Penicillinum crystallisatum TZF 1 000 000 j.m. proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań

1 fiolka zawiera 1 000 000 j.m., 3 000 000 j.m. lub 5 000 000 j.m. benzylopenicyliny potasowej.

Antybiotyk β-laktamowy, penicylina wrażliwa na działanie β-laktamazy. Mechanizm bakteriobójczy polega na hamowaniu biosyntezy ściany komórek bakterii. Działa bakteriobójczo m.in. na gronkowce (z wyjątkiem szczepów wytwarzających penicylinazę), paciorkowce (grupa A,C, G, H, L i M) i pneumokoki. Działa również na: Neisseria gonorrhoeae, Corynebacterium diphtheriae, Listeria monocytogenes, Bacillus anthracis, Clostridium spp., Leptospira, Treponema pallidum, Actinomyces bovis, Streptobacillus moniliformis. Niektóre szczepy pałeczek gram-ujemnych np. większość szczepów Escherichia coli, wszystkie szczepy Proteus mirabilis, Salmonella i Shigella oraz niektóre szczepy Aerobacter aerogenes i Alcaligenes faecalis, są wrażliwe bądź umiarkowanie wrażliwe na penicylinę, ale tylko w wysokich stężeniach po podaniu dożylnym. Oporność na penicylinę wykazują gronkowce wytwarzające penicylinazę (około 70-95% wszystkich szczepów gronkowców). Benzylopenicylina nie wnika do wnętrza komórki, a zatem nie działa na drobnoustroje wewnątrzkomórkowe. Benzylopenicylina szybko wchłania się do krwi po podaniu domięśniowym. T_0,5 we krwi wynosi około 30 min. Okres ten jest wydłużony u osób z niewydolnością nerek (nawet do 10 h) oraz noworodków (3,2 h w pierwszym tyg., 1,7 h w drugim, 1,4 h w trzecim tygodniu życia). Wiązanie z białkami osocza wynosi 45-65%. Benzylopenicylina dobrze przenika do płynu opłucnowego, osierdziowego, otrzewnowego, torebki stawowej, żółci, nerek, błon śluzowych i moczu, słabiej do płynu owodniowego, krwi płodu, mięśni i płynu mózgowo-rdzeniowego. Źle przenika do kości, tkanki mózgowej, cieczy wodnistej oka i mleka matki. Jest częściowo metabolizowana w wątrobie i wydalana głównie z moczem.

Ciężkie zakażeniach wywoływane przez drobnoustroje wrażliwe na benzylopenicylinę, gdy konieczne jest szybkie uzyskanie wysokiego stężenia antybiotyku: zapalenie migdałków podniebiennych, zapalenie płuc, oskrzeli, zapalenie osierdzia, przewlekłe zapalenie wsierdzia, wywołane przez paciorkowce, w tym również grupy A, pneumokoki, gronkowce; posocznica; meningokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; zakażenia skóry i tkanek miękkich; błonica (w skojarzeniu z antytoksyną); ropniak płuc; ostry rzut gorączki reumatycznej wywołany zakażeniem paciorkowcowym, zapalenie stawów; zapalenie kości i szpiku; kiła ośrodkowego układu nerwowego, kiła narządu wzroku; rzeżączka; zakażenia gardła, dolnych dróg oddechowych i narządów płciowych wywołane przez Fusobacterium spp.; wąglik, borelioza, zakażenia wywołane przez Clostridium spp. (w tym tężec), listerioza, pastereloza, promienica; profilaktyka okołoporodowa zakażeń paciorkowcowych grupy B (Streptococcus agalactiae). Przed rozpoczęciem leczenia należy wziąć pod uwagę miejscowe oficjalne wytyczne dotyczące stosowania antybiotyków.

Nadwrażliwość na antybiotyki β-laktamowe.

Preparat może być stosowany u kobiet w ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności, gdyż brak jest odpowiednio liczebnych i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Ostrożnie stosować w okresie karmienia piersią, gdyż lek w niewielkich ilościach przenika do mleka matki. Dotychczasowe obserwacje u kobiet, które podczas ciąży przyjmowały penicylinę, potwierdzają brak negatywnych oddziaływań penicyliny na płód.

Domięśniowo lub dożylnie. 1 mln j.m. odpowiada 600 mg benzylopenicyliny potasowej. Dorośli. Zwykle zalecana dawka: w ciężkich zakażeniach wywołanych przez paciorkowce i pneumokoki, jak zapalenie płuc, zapalenie wsierdzia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych 12-24 mln j.m. na dobę w dawkach podzielonych co 2-6 h*; w ciężkich zakażeniach wywołanych przez gronkowce (wrażliwe na penicylinę) 5-24 mln j.m. na dobę w dawkach podzielonych co 4-6 h. (*Ze względu na krótki okres półtrwania lek podaje się w dawkach podzielonych zazwyczaj co 4-6 h z wyjątkiem zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych/posocznicy, gdy antybiotyk powinien być podawany co 2 h). Zapalenie migdałków podniebiennych, zapalenie płuc, oskrzeli, ropniak, zapalenie osierdzia, przewlekłe zapalenie wsierdzia, wywołane przez paciorkowce, w tym również grupy A, pneumokoki, gronkowce: co najmniej 5 mln j.m. do 24 mln j.m. w zależności od zakażenia i stopnia ciężkości, w dawkach podzielonych, co 4 do 6 h; w paciorkowcowym zapaleniu wsierdzia: 12-18 mln j.m. w dawkach podzielonych co 4-6 h lub we wlewie ciągłym przez 4-6 tyg. Meningokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i (lub) posocznica: 24 mln j.m. po 2 mln j.m. co 2 h. Zakażenia skóry i tkanek miękkich: 2-4 mln j.m. co 4-6 h; stosować w połączeniu z klindamycyną, podawanie kontynuować do poprawy klinicznej pacjenta, pacjent bez gorączki przez 48-72 h. Błonica (w skojarzeniu z antytoksyną): 2-3 mln j.m., w dawkach podzielonych co 4-6 h przez 10-12 dni. Zapalenie tkanki łącznej (róża, cellulitis): 2-4 mln j.m. co 4 h, czas trwania kuracji 10 dni. Ostry rzut gorączki reumatycznej wywołany zakażeniem paciorkowcowym, zapalenie stawów: Streptococcus Grupa A (S. pyogenes), Streptococcus Grupa B (S. agalactiae): 2 mln j.m. co 4 h. Zapalenie kości i szpiku: Enterococcus spp. (wrażliwe na penicylinę) lub paciorkowce (beta-hemolizujące): 20- 24 mln j.m. na dobę jako wlew ciągły lub w dawkach podzielonych co 4 h przez 6 tyg. U pacjentów z towarzyszącym zapaleniem wsierdzia wywołanym wrażliwym na penicylinę Enterococcus spp. zaleca się dodanie aminoglikozydu przez 4-6 tyg. Kiła OUN, kiła narządu wzroku: 18-24 mln j.m. na dobę i.v. podawane po 3-4 mln j.m. co 4 h lub we wlewie ciągłym przez 10-14 dni. Zakażenia gardła, dolnych dróg oddechowych i narządów płciowych wywołane przez Fusobacterium spp.: 5-10 mln j.m. w dawkach podzielonych co 4-6 h. Wąglik: 8 mln j.m. w dawkach podzielonych co 6 h (mogą być wymagane wyższe dawki w zależności od wrażliwości organizmu). Borelioza: 18-24 mln j.m. w dawkach podzielonych, co 4 h, czas trwania leczenia 14-28 dni. Zakażenia wywołane przez Clostridium spp. (w tym tężec): 20 mln j.m./dobę w dawkach podzielonych co 4-6 h. Listerioza: 15-20 mln j.m. w dawkach podzielonych co 4-6 h dziennie przez 2-4 tyg. Promienica. Promienica szyjno-twarzowa: 1-6 mln j.m. na dobę, w dawkach podzielonych, co 4-6 h. Promienica brzuszna: 10-20 mln j.m. na dobę, w dawkach podzielonych, co 4-6 h. Profilaktyka okołoporodowa zakażeń paciorkowcowych grupy B (Streptococcus agalactiae): pierwsza dawka 5 mln j.m., następnie 2,5 mln j.m. co 4 h aż do porodu. Dzieci i niemowlęta. Łagodne do umiarkowanych zakażenia: 100 000 do 150 000 j.m./kg mc. na dobę w dawkach podzielonych co 4-6 h domięśniowo lub dożylnie (maks. 8 mln j.m. na dobę). Ciężkie zakażenia: 200 000 do 300 000 j.m./kg mc. na dobę w 4 do 6 dawkach podzielonych. Nie należy przekraczać dawki 24 mln j.m. na dobę. Noworodki. Noworodki ≤7 dni: 25 000 do 50 000 j.m./kg mc. co 12 h domięśniowo lub dożylnie. Noworodki >7 dni: 25 000 do 50 000 j.m./kg mc. co 8 h domięśniowo lub dożylnie. U noworodków o masie <1 kg schemat dawkowania co 12 h może zostać utrzymany do ukończenia 2 tyg. życia. Czas leczenia. Czas leczenia zależy od ciężkości i rodzaju zakażenia. W zakażeniach wywołanych przez paciorkowce grupy A leczenie należy prowadzić przynajmniej przez 10 dni. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek: CCr 50-30 ml/min - dawka maksymalna 1 500 000 j.m., przerwa między dawkami 4 h; CCr 30-30 ml/min – dawka maksymalna 1 000 000 j.m., przerwa między dawkami 4 h; CCr <10 ml/min – dawka maksymalna 500 000 j.m., przerwa między dawkami 8 h. Dawka uzupełniająca po hemodializie wynosi 500 000 j.m. Sposób podania. Roztwory penicyliny należy podawać zaraz po przygotowaniu. Benzylopenicylinę można podawać domięśniowo (nie więcej niż 2 mln j.m. w jednym wstrzyknięciu) lub dożylnie (we wstrzyknięciu trwającym 3-5 min lub w infuzji dożylnej). Dawki >2 mln j.m. należy podawać dożylnie powoli (nie szybciej niż 500 000 j.m./min). Dawkę ≥20 mln j.m. należy podawać tylko w infuzji dożylnej. Domięśniowe wstrzyknięcia penicylin należy wykonywać z dużą ostrożnością, by nie uszkodzić nerwów obwodowych lub naczyń krwionośnych. Podczas podawania dożylnego należy zachować ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia zakrzepowego zapalenia żył.

U pacjentów leczonych penicyliną mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości, zwłaszcza u pacjentów uczulonych na wiele alergenów. Należy upewnić się, czy pacjent uczulony jest na penicylinę, cefalosporyny lub inne leki, oraz zebrać wywiad, czy u pacjenta występowały w przeszłości reakcje alergiczne, niezależnie od ich przyczyn. Brak danych z wywiadu co do nadwrażliwości na antybiotyki β-laktamowe nie jest dowodem, że taka nadwrażliwość u pacjenta nie występuje. Jeżeli podanie benzylopenicyliny jest niezbędne, pacjent w wywiadzie zgłasza występowanie w przeszłości reakcji alergicznych (niezależnie od czynnika wywołującego), a preparat do diagnostyki nadwrażliwości na ten lek jest dostępny, należy wykonać próbę zgodnie z instrukcją stosowania preparatu. Nie zaleca się wykonywania próby z użyciem penicyliny, ponieważ podanie zbyt wysokiej dawki może prowadzić do wstrząsu, a nawet śmierci pacjenta. Jeśli u pacjenta wystąpi wstrząs anafilaktyczny lub obrzęk naczynioruchowy, w pierwszej kolejności należy podać epinefrynę, następnie lek przeciwhistaminowy, a jako ostatni - kortykosteroid. Należy również monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie tętnicze krwi). U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek benzylopenicylina podana w dużych dawkach może osiągać w OUN stężenie, które może powodować podrażnienie mózgu, drgawki, śpiączkę. U niektórych pacjentów podczas leczenia kiły może pojawić się odczyn Jarischa-Herxheimera, którego objawami jest gorączka, uczucie ogólnego rozbicia, ból głowy. Najczęściej występuje podczas leczenia wczesnej kiły. Pojawienie się powyżej opisanych objawów w leczeniu wczesnej kiły nie stanowi zagrożenia. U pacjentów w późnym stadium choroby ze zmianami narządowymi reakcja Jarischa-Herxheimera występuje bardzo rzadko, ale pojawienie się jej w tym stadium może spowodować zaostrzenie choroby i w konsekwencji przyczynić się do ciężkich powikłań. Podawanie antybiotyków może być przyczyną nadmiernego rozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów. Jeśli podczas leczenia penicyliną u pacjenta rozwiną się nowe zakażenia grzybicze lub bakteryjne, antybiotyk należy natychmiast odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie. Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka, uporczywa biegunka, należy wziąć pod uwagę możliwość rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy (w większości przypadków wywołanego przez Clostridium difficile). Należy wówczas przerwać podawanie benzylopenicyliny i rozpocząć odpowiednie leczenie. Stosowanie środków hamujących perystaltykę jest przeciwwskazane. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lub chorobami układu sercowo-naczyniowego należy rozważyć zmniejszenie dawki. U pacjentów otrzymujących duże dawki penicyliny zaleca się kontrolowanie czynności nerek, wątroby i układu krwiotwórczego. Preparat zawiera potas – dawka 1 mln j.m. zawiera 63 mg potasu. Podawanie dużych dawek benzylopenicyliny w postaci soli potasowej (10-100 mln j.m./dobę) i (lub) długotrwałe stosowanie może spowodować ostre zatrucie potasem, zwłaszcza u osób z zaburzoną czynnością nerek. Zawartość potasu należy brać pod uwagę u pacjentów z osłabioną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość potasu w diecie.  

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, Penicillinum Crystallisatum TZF może powodować działania niepożądane, chociaż nie
u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane

Następujące ciężkie działania niepożądane występują bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na
10 000 pacjentów):
- nagłe utrudnienie oddychania, mówienia i połykania;
- bolesny obrzęk warg, języka, twarzy lub szyi;
- bardzo silne zawroty głowy lub zapaść;
- ciężkie reakcje skórne ze swędzącą wysypką, nadżerkami w jamie ustnej, oczach, narządach
  płciowych i na skórze, czerwonymi plamkami na tułowiu, często z pęcherzami po środku,
  pękającymi olbrzymimi pęcherzami, złuszczaniem dużych płatów naskórka, osłabieniem, gorączką
  i bólami stawowymi.
Następujące ciężkie działania niepożądane występują z częstością nieznaną (nie może być określona
na podstawie dostępnych danych):
- ciężka, długotrwała lub krwawa biegunka: może być ona objawem rzekomobłoniastego zapalenia
  jelit.
-> W razie wystąpienia któregokolwiek z wymienionych powyżej ciężkich działań niepożądanych
     należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się bezpośrednio do szpitala.

Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas leczenia

Następujące działania niepożądane występują niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1000
pacjentów):
- wysypki skórne, pokrzywka, świąd.

Następujące działania niepożądane występują rzadko (występują u 1 do 10 na 10 000 pacjentów):
- zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub białych oraz płytek krwi (zwiększona skłonność do
  występowania krwawień, siniaków lub zakażeń), nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych
  (niedokrwistość hemolityczna).

Następujące działania niepożądane występują bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 10 000
pacjentów):
- zaburzenia rytmu serca;
- zaburzenia pracy nerek (głównie u pacjentów otrzymujących duże dawki leku lub u pacjentów
  z już istniejącymi zaburzeniami czynności nerek).

Następujące działania niepożądane występują z nieznaną częstością (nie może być określona na
podstawie dostępnych danych):
- odczyn Jarischa-Herxheimera, którego objawami są gorączka, uczucie ogólnego rozbicia, ból
  głowy, może pojawić się u pacjentów podczas leczenia kiły;
- drożdżakowe zakażenia skóry i błon śluzowych;
- nadmierna ruchliwość, pobudzenie, niepokój, senność, stan dezorientacji, zawroty głowy (ustępują
  po odstawieniu leku);
- niewielkie, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych;
- wzmożone odruchy, drgawki, śpiączka mogą być objawami zatrucia potasem; głównie pojawiają
  się u pacjentów z niewydolnością nerek i (lub) przyjmujących duże dawki benzylopenicyliny
  potasowej;
- w miejscu wstrzyknięcia zaczerwienienie skóry, ból, zwłóknienie, zanik tkanki, zakrzepowe
  zapalenie żył - głównie po wielokrotnych podaniach.

-> Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
     niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301; faks: +
48 22 49 21 309
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Probenecyd podany jednocześnie z penicyliną zwiększa stężenie antybiotyku w surowicy. Leki wypierające penicylinę z połączeń z białkami mogą powodować zwiększenie jej stężenia w surowicy.
Podawanie penicyliny z antybiotykami o działaniu bakteriostatycznym, jak erytromycyna, tetracyklina, może zmniejszać bakteriobójcze działanie penicylin. Podczas leczenia penicyliną zmniejsza się skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Podczas leczenia zaleca się stosowanie dodatkowych skutecznych metod antykoncepcji.  

Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne POLFA S.A.
ul. Aleksandra Fleminga 2
03-176 Warszawa
22-510-80-02
[email protected]
www.polfa-tarchomin.com.pl