Magnokal Asparaginian 17 mg Mg 2+ + 54 mg K+ tabletki

1 tabl. zawiera 250 mg czterowodnego wodoroasparaginianu magnezu (17 mg jonów magnezu) i 250 mg półwodnego wodoroasparaginianu potasu (54 mg jonów potasu).

Kwas asparaginowy bierze udział w metabolizmie komórek tkanki nerwowej, pełni rolę neuroprzekaźnika w OUN oraz wpływa pobudzająco na aktywność organizmu. Potas jest głównym jonem wewnątrzkomórkowym wpływającym na utrzymanie równowagi wodno-elektrolitowej, biorącym udział w przewodzeniu nerwowo-mięśniowym oraz przemianach metabolicznych. Magnez odgrywa istotną rolę w procesie skurczu mięśnia sercowego, jest stabilizatorem płytek krwi i fibrynogenu, wpływa na stan pobudliwości nerwowo-mięśniowej, jest aktywatorem licznych przemian enzymatycznych. Preparat stanowi ponadto źródło potasu i magnezu oraz uzupełnia ewentualne niedobory tych jonów w organizmie. Po podaniu doustnym z przewodu pokarmowego wchłania się 30-60% podanej ilości magnezu. Wchłanianie potasu wynosi prawie 100%. Magnez jest wydalany głównie przez nerki. Potas wydalany jest z organizmu w moczu, z potem i z kałem.

Leczenie wspomagające w chorobach układu krążenia i mięśnia sercowego. W niemiarowości i nadpobudliwości serca - szczególnie na tle niedoborów magnezu i potasu oraz w rekonwalescencji pozawałowej. Profilaktycznie i leczniczo w stanach niedoboru magnezu i potasu. W okresach rekonwalescencji po zabiegach chirurgicznych oraz przebytych chorobach zakaźnych. W zatruciu glikozydami nasercowymi, uzupełniająco w czasie stosowania leków moczopędnych.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy od 30 ml/min). Hiperkaliemia. Hipermagnezemia. Zakażenia dróg moczowych. Zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (blok). Bradykardia. Myasthenia gravis. Znaczne niedociśnienie tętnicze krwi.

Lek może być stosowany w ciąży jedynie wtedy, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Doustnie: 2-6 tabl. na dobę w dwóch dawkach podzielonych, po posiłkach.

Leku nie należy stosować w ostrym odwodnieniu, rozległym zniszczeniu tkanek (np. oparzenia dużych powierzchni ciała). Nie podawać z innymi lekami zawierającymi potas oraz w czasie antybiotykoterapii. Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka. U osób z niewydolnością nerek, przyjmujących inne preparaty potasu lub leki moczopędne oszczędzające potas może być konieczna modyfikacja dawkowania.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niekiedy mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności i biegunka), które zwykle ustępują
samoistnie, metaliczny smak w ustach. Duże dawki leku mogą wywołać zaburzenia przewodzenia
przedsionkowo-komorowego. Może wystąpić zaczerwienienie skóry, bezsenność, osłabienie
mięśniowe.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309,
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Magnez działa antagonistycznie w stosunku do wapnia i fosforanów. Równoczesne stosowanie magnezu i antybiotyków z grupy tetracyklin oraz nitrofurantoiny osłabia ich wchłanianie; aby uniknąć interakcji zaleca się stosować 2h przerwę pomiędzy podaniem leków. Podawanie doustnych leków przeciwcukrzycowych pochodnych sulfonylomocznika z preparatami magnezu może spowodować zmniejszenie stężenia glukozy we krwi większe, niż oczekiwane. Równoczesne stosowanie glikozydów naparstnicy i potasu może prowadzić do zaburzeń rytmu serca. Równoczesne stosowanie soli potasu i leków moczopędnych oszczędzających potas (spironolakton, amiloryd, triamteren), inhibitorów (ACE) enzymu przekształcającego angiotensynę I do angiotensyny II lub leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych (np. indometacyny) może spowodować hiperkaliemię.

USP Zdrowie Sp. z o.o.
ul. Poleczki 35 Budynek A1
02-822 Warszawa