Oftidorix (20 mg + 5 mg)/ml krople do oczu, roztwór

1 ml roztworu zawiera 20 mg dorzolamidu (w postaci chlorowodorku dorzolamidu) i 5 mg tymololu (w postaci maleinianu tymololu). Preparat zawiera chlorek benzalkoniowy.

Preparat zawiera dwa składniki: chlorowodorek dorzolamidu i maleinian tymololu. Oba te składniki obniżają podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe poprzez zmniejszenie wydzielania cieczy wodnistej, lecz różnią się mechanizmami działania. Chlorowodorek dorzolamidu jest silnym inhibitorem ludzkiej anhydrazy węglanowej II. Hamowanie anhydrazy węglanowej w wyrostkach rzęskowych oka zmniejsza wydzielanie cieczy wodnistej, prawdopodobnie poprzez zwolnienie szybkości powstawania jonów wodorowęglanowych z wynikającym z tego ograniczeniem transportu sodu i płynu. Maleinian tymololu jest nieselektywnym środkiem blokującym receptory beta-adrenergiczne. Nie ustalono jeszcze dokładnego mechanizmu obniżania ciśnienia wewnątrzgałkowego przez maleinian tymololu, chociaż badania z zastosowaniem fluoresceiny oraz badania tonograficzne wskazują, że główne działanie może być związane ze zmniejszeniem wytwarzania cieczy wodnistej. Jednak w niektórych badaniach obserwowano również nieznaczne ułatwienie odpływu cieczy. Połączone działanie obu tych środków powoduje dodatkowe zmniejszenie ciśnienia wewnątrzgałkowego w porównaniu z każdym składnikiem podawanym osobno. Po miejscowym podaniu do oka preparat zmniejsza podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe, bez względu na to czy jest ono związane z jaskrą. Roztwór dorzolamidu + tymololu krople do oczu zmniejsza ciśnienie wewnątrzgałkowe bez częstych działań niepożądanych leków zwężających źrenicę, takich jak ślepota nocna, skurcz akomodacyjny i zwężenie źrenicy. Miejscowe podawanie chlorowodorku dorzolamidu pozwala na bezpośrednie działanie substancji czynnych w oku w znacznie mniejszych dawkach, a zatem z mniejszą ekspozycją ogólnoustrojową. W badaniach klinicznych skutkowało to zmniejszeniem ciśnienia wewnątrzgałkowego bez zaburzeń równowagi kwasowo - zasadowej ani bez zmian stężenia elektrolitów charakterystycznych dla doustnych inhibitorów anhydrazy węglanowej.

Leczenie podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego u pacjentów z jaskrą otwartego kąta lub jaskrą torebkową, gdy monoterapia lekiem β-adrenolitycznym jest niewystarczająca.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Choroba przebiegająca z nadreaktywnością dróg oddechowych, w tym z astmą oskrzelową lub astmą oskrzelową w wywiadzie, ciężką postacią przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Bradykardia zatokowa, zespół chorego węzła zatokowego, blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub IIIst. niekontrolowany za pomocą rozrusznika serca, jawna niewydolność serca, wstrząs kardiogenny. Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), kwasica hiperchloremiczna.

Nie należy stosować leku w czasie ciąży. Jeżeli jednak lek jest stosowany aż do porodu, stan noworodka powinien być dokładnie monitorowany przez pierwsze dni życia, ze względu na ryzyko wystąpienia objawów zablokowania receptorów β-adrenergicznych (bradykardia, niedociśnienie, niewydolność oddechowa, hipoglikemia). Nie wiadomo, czy dorzolamid przenika do mleka kobiecego. U karmiących samic szczurów otrzymujących dorzolamid zaobserwowano zmniejszenie przyrostu masy ciała u potomstwa. Beta-adrenolityki są przenikają do mleka kobiecego. Jednak jest mało prawdopodobne, aby tymolol w kroplach do oczu stosowany w dawkach leczniczych przenikał do mleka matki w takich ilościach, aby wywołać u niemowlęcia kliniczne objawy blokady beta-adrenergicznej. Jeżeli leczenie przy zastosowaniu preparatu jest niezbędne, nie zaleca się karmienia piersią.

Dospojówkowo. 1 kropla do worka spojówkowego chorego oka (oczu) 2 razy na dobę. Nie określono bezpieczeństwa stosowania preparatu u dzieci <2 lat. Istnieją ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci w wieku ≥2 i <6 lat - w małej grupie pacjentów, preparat podawany 2 razy na dobę był ogólnie dobrze tolerowany. Sposób podania. Jeżeli stosowany jest również inny miejscowo działający lek okulistyczny, to pomiędzy jego podaniem, a zakropleniem preparatu, należy zachować co najmniej 15 - minutową przerwę. Maści do oczu powinny być stosowane jako ostatnie. Uciśnięcie kanału nosowo-łzowego lub zamknięcie powiek na 2 min zmniejsza wchłanianie ogólnoustrojowe; może to powodować zmniejszenie ogólnoustrojowych działań niepożądanych oraz zwiększenie działania miejscowego. Pacjentów należy pouczyć, aby umyli ręce przed zastosowaniem preparatu oraz unikali kontaktu końcówki kroplomierza z powierzchnią lub okolicą oka. Pacjentów należy także pouczyć, że roztwory do oczu, w przypadku nieprawidłowego postępowania, mogą ulec zanieczyszczeniu powszechnie występującymi bakteriami, które mogą wywoływać zakażenie oka. Stosowanie zanieczyszczonych roztworów może prowadzić do poważnego uszkodzenia oka, a w następstwie do utraty wzroku.

Z uwagi na obecność składnika beta-adrenolitycznego, tymololu, mogą wystąpić takie same rodzaje działań niepożądanych (ze strony układu krążenia, układu oddechowego i inne) jak po podaniu beta-adrenolityków działających ogólnoustrojowo. Ogólnoustrojowe działania niepożądane po podaniu miejscowym (do oka) występują rzadziej niż po podaniu ogólnoustrojowym. U pacjentów z chorobami układu krążenia (np. chorobą wieńcową, dusznicą Prinzmetala lub niewydolnością serca) lub niedociśnieniem należy krytycznie ocenić stosowanie beta-adrenolityków i rozważyć leczenie za pomocą innych substancji czynnych. U pacjentów z chorobami układu krążenia należy uważać na objawy nasilenia tych chorób i działań niepożądanych. Z uwagi na negatywny wpływ na czas przewodzenia należy zachować ostrożność podczas stosowania beta-adrenolityków u pacjentów z blokiem przedsionkowo - komorowym pierwszego stopnia. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami krążenia obwodowego (np. ciężkimi postaciami choroby Raynauda lub zespołu Raynauda). Po podaniu miejscowym (do oka) niektórych beta-adrenolityków odnotowano reakcje ze strony układu oddechowego, w tym zgon na skutek skurczu oskrzeli u pacjentów z astmą. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) - preparat należy stosować tylko wówczas, gdy możliwa korzyść przeważa nad potencjalnym ryzykiem. Leku nie badano u osób z zaburzeniami czynności wątroby - u takich pacjentów stosować ostrożnie. Preparat może ulegać wchłanianiu ogólnoustrojowemu. Dorzolamid zawiera grupę sulfonamidową, która występuje w sulfonamidach. Dlatego też po podaniu miejscowym mogą wystąpić takie same działania niepożądane, jak po podaniu ogólnoustrojowym sulfonamidów, w tym ciężkie reakcje niepożądane, takie jak zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczna rozpływna martwica naskórka. Należy przerwać stosowanie preparatu, jeśli wystąpią ciężkie działania niepożądane lub objawy nadwrażliwości. Po podaniu miejscowym roztworu dorzolamidu + tymololu w postaci kropli do oczu stwierdzono miejscowe działania niepożądane ze strony oka, podobne do tych obserwowanych po podaniu kropli do oczu zawierających chlorowodorek dorzolamidu. Jeśli takie działania wystąpią, należy rozważyć odstawienie leku. Podczas przyjmowania leków beta-adrenolitycznych pacjenci z atopią lub ciężką reakcją anafilaktyczną na różnorodne alergeny w wywiadzie mogą wykazywać silniejszą reakcję na powtarzający się kontakt z takimi alergenami i nie odpowiadać na dawki adrenaliny zwykle stosowane w leczeniu reakcji anafilaktycznych. Wpływ leku na ciśnienie wewnątrzgałkowe oraz znane efekty ogólnoustrojowego zablokowania receptorów beta mogą ulec nasileniu w przypadku zastosowania tymololu u pacjentów już otrzymujących beta-adrenolityki o działaniu ogólnoustrojowym. Należy uważnie obserwować odpowiedź na leczenie u tych pacjentów. Równoczesne stosowanie miejscowe dwóch beta-adrenolityków nie jest zalecane. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania dorzolamidu i doustnych inhibitorów anhydrazy węglanowej. Pacjentom z hipoglikemią samoistną lub pacjentom z cukrzycą chwiejną leki beta-adrenolityczne należy podawać ostrożnie, ponieważ mogą one maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe ostrej hipoglikemii. Leki beta-adrenolityczne mogą także maskować objawy nadczynności tarczycy. Nagłe przerwanie podawania leków beta-adrenolitycznych może doprowadzić do nasilenia objawów. Okulistyczne leki beta-adrenolityczne mogą powodować suchość oczu - należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami rogówki. Leki okulistyczne zawierające beta-adrenolityki mogą hamować ogólnoustrojowe działanie betaagonistyczne np. adrenaliny. Jeżeli pacjent przyjmuje tymolol, należy poinformować o tym anestezjologa. Leczenie beta-adrenolitykami może nasilać objawy miastenii (myasthenia gravis). Leczenie doustnymi inhibitorami anhydrazy węglanowej wiązało się z występowaniem kamicy układu moczowego w wyniku zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej, zwłaszcza u osób z kamieniami nerkowymi w wywiadzie. Chociaż nie obserwowano zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej w trakcie stosowania roztworu dorzolamidu + tymololu w postaci kropli do oczu, to rzadko donoszono o kamicy układu moczowego. Ponieważ lek zawiera miejscowy inhibitor anhydrazy węglanowej, który ulega wchłanianiu ogólnoustrojowemu, pacjenci z kamicą nerkową w wywiadzie mogą być narażeni na większe ryzyko kamicy moczowej podczas stosowania preparatu. Postępowanie w przypadku ostrej jaskry zamkniętego kąta przesączania wymaga interwencji terapeutycznych jako uzupełnienia okulistycznych leków obniżających ciśnienie wewnątrzgałkowe. Roztwór dorzolamidu + tymololu krople do oczu nie był badany u pacjentów z ostrą jaskrą zamkniętego kąta przesączania. Podczas stosowania dorzolamidu obserwowano obrzęk rogówki i nieodwracalną dekompensację rogówki u osób z wcześniej istniejącymi przewlekłymi wadami rogówki i (lub) zabiegami chirurgicznymi wewnątrz gałki ocznej w wywiadzie. Istnieje zwiększone ryzyko rozwoju obrzęku rogówki u pacjentów z małą liczbą komórek śródbłonka. Należy zachować ostrożność przepisując dorzolamid z tymololem w postaci kropli do oczu tym pacjentom. Po podaniu leków ograniczających wytwarzanie cieczy wodnistej (np. tymololu, acetazolamidu) i filtracji obserwowano odwarstwienie błony naczyniowej. Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków przeciwjaskrowych, u niektórych pacjentów po długotrwałym leczeniu maleinianem tymololu podawanym do oczu, stwierdzono zmniejszającą się reakcję na lek. Jednak w badaniach klinicznych obejmujących 164 pacjentów obserwowanych przez co najmniej 3 lata nie zaobserwowano znaczących różnic w wartości średniego ciśnienia wewnątrzgałkowego po początkowej stabilizacji. Jeśli konieczne jest odstawienie roztworu do oczu tymololu u pacjentów z chorobą wieńcową, preparat należy odstawiać stopniowo. Lek zawiera chlorek benzalkoniowy. Chlorek benzalkoniowy może również powodować podrażnienie oka, szczególnie jeśli masz suchość oczu lub zaburzenia rogówki (przezroczysta warstwa z przodu oka). Jeśli po zastosowaniu tego leku odczuwasz nieprawidłowe odczucie, kłucie lub ból oka, należy zwrócić się do lekarza. Na podstawie ograniczonych dostępnych danych nie ma różnicy w profilu zdarzeń niepożądanych u dzieci w porównaniu z dorosłymi. Zasadniczo jednak oczy u dzieci wykazują silniejszą reakcję na dany bodziec niż oko dorosłego. Podrażnienie może mieć wpływ na przestrzeganie zaleceń leczenia u dzieci.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Zazwyczaj należy kontynuować stosowanie leku, chyba że są to poważne działania niepożądane.
Należy wtedy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Nie należy przerywać stosowania leku
Oftidorix bez porozumienia z lekarzem.
Uogólnione reakcje alergiczne, w tym obrzęk pod skórą występujący w okolicach twarzy i kończyn,
mogący blokować drogi oddechowe w sposób powodujący trudności z przełykaniem lub oddychaniem,
pokrzywka lub swędząca wysypka, miejscowa i uogólniona wysypka, swędzenie, ciężka, nagła reakcja
alergiczna zagrażająca życiu.
Jeżeli u pacjenta wystąpią reakcje alergiczne, w tym pokrzywka, obrzęk twarzy, warg, języka i (lub)
gardła co może powodować trudności w oddychaniu lub przełykaniu, należy przerwać stosowanie
leku Oftidorix i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Podczas badań klinicznych lub po dopuszczeniu do obrotu zgłaszano następujące działania niepożądane:

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):
Uczucie pieczenia i kłucia oczu, niezwykłe odczuwanie smaku.

Często (mogą wystąpić u 1 na 10 osób):
Zaczerwienie wokół oka (oczu), łzawienie lub uczucie swędzenia oka (oczu), erozja rogówki
(uszkodzenie przedniej warstwy gałki ocznej), opuchlizna i/lub podrażnienie wokół oka (oczu),
uczucie ciała obcego w oku (uczucie, że w oku coś się znajduje), zmniejszenie wrażliwości rogówki
(brak czucia, jeżeli coś wpada do oka i brak czucia bólu), ból oka, zespół suchego oka, niewyraźne
widzenie, ból głowy, zapalenie zatok (uczucie napięcia lub pełności w nosie), nudności,
osłabienie/znużenie i zmęczenie.

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 osób):
Zawroty głowy, depresja, zapalenie tęczówki, zaburzenia widzenia, w tym zaburzenia refrakcji (niekiedy
ze względu na odstawienie miotyków) wolny rytm serca, omdlenie, trudności z oddychaniem, duszności ,
niestrawność, kamienie nerkowe (często odznaczające się nagłym wystąpieniem rozdzierającego,
paraliżującego bólu dolnego odcinka pleców i/lub boku, pachwinie lub brzuchu).

Rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1 000 osób)
Ogólnoustrojowy toczeń rumieniowaty (choroba układu immunologicznego, która może powodować
zapalenie narządów wewnętrznych), mrowienie lub drętwienie dłoni i stóp, problemy ze spaniem,
koszmary, utrata pamięci, nasilenie objawów przedmiotowych i podmiotowych myasthenia gravis
(zaburzenia mięśni), obniżony popęd seksualny, udar mózgu, przemijająca krótkowzroczność, która
ustępuje po zakończeniu leczenia, oddzielenie się warstwy oka znajdującej się pod siatkówką i
zawierającej naczynia krwionośne po zabiegach filtracyjnych, co może być przyczyną zaburzeń
widzenia, opadanie powiek (powodujące, że oko jest na wpół zamknięte), podwójne widzenie,
formowanie się strupów na powiekach, obrzęk rogówki (z objawami zaburzenia widzenia), niskie
ciśnienie w oku, dzwonienie w uszach, niskie ciśnienie tętnicze krwi, zastoinowa niewydolność serca
(choroba serca przebiegająca z dusznością i obrzękiem stóp i nóg związanym z gromadzeniem się
płynów w organizmie), obrzęki, niedokrwienie mózgu, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca
(szybsze i (lub) nieregularne bicie serca), zawał serca, choroba Raynauda, obrzęk lub uczucie zimnych
dłoni lub stóp oraz zmniejszone krążenie w rękach i nogach, skurcze nóg i (lub) ból nóg podczas
chodzenia (utykanie), niewydolność oddechowa, wyciek wydzieliny z nosa lub uczucie zatkania nosa,
krwawienie z nosa, zwężenie dróg oddechowych w obrębie płuc, powodujące trudności w oddychaniu,
kaszel, podrażnienie gardła, suchość jamy ustnej, biegunka, kontaktowe zapalenie skóry, łysienie, biało-
srebrzysta wysypka (wysypka łuszczycopodobna), choroba Peyroniego która może spowodować
krzywiznę penisa), reakcje alergiczne takie jak: wysypka, pokrzywka, świąd, w rzadkich przypadkach
możliwy obrzęk warg, oczu oraz jamy ustnej, świszczący oddech, ciężkie reakcje skórne (zespół
Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka).

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Silne bicie serca, które może być szybkie lub nieregularne (kołatanie serca), przyspieszone tętno,
zwiększone ciśnienie tętnicze krwi.

Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych do oczu, tymolol może przeniknąć do krwi. Może
to powodować działania niepożądane podobne do obserwowanych po doustnym podaniu leków beta-
adrenolitycznych. Występowanie działań niepożądanych po miejscowym podaniu do oczu jest rzadsze niż
np. po podaniu doustnym lub dożylnym. Dodatkowe działania niepożądane obejmują reakcje spotykane
podczas stosowania leków z grupy beta-adrenolityków stosowanych w leczeniu chorób oczu.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
niski poziom glukozy, niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca, ból w podbrzuszu, wymioty, ból
mięśni niespowodowany wysiłkiem fizycznym, zaburzenia seksualne, halucynacje.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C,
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie prowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji roztworu dorzolamid + tymolol krople do oczu z innymi lekami. W badaniach klinicznych nie stwierdzono niepożądanych interakcji podczas jednoczesnego stosowania preparatu z następującymi lekami stosowanymi ogólnoustrojowo: inhibitorami ACE, antagonistami kanału wapniowego, lekami moczopędnymi, NLPZ (w tym kwas acetylosalicylowy) oraz hormonami (np. estrogeny, insulina, tyroksyna). Istnieje możliwość addytywnych działań powodujących wystąpienie niedociśnienia tętniczego i (lub) znacznej bradykardii podczas równoczesnego podawania leków beta-adrenolitycznych w postaci roztworu z doustnymi antagonistami kanału wapniowego, lekami uwalniającymi aminy katecholowe lub lekami beta-adrenolitycznymi, lekami przeciwarytmicznymi (w tym amiodaronem), glikozydami naparstnicy, parasympatykomimetykami, guanetydyną lekami narkotycznymi i inhibitorami oksydazy monoaminowej (MAO). Stwierdzono nasilenie ogólnoustrojowego zahamowania receptorów beta-adrenergicznych (np. zmniejszona częstotliwość rytmu serca, depresja) podczas leczenia skojarzonego inhibitorami CYP2D6 (np. chinidyną, fluoksetyny, paroksetyny) i tymololem. Pomimo, że roztwór dorzolamidu i tymololu w postaci kropli do oczu podawany w monoterapii wywiera niewielki lub nie ma wpływu na wielkość źrenicy, odnotowano sporadyczne przypadki jej rozszerzenia podczas jednoczesnego stosowania okulistycznych leków beta-adrenolitycznych i adrenaliny (epinefryny). Leki beta-adrenolityczne mogą zwiększać działanie hipoglikemizujące leków przeciwcukrzycowych. Doustne leki beta-adrenolityczne mogą nasilać nadciśnienie tętnicze „z odbicia”, które może występować po odstawieniu klonidyny.

Bausch & Lomb Polska Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
(22) 223-60-00
[email protected]
www.bausch.com.pl