Napritum 250 mg tabletki

1 tabl. zawiera 250 mg lub 500 mg naproksenu. Preparat zawiera laktozę.

Naproxen

Niesteroidowy lek przeciwzapalny o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Mechanizm jego działania polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn. Lek prawie w 100% wchłania się z przewodu pokarmowego, osiąga maksymalne stężenie w osoczu 2-4 h od podania. Występuje we krwi w postaci niezmienionej, związany z białkami osocza. T_0,5 wynosi 12-15 h. Metabolizowany jest w wątrobie do nieaktywnych metabolitów. Wydalany jest głównie w moczu (ok. 95%).

Dorośli: leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów, zapalenia kości i stawów (choroba zwyrodnieniowa stawów), zesztywniającego zapalenia kręgosłupa, ostrej dny moczanowej, ostrych zaburzeń mięśniowo-szkieletowych i bolesnego miesiączkowania. Dzieci: leczenie młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów.

Nadwrażliwość na naproksen, naproksen sodowy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ze względu na ryzyko wystąpienia krzyżowych reakcji alergicznych naproksen nie powinien być podawany pacjentom, u których w wywiadzie po podaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych wystąpiły objawy astmy, zapalenie błony śluzowej nosa, polipy nosa lub pokrzywka (reakcje te mogą potencjalnie doprowadzić do śmierci). Czynna lub w wywiadzie, choroba wrzodowa lub czynne krwawienie z żołądka i (lub) dwunastnicy (dwa lub więcej wyraźnych epizodów potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia). Krwawienie z przewodu pokarmowego w wywiadzie lub perforacja związane z uprzednim leczeniem NLPZ. Ciężka niewydolności nerek, serca lub wątroby. III trymestr ciąży.

Nie należy stosować naproksenu w I i II trymestrze ciąży z wyjątkiem przypadków koniecznych. Jeśli naproksen stosowany jest u kobiet planujących ciążę lub w I i II trymestrze ciąży, dawka powinna być najmniejsza a okres leczenia możliwie najkrótszy. Naproksen jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. Podczas III trymestru ciąży wszelkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą narazić płód na: szkodliwe działanie na płuca i serce (przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne); zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do niewydolności nerek z małowodziem. U matki pod koniec ciąży i noworodka może dojść do: wydłużenia czasu krwawienia (nawet po małych dawkach); hamowania skurczów macicy, co powoduje opóźniony lub przedłużony poród. Naproksen przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Należy unikać stosowania podczas karmienia piersią. Płodność. Istnieją dowody że leki które hamują cyklooksygenazę i syntezę prostaglandyn mogą również powodować zaburzenia płodności u kobiet ze względu na wpływ na owulację. Objawy ustępują po zaprzestaniu leczenia.

Doustnie. Przyjmowanie leku w najmniejszej skutecznej dawce i przez możliwie najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Leczenie należy poddawać ocenie w regularnych odstępach czasu i przerwać, jeżeli nie będą obserwowane żadne korzyści z leczenia lub wystąpią objawy nietolerancji. Dorośli. Reumatoidalne zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa: 500 mg do 1000 mg 2 razy na dobę (co 12 h). Zaleca się zastosowanie dawki nasycającej 750 mg lub 1000 mg na dobę w stanach ostrych: u pacjentów, u których występuje silny ból w nocy i (lub) sztywność poranna; u pacjentów, którzy zmieniają leczenie z dużych dawek innego leku przeciwreumatycznego na naproksen; u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów, u których ból jest objawem dominującym choroby. Ostry napad dny moczanowej: jednorazowo 750 mg, a następnie po 500 mg co 8 h, aż do ustąpienia napadu bólu. Ostre bóle mięśniowo-stawowe, bolesne miesiączkowanie: dawka początkowa wynosi 500 mg jednorazowo, następnie 250 mg co 6 do 8 h, zależnie od potrzeb, z maksymalną dawką dobową wynoszącą 1250 mg po pierwszym dniu podawania. Dzieci i młodzież (powyżej 5 lat i wadze powyżej 25 kg). Młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów: zalecana dawka wynosi 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę (co 12 h). Preparat nie jest zalecany do stosowania w jakimkolwiek innym wskazaniu u dzieci poniżej 16 lat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie jak najkrótszy czas, gdyż ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jest większe niż u osób młodszych. Pacjentów z tej grupy należy okresowo monitorować w kierunku wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego podczas leczenia lekami z grupy NLPZ. Zaleca się stosowanie najmniejszej dawki skutecznej u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Naproksen jest przeciwwskazany u pacjentów z klirensem kreatyniny mniejszym niż 30 ml/min, ponieważ obserwowano kumulację metabolitów naproksenu u pacjentów w ciężką niewydolnością nerek lub pacjentów poddawanych dializie. Sposób podania. Należy przyjmować w czasie jedzenia lub po jedzeniu.

Naproksen powinien być stosowany pod ścisłą kontrolą lekarską u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego oraz zaburzeniami krzepnięcia w wywiadzie, podobnie jak inne leki z grupy NLPZ stosowane długotrwale. Należy uwzględnić ryzyko wystąpienia skurczu oskrzeli u pacjentów z czynną lub występującą w wywiadzie astmą oskrzelową lub chorobą alergiczną. Lek może powodować zwiększoną aktywność enzymów wątrobowych. Zaburzenia ze strony wątroby są częściej wynikiem reakcji nadwrażliwości, niż bezpośrednim objawem toksyczności. Obserwowano ostre reakcje wątrobowe, w tym żółtaczkę lub zapalenie wątroby (niektóre przypadki zapalenia mogą być śmiertelne). Odnotowano przypadki reakcji krzyżowych. U pacjentów, u których występuje uogólniony toczeń rumieniowaty lub mieszana choroba tkanki łącznej może wystąpić zwiększone ryzyko aseptycznego zapalenia opon mózgowych. Ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji zwiększa się wraz ze zwiększeniem dawki leku z grupy NLPZ, u pacjentów z chorobą wrzodową zwłaszcza powikłaną krwawieniem lub owrzodzeniem oraz u pacjentów w podeszłym wieku. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej możliwej dawki terapeutycznej. U tych pacjentów oraz u pacjentów, u których konieczne jest jednoczesne stosowanie małych dawek kwasu acetylosalicylowego lub innych leków zwiększających ryzyko działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego należy rozważyć jednoczesne stosowanie leków osłonowych (np. mizoprostol, inhibitory pompy protonowej). Jeśli u pacjenta otrzymującego naproksen wystąpi krwawienie z przewodu pokarmowego lub owrzodzenie, lek należy odstawić. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków z grupy NLPZ u pacjentów z zaburzeniami żołądka i jelit w wywiadzie (zapalenie jelita grubego, choroba Crohna), ponieważ istniejąca choroba może ulec zaostrzeniu. Reakcje nadwrażliwości po podaniu leku mogą wystąpić u pacjentów wykazujących szczególną skłonność do takich reakcji. U kilku pacjentów odnotowano łagodny obrzęk obwodowy. W badaniach metabolicznych nie zaobserwowano retencji sodu, ale nie można wykluczyć, że u niektórych pacjentów z (przypuszczalnie) nieprawidłową czynnością serca występuje większe ryzyko ujawnienia się tego działania niepożądanego. Należy zachować szczególną ostrożność podając naproksen pacjentom z zaburzeniami czynności nerek, zwłaszcza jeśli dotyczy długotrwałego leczenia. Należy także zapewnić takim pacjentom odpowiednią diurezę. W przypadku zmniejszonego przepływu nerkowego, zaleca się monitorowanie czynności nerek, przed i w trakcie leczenia naproksenem. Stosowanie leków z grupy NLPZ może powodować zależne od dawki zmniejszenie syntezy prostaglandyn i przyspieszać wystąpienie niewydolności nerek. Do pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka należą: pacjenci z zaburzeniami czynności nerek, zaburzeniami czynności serca, zaburzeniami czynności wątroby, pacjenci przyjmujący leki moczopędne oraz pacjenci w podeszłym wieku. U tych pacjentów należy monitorować czynność nerek. Szczególną ostrożność należy zachować również w przypadku pacjentów z niewydolnością wątroby. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku, kiedy duże dawki naproksenu są podawane pacjentom w podeszłym wieku, ponieważ istnieją doniesienia, że u tych pacjentów występuje zwiększone stężenie wolnej frakcji naproksenu. Naproksen wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, dlatego może maskować objawy gorączki i stanu zapalnego. Pacjenci, u których wystąpiły zaburzenia widzenia podczas leczenia naproksenem, powinni poddać się badaniu okulistycznemu. Jeśli skóra zaczyna być delikatna, pojawią się pęcherze lub inne objawy wskazujące na pseudoporfirię, leczenie musi zostać przerwane a pacjent powinien być uważnie obserwowany. Jeśli kortykosteroid zastępuje się naproksenem, częściowo lub całkowicie, należy zastosować zwykłe środki ostrożności takie jak te, które są brane pod uwagę podczas odstawienia leczenia kortykosteroidami. Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca należy odpowiednio monitorować i wydawać właściwe zalecenia, ponieważ zatrzymanie płynów i obrzęki były zgłaszane w związku z leczeniem NLPZ. Przyjmowanie niektórych NLPZ (zwłaszcza w dużych dawkach i długotrwale) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka tętniczych incydentów zatorowo-zakrzepowych (np. zawał serca lub udar). Z danych epidemiologicznych wynika, że stosowanie naproksenu w małych dawkach (w dawce dobowej 1000 mg) wiąże się z niewielkim ryzykiem, jednak całkowicie ryzyka tego nie można wykluczyć. W przypadku pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgowych leczenie naproksenem należy stosować wyłącznie po jego starannym rozważeniu. Podobnie należy postępować przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca i palenie tytoniu). Pacjenci w podeszłym wieku podczas stosowania leków z grupy NLPZ częściej doświadczają działań niepożądanych, zwłaszcza krwawienia i owrzodzenia w przewodzie pokarmowym, które mogą być śmiertelne. Bardzo rzadko, u pacjentów leczonych lekami z grupy NLPZ odnotowano występowanie ciężkich reakcji skórnych, niektórych śmiertelnych, w tym złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Naproksen należy odstawić w przypadku wystąpienia wysypki skórnej, zmian chorobowych dotyczących błon śluzowych lub jakichkolwiek innych objawów nadwrażliwości. W wyjątkowych przypadkach, ospa może powodować ciężkie powikłania w postaci zakażeń skóry i tkanek miękkich. Nie można wykluczyć możliwości, że NLPZ przyczyniają się do nasilenia tych zakażeń. Dlatego zaleca się unikanie stosowania naproksenu w przypadku ospy wietrznej. Długotrwałe stosowanie jakichkolwiek leków przeciwbólowych w bólu głowy może nasilić istniejący ból. Jeśli taka sytuacja wystąpi lub pacjent podejrzewa jej wystąpienie, powinien skonsultować się z lekarzem, a leczenie należy przerwać. Naproksen zmniejsza agregację płytek krwi i wydłuża czas krwawienia. Pacjenci stosujący leki przeciwzakrzepowe powinni być uważnie obserwowani. U pacjentów stosujących pochodne kumaryny lub heparyny jednocześnie z naproksenem występuje zwiększone ryzyko krwawień. W takim przypadku należy uważnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka. W żadnym przypadku nie jest zalecane jednoczesne stosowanie naproksenu i dużych dawek heparyny (lub jej pochodnych). Należy unikać jednoczesnego stosowania naproksenu z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2 (COX-2). Nie zaleca się stosowania naproksenu u pacjentów w wieku poniżej 6 lat. Preparat zawiera laktozę i nie powinien być stosowany przez pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ważne działania niepożądane, na które należy zwrócić uwagę:
Należy zaprzestać stosowania leku Napritum i natychmiast skonsultować się z lekarzem w przypadku
wystąpienia jakiegokolwiek z wymienionych poniżej objawów. Może zaistnieć konieczność
natychmiastowego leczenia:

Ciężkie zaburzenia żołądka lub jelit, objawy to:
Niezbyt często: może wystąpić u 1 na 100 osób
- krwawienie z żołądka w postaci wymiotów z zawartością krwi, bądź drobinek wyglądających
 jak fusy od kawy;
- krwawienie z odbytu w postaci smolistych, maziowatych stolców bądź krwawych biegunek.

Rzadko: może wystąpić u 1 na 1 000 osób
- owrzodzenie lub ubytki w błonie śluzowej żołądka lub jelit. Do objawów należą: niestrawność,
 ból brzucha, gorączka, nudności, wymioty;
- zaburzenia czynności trzustki. Objawy obejmują silny ból brzucha, który promieniuje do
 pleców.

Częstość nieznana: nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych
- nasilenie objawów wrzodziejącego zapalenia jelita grubego lub choroby Crohna takich jak: ból,
 biegunka, wymioty oraz zmniejszenie masy ciała.

Reakcje alergiczne, objawy to:
Rzadko: może występować u 1 na 1 000 osób
- trudności w oddychaniu, ucisk w klatce piersiowej.

Częstość nieznana: nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych
- nagły obrzęk gardła, twarzy, rąk oraz stóp.

Zaburzenia wątroby, objawy to:
Rzadko: może występować u 1 na 1 000 osób
- zażółcenie skóry lub białkówek oczu (żółtaczka);
- uczucie zmęczenia, utrata apetytu, nudności, wymioty, jasne stolce (zapalenie wątroby) oraz
 nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych (w tym zapalenie wątroby).

Ciężkie wysypki skórne, objawy to:
Rzadko: może występować u 1 na 1 000 osób
- ciężka, szybko rozprzestrzeniająca się wysypka, z pęcherzami oraz łuszczeniem naskórka, a
 także możliwymi pęcherzykami w jamie ustnej, gardle i oczach. Gorączka, ból głowy, kaszel,
 ból całego ciała mogące występować w tym samym czasie;
- pęcherze na skórze po kontakcie z promieniami słonecznymi występujące przede wszystkim
 na rękach, twarzy i dłoniach (porfiria późna skórna);
- charakterystyczna skórna reakcja alergiczna, zwana utrwaloną wysypką polekową, która
 zazwyczaj nawraca w tym samym miejscu (miejscach) w wyniku ponownego zastosowania leku
 i może przybierać postać okrągłych lub owalnych zaczerwienionych plam i obrzęku skóry,
 pęcherzy (pokrzywki), swędzenia.

Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
- Rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała, podwyższona aktywność enzymów wątrobowych,
 zaburzenia krwi (eozynofilia), powiększenie węzłów chłonnych i objęcie innych narządów
 (reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi, zwana także zespołem DRESS). Patrz
 też punkt 2.

Zawał serca, objawy to:
Rzadko: może występować u 1 na 1 000 osób
- ból w klatce piersiowej, który może promieniować do szyi i ramion oraz w dół lewej ręki.

Udar, objawy to:
Rzadko: może występować u 1 na 1 000 osób
- osłabienie mięśni oraz drętwienie, które mogą wystąpić po jednej stronie ciała;
- nagłe zaburzenie zmysłu węchu, smaku, słuchu lub wzroku, mętlik w głowie (splątanie).

Zapalenie opon mózgowo - rdzeniowych, objawy to:
Rzadko: może występować u 1 na 1 000 osób
- gorączka, nudności, wymioty, sztywność karku, ból głowy, nadwrażliwość na jasne światło oraz
 splątanie (najbardziej prawdopodobne u osób z zaburzeniami autoimmunologicznymi, jak
 toczeń rumieniowaty układowy).

Inne możliwe działania niepożądane

Często: mogą występować u 1 na 10 osób
- przedłużony czas krwawienia;
- ból głowy, zawroty głowy, senność w ciągu dnia, uczucie pustki w głowie;
- dzwonienie w uszach;
- zaburzenia widzenia:
- zgaga, zaparcia, ból brzucha, nudności;
- wzdęcia;
- zatrzymanie płynów (obrzęk);
- duszność.

Niezbyt często: mogą występować u 1 na 100 osób
- zamazane widzenie;
- zawroty głowy lub uczucie „wirowania”;
- parestezje;
- zaburzenia słuchu;
- kołatanie serca;
- wymioty;
- zapalenie błony śluzowej jamy ustnej;
- zaburzenia trawienia;
- pragnienie;
- niestrawność;
- biegunka;
- smoliste stolce;
- nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby;
- siniaki;
- plamica;
- nadmierne pocenie się.

Rzadko: może występować u 1 na 1 000 osób
- zaburzenia krwi, takie jak anemia lub zmiana ilości białych krwinek;
- ciężkie reakcje nadwrażliwości na niektóre substancje (reakcja anafilaktyczna);
- utrata apetytu;
- bezsenność;
- zmiany nastroju;
- problemy z zasypianiem lub zaburzenia snu;
- obniżona zdolność koncentracji;
- zaburzenia pamięci;
- łagodna depresja;
- dezorientacja;
- choroba zakaźna charakteryzująca się zapaleniem opony mózgowej i (lub) rdzenia kręgowego
 (aseptyczne zapalenie opon mózgowych);
- nagromadzenie płynu (obrzęk) błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy);
- napady padaczkowe (drgawki);
- nieprawidłowości dotyczące oka;
- podwyższone ciśnienie tętnicze krwi i osłabiona czynność serca (niewydolność serca);
- nieprawidłowe wyniki morfologii krwi, zapalenie naczyń krwionośnych;
- nagromadzenie płynu w płucach;
- napady duszności spowodowane skurczem mięśni oraz opuchlizną błony śluzowej układu
 oddechowego, często obejmujący kaszel i astmę;
- zapalenie płuc;
- zapalenie błony śluzowej przełyku;
- krwawe wymioty;
- zapalenie trzustki;
- suchość w jamie ustnej;
- podrażnienie gardła;
- wzrost aktywności enzymów wątrobowych;
- zaburzenia czynności wątroby;
- utrata włosów;
- zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne;
- ciężkie reakcje skórne lub zmiany w obrębie błon śluzowych z łuszczeniem się lub pęcherzami
 (np. zespół Stevensa-Johnsona), rumień wielopostaciowy, zaostrzenie chorób skóry (np. liszaj
 płaski, rumień guzowaty);
- osłabienie mięśniowe;
- zaburzenia czynności nerek;
- częstsze oddawanie moczu (częstomocz);
- krew w moczu;
- wzrost stężenia kreatyniny w surowicy;
- zwiększone stężenie potasu w badaniach laboratoryjnych krwi;
- zmęczenie;
- spadek temperatury ciała;
- gorączka. 

Częstość nieznana: częstość nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych
- reakcje alergiczne;
- nieżyt żołądka;
- niedrożność;
- ból mięśni;
- toczeń rumieniowaty układowy (TRU). Objawy to: gorączka, wysypka, zaburzenia czynności
 nerek oraz bóle stawów;
- zaburzenia płodności u kobiet;
- stan ogólnie złego samopoczucia.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21
309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Preparaty, których należy unikać podczas stosowania naproksenu. Nie należy stosować leków z grupy NLPZ z lekami przeciwzakrzepowymi jak: warfaryna i heparyna, z wyjątkiem stosowania u pacjentów objętych nadzorem medycznym, gdyż mogą one nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania naproksenu z metotreksatem z powodu możliwego nasilenia toksyczności metotreksatu. Leków z grupy NLPZ nie należy łączyć z tyklopidyną, z powodu zahamowania działania płytek krwi. Należy unikać jednoczesnego stosowania dwóch lub więcej NLPZ (w tym kwasu acetylosalicylowego), ponieważ może to prowadzić do zwiększonego ryzyka działań niepożądanych. Nie należy stosować leków z grupy NLPZ przed upływem 8 do 12 dni od podania mifeprystonu, gdyż mogą osłabiać jego działanie. Preparaty, które mogą wymagać dostosowania dawki lub monitorowania pacjenta podczas stosowania z naproksenem. Naproksen zmniejsza klirens nerkowy jonów litu. Może to spowodować wzrost stężenia litu w surowicy do 40%. Ze względu na bardzo niski indeks terapeutyczny litu, należy unikać jednoczesnego stosowania litu z lekami z grupy NLPZ, chyba że stężenie litu w surowicy będzie stale monitorowane, co umożliwi dostosowanie dawkowania do dawki litu. Należy zachować ostrożność w jednoczesnym stosowaniu z cyklosporyną ze względu na zwiększone ryzyko nefrotoksyczności. Jednoczesne podanie z probenecydem zwiększa stężenie naproksenu w osoczu i wydłuża jego okres półtrwania. Naproksen może zmniejszać działanie leków przeciwnadciśnieniowych. Leki moczopędne mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia działania nefrotoksycznego związanego ze stosowaniem leków z grupy NLPZ. Jednoczesne stosowanie NLPZ z inhibitorami acetylocholinoesterazy (ACE) lub antagonistami receptora angiotensyny II może zwiększyć ryzyko zaburzenia czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w wywiadzie. Jednoczesne stosowanie NLPZ z takrolimusem może powodować nefrotoksyczność. Klopidogrel zwiększa ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, po podaniu naproxenu. Tak jak w przypadku wszystkich leków z grupy NLPZ, należy zachować ostrożność stosując leki z tej grupy z kortykosteroidami ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia owrzodzenia przewodu pokarmowego oraz krwawienia. Istnieje zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego podczas jednoczesnego stosowania NLPZ z lekami przeciwpłytkowymi oraz selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SRRI). Ze względu na duży stopień wiązania naproksenu z białkami osocza, należy monitorować pacjentów stosujących jednocześnie pochodne hydantoiny, leki przeciwzakrzepowe, inne NLPZ, kwas acetylosalicylowy lub sulfonoamidy wiążące się w dużym stopniu z białkami osocza, czy nie występuje przedawkowanie tych leków. Pacjenci jednocześnie przyjmujący naproksen i hydantoinę, sulfonamidy lub sulfonylomocznik powinni być obserwowani w celu ewentualnego dostosowania dawki. Wprawdzie nie obserwowano interakcji między naproksenem a lekami przeciwzakrzepowymi lub pochodnymi sulfonylomocznika, jednak należy zachować ostrożność z uwagi na interakcje między tymi lekami a innymi lekami z grupy NLPZ. Badania na zwierzętach wykazały, że leki z grupy NLPZ mogą zwiększyć ryzyko drgawek związanych z antybiotykami chinolonowymi. NLPZ mogą nasilać niewydolność serca, zmniejszać współczynnik przesączania kłębuszkowego glikozydów nasercowych i zwiększać ich stężenie w osoczu. Istnieje zwiększone ryzyko toksyczności hematologicznej w przypadku stosowania z zydowudyną. Potwierdzono zwiększone ryzyko wylewów podskórnych i dostawowych u pacjentów z hemofilią, zakażonych HIV w przypadku jednoczesnego stosowania zydowudyny i ibuprofenu. Jednoczesne (w tym samym dniu) przyjmowanie naproksenu przez okres dłuższy niż 1 dzień, osłabia wpływ małych dawek kwasu acetylosalicylowego na aktywność płytek krwi, co może trwać do kilku dni po zaprzestaniu stosowania naproksenu. Znaczenie kliniczne tego działania nie jest znane. Równoczesne przyjmowanie naproksenu ze związkami neutralizującymi sok żołądkowy, cholestyraminą lub jedzeniem może opóźniać jego wchłanianie, ale nie zmniejsza stopnia jego wchłaniania.

Vitama S.A.
ul. Bonifraterska 17
00-203 Warszawa
22-332-59-17
[email protected]