżeli zwiększy się częstość napadów drgawkowych (u pacjentów z wcześniej zdiagnozowaną padaczką). U pacjentów z niestabilną padaczką należy unikać stosowania leków z grupy SSRI, a pacjenci z kontrolowaną padaczką powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą. Należy zachować ostrożność u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Lek odstawić u każdego pacjenta, wchodzącego w fazę maniakalną. U pacjentów z cukrzycą leczenie lekami z grupy SSRI może zaburzać kontrolę glikemii - konieczne może być dostosowanie dawkowania insuliny oraz (lub) doustnych leków hipoglikemizujących. Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samouszkodzenia oraz samobójstw. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej remisji. Pacjent powinien być ściśle monitorowany do momentu pojawienia się poprawy oraz we wczesnych etapach powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). U pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy zachować takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z epizodami dużej depresji. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia, szczególnie pacjentów w wieku poniżej 25 lat. U pacjentów z objawami akatyzji zwiększanie dawki może być szkodliwe. Zachować ostrożność u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem hiponatremii (pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z marskością wątroby oraz stosujący leki, które mogą powodować hiponatremię). Ze względu na ryzyko nieprawidłowych krwawień w obrębie skóry ostrożność zachować w przypadku jednoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, leków wpływających na czynność płytek krwi (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne, pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy, NLPZ, tyklopidyna, dipirydamol) oraz u pacjentów ze skazą krwotoczną. Zaleca się ostrożność przy jednoczesnej terapii escytalopramem i leczeniu elektrowstrząsami (ograniczone doświadczenie kliniczne). Ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego należy zachować ostrożność stosując escytalopram w skojarzeniu z lekami o działaniu serotoninergicznym (np.: sumatryptan lub inne tryptany, tramadol i tryptofan); w przypadku wystąpienia objawów zespołu serotoninowego (pobudzenie, drżenia mięśniowe, drgawki kloniczne mięśni i hipertermia) escytalopram i lek o działaniu serotoninergicznym należy natychmiast odstawić oraz rozpocząć leczenie objawowe. Przy jednoczesnym stosowaniu preparatów zawierających dziurawiec zwyczajny może dojść do zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych. Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Escytalopram należy stosować ostrożnie u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania lub z pozytywnym wywiadem w kierunku tej choroby (ryzyko wzrostu ciśnienia śródgałkowego). Leki z grupy SSRI/SNRI mogą powodować objawy zaburzeń seksualnych. Istnieją doniesienia o długotrwałych zaburzeniach seksualnych, w których objawy utrzymują się pomimo przerwania stosowania SSRI/SNRI. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane zazwyczaj ustępują po kilku tygodniach leczenia. Należy pamiętać, że wiele z
tych działań niepożądanych może być również objawami choroby pacjenta i w związku z tym ustąpią
wraz z poprawą samopoczucia.

W razie wystąpienia podczas leczenia któregokolwiek z niżej wymienionych działań
niepożądanych, należy skontaktować się z lekarzem:

Niezbyt często (mogą wystąpić do 1 na 100 pacjentów):
• nietypowe krwawienia, w tym krwawienia z przewodu pokarmowego (w tym z odbytnicy)

Rzadko (mogą wystąpić do 1 na 1000 pacjentów):
• obrzęk skóry, języka, warg, gardła lub twarzy albo trudności w oddychaniu lub przełykaniu
   (ciężka reakcja alergiczna),
• wysoka gorączka, pobudzenie, splątanie, zdezorientowanie, drżenia i gwałtowne skurcze
   mięśni, to mogą być one objawami rzadkiego zaburzenia zwanego zespołem serotoninowym.

Nieznana (nie można ustalić częstości na podstawie dostępnych danych):
• trudności w oddawaniu moczu
• napady drgawkowe, patrz również punkt ”Ostrzeżenia i środki ostrożności”
• żółte zabarwienie skóry i białkówki oczu, będące objawem zaburzenia czynności wątroby/
   zapalenia wątroby
• szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenie, które mogą być objawami zagrażającego życiu
   zaburzenia zwanego Torsade de Pointes.myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójcze, patrz
   również punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.
• nagle występujący obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy)

Poza opisanymi powyżej informowano również o następujących działaniach niepożądanych:

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):
• mdłości (nudności)
• bóle głowy

Często (mogą wystąpić do 1 na 10 osób):
• niedrożność nosa lub katar (zapalenie zatok)
• zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia
• lęk, niepokój psychoruchowy, nieprawidłowe sny, trudności w zasypianiu, senność, zawroty
   głowy, ziewanie, drżenia, uczucie kłucia w obrębie skóry
• biegunka, zaparcie, wymioty, suchość w jamie ustnej
• nasilone pocenie się
• bóle mięśni i stawów
• zaburzenia seksualne (opóźnienie wytrysku, zaburzenia wzwodu, osłabienie popędu
   płciowego oraz trudności w osiąganiu orgazmu u kobiet)
• uczucie zmęczenia, gorączka
• zwiększenie masy ciała

Niezbyt często (mogą wystąpić do 1 na 1000 osób):
• pokrzywka, wysypka, świąd
• zgrzytanie zębami, pobudzenie, nerwowość, napad lęku, stan splątania
• zaburzenia snu, zaburzenia smaku, omdlenie
• rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, dzwonienie w uszach (szumy uszne)
• wypadanie włosów
• nasilone krwawienie miesiączkowe
• nieregularne miesiączkowanie
• zmniejszenie masy ciała
• szybkie bicie serca
• obrzęki kończyn górnych lub dolnych
• krwawienia z nosa

Rzadko (mogą wystąpić do 1 na 1000 osób):
• agresja, depersonalizacja, omamy
• wolne bicie serca

Nieznana (nie można ustalić częstości na podstawie dostępnych danych):
• zmniejszenie stężenia sodu we krwi (objawy to nudności i złe samopoczucie z osłabieniem
   mięśni lub splątaniem)
• zawroty głowy po przyjęciu pozycji stojącej z powodu obniżenia ciśnienia tętniczego krwi.
• (niedociśnienie ortostatyczne)
• nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby (zwiększenie aktywności enzymów
   wątrobowych we krwi)
• zaburzenia ruchowe (mimowolne ruchy mięśni)
• bolesny wzwód prącia (priapizm)
• krwawienia, w tym wybroczyny na skórze i błonach śluzowych oraz obniżenie liczby płytek
   krwi (małopłytkowość)
• zwiększenie ilości wydalanego moczu (nieadekwatne wydzielanie hormonu
   antydiuretycznego).
• mlekotok u mężczyzn i u kobiet, które nie karmią obecnie piersią
• mania
• nieprawidłowość rytmu serca (zwana wydłużeniem odstępu QT”, widoczna w EKG - zapisie
   elektrycznej aktywności serca).

W czasie leczenia escytalopramem lub w krótkim czasie po przerwaniu leczenia, zgłaszano myśli
samobójcze lub o samookaleczeniu (przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych). (Patrz
również punkt “Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Ponadto znane jest występowanie licznych działań niepożądanych leków o podobnym mechanizmie
działania jak escytalopram (substancja czynna leku Escitil). Są to:
niepokój psychoruchowy (akatyzja)
jadłowstręt

U pacjentów przyjmujących leki z tej grupy obserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia złamań
kości.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Przeciwwskazane jest stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami MAO. Stosowanie escytalopramu można rozpocząć 14 dni po zaprzestaniu stosowania nieodwracalnego inhibitora MAO. Między odstawieniem escytalopramu a rozpoczęciem leczenia nieselektywnym, nieodwracalnym inhibitorem MAO należy zachować co najmniej 7-dniową przerwę. Ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego przeciwwskazane jest stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z inhibitorem MAO-A, takim jak moklobemid. Jeśli takie leczenie skojarzone jest konieczne, należy je rozpocząć podając minimalną zalecaną dawkę oraz wprowadzić ścisłe monitorowanie kliniczne. Antybiotyk linezolid jest odwracalnym nieselektywnym inhibitorem MAO i nie należy go podawać pacjentom leczonych escytalopramem. Jeśli takie leczenie skojarzone okaże się niezbędne, należy stosować minimalne dawki oraz wprowadzić ścisłe monitorowanie kliniczne. Podczas stosowania escytalopramu w skojarzeniu z selegiliną (nieodwracalny inhibitor MAO-B), należy zachować ostrożność ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego. Selegilina w dawce do 10 mg na dobę była stosowana bezpiecznie w skojarzeniu z racemicznym cytalopramem. Nie przeprowadzono farmakokinetycznych i farmakodynamicznych badań escytalopramu w skojarzeniu z innymi lekami, które mogą wydłużać odstęp QT. Nie można wykluczyć addytywnego efektu łącznego stosowania tych leków. Dlatego przeciwwskazane jest stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA oraz klasy III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwdrobnoustrojowe (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna i.v., pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, zwłaszcza halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, hydroksyzyna, mizolastyna). Podawanie w skojarzeniu z lekami o działaniu serotoninergicznym (np. tramadol, sumatryptan oraz inne tryptany) może prowadzić do zespołu serotoninowego - należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania w skojarzeniu z innymi lekami, które mogą obniżać próg drgawkowy (np. lekami przeciwdepresyjnymi (lekami trójcyklicznymi, lekami z grupy SSRI), lekami neuroleptycznymi (pochodnymi fenotiazyny, pochodnymi tioksantenu i pochodnymi butyrofenonu), meflochiną, bupropionem i tramadolem. Istnieją doniesienia o nasileniu działania podczas stosowania leków z grupy SSRI w skojarzeniu z litem lub tryptofanem - należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu. Stosowanie w skojarzeniu leków z grupy SSRI i preparatów ziołowych zawierających dziurawiec zwyczajny może doprowadzić do zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych. Stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może zmieniać ich działanie. W czasie wprowadzania leczenia escytalopramem lub jego odstawiania u pacjentów leczonych doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi należy prowadzić dokładną kontrolę parametrów krzepnięcia krwi. Stosowanie w skojarzeniu z NLPZ może zwiększać skłonność do krwawień. Należy zachować ostrożność w razie jednoczesnego stosowania leków wywołujących hipokaliemię/hipomagnezemię (zwiększone ryzyko złośliwych zaburzeń rytmu serca). Nie należy oczekiwać interakcji farmakodynamicznych lub farmakokinetycznych escytalopramu z alkoholem - jednakże równoczesne spożycie alkoholu nie jest zalecane. Metabolizm escytalopramu zachodzi głównie z udziałem CYP2C19. Izoenzymy CYP3A4 i CYP2D6 mogą również przyczyniać się do metabolizowania escytalopramu, choć w mniejszym stopniu. Podawanie escytalopramu w skojarzeniu z 30 mg omeprazolu raz na dobę (inhibitor CYP2C9) spowodowało umiarkowane (o ok. 50%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu. Podawanie escytalopramu w skojarzeniu z 400 mg cymetydyny 2 razy na dobę (umiarkowanie silny inhibitor enzymów) spowodowało umiarkowane (o ok. 70%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu. W razie podawania escytalopramu łącznie z cymetydyną zaleca się ostrożność. Konieczna może być modyfikacja dawkowania. Należy zatem zachować ostrożność podczas stosowania w skojarzeniu z inhibitorami CYP2C19 (np. omeprazol, ezomeprazol, flukonazol, fluwoksamina, lanzoprazol, tyklopidyna) lub cymetydyną. Konieczne może być zmniejszenie dawki escytalopramu na podstawie wyników monitorowania działań niepożądanych podczas leczenia skojarzonego. Escytalopram jest inhibitorem CYP2D6. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania escytalopramu w skojarzeniu z lekami, które są metabolizowane głównie z udziałem tego enzymu i mają mały wskaźnik terapeutyczny, np. flekainid, propafenon i metoprolol lub niektóre leki działające na OUN, metabolizowane głównie z udziałem CYP2D6, np. leki przeciwdepresyjne (np. dezypramina, klomipramina i nortryptylina) lub leki przeciwpsychotyczne (np. rysperydon, tiorydazyna i haloperydol). Może być konieczne dostosowanie dawkowania. Podawanie w skojarzeniu z dezypraminą lub metoprololem spowodowało w obydwu przypadkach 2-krotne zwiększenie stężenia w osoczu tych dwóch substratów CYP2D6. Escytalopram może również wykazywać słabe działanie hamujące CYP2C19 - zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania w skojarzeniu leków metabolizowanych z udziałem CYP2C19.

Egis Polska Sp. z o.o.
ul. Komitetu Obrony Robotników 45D
02-146 Warszawa
22-417-92-00
[email protected]
www.egis.pl