Imfinzi 50 mg/ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 50 mg durwalumabu.

Durvalumab

Lek przeciwnowotworowy, inhibitor PD-1/PD-L1 (białka 1/ligandu 1 programowanej śmierci komórki). Durwalumab jest całkowicie ludzkim przeciwciałem monoklonalnym z klasy immunoglobulin G1 kappa (IgG1κ), które selektywnie blokuje interakcję PD-L1 z PD-1 i CD80 (B7.1). Durwalumab nie indukuje cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał (ADCC). Selektywna blokada interakcji PD-L1/PD-1 i PD-L1/CD80 wzmacnia odpowiedzi przeciwnowotworowe układu immunologicznego i zwiększa aktywację limfocytów T. Skojarzenie tremelimumabu, będącego inhibitorem CTLA-4 i durwalumabu, inhibitora PD-L1 powoduje wzmocnienie odpowiedzi przeciwnowotworowej w niedrobnokomórkowym raku płuca z przerzutami. Farmakokinetykę durwalumabu badano u pacjentów z nowotworami litymi dla zakresu dawek 0,1-20 mg/kg mc., które podawano dożylnie raz na 2, 3 lub 4 tyg. w monoterapii. Ekspozycja farmakokinetyczna wzrastała bardziej niż proporcjonalnie do dawki (farmakokinetyka nieliniowa) przy dawkach <3 mg/kg mc., oraz proporcjonalnie do dawki (farmakokinetyka liniowa) przy dawkach ≥3 mg/kg mc. Stan stacjonarny osiągano po ok. 16 tyg. T_0,5 w końcowej fazie eliminacji wyniósł ok. 18 dni. Nie stwierdzono klinicznie znaczącej różnicy pomiędzy farmakokinetyką durwalumabu podawanego w monoterapii a farmakokinetyką durwalumabu podawanego w skojarzeniu z chemioterapią, w skojarzeniu z tremelimumabem i chemioterapią opartą na pochodnych platyny, w skojarzeniu z tremelimumabem oraz w skojarzeniu z chemioterapią opartą na pochodnych platyny, po którym następowało leczenie durwalumabem w skojarzeniu z olaparybem. Szlaki eliminacji pierwszego rzędu durwalumabu to katabolizm białek w układzie siateczkowo-śródbłonkowym lub eliminacja za pomocą komórek docelowych.

Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP). Lek w skojarzeniu z chemioterapią opartą na pochodnych platyny w leczeniu neoadjuwantowym, a następnie monoterapia durwalumabem podawanym jako leczenie adjuwantowe, jest wskazany w leczeniu osób dorosłych z operacyjnym NDRP i wysokim ryzykiem nawrotu oraz brakiem mutacji w genie EGFR lub rearanżacji genu ALK. Monoterapia w leczeniu miejscowo zaawansowanego, nieoperacyjnego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) u pacjentów dorosłych, u których stwierdza się ekspresję PD-L1 na ≥1% komórek guza oraz u których nie nastąpiła progresja choroby po chemioradioterapii z zastosowaniem pochodnych platyny. Lek w skojarzeniu z tremelimumabem i chemioterapią opartą na pochodnych platyny jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u dorosłych pacjentów z NDRP w stadium rozsiewu, przy jednoczesnym braku mutacji aktywującej w genie receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) lub mutacji genu kinazy chłoniaka anaplastycznego (ALK). Drobnokomórkowy rak płuca (DRP). Lek w monoterapii jest wskazany w leczeniu osób dorosłych z ograniczoną postacią drobnokomórkowego raka płuca, u których nie doszło do progresji choroby po chemioradioterapii opartej na pochodnych platyny. Lek w skojarzeniu z etopozydem i karboplatyną lub cisplatyną w pierwszej linii leczenia osób dorosłych z rozległym drobnokomórkowym rakiem płuca (rozległym DRP). Rak dróg żółciowych (RDŻ). Lek w skojarzeniu z gemcytabiną i cisplatyną jest wskazany w pierwszej linii leczenia osób dorosłych z nieoperacyjnym lub rozsianym rakiem dróg żółciowych (RDŻ). Rak wątrobowokomórkowy (HCC). Lek w monoterapii jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u osób dorosłych z zaawansowanym lub nieoperacyjnym rakiem wątrobowokomórkowym (HCC). Lek w skojarzeniu z tremelimumabem jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u dorosłych z zaawansowanym lub nieoperacyjnym rakiem wątrobowokomórkowym (HCC). Rak endometrium. Lek w skojarzeniu z karboplatyną i paklitakselem jest wskazany w pierwszej linii leczenia osób dorosłych z pierwotnie zaawansowanym lub nawrotowym rakiem endometrium, którzy kwalifikują się do terapii systemowej, po którym następuje leczenie podtrzymujące: durwalumabem w monoterapii w raku endometrium z zaburzeniami w systemie naprawy nieprawidłowo sparowanych nukleotydów (dMMR); durwalumabem w skojarzeniu z olaparybem w raku endometrium bez zaburzeń w systemie naprawy nieprawidłowo sparowanych nukleotydów (pMMR). Rak pęcherza moczowego naciekający warstwę mięśniową (MIBC). Lek w skojarzeniu z gemcytabiną i cisplatyną w leczeniu neoadjuwantowym, po którym następuje monoterapia durwalumabem w leczeniu adjuwantowym po radykalnej cystektomii, jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z operacyjnym rakiem pęcherza moczowego naciekającym warstwę mięśniową (MIBC).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Podawanie durwalumabu kobietom w okresie ciąży może mieć szkodliwy wpływ na płód i nie zaleca się stosowania durwalumabu w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych środków zapobiegania ciąży podczas leczenia i przez co najmniej 3 mies. po przyjęciu ostatniej dawki durwalumabu. Należy podjąć decyzję, czy kobieta powinna zaprzestać karmienia piersią lub zaprzestać albo nie rozpoczynać leczenia durwalumabem, uwzględniając korzyści wynikające z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści wynikające z leczenia dla pacjentki.

Dożylnie. Leczenie musi być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza doświadczonego w leczeniu przeciwnowotworowym. Pacjenci z miejscowo zaawansowanym NDRP powinni być kwalifikowani do leczenia na podstawie ekspresji PD-L1 na komórkach nowotworowych potwierdzonej testem walidowanym. Pacjentki z rakiem endometrium należy kwalifikować do leczenia na podstawie oceny statusu MMR w guzie przy użyciu zwalidowanego testu. W przypadku podawania leku w skojarzeniu z innymi lekami, należy zapoznać się z ich ChPL w celu uzyskania dalszych informacji. Monoterapia. Miejscowo zaawansowany NDRP. Zalecana dawka wynosi 10 mg/kg mc. co 2 tyg. lub 1500 mg co 4 tyg. Pacjenci z mc. 30 kg lub mniejszą muszą otrzymać lek w dawce dostosowanej do masy ciała, równoważnej dawce 10 mg/kg co 2 tyg. lub 20 mg/kg co 4 tyg. durwalumabu w monoterapii aż mc. wzrośnie powyżej 30 kg. Leczenie należy kontynuować do wystąpienia progresji choroby, niemożliwych do zaakceptowania działań toksycznych lub maksymalnie przez 12 mies. (zaleca się kontynuowanie leczenia u klinicznie stabilnych pacjentów ze wstępnymi danymi świadczącymi o progresji choroby aż do czasu, gdy progresja choroby zostanie potwierdzona). Ograniczony DRP. Zalecana dawka wynosi 1500 mg co 4 tyg. Pacjenci z mc. 30 kg lub mniejszą muszą otrzymać lek w dawce dostosowanej do masy ciała, równoważnej dawce 10 mg/kg co 2 tyg. lub 20 mg/kg co 4 tyg. durwalumabu w monoterapii aż mc. wzrośnie powyżej 30 kg. Leczenie należy kontynuować do wystąpienia progresji choroby, niemożliwych do zaakceptowania działań toksycznych lub maksymalnie przez 24 mies. HCC. Zalecana dawka wynosi 1500 mg co 4 tyg. Pacjenci z mc. 30 kg lub mniejszą muszą otrzymać lek w dawce dostosowanej do masy ciała, równoważnej dawce 10 mg/kg co 2 tyg. lub 20 mg/kg co 4 tyg. durwalumabu w monoterapii aż mc. wzrośnie powyżej 30 kg. Leczenie należy kontynuować do wystąpienia progresji choroby, niemożliwych do zaakceptowania działań toksycznych. Leczenie skojarzone. Operacyjny NDRP. Zalecana dawka wynosi 1500 mg w skojarzeniu z chemioterapią opartą na pochodnych platyny co 3 tyg. przez maksymalnie 4 cykle przed operacją chirurgiczną, a następnie 1500 mg w monoterapii co 4 tyg. przez maksymalnie 12 cykli po operacji chirurgicznej. Pacjenci z operacyjnym NDRP i mc. 30 kg lub mniejszą muszą otrzymać dawkowanie leku dostosowane do mc. wynoszące 20 mg/kg mc. W skojarzeniu z chemioterapią opartą na pochodnych platyny dawka wynosi 20 mg/kg mc. co 3 tyg. (21 dni) przed operacją chirurgiczną, a następnie w monoterapii dawka wynosi 20 mg/kg mc. co 4 tyg. po operacji chirurgicznej aż mc. wzrośnie powyżej 30 kg. Faza leczenia neoadjuwantowego: do wystąpienia progresji choroby wykluczającej przeprowadzenie definitywnej operacji chirurgicznej lub do wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania działań toksycznych. Faza leczenia adjuwantowego: do wystąpienia nawrotu, niemożliwych do zaakceptowania działań toksycznych lub maksymalnie przez 12 cykli po operacji chirurgicznej. NDRP z przerzutami. Podczas chemioterapii pochodnymi platyny: 1500 mg w skojarzeniu z tremelimumabem w dawce 75 mg i chemioterapią opartą na pochodnych platyny co 3 tyg. (21 dni) przez 4 cykle (12 tyg.). Pacjenci z mc. 30 kg lub mniejszą muszą otrzymać lek w dawce dostosowanej do masy ciała, równoważnej dawce 20 mg/kg mc. aż mc. wzrośnie powyżej 30 kg. Pacjenci z mc. 34 kg lub mniejszą muszą otrzymać lek w dawce dostosowanej do masy ciała, równoważnej dawce 1 mg/kg mc. tremelimumabu aż mc. wzrośnie powyżej 34 kg. Po zakończeniu chemioterapii opartej na pochodnych platyny: 1500 mg co 4 tyg. w monoterapii i leczenie podtrzymujące pemetreksedem w zależności od wyników badania histologicznego co 4 tyg. Należy rozważyć podanie dawki podtrzymującej pemetreksedu pacjentom z rakiem niepłaskonabłonkowym, którzy byli leczeni pemetreksedem i karboplatyną/cisplatyną w fazie chemioterapii opartej na pochodnych platyny. Piątą dawkę 75 mg tremelimumabu należy podać w 16. tyg. wraz z durwalumabem. W przypadku opóźnienia (opóźnień) podania dawki, piątą dawkę tremelimumabu można podać później niż w tygodniu 16., wraz z durwalumabem. Jeśli pacjenci otrzymają mniej niż 4 cykle chemioterapii opartej na pochodnych platyny, pozostałe cykle leczenia tremelimumabem (do łącznej liczby 5) wraz z durwalumabem należy podać podczas kontynuacji leczenia po zakończeniu chemioterapii pochodnymi platyny. Leczenie należy kontynuować do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Rozległy DRP. Zalecana dawka wynosi 1500 mg w skojarzeniu z chemioterapią co 3 tyg. (21 dni) przez 4 cykle, a następnie 1500 mg co 4 tyg. w monoterapii. Pacjenci z mc. 30 kg lub mniejszą muszą otrzymać lek w dawce dostosowanej do mc. wynoszącej 20 mg/kg mc. W skojarzeniu z chemioterapią dawkę podawać co 3 tyg. (21 dni), a następnie podawać dawkę 20 mg/kg mc. co 4 tyg. w monoterapii do czasu zwiększenia mc. do wartości przekraczającej 30 kg. Leczenie należy kontynuować do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. RDŻ. Zalecana dawka wynosi 1500 mg w skojarzeniu z chemioterapią co 3 tyg. (21 dni) maksymalnie przez 8 cykli, a następnie 1500 mg co 4 tyg. w monoterapii. Pacjenci z mc. 36 kg lub mniejszą muszą otrzymać lek w dawce dostosowanej do mc. wynoszącej 20 mg/kg mc. W skojarzeniu z chemioterapią dawkę podawać co 3 tyg. (21 dni), a następnie podawać dawkę 20 mg/kg mc. co 4 tyg. w monoterapii do czasu zwiększenia mc.  do wartości przekraczającej 36 kg. Leczenie należy kontynuować do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. HCC. Durwalumab w dawce 1500 mg podawany w skojarzeniu z 300 mg tremelimumabu w pojedynczej dawce w 1 dniu/1 cyklu, a następnie durwalumab w monoterapii co 4 tyg. Pacjenci o mc. 30 kg lub mniejszej muszą otrzymywać dawkę zależną od mc., odpowiadającą 20 mg/kg mc. durwalumabu do czasu, gdy ich mc. wyniesie powyżej 30 kg. Pacjenci o mc. 40 kg lub mniejszej muszą otrzymywać dawkę zależną od mc., odpowiadającą 4 mg/kg mc. tremelimumabu do czasu, gdy ich mc. wyniesie powyżej 40 kg. Leczenie należy kontynuować do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Rak endometrium. Durwalumab w dawce 1120 mg w skojarzeniu z karboplatyną i paklitakselem co 3 tyg. (21 dni) przez minimum 4 do 6 cykli, a następnie durwalumab w dawce 1500 mg co 4 tyg. w monoterapii (pacjentki dMMR) lub w skojarzeniu z olaparybem w dawce 300 mg 2 razy na dobę (pacjentki pMMR). Pacjentki z rakiem endometrium o mc. 30 kg lub mniejszej w fazie leczenia podtrzymującego muszą otrzymywać dawkę zależną od masy ciała, odpowiadającą 20 mg/kg mc. durwalumabu do czasu, gdy ich mc. wyniesie powyżej 30 kg. Leczenie należy kontynuować do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. MIBC. Zalecana dawka wynosi 1500 mg w skojarzeniu z chemioterapią co 3 tyg. przez 4 cykle przed operacją, a następnie w dawce 1500 mg co 4 tyg. w monoterapii przez maksymalnie 8 cykli po operacji. Pacjenci z MIBC o mc. 30 kg lub mniejszej muszą otrzymywać dawkę durwalumabu zależną od masy ciała w wysokości 20 mg/kg mc. Faza leczenia neoadjuwantowego: do wystąpienia progresji choroby, która wyklucza definitywne leczenie chirurgiczne lub niemożliwej do zaakceptowania toksyczności. Faza leczenia adjuwantowego: do wystąpienia nawrotu, niemożliwej do zaakceptowania toksyczności lub maksymalnie przez 8 cykli po operacji. Modyfikacja leczenia podczas leczenia durwalumabem lub durwalumabem w skojarzeniu z innymi lekami. Działania niepożądane o podłożu immunologicznym. Zapalenie płuc/śródmiąższowa choroba płuc o podłożu immunologicznym. Stopień 2.: wstrzymać podawanie leku. Stopień 3. lub 4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Zapalenie wątroby o podłożu immunologicznym. Aktywność AlAT lub AspAT >3 - ≤5 x GGN lub bilirubina całkowita >1,5 - ≤3 x GGN: wstrzymać podawanie leku. Aktywność AlAT lub AspAT >5 - ≤10 x GGN: wstrzymać podawanie durwalumabu oraz przerwać i nie wznawiać leczenia tremelimumabem (w stosownych przypadkach). Współwystępujące aktywność AlAT lub AspAT >3 x GGN i bilirubina całkowita >2 x GGN (u pacjentów z alternatywną przyczyną należy postępować zgodnie z zaleceniami dla zwiększonej aktywności AspAT lub AlAT bez jednoczesnego zwiększenia stężenia bilirubiny): przerwać leczenie i nie wznawiać. Aktywność AlAT lub AspAT >10 x GGN lub bilirubina całkowita >3 x GGN: przerwać leczenie i nie wznawiać. Zapalenie wątroby o podłożu immunologicznym w HCC lub obecność drugiego guza wątroby przy nieprawidłowych wartościach początkowych (jeśli przed rozpoczęciem leczenia aktywność AspAT i AlAT jest mniejsza lub równa GGN u pacjentów z zajęciem wątroby, należy wstrzymać lub zakończyć i nie wznawiać leczenia durwalumabem zgodnie z zaleceniami podanymi dla zapalenia wątroby bez zajęcia wątroby). AlAT lub AspAT >2,5 - ≤5 x wartość początkowa i ≤20 x GGN: wstrzymać podawanie. AlAT lub AspAT >5-7 x wartość początkowa i ≤20 x GGN lub jednocześnie AlAT lub AspAT 2,5-5 x wartość początkowa i ≤20 x GGN oraz bilirubina całkowita >1,5 - <2 x GGN (u pacjentów z alternatywną przyczyną należy postępować zgodnie z zaleceniami dla zwiększonej aktywności AspAT lub AlAT bez jednoczesnego zwiększenia stężenia bilirubiny): wstrzymać podawanie durwalumabu oraz zakończyć i nie wznawiać podawania tremelimumabu (w stosownych przypadkach). AlAT lub AspAT >7 x wartość początkowa lub >20 x GGN, w zależności od tego, które z tych zdarzeń wystąpi wcześniej lub bilirubina >3 x GGN: przerwać leczenie i nie wznawiać. Zapalenie jelita grubego lub biegunka o podłożu immunologicznym. Stopień 2.: wstrzymać podawanie leku. Stopień 3. w monoterapii durwalumabem: wstrzymać podawanie leku. Stopień 3. w leczeniu durwalumabem w skojarzeniu z tremelimumabem: przerwać leczenie i nie wznawiać podawania tremelimumabu (należy przerwać leczenie i nie wznawiać podawania tremelimumabu w przypadku zdarzeń niepożądanych stopnia 3.; jednakże leczenie durwalumabem można wznowić po ustąpieniu zdarzenia). Stopień 4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Perforacja jelita. Każdy stopień: przerwać leczenie i nie wznawiać. Nadczynność tarczycy o podłożu immunologicznym, zapalenie tarczycy. Stopień 2.-4.: wstrzymać podawanie leku do osiągnięcia stabilizacji klinicznej. Niedoczynność tarczycy o podłożu immunologicznym. Stopień 2.-4.: leczenie pozostaje bez zmian. Niewydolność kory nadnerczy lub zapalenie przysadki/ niedoczynność przysadki o podłożu immunologicznym. Stopień 2.-4.: wstrzymać podawanie leku do osiągnięcia stabilizacji klinicznej. Cukrzyca typu 1. o podłożu immunologicznym. Stopień 2.-4.: leczenie pozostaje bez zmian. Zapalenie nerek o podłożu immunologicznym. Stopień 2. ze stężeniem kreatyniny w surowicy >1,5 - 3 x (GGN lub wartość wyjściowa): wstrzymać podawanie leku. Stopień 3. ze stężeniem kreatyniny w surowicy >3 x wartość wyjściowa lub >3-6 x GGN oraz stopień 4. ze stężeniem kreatyniny w surowicy >6 x GGN: przerwać leczenie i nie wznawiać. Wysypka lub zapalenie skóry o podłożu immunologicznym (w tym pemfigoid). Stopień 2. przez >1 tydzień oraz stopień 3.: wstrzymać podawanie leku. Stopień 4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Zapalenie mięśnia sercowego o podłożu immunologicznym. Stopień 2.-4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Zapalenie mięśni/zapalenie wielomięśniowe o podłożu immunologicznym/rabdomioliza. Stopień 2. lub 3.: wstrzymać podawanie leku (należy przerwać leczenie durwalumabem i nie wznawiać go, jeżeli działanie niepożądane nie zmniejszy się do ≤stopnia 1. w czasie do 30 dni lub jeżeli wystąpią oznaki niewydolności oddechowej). Stopień 4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Reakcje związane z infuzją. Stopień 1. lub 2.: przerwać lub zmniejszyć szybkość infuzji. Stopień 3. lub 4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Zakażenie. Stopień 3. lub 4.: wstrzymać podawanie leku do uzyskania stabilnego stanu klinicznego. Miastenia o podłożu immunologicznym. Stopień 2.-4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego o podłożu immunologicznym. Dowolny stopień: przerwać leczenie i nie wznawiać. Zapalenie opon mózgowych o podłożu immunologicznym. Stopień 2.: wstrzymać podawanie leku. Stopień 3. lub 4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Zapalenie mózgu o podłożu immunologicznym. Stopień 2.-4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Zespół Guillaina-Barrego o podłożu immunologicznym. Stopień 2.-4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Inne działania niepożądane o podłożu immunologicznym (w tym małopłytkowość immunologiczna, zapalenie trzustki, zapalenie stawów o podłożu immunologicznym, zapalenie błony naczyniowej oka, niezakaźne zapalenie pęcherza moczowego i polimialgia reumatyczna). Stopień 2. lub 3.: wstrzymać podawanie leku. Stopień 4.: przerwać leczenie i nie wznawiać. Działania niepożądane o podłożu innym niż immunologiczne. Wybiórcza aplazja czerwonokrwinkowa (PRCA). Dowolny stopień: przerwać leczenie i nie wznawiać. Inne działania niepożądane o podłożu innym niż immunologiczne. Stopień 2. i 3.: wstrzymać podawanie do czasu ustąpienia objawów do stopnia ≤1. lub powrotu do wartości początkowej. Stopień 4.: przerwać leczenie i nie wznawiać (z wyjątkiem nieprawidłowych wyników badań laboratoryjnych stopnia 4., w przypadku których decyzja o przerwaniu leczenia powinna opierać się na towarzyszących klinicznych objawach podmiotowych/przedmiotowych i ocenie klinicznej). W zależności od stopnia nasilenia działania niepożądanego należy wstrzymać podawanie durwalumabu i (lub) tremelimumabu i podać kortykosteroidy. Po wstrzymaniu podawania można wznowić leczenie durwalumabem i (lub) tremelimumabem w czasie do 12 tyg., jeżeli nasilenie działań niepożądanych ulegnie zmniejszeniu do stopnia ≤1., a dawkę kortykosteroidów zredukowano do ≤10 mg prednizonu lub jego odpowiednika na dobę. Stosowanie durwalumabu i (lub) tremelimumabu należy całkowicie zakończyć w przypadku nawracających działań niepożądanych o podłożu immunologicznym Stopnia 3. (ciężkie) i dowolnych działań niepożądanych o podłożu immunologicznym Stopnia 4. (zagrażające życiu), z wyjątkiem endokrynopatii kontrolowanych za pomocą hormonalnej terapii zastępczej. Szczególne grupy pacjentów. Dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku (≥ 65 lat) nie jest wymagane. Nie zaleca się dostosowania dawki leku u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Dane na temat pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek są zbyt ograniczone, aby wyciągnąć wnioski dotyczące tej populacji pacjentów. Nie zaleca się modyfikacji dawki leku u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Dane pochodzące od pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby są zbyt ograniczone, aby móc wyciągnąć wnioski o tej populacji. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18. rż. w odniesieniu do NDRP, DRP, RDŻ i HCC. Poza zatwierdzonymi wskazaniami durwalumab w skojarzeniu z tremelimumabem był przedmiotem badania z udziałem dzieci w wieku od 1 do 17 lat leczonych z powodu nerwiaka zarodkowego (neuroblastoma), guzów litych i mięsaków, jednak wyniki tego badania nie pozwoliły stwierdzić, że korzyści z takiego zastosowania leku przewyższają ryzyko. Sposób podania. Lek należy podawać w postaci roztworu do infuzji dożylnej przez 1 h. Durwalumab w skojarzeniu z chemioterapią. Gdy durwalumab jest podawany w skojarzeniu z chemioterapią, durwalumab należy podać przed podaniem chemioterapii w tym samym dniu. Durwalumab w skojarzeniu z tremelimumabem i chemioterapią opartą na pochodnych platyny. Tremelimumab podaje się jako pierwszy, następnie durwalumab, a potem chemioterapię opartą na pochodnych platyny w dniu podania leków. Podając durwalumab w skojarzeniu z piątą dawką tremelimumabu i leczeniem podtrzymującym pemetreksedem w tygodniu 16., w dniu podania leków tremelimumab należy podać jako pierwszy, następnie durwalumab, a potem leczenie podtrzymujące pemetreksedem. Durwalumab, tremelimumab i chemioterapię opartą na pochodnych platyny podaje się w osobnych wlewach dożylnych. Durwalumab i tremelimumab są podawane przez 1 h każdy. Informacje o podawaniu chemioterapii opartej na pochodnych platyny, patrz ChPL. Informacje o leczeniu podtrzymującym z zastosowaniem pemetreksedu, patrz ChPL. Należy zastosować osobne worki i filtry infuzyjne do każdego wlewu. Podczas cyklu 1., po podaniu tremelimumabu podaje się durwalumab, rozpoczynając po ok. 1 h (maksymalnie po 2 h) od zakończenia wlewu tremelimumabu. Podawanie chemioterapii opartej na pochodnych platyny powinno rozpocząć się po ok. 1 h (maksymalnie po 2 h) od zakończenia wlewu durwalumabu. Jeśli nie występują znamienne klinicznie obawy w trakcie 1. cyklu, wówczas w zależności od uznania lekarza, w kolejnych cyklach durwalumab można podawać bezpośrednio po podaniu tremelimumabu, a okres między zakończeniem wlewu durwalumabu a rozpoczęciem chemioterapii można skrócić do 30 min. Durwalumab w skojarzeniu z tremelimumabem. W przypadku uHCC, podając durwalumab w skojarzeniu z tremelimumabem należy podać tremelimumab przed podaniem durwalumabu w tym samym dniu. Durwalumab i tremelimumab podaje się w osobnych wlewach dożylnych. Informacje o dawkowaniu tremelimumabu, patrz ChPL.

W przypadku podejrzewania wystąpienia działań niepożądanych o podłożu immunologicznym należy przeprowadzić odpowiednią ocenę w celu potwierdzenia przyczyny lub wykluczenia innej możliwej etiologii. W zależności od nasilenia działania niepożądanego należy wstrzymać lub całkowicie zaprzestać podawania durwalumabu lub durwalumabu w skojarzeniu z tremelimumabem. Należy rozpocząć leczenie kortykosteroidami lub terapię hormonalną. W przypadku zdarzeń wymagających leczenia kortykosteroidami i po uzyskaniu zmniejszenia nasilenia do stopnia ≤1., należy rozpocząć i kontynuować zmniejszanie dawki kortykosteroidów przez przynajmniej 1 miesiąc. W przypadku pogorszenia lub braku poprawy należy rozważyć zwiększenie dawki kortykosteroidów i/lub zastosowanie dodatkowych ogólnoustrojowych leków immunosupresyjnych. Działania niepożądane o podłożu immunologicznym. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia płuc o podłożu immunologicznym lub choroby śródmiąższowej płuc, pacjentów należy monitorować pod kątem podmiotowych i przedmiotowych objawów zapalenia płuc. Podejrzewane zapalenie płuc należy potwierdzić w ocenie radiologicznej oraz należy wykluczyć inne przyczyny związane z zakażeniami i stanami chorobowymi i stosować leczenie zgodne z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". W przypadku zdarzeń stopnia 2. należy rozpocząć podawanie 1 do 2 mg/kg mc./dobę prednizonu lub jego odpowiednika, a następnie zmniejszać dawkę. W przypadku zdarzeń stopnia 3. lub 4. należy rozpocząć podawanie 2 do 4 mg/kg mc./dobę metyloprednizolonu lub jego odpowiednika, a następnie zmniejszać dawkę. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia wątroby o podłożu immunologicznym, należy monitorować aktywność AlAT, AspAT, stężenie bilirubiny całkowitej i aktywność fosfatazy alkalicznej przed rozpoczęciem leczenia i przed każdym kolejnym wlewem. Należy rozważyć dodatkowe monitorowanie na podstawie oceny klinicznej. Zapalenie wątroby o podłożu immunologicznym powinno być leczone zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". Kortykosteroidy należy podawać w początkowej dawce 1 do 2 mg/kg mc./dobę prednizonu lub jego odpowiednika, a następnie zmniejszać dawkę w przypadku zdarzenia dowolnego stopnia. Ze względu na ryzyko wsytąpienia zapalenia jelita grubego lub biegunki o podłożu immunologicznym, a także perforacji jelit i perforacji jelita grubego, pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych zapalenia jelita grubego/biegunki i perforacji jelita oraz leczyć zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". W przypadku zdarzeń stopnia od 2. do 4. kortykosteroidy należy podawać w początkowej dawce 1 do 2 mg/kg mc./dobę prednizonu lub jego odpowiednika, a następnie zmniejszać dawkę. W przypadku podejrzenia perforacji jelita dowolnego stopnia należy natychmiast skontaktować się z chirurgiem. Ze względu na ryzyko wystąpienia niedoczynności tarczycy, nadczynności tarczycy i zapalenia tarczycy o podłożu immunologicznym, pacjentów należy monitorować pod kątem nieprawidłowych wyników badań czynności tarczycy przed i okresowo podczas leczenia oraz zgodnie ze wskazaniami opartymi na ocenie klinicznej. Niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy i zapalenie tarczycy o podłożu immunologicznym należy leczyć zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". W przypadku niedoczynności tarczycy o podłożu immunologicznym należy rozpocząć terapię zastępczą hormonami tarczycy, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi, w przypadku zdarzeń stopnia od 2. do 4. W przypadku nadczynności/zapalenia tarczycy o podłożu immunologicznym można wdrożyć leczenie objawowe, w przypadku zdarzeń stopnia od 2. do 4. Ze względu na ryzyko wystąpienia niewydolności kory nadnerczy o podłożu immunologicznym. pacjentów należy monitorować pod kątem podmiotowych i przedmiotowych objawów niewydolności kory nadnerczy. W przypadku objawowej niewydolności kory nadnerczy, pacjentów należy leczyć zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". Kortykosteroidy należy podawać w początkowej dawce 1 do 2 mg/kg mc./dobę prednizonu lub jego odpowiednika, a następnie zmniejszać dawkę i stosować hormonalną terapię zastępczą, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi w przypadku zdarzeń stopnia od 2. do 4. Ze względu na ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 1 o podłożu immunologicznym (która może początkowo objawiać się w postaci kwasicy ketonowej, której późne wykrycie może prowadzić do zgonu), pacjentów należy monitorować pod kątem podmiotowych i przedmiotowych objawów cukrzycy typu 1. W przypadku objawowej cukrzycy typu 1, pacjentów należy leczyć zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". Leczenie insuliną można rozpocząć zgodnie ze wskazaniami klinicznymi w przypadku zdarzeń stopnia od 2. do 4. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia przysadki lub niedoczynności przysadki o podłożu immunologicznym, pacjentów należy monitorować pod kątem podmiotowych i przedmiotowych objawów zapalenia przysadki lub niedoczynności przysadki. W przypadku objawowego zapalenia przysadki lub niedoczynności przysadki, pacjentów należy leczyć zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". Kortykosteroidy należy podawać w początkowej dawce 1 do 2 mg/kg mc./dobę prednizonu lub jego odpowiednika, a następnie zmniejszać dawkę i stosować hormonalną terapię zastępczą, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi w przypadku zdarzeń stopnia od 2. do 4. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia nerek o podłożu immunologicznym, pacjentów należy monitorować pod kątem nieprawidłowych wyników badań czynności nerek przed i okresowo podczas leczenia oraz leczyć zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". Kortykosteroidy należy podawać w początkowej dawce 1 do 2 mg/kg mc./dobę prednizonu lub jego odpowiednika, a następnie zmniejszać dawkę w przypadku zdarzeń stopnia od 2. do 4. Ze względu na ryzyko wystąpienia wysypki i zapalenia skóry (w tym pemfigoidu) o podłożu immunologicznym, a także zespołu Stevens-Johnsona lub toksycznej martwicy rozpływnej naskórka, pacjentów należy monitorować pod kątem podmiotowych i przedmiotowych objawów wysypki lub zapalenia skóry oraz leczyć zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". Kortykosteroidy należy podawać w początkowej dawce 1 do 2 mg/kg mc./dobę prednizonu lub jego odpowiednika, a następnie zmniejszać dawkę w przypadku zdarzeń stopnia 2. przez >1 tydz. lub stopnia 3. i 4. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia mięśnia sercowego o podłożu immunologicznym, pacjentów należy monitorować pod kątem podmiotowych i przedmiotowych objawów zapalenia mięśnia sercowego o podłożu immunologicznym oraz leczyć zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". Kortykosteroidy należy podawać w początkowej dawce 2 do 4 mg/kg mc./dobę prednizonu lub jego odpowiednika, a następnie zmniejszać dawkę w przypadku zdarzeń stopnia od 2. do 4. Jeśli nie dojdzie do poprawy w ciągu 2 do 3 dni pomimo stosowania kortykosteroidów, należy niezwłocznie rozpocząć dodatkowe leczenie immunosupresyjne. Po ustąpieniu objawów (stopień 0.) należy rozpocząć stopniowe zmniejszanie dawki kortykosteroidów i kontynuować przez przynajmniej 1 miesiąc. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia trzustki o podłożu immunologicznym, pacjentów należy monitorować pod kątem podmiotowych i przedmiotowych objawów zapalenia trzustki o podłożu immunologicznym oraz leczyć zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". Ze względu na ryzyko wystąpienia innych działań niepożądanych o podłożu immunologicznym (miastenia, poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego, zapalenie mięśni, zapalenie wielomięśniowe, rabdomioliza, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie mózgu, zespół Guillaina-Barrego, trombocytopenia, zapalenie stawów, zapalenie błony naczyniowej oka, niezakaźne zapalenie pęcherza moczowego i polimialgia reumatyczna), pacjentów należy monitorować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych oraz postępować zgodnie z zaleceniami podanymi w punkcie "Dawkowanie". Kortykosteroidy należy podawać w początkowej dawce 1 do 2 mg/kg mc./dobę prednizonu lub jego odpowiednika, a następnie zmniejszać dawkę w przypadku zdarzeń stopnia od 2. do 4. Zapalenie płuc i popromienne zapalenie płuc. Popromienne zapalenie płuc jest często obserwowane u pacjentów poddawanych radioterapii na obszar płuc, a objawy kliniczne zapalenia płuc i popromiennego zapalenia płuc są bardzo podobne. Pacjentów należy monitorować pod kątem podmiotowych i przedmiotowych objawów zapalenia płuc lub popromiennego zapalenia płuc. Podejrzewane zapalenie płuc należy potwierdzić w ocenie radiologicznej oraz należy wykluczyć inne przyczyny związane z zakażeniami i stanami chorobowymi i stosować leczenie zgodne z zaleceniami zawartymi w punkcie "Dawkowanie". Reakcje związane z infuzją. Pacjentów należy monitorować pod kątem podmiotowych i przedmiotowych objawów reakcji związanych z infuzją. W przypadku reakcji związanych z infuzją należy postępować zgodnie z zaleceniami podanymi w punkcie "Dawkowanie". W przypadku zdarzeń o stopniu nasilenia 1. lub 2. można rozważyć podanie premedykacji w celu profilaktyki kolejnych reakcji na wlew. W przypadku zdarzeń stopnia 3. lub 4., z ciężkimi reakcjami związanymi z wlewem należy postępować zgodnie z lokalną praktyką kliniczną i (lub) wytycznymi towarzystw medycznych. Pacjenci ze współistniejącą chorobą autoimmunologiczną. W odniesieniu do pacjentów ze współistniejącą chorobą autoimmunologiczną dane pochodzące z badań obserwacyjnych sugerują występowanie zwiększonego ryzyka działań niepożądanych o podłożu immunologicznym po zastosowaniu terapii inhibitorami punktów kontrolnych w porównaniu z pacjentami bez współistniejącej choroby autoimmunologicznej. Ponadto, zaostrzenia podstawowej choroby autoimmunologicznej występowały często, jednak większość z nich miała nasilenie łagodne i poddawała się leczeniu. Środki ostrożności związane z leczoną chorobą. RDŻ. Ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenie oraz zakażenia dróg żółciowych, pacjenci z RDŻ (zwłaszcza pacjenci ze stentami w przewodach żółciowych) powinni być ściśle monitorowani pod kątem występowania zapalenia lub zakażeń dróg żółciowych przed rozpoczęciem leczenia, a następnie w regularnych odstępach czasu. Durwalumab w skojarzeniu z olaparybem w raku endometrium - toksyczne działania hematologiczne. Zgłaszano występowanie wybiórczej aplazji czerwonokrwinkowej (PRCA), gdy leczenie podtrzymujące olaparybem było stosowane w skojarzeniu z durwalumabem po leczeniu durwalumabem w skojarzeniu z chemioterapią opartą na pochodnych platyny. Jeśli występowanie PRCA zostanie potwierdzone, leczenie durwalumabem i olaparybem należy zakończyć. Zgłaszano występowanie niedokrwistości autoimmunohemolitycznej (AIHA) gdy leczenie podtrzymujące olaparybem było stosowane w skojarzeniu z durwalumabem po leczeniu durwalumabem w skojarzeniu z chemioterapią opartą na pochodnych platyny. Jeśli występowanie AIHA zostanie potwierdzone, leczenie durwalumab i olaparybem należy zakończyć. NDRP w stadium rozsiewu. Dostępne są ograniczone dane dotyczące pacjentów w podeszłym wieku (≥5 lat) leczonych durwalumabem w skojarzeniu z tremelimumabem i chemioterapią oparta na pochodnych platyny. Zaleca się staranne rozważenie stosunku potencjalnych korzyści do ryzyka w związku ze stosowaniem tego schematu leczenia w indywidualnych przypadkach. Pacjenci wykluczeni z udziału w badaniach klinicznych. Z udziału w badaniach klinicznych wykluczono pacjentów z: wyjściowym stanem sprawności wg ECOG ≥2; aktywną lub udokumentowaną wcześniejszą chorobą autoimmunologiczną w ciągu 2 lat przed rozpoczęciem badania klinicznego; niedoborem odporności w wywiadzie; ciężkimi działaniami niepożądanymi o podłożu immunologicznym w wywiadzie; stanami medycznymi, które wymagały podania leków immunosupresyjnych o działaniu ogólnoustrojowym, z wyjątkiem fizjologicznej dawki kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym (≤10 mg/dobę prednizonu lub jego odpowiednika); niekontrolowanymi chorobami współistniejącymi; czynną gruźlicą lub zapaleniem wątroby typu B lub C lub zakażeniem wirusem HIV oraz pacjentów, którzy przyjęli żywe, atenuowane szczepionki w okresie 30 dni przed lub po rozpoczęciu podawania durwalumabu. W związku z brakiem danych, należy zachować ostrożność stosując durwalumab w wymienionych populacjach pacjentów po dokładnym rozważeniu potencjalnych korzyści i ryzyka indywidualnie dla każdego pacjenta. Bezpieczeństwo jednoczesnego profilaktycznego napromieniania czaszki (PCI) podczas leczenia durwalumabem u pacjentów z rozległym DRP jest nieznane.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Podczas przyjmowania leku IMFINZI, u pacjenta mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane (patrz
punkt 2).

Należy natychmiast porozmawiać z lekarzem, jeżeli u pacjenta wystąpi którekolwiek z następujących
działań niepożądanych, zgłaszanych w badaniach klinicznych u pacjentów otrzymujących lek
IMFINZI jako jedyny lek:

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób)
- zakażenia górnych dróg oddechowych
- zmniejszona aktywność tarczycy, która może powodować zmęczenie lub zwiększenie masy
  ciała
- kaszel
- biegunka
- ból brzucha
- wysypka skórna lub swędzenie
- ból stawów (artralgia)
- gorączka

Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 osób)
- poważne zakażenia płuc (zapalenie płuc)
- choroba grypopodobna
- grzybicze zakażenie w jamie ustnej
- zakażenia zębów i tkanki miękkiej w jamie ustnej
- zwiększona aktywność tarczycy, która może powodować przyspieszenie akcji serca lub
  utratę masy ciała
- zapalenie płuc (pneumonitis)
- chrypka (dysfonia)
- zapalenie wątroby, które może powodować nudności lub uczucie zmniejszonego apetytu
- nieprawidłowe wyniki badań wątroby (zwiększona aktywność aminotransferazy
  asparaginianowej, zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej)
- nocne pocenie się
- ból mięśni (mialgia)
- nieprawidłowe wyniki badań nerek (zwiększone stężenie kreatyniny we krwi)
- ból podczas oddawania moczu (dyzuria)
- opuchnięcie nóg (obrzęki obwodowe)
- reakcja na infuzję leku, która może powodować gorączkę lub uderzenia gorąca na twarzy

Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 osób)
- mała liczba płytek krwi wynikająca z reakcji immunologicznej (trombocytopenia o podłożu
  immunologicznym)
- zapalenie tarczycy
- zmniejszone wydzielanie hormonów przez nadnercza, co może powodować zmęczenie
- zmniejszona aktywność przysadki; zapalenie przysadki
- stan skutkujący wysokim stężeniem cukru we krwi (cukrzyca typu 1)
- stan, w którym mięśnie ulegają osłabieniu i występuje szybka męczliwość mięśni (miastenia)
- zapalenie mózgu
- zapalenie serca (zapalenie mięśnia sercowego)
- bliznowacenie tkanki płucnej
- zapalenie jelita (zapalenie jelita grubego)
- zapalenie trzustki
- zapalenie skóry
- czerwone, swędzące, suche, łuszczące się plamki pogrubionej skóry (łuszczyca)
- pęcherze na skórze (pemfigoid)
- zapalenie mięśni
- zapalenie stawów (zapalenie stawów o podłożu immunologicznym)
- zapalenie nerek, które może powodować zmniejszenie ilości wydalanego moczu
- zapalenie pęcherza moczowego. Objawy mogą obejmować częste i (lub) bolesne oddawanie
  moczu, konieczność oddawania moczu, krew w moczu, ból lub ucisk w podbrzuszu
 
Rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 na 1 000 osób)
- moczówka prosta
- zapalenie oka (zapalenie błony naczyniowej oka)
- zapalenie błony otaczającej rdzeń kręgowy i mózg (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych)
- celiakia (charakteryzująca się objawami takimi jak ból brzucha, biegunka i wzdęcia po
  spożyciu pokarmów zawierających gluten)
- zapalenie mięśni powodujące ból lub sztywność (polimialgia reumatyczna)
- zapalenie mięśni i naczyń (zapalenie wielomięśniowe)
- brak lub zmniejszenie wytwarzania przez trzustkę enzymów trawiennych
  (zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki)

Inne działania niepożądane, które zgłaszano z częstością nieznaną (częstości nie można
oszacować na podstawie dostępnych danych)
- zapalenie nerwów (zespół Guillaina-Barrégo)
- zapalenie części rdzenia kręgowego (poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego)

Niżej wymienione dodatkowe działania niepożądane po zastosowaniu samego leku IMFINZI były
zgłaszane w badaniach klinicznych u pacjentów przyjmujących lek IMFINZI w skojarzeniu z
chemioterapią (częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych może różnić się w zależności
od otrzymywanego leku cytostatycznego):

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób)
- mała liczba białych krwinek
- mała liczba czerwonych krwinek
- mała liczba płytek krwi
- nudności, wymioty, zaparcia
- wypadanie włosów
- zmniejszone uczucie głodu
- uczucie zmęczenia lub osłabienia
- zapalenie nerwów powodujące drętwienie, osłabienie, mrowienie lub piekący ból rąk i nóg
  (neuropatia obwodowa)

Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 osób)
- mała liczba białych krwinek z objawami gorączki (gorączka neutropeniczna)
- zapalenie jamy ustnej lub warg

Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 osób)
- mała liczba czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi (pancytopenia)

Wymienione niżej dodatkowe działania niepożądane po zastosowaniu samego leku IMFINZI były
zgłaszane w badaniach klinicznych u pacjentów przyjmujących lek IMFINZI w skojarzeniu z
tremelimumabem i chemioterapią opartą na pochodnych platyny (częstość i nasilenie działań
niepożądanych może się różnić w zależności od otrzymanych chemioterapeutyków):

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10)
- mała liczba czerwonych krwinek
- mała liczba białych krwinek
- mała liczba płytek krwi
- zmniejszone uczucie głodu
- nudności, wymioty
- zaparcia
- wypadanie włosów
- uczucie zmęczenia lub osłabienia

Często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 osoby na 10)
- mała liczba białych krwinek z objawami gorączki (gorączka neutropeniczna)
- mała liczba czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi (pancytopenia)
- zapalenie nerwów powodujące drętwienie, osłabienie, mrowienie lub piekący ból rąk i nóg
  (neuropatia obwodowa)
- zapalenie jamy ustnej lub warg
- nieprawidłowe wyniki badania czynności trzustki

Inne działania niepożądane, które zgłaszano z częstością nieznaną (częstości nie można
oszacować na podstawie dostępnych danych)
- otwór w jelicie (perforacja jelita)

Niżej wymienione dodatkowe działania niepożądane po zastosowaniu samego leku IMFINZI były
zgłaszane w badaniach klinicznych u pacjentów przyjmujących lek IMFINZI w skojarzeniu z
tremelimumabem:

Często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 osoby na 10)
- nieprawidłowe wyniki badania czynności trzustki

Inne działania niepożądane, które zgłaszano z częstością nieznaną (częstości nie można
oszacować na podstawie dostępnych danych)
- otwór w jelicie (perforacja jelita)

Niżej wymienione dodatkowe działania niepożądane po zastosowaniu samego leku IMFINZI były
zgłaszane w badaniach klinicznych u pacjentów przyjmujących lek IMFINZI w skojarzeniu z
chemioterapią opartą na pochodnych platyny, a następnie lek IMFINZI z olaparybem:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10)
- mała liczba czerwonych krwinek
- mała liczba białych krwinek (neutropenia i leukopenia)
- mała liczba płytek krwi
- zmniejszone uczucie głodu
- zapalenie nerwów powodujące drętwienie, osłabienie, mrowienie lub piekący ból rąk i nóg
  (neuropatia obwodowa)
- nudności, wymioty, zaparcia
- zawroty głowy
- ból głowy
- zmiana odczuwania smaku pokarmów
- duszność
- zapalenie jamy ustnej lub warg
- wypadanie włosów
- uczucie zmęczenia lub osłabienia

Często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 osoby na 10)
- mała liczba białych krwinek z objawami gorączki (gorączka neutropeniczna)
- mała liczba limfocytów będących rodzajem białych krwinek
- reakcje alergiczne
- niestrawność lub zgaga
- zakrzep krwi w żyle głębokiej, zazwyczaj w nodze (zakrzepica żylna), który może powodować
  takie objawy jak ból lub opuchnięcie nóg
- brak wytwarzania czerwonych krwinek (wybiórcza aplazja czerwonokrwinkowa), który może
  powodować takie objawy jak duszność, uczucie zmęczenia, bladość skóry lub szybkie bicie
  serca

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100)
- mała liczba czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi (pancytopenia)

Należy natychmiast porozmawiać z lekarzem, jeżeli u pacjenta wystąpi którekolwiek z działań
niepożądanych wymienionych powyżej.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie zaleca się stosowania kortykosteroidów lub leków immunosupresyjnych o działaniu ogólnoustrojowym przed rozpoczęciem podawania durwalumabu, z wyjątkiem fizjologicznych dawek kortykosteroidów podawanych systemowo (≤10 mg/dobę prednizonu lub odpowiadającego mu steroidu) z powodu ich potencjalnego wpływu na działanie farmakodynamiczne i skuteczność durwalumabu. Jednakże kortykosteroidy lub leki immunosupresyjne o działaniu ogólnoustrojowym można stosować po rozpoczęciu podawania durwalumabu, aby leczyć działania niepożądane o podłożu immunologicznym. Nie przeprowadzono formalnych badań interakcji farmakokinetycznych durwalumabu typu lek-lek. Ponieważ głównym szlakiem eliminacji durwalumabu jest katabolizm białek w układzie siateczkowo-śródbłonkowym lub eliminacja za pomocą komórek docelowych, nie oczekuje się wystąpienia interakcji metabolicznych typu lek-lek. W badaniu interakcji farmakokinetycznych typu lek-lek pomiędzy durwalumabem a chemioterapią wykazano, że jednoczesne leczenie durwalumabem nie miało wpływu na farmakokinetykę etopozydu, karboplatyny lub cisplatyny. Ponadto, na podstawie analizy farmakokinetyki populacyjnej stwierdzono, że jednoczesne stosowanie chemioterapii nie miało znaczącego wpływu na farmakokinetykę durwalumabu. Wykazano brak klinicznie znamiennych interakcji farmakokinetycznych pomiędzy tremelimumabem, durwalumabem, nab-paklitakselem, gemcytabiną, pemetreksedem, karboplatyną lub cisplatyną podczas jednoczesnego podawania.

AstraZeneca Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Postępu 14
02-676 Warszawa
22-245-73-00
www.astrazeneca.pl