Flumazenil Kabi 0,1 mg/ml roztwór do wstrz., konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 amp. 5 ml zawiera 0,5 mg flumazenilu.

Flumazenil

Imidazobenzodiazepina - wybiórczy, kompetycyjny inhibitor substancji działających na receptor benzodiazepinowy. Powoduje odwrócenie reakcji paradoksalnych. Preparat w ciągi 1-2 min po podaniu dożylnym blokuje nasenno-uspokajające działanie benzodiazepin. Ponadto wywiera słabe, agonistyczne działanie przeciwdrgawkowe. Lek o słabych właściwościach lipofilnych. Wiąże się z białkami osocza w ok. 50%. Gromadzony jest głównie w przestrzeni pozanaczyniowej. Metabolizowany jest głównie w wątrobie. Głównym metabolitem jest pochodna kwasu karboksylowego. Lek wydalany jest w postaci metabolitów w 90-95% z moczem, a w 5-10% z kałem. T_0,5 wynosi 40-80 min. Spożycie posiłku podczas wlewu dożylnego zwiększa klirens o 50%. U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby T_0,5 jest wydłużony o 72-210%, a całkowity klirens jest niższy o 57-74%. U dzieci powyżej 1 rż. T_0,5 wynosi średnio 40 min (20-75 min).

Preparat przeznaczony do całkowitego lub częściowego znoszenia sedatywnego działania benzodiazepin. Może być stosowany w anestezjologii i intensywnej terapii. W anestezjologii: wyprowadzanie hospitalizowanych pacjentów ze znieczulenia ogólnego wywołanego i (lub) podtrzymywanego benzodiazepinami, znoszenie sedatywnego działania benzodiazepin stosowanych w związku z krótkotrwałymi zabiegami diagnostycznymi i terapeutycznymi u pacjentów leczonych w warunkach ambulatoryjnych i szpitalnych. U dzieci w wieku powyżej 1 roku życia w celu odwrócenia sedacji wywołanej benzodiazepinami. W intensywnej terapii: wybiórcze znoszenie ośrodkowego działania benzodiazepin w celu przywrócenia czynności oddechowej, w diagnostyce i leczeniu przedawkowań lub zatruć wywołanych tylko lub głównie benzodiazepinami.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci, u których benzodiazepiny podawane są w związku z leczeniem stanu potencjalnie zagrażającego życiu (np. kontroli ciśnienia śródczaszkowego lub w stanie padaczkowym). W sytuacji mieszanego zatrucia benzodiazepinami i trójpierścieniowymi i (lub) czteropierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, działanie toksyczne leków przeciwdepresyjnych może być maskowane przez wpływ benzodiazepin. Nie należy stosować flumazenilu w celu zniesienia działania benzodiazepin, jeśli występują objawy ciężkiego zatrucia ze strony układu autonomicznego (antycholinergiczne), objawy neurologiczne (zaburzenia motoryczne) lub objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego spowodowane ciężkim zatruciem trójpierścieniowymi i (lub) czteropierścieniowymi przeciwdepresyjnymi preparatami leczniczymi.

W ciąży stosować wyłącznie w przypadku, gdy przewidywane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Należy przerwać karmienie piersią na 24 h po podawaniu flumazenilu. W sytuacjach krytycznych pozajelitowe podanie flumazenilu w czasie ciąży i karmienia piersią nie jest przeciwwskazane. Badania na zwierzętach nie wykazały działania embiotoksycznego ani teratogennego.

Dożylnie, we wstrzyknięciach lub wlewie kroplowym. Lek powinien być podawany przez anestezjologa lub doświadczonego lekarza. Dorośli. W anestezjologii: zalecana dawka początkowa wynosi 0,2 mg dożylnie w ciągu 15 s. Jeśli nie uzyskano pożądanego stanu świadomości można w czasie 60 s podać kolejną dawkę 0,1 mg i jeśli potrzeba powtarzać ją w odstępach co 60 s, do całkowitej, maksymalnej dawki 1 mg. Zwykle wystarczającą dawką jest 0,3-0,6 mg, może się jednak wahać w zależności od indywidualnych cech pacjenta i rodzaju zastosowanej benzodiazepiny. Intensywna terapia: zalecana dawka początkowa wynosi 0,3 mg dożylnie w ciągu 15 s. Jeśli nie uzyskano pożądanego stanu świadomości można w czasie 60 s można podać kolejną dawkę 0,1 mg i jeśli potrzeba powtarzać ją w odstępach co 60 s, do całkowitej, maksymalnej dawki 2 mg lub aż do momentu wybudzenia się pacjenta. W przypadku nawracającej senności, można zastosować kolejne bezpośrednie wstrzyknięcie dożylne (bolus) flumazenilu lub zastosować wlew dożylny z szybkością 0,1-0,4 mg/h. W celu uzyskania pożądanego poziomu świadomości szybkość wlewu powinna być ustalana indywidualnie. Jeżeli po zastosowaniu powtarzalnych dawek nie następuje istotna poprawa świadomości lub czynności oddechowej pacjenta, należy przypuszczać, że przyczyną tego stanu nie jest działanie benzodiazepin. Wlew powinien być przerywany co 6 h w celu sprawdzenia, czy nastąpił nawrót sedacji. U pacjentów długo leczonych dużymi dawkami benzodiazepin na oddziałach intensywnej terapii dawkowanie flumazenilu należy ustalić indywidualnie, a lek powinien być podawany w powolnym wstrzyknięciu. Dzieci i młodzież 1-17 lat: w celu odwrócenia sedacji wywołanej benzodiazepinami zalecana dawka początkowa wynosi 0,01 mg/kg mc. (do 0,2 mg) dożylnie w ciągu 15 s. Jeżeli po 45 s nie uzyskano pożądanego stanu świadomości, można podać kolejną dawkę 0,01 mg/kg mc. (do 0,2 mg) i jeśli potrzeba powtarzać ją w odstępach co 60 s (maksymalnie 4 razy), do całkowitej dawki maksymalnej 0,05 mg/kg mc. lub 1 mg, a zależności od tego, która dawka jest mniejsza. Dawkowanie należy dostosowywać do reakcji pacjenta. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności przewlekłego podawania flumazenilu u dzieci w celu zmniejszenia sedacji. Dzieci poniżej 1 rż.: z powodu niewystarczającej ilości danych dotyczących stosowania flumazenilu lek można podać jedynie wówczas, gdy potencjalna korzyść z jego stosowania jest większa niż potencjalne ryzyko. Specjalne grupy pacjentów. Ze względu na większą wrażliwość na działanie leków u osób w podeszłym wieku, u tej populacji należy zachować ostrożność przy podawaniu leku. Flumazenil jest metabolizowany głownie w wątrobie. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby eliminacja flumazenilu może być opóźniona, dlatego zaleca się ostrożne dobieranie dawki. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest wymagana modyfikacja dawki. Flemazenil można stosować jednocześnie z innymi środkami stosowanymi w resuscytacji. Sposób podania. Preparat może być podawany w postaci rozcieńczonej lub nierozcieńczonej. Jeżeli flumazenil ma być podany w infuzji, musi być uprzednio rozcieńczony. Flumazenil należy rozcieńczać wyłącznie następującymi roztworami: chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%), dekstrozy 50 mg/ml (5%) lub chlorku sodu 4,5 mg/ml (0,45%) + dekstrozy 25 mg/ml (2,5%) (10, 20, 50 ml preparatu w 500 ml roztworu).

W trakcie stosowania preparatu pacjent powinien pozostawać pod ścisłym nadzorem: EKG, tętno, oksymetria, reakcja na bodźce, akcja serca, liczba oddechów na minutę, ciśnienie tętnicze krwi. Flumazenil wybiórczo odwraca działanie benzodiazepin; jeśli pacjent nie budzi się, należy wziąć pod uwagę inną przyczynę. Nie należy podawać flumazenilu do czasu pełnego zniesienia obwodowego działania zwiotczającego mięśnie. Ponieważ czas działania flumazenilu jest zwykle krótszy niż benzodiazepin i sedacja może wystąpić ponownie, pacjent powinien pozostać pod stałym nadzorem, najlepiej na oddziale intensywnej terapii, do momentu ustąpienia działania flumazenilu. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem należy wziąć pod uwagę korzyści wywołania sedacji za pomocą benzodiazepin i ryzyko związane z raptownym wybudzeniem; u tych pacjentów (szczególnie z zaburzeniami pracy serca) zaleca się utrzymanie stałego poziomu sedacji, a nie całkowite wybudzenie. Należy unikać wykonywania szybkich wstrzyknięć dużych dawek flumazenilu (> 1 mg). U pacjentów, u których stosowano dużą dawkę i (lub) długotrwale leczonych benzodiazepinami, u których leczenie zakończono w ciągu kilu tygodni przed zastosowaniem flumazenilu, szybkie wstrzyknięcia dawki 1 mg lub większej doprowadziły do wystąpienia objawów z odstawienia, w tym także kołatania serca, pobudzenia, lęku, niestabilności emocjonalnej, a także lekkiej dezorientacji i zaburzeń zmysłów. U pacjentów z nasilonym lękiem w okresie przedoperacyjnym oraz u osób z wywiadem przewlekłych lub sporadycznych stanów lękowych, dawki leku muszą być dostosowywane indywidualnie. Należy brać pod uwagę odczuwanie bólu w okresie pooperacyjnym. Zalecane jest utrzymywanie umiarkowanego poziomu sedacji. U osób leczonych długotrwale dużymi dawkami benzodiazepin korzyści płynące z zastosowania tego leku powinny przeważać nad możliwością wystąpienia objawów z odstawienia; jeśli pomimo zastosowania odpowiednich dawek leku, wystąpią objawy z odstawienia, należy podać w powolnym dożylnym wstrzyknięciu 5 mg diazepamu lub 5 mg midazolamu. Pacjenci leczeni flumazenilem w celu zniesienia działania benzodiazepin powinni być monitorowani pod kątem nawrotu sedacji, depresji oddechowej lub innych objawów resztkowych benzodiazepin przez odpowiedni okres w zależności od dawki i okresu utrzymywania się działania zastosowanej benzodiazepiny. Ponieważ u pacjentów ze współistniejącym upośledzeniem czynności wątroby wyżej opisane działania mogą wystąpić z opóźnieniem, konieczny może być dłuższy okres obserwacji. Z powodu ryzyka nawrotu sedacji oraz depresji oddechowej, dzieci, u których stosowano do sedacji midazolam, muszą być monitorowane przez co najmniej 2 h od podania flumazenilu. W przypadku zastosowania innych benzodiazepin, czas monitorowania musi być dostosowany do czasu ich oczekiwanego działania. Do czasu uzyskania wystarczających danych, flumazenil nie powinien być stosowany u dzieci przed ukończeniem 1. roku życia, chyba że korzyści płynące z terapii przeważają nad ryzykiem (zwłaszcza w przypadku niezamierzonego przedawkowania). Nie zaleca się stosowania u chorych na padaczkę leczonych długotrwale benzodiazepinami ze względu na ryzyko wystąpienia drgawek. U osób z poważnym urazem mózgu i/lub nieustabilizowanym ciśnieniem śródczaszkowym leczonych flumazenilem (w celu odwrócenia działania benzodiazepin) może rozwinąć się podwyższone ciśnienie śródczaszkowe. Nie zaleca się stosowania w leczeniu uzależnienia od benzodiazepin ani w leczeniu utrzymujących się objawów zespołu odstawienia benzodiazepin. Donoszono o przypadkach napadów paniki wywołanych działaniem leku u pacjentów, u których zaburzenia takie występowały w przeszłości. Należy zachować ostrożność stosując flumazenil u pacjentów uzależnionych od innych leków lub alkoholu, ze względu na zwiększoną częstość występowania uzależnienia i tolerancji na benzodiazepiny. Należy zachować szczególną uwagę stosując flumazenil w przypadku przedawkowania wielolekowego. W szczególności w przypadku zatrucia benzodiazepinami i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi pewne działania toksyczne tj. drgawki i zaburzenia rytmu serca, które są wywołane przez leki przeciwdepresyjne i pojawiają się wolniej w przypadku zastosowania z benzodiazepinami, mogą się nasilać po zastosowaniu flumazenilu. U pacjentów z niewydolnością wątroby wydalanie może być opóźnione. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w innych wskazaniach niż odwrócenie sedacji z zachowaniem świadomości, ponieważ nie przeprowadzono kontrolowanych badań. Każda amp. 5 ml zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg), to znaczy lek uznaje się za wolny od sodu.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo często (występują częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
nudności.

Często (występują nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
reakcje nadwrażliwości (reakcje alergiczne), niepokój (po szybkim wstrzyknięciu, nie wymaga
leczenia), chwiejność emocjonalna, problemy z zasypianiem i spaniem (bezsenność), uczucie senności
(senność), zawroty głowy, ból głowy, pobudzenie (po szybkim wstrzyknięciu, nie wymaga leczenia),
mimowolne drgawki lub drżenie, suchość w ustach, nieprawidłowy szybki i głęboki oddech
(hiperwentylacja), zaburzenia mowy, subiektywne odczucia skórne (np. zimna, ciepła, mrowienia,
ucisku, itd.) przy braku pobudzenia (parestezje), podwójne widzenie, zez (zezowanie), większe
łzawienie (wytwarzanie płynu łzowego), kołatanie serca (po szybkim wstrzyknięciu, nie wymaga
leczenia), zaczerwienienie skóry, niskie ciśnienie krwi przy zmianie pozycji z leżącej na stojącą,
przemijające podwyższone ciśnienie krwi (po przebudzeniu), wymioty, czkawka, pocenie się,
zmęczenie, ból w miejscu wstrzyknięcia.

Niezbyt często (występują nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):
strach (po szybkim wstrzyknięciu, nie wymaga leczenia), drgawki (u pacjentów chorych na padaczkę
lub poważną niewydolność wątroby, głównie po długotrwałym leczeniu benzodiazepinami lub
w przypadku zatruć mieszanych – patrz punkt 2. Ostrzeżenia i środki ostrożności), nieprawidłowe
słyszenie, wolne lub szybkie tętno, skurcz komorowy przedwczesny (skurcz dodatkowy), trudności
w oddychaniu (duszność), kaszel, niedrożność nosa, ból w klatce piersiowej, dreszcze (po szybkim
wstrzyknięciu, nie wymagają leczenia).

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
objawy odstawienia (patrz poniżej), napady paniki (u pacjentów z wywiadem w tym kierunku),
nietypowy płacz, pobudzenie, zachowania agresywne, ciężkie reakcje alergiczne (reakcje
anafilaktyczne).

W przypadku długotrwałego leczenia benzodiazepinami, flumazenil może wywołać objawy
odstawienia, takie jak napięcie, pobudzenie, niepokój, chwiejność emocjonalna, omamy, mimowolne
drgawki lub drżenie oraz drgawki.
Zwykle działania niepożądane u dzieci nie różnią się znacznie od działań niepożądanych
występujących u dorosłych pacjentów. W przypadku zastosowania leku Flumazenil Kabi do
wybudzenia dziecka z sedacji, zgłaszano przypadki nadmiernego płaczu, pobudzenia i reakcji
agresywnych.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Flumazenil odwraca ośrodkowe działanie benzodiazepin w mechanizmie kompetycyjnej interakcji na poziomie receptora oraz działanie leków nie będących antagonistami benzodiazepiny takich jak: zopiklon, triazolopyridazyna i innych leków działających na receptor benzodiazepinowy. Flumazenil nie blokuje wpływu leków o innym mechanizmie działania. Nie obserwowano interakcji z innymi lekami działającymi hamująco na OUN. Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu leku w przypadkach niezamierzonego przedawkowania, ponieważ działanie toksyczne innych leków psychotropowych (zwłaszcza trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych), przyjętych w tym samym czasie, może narastać wraz ze zmniejszeniem działania benzodiazepin. Właściowości farmakokinetyczne flumazenilu nie zmieniają się pod wpływem benzodiazepin takich jak: midazolam, flunitrazepam, lormetazepam. Flumazenil nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne tych benzodiazepin. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych między etanolem i flumazenilem.

Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
22-345-67-89
[email protected]
www.fresenius-kabi.com/pl/