Mivacron 10 mg/5 ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu zawiera 2 mg miwakurium w postaci chlorku miwakurium.

Krótko działający środek zwiotczający mięśnie poprzecznie prążkowane o strukturze benzylizochinolinowej. Wywołuje konkurencyjny blok (o typie niedepolaryzacyjnym) przewodnictwa w złączu nerwowo-mięśniowym przez wiązanie się z receptorami cholinergicznymi na płytce motorycznej. Po podaniu dożylnie, w ciągu 90-150 sek występuje zwiotczenie (umożliwiające intubację i stosowanie oddechu kontrolowanego) utrzymujące się około 13-23 min (w zależności od podanej dawki - patrz dawkowanie). Od chwili wystąpienia pierwszych objawów samoistnego ustępowania bloku nerwowo-mięśniowego do całkowitego powrotu siły mięśniowej mija zazwyczaj około 15 min. Zastosowanie leków odwracających blok (inhibitorów cholinesterazy) skraca ten czas o 5-6 min. Podawany zgodnie z zaleceniami nie wykazuje właściwości blokowania nerwu błędnego i zwojów nerwowych; nie wykazuje istotnego wpływu na układ sercowo-naczyniowy (nie powoduje tachykardii i nie przeciwdziała odruchowej bradykardii wywoływanej stymulacją mechaniczną przy intubacji lub śródoperacyjnie). Wykazuje tendencję stymulującą uwalnianie histaminy (zwłaszcza podany szybko i w dawce > 2 mg/kg mc.). Mechanizm unieczynniania leku w organizmie w głównej mierze związany jest z hydrolizą przez cholinesterazę osoczową do czwartorzędowego alkoholu i czwartorzędowego monoestru. Metabolity pośrednie nie wykazują istotnego wpływu na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, autonomiczny układ nerwowy lub układ sercowo-naczyniowy. Uważa się, że istnieją inne szlaki metabolizmu miwakurium np. hydroliza przez estry wątrobowe, wydalanie z żółcią, wydalanie z moczem. Nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie. T_0,5 wynosi 1,7-2,6 min, wydłuża się u chorych z niewydolnością wątroby do około 4,4 min (prawdopodobnie z powodu niższego stężenia cholinesterazy osoczowej), a skuteczny blok wydłuża się o około 200%. Niewydolność nerek nie wpływa na farmakokinetykę miwakurium, w skrajnej niewydolności nerek efektywne zwiotczenie wydłuża się o około 150%.

Zwiotczenie mięśni poprzecznie prążkowanych w znieczuleniu ogólnym, do intubacji i prowadzenia wentylacji mechanicznej u dzieci i niemowląt w wieku ≥ 2 mies.

Nadwrażliwość na substancję czynną. Nie stosować u chorych będących homozygotami pod względem atypowego genu kodującego cholinesterazę osoczową; przy braku możliwości intubacji i prowadzenia oddechu mechanicznego, bez anestezjologa.

Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. Nie ma doniesień dotyczących wydzielania leku z mlekiem kobiecym.

Lek należy stosować wyłącznie wraz z odpowiednimi lekami znieczulającymi ogólnie. Preparat może być podawany jedynie przez anestezjologów lub pod ich nadzorem i w warunkach zapewniających możliwość prowadzenia sztucznej wentylacji pacjenta.
Podawać dożylnie, w dawce jednorazowej, powtarzanych bolusach lub we wlewie ciągłym. Dorośli - średnio 0,07 mg/kg mc. (0,06-0,09 mg/kg mc.). Dawka do intubacji - 0,2 mg/kg mc. podane w ciągu 30 s (odpowiednie zwiotczenie po około 2-2,5 min) lub zastosowanie metody dawek podzielonych: 0,15 mg/kg mc. bolus + po 30 sek. dawka 0,1 mg/kg mc. (odpowiednie zwiotczenie po 90-120 s od zakończenia pierwszego wstrzyknięcia). Czas trwania zwiotczenia zależy od podanej dawki: dla 0,07 - 0,15 - 0,2 - 0,25 mg/kg mc. wynosi odpowiednio około 13 - 16 - 20 - 23 min. Dawka podtrzymująca zazwyczaj 0,1 mg/kg mc. co około 15 min lub wlew ciągły (włączyć przy wystąpieniu wczesnych objawów samoistnego ustępowania bloku po dawce początkowej) 8-10 µg/kg mc./min. Dzieci w wieku 7 mies.-12 lat: dawka średnia jest większa (0,1 mg/kg mc.); początek działania występuje szybciej a czas trwania bloku i okres ustępowania zwiotczenia są krótsze niż u dorosłych. Wstrzykiwanie dożylne powinno trwać 5-15 s. Zalecana dawka wstępna 0,1-0,2 mg/kg mc. (efektywne zwiotczenie 7-9 min.); dawka do intubacji 0,2 mg/kg mc. (odpowiednie zwiotczenie po około 120 s). Dawka podtrzymująca 0,1 mg/kg mc. co około 6-9 min lub wlew. Dawki stosowane we wlewie: u dzieci w wieku 7-23 mies. średnio 11 µg/kg mc./min (od 3 µg/kg mc./min do 26 µg/kg mc./min); w wieku 2-12 lat średnio 14 µg/kg mc./min (od 5 µg/kg mc./min do 31 µg/kg mc./min). Niemowlęta w wieku 2-6 mies.: we wstrzyknięciu dożylnym (5-15 sek.): dawka do intubacji - 0,15 mg/kg mc. (maksymalny blok po około 1,4 min, utrzymujący się około 9 min); dawka podtrzymująca 0,1 mg/kg mc. (utrzymuje klinicznie skuteczny blok o 7 min). We wlewie - średnio 11 µg/kg mc./min (od 4 µg/kg mc./min do 24 µg/kg mc./min).
Podane dawki dotyczą pacjentów w znieczuleniu złożonym z użyciem opioidowych leków przeciwbólowych. Przy stosowaniu izofluranu lub enfluranu dawkę początkową miwakurium należy zmniejszyć o około 25%, szybkość wlewu zmniejszyć o około 40% (przy stosowaniu halotanu redukcja dawek może być zbędna).
Szczególne grupy pacjentów. U osób z obciążonym układem krążenia oraz w podeszłym wieku - lek wstrzykiwać powoli (około 60 s). U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby należy dostosować dawkę do indywidualnej klinicznej reakcji pacjenta. U osób z nadwagą dawkę obliczać dla należnej masy ciała. Ze względu na ograniczone dane, stosowanie u noworodków i niemowląt poniżej 2 mż. nie jest zalecane.

Przedłużony i pogłębiony blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego po podaniu miwakurium może wystąpić w wyniku zmniejszenia aktywności cholinoesterazy osoczowej w wielu stanach lub schorzeniach. Należą do nich: zmiany fizjologiczne w okresie ciąży i połogu, uwarunkowane genetycznie nieprawidłowości aktywności cholinoesterazy osoczowej, ciężka, uogólniona postać tężca, gruźlica lub inne ciężkie lub przewlekłe zakażenia; przewlekła, wyniszczająca choroba, nowotwór złośliwy, przewlekła anemia i niedożywienie; obrzęk śluzowaty i kolagenozy, niewyrównana choroba serca, wrzód trawienny, oparzenia, krańcowa niewydolność wątroby; ostra, przewlekła lub krańcowa niewydolność nerek; jatrogenne zmniejszenie aktywności cholinoesterazy osoczowej: po wymiennym przetoczeniu osocza, plazmaferezie, po zastosowaniu krążenia pozaustrojowego oraz występujące w wyniku leczenia skojarzonego z innymi lekami. Należy zachować ostrożność u chorych z nadwrażliwością na histaminę (np. z astmą) oraz z nadwrażliwością na inne preparaty blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, ponieważ są dostępne doniesienia o dużej częstości występowania nadwrażliwości krzyżowej (większej niż 50%) między tymi lekami. Pacjentom szczególnie zagrożonym spadkiem tętniczego ciśnienia krwi, np. znajdującym się w stanie hipowolemii, produkt należy podawać we wstrzyknięciu, przez co najmniej 60 sek. Pacjenci z miastenią lub innymi zaburzeniami przewodnictwa nerwowo-mięśniowego oraz pacjenci w stanie wyniszczenia wykazują zwiększoną wrażliwość na działanie miwakurium. Również ciężkie zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej lub gospodarki elektrolitowej mogą zwiększać lub zmniejszać wrażliwość na jego działanie. Ze względu na ograniczone dane, stosowanie u noworodków i niemowląt poniżej 2 m.ż. nie jest zalecane.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią. Działania niepożądane zostały pogrupowane według częstości występowania.

Bardzo często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10
pacjentów przyjmujących lek Mivacron):
− zaczerwienienie skóry*

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 na 100
pacjentów przyjmujących lek Mivacron):
− przemijająca tachykardia (nieprawidłowe przyspieszenie akcji serca)*
− obniżenie ciśnienia tętniczego*
− skurcz oskrzeli*
− rumień*, pokrzywka*

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000
pacjentów przyjmujących lek Mivacron):
− ciężkie reakcje anafilaktyczne (natychmiastowa reakcja alergiczna) lub reakcje anafilaktoidalne
   (reakcje podobne do reakcji alergicznych). Ciężkie reakcje anafilaktyczne lub reakcje
   anafilaktoidalne były zgłaszane u pacjentów otrzymujących miwakurium w połączeniu
   z co najmniej jednym lekiem anestetycznym.

*Z użyciem miwakurium wiąże się występowanie zaczerwienienia skóry, rumienia, pokrzywki,
obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, przemijającej tachykardii, skurczu oskrzeli, które są
przypisywane uwolnieniu histaminy. Objawy te są zależne od dawki leku i ich częstość zwiększa
się po podaniu w szybkim wstrzyknięciu dawki początkowej równej lub większej niż 0,2 mg/kg
masy ciała. Objawy mają mniejsze nasilenie, jeśli miwakurium podaje się we wstrzyknięciu
trwającym od 30 do 60 sekund lub w dawkach podzielonych wstrzykiwanych w odstępie 30 sekund.
Profil bezpieczeństwa stosowania u dzieci jest podobny do tego u dorosłych.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
tel.: + 48 22 49-21-301, fax: + 48 22 49-21-309, e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub
przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne stosowanie anestetyków wziewnych nasila blok nerwowo- mięśniowy. Nasilenie/wydłużenie bloku płytki motorycznej może być większe u chorych otrzymujących: antybiotyki (aminoglikozydowe, polimyksyny, streptomycynę, tetracykliny, linkomycynę, klindamycynę), leki przeciwarytmiczne (propranolol, antagoniści wapnia, lidokainę, prokainamid, chinidynę), leki moczopędne (furosemid, tiazydy, mannitol, acetazolamid), sole magnezu, ketaminę, sole litu, blokery zwojowe (trimetafan, heksametonium), leki zmniejszające aktywność cholinesterazy osoczowej (leki przeciwmitotyczne, inhibitory MAO, jodek ekotiopatu, pankuronium, związki fosforoorganiczne, niektóre hormony, inhibitory cholinesterazy, bambuterol, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny). Stosowanie u chorych niektórych leków (antybiotyków, ß-adrenolityków, prokainamidu, chinidyny, chlorochiny, D-penicylaminy, trimetafanu, chlorpromazyny, steroidów, soli litu, fenytoiny) może wywołać, zaostrzyć lub ujawnić utajoną miastenię lub zespół miasteniczny, czego następstwem będzie nadwrażliwość na środki zwiotczające. Nie należy stosować leków zwiotczających depolaryzujących (np. suksametonium) do kontynuacji zwiotczenia lekami niedepolaryzacyjnymi (miwakurium) ze względu na ryzyko wystąpienia bloku złożonego.
Roztwór firmowy o pH=4,5 - nie łączyć w strzykawce z lekami zasadowymi (np. barbituranami), nie podawać przez tę samą kaniulę dożylną bez przepłukiwania po każdym leku. Lek można rozcieńczać: 0,9% roztworem NaCl, 5% roztworem glukozy, 0,18% roztworem NaCl z 4% glukozą, płynem Ringera buforowanym mleczanami.

Aspen Polska Sp. z o.o.