Rhesonativ 125 µg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml zawiera 625 j.m. (125 µg) immunoglobuliny ludzkiej anty-D, 165 g białka ludzkiego, w tym co najmniej 95% immunoglobuliny D. Zawartość IgA nie przekracza 0,05% całkowitej zawartości białka. Maksymalna zawartość IgA wynosi 82,5 µg/ml. Rozkład podklas IgG: IgG1 70,5%, IgG2 26,0%, IgG3 2,8%, IgG4 0,8%.

Anti-D rh immunoglobulin

Immunoglobulina anty-D zawiera swoiste przeciwciała (IgG) przeciwko antygenowi D (Rh) ludzkich erytrocytów.  W okresie ciąży, a szczególnie podczas porodu, krwinki czerwone płodu mogą przedostać się  do krwioobiegu matki. W przypadku gdy kobieta jest Rh (D) ujemna a płód Rh (D) dodatni,  może dojść do immunizacji kobiety antygenem Rh (D) i może ona zacząć produkować  przeciwciała anty-Rh (D), które przechodzą przez łożysko i mogą spowodować chorobę hemolityczną płodu. Bierna immunizacja immunoglobuliną anty-D zapobiega immunizacji. antygenem Rh(D) w ponad 99% przypadków, pod warunkiem, że wystarczająca dawka immunoglobuliny anty-D zostanie podana odpowiednio wcześnie po ekspozycji na Rh (D) dodatnie krwinki czerwone płodu. Mechanizm powstrzymywania immunizacji Rh (D) dodatnimi krwinkami czerwonymi przy pomocy immunoglobuliny anty-D nie jest znany. Supresja immunizacji może być związana z: usunięciem krwinek czerwonych z krwioobiegu, zanim dostaną się do immunokompetentnych miejsc lub kompleksowym mechanizmem polegającym na rozpoznaniu obcego antygenu i prezentacji antygenu przez odpowiednie komórki w odpowiednich miejscach w obecności lub przy braku obecności przeciwciała. Ludzka immunoglobulina anty-D jest powoli wchłaniana do krążenia pacjentki i osiąga maksymalne stężenie z opóźnieniem wynoszącym 2-3 dni. T_0,5 immunoglobuliny ludzkiej anty-D wynosi 3-4 tygodnie. T_0,5 może różnić się u poszczególnych pacjentów. IgG i jej kompleksy ulegają degradacji w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego.

Zapobieganie immunizacji czynnikiem Rh (D) kobiet Rh (D) ujemnych u kobiet w wieku rozrodczym w następujących sytuacjach: zaplanowana profilaktyka przed porodem; profilaktyka przed porodem zastosowana w następstwie komplikacji podczas ciąży, włącznie z: poronienie/poronienie zagrażające, ciąża pozamaciczna lub zaśniad groniasty, wewnątrzmaciczną śmiercią płodu, krwawienie przezłożyskowe wynikające z krwawienia przedporodowego, punkcja owodni, biopsja kosmówki, inne manipulacyjne zabiegi położnicze w trakcie ciąży, np. np. obrót zewnętrzny, inwazyjne interwencje, kardocenteza, tępy uraz jamy brzusznej lub interwencja chirurgiczna w celu leczenia płodu; poród dziecka RH (D) dodatniego (D, D^słabe, D^częściowe). Leczenie kobiet Rh (D) ujemnych w wieku rozrodczym po przetoczeniu niezgodnej krwi Rh (D) dodatniej lub innych produktów zawierających krwinki czerwone np. koncentrat płytek krwi.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, zwłaszcza u pacjentek z przeciwciałami przeciwko IgA. Nadwrażliwość na ludzkie immunoglobuliny.

Preparat jest stosowany w ciąży i może być stosowany w okresie karmienia piersią. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania ludzkiej immunoglobuliny anty-D nie wskazuje na występowanie działań szkodliwych wpływających na płodność.

Domięśniowo. Dorośli. Dawka immunoglobuliny anty-D powinna być dostosowana do poziomu kontaktu z krwinkami czerwonymi Rh (D) dodatnimi i ustalona na podstawie założenia, że ok. 10 μg (50 j.m.) immunoglobuliny anty-D neutralizuje 0,5 ml koncentratu krwinek czerwonych Rh (D) dodatnich lub 1 ml krwi Rh (D) dodatniej. Zaplanowana profilaktyka przed porodem: pojedyncza dawka (np. 250 μg lub 1250 j.m.) między 28 a 30 tyg. ciąży lub dwie dawki w 28 i 34 tyg. Profilaktyka przed porodem zastosowana w następstwie komplikacji podczas ciąży: pojedyncza dawka (np.125 μg lub 625 j.m. przed 12 tyg. ciąży; 250 μg lub 1250 j.m. po 12 tyg. ciąży)  powinna zostać podana jak najszybciej, w ciągu 72 h i w razie potrzeby powtarzana co 6-12 tyg. przez okres trwania ciąży. W przypadku punkcji owodni i biopsji kosmówkowej po zabiegu należy podać pojedynczą dawkę leku (np. 250 μg lub 1250 j.m.). Profilaktyka po porodzie: dawki wahają się w granicach 100-300 μg lub 500-1500 j.m. W przypadku podania mniejszej dawki (100 μg lub 500 j.m.) należy określić wielkość krwawienia płodowomatczynego. Dawka standardowa: 1250 j.m. (250 μg). Preparat powinien zostać podany matce jak najszybciej w ciągu 72 h od porodu dziecka RH (D) dodatniego (D, D^słabe, D^częściowe). Jeśli minęło więcej niż 72 h, nie należy rezygnować z podania preparatu. Dawkę poporodową należy podać nawet w przypadku, gdy zastosowano profilaktykę przed porodem i można zaobserwować jej działanie rezydualne w surowicy matki. W przypadku podejrzenia rozległego krwawienia płodowo-matczynego (ponad 4 ml - 0,7%-0,8% kobiet), np. przy niedokrwistości u płodu/noworodka lub wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, powinno się ocenić jego wielkość za pomocą odpowiedniej metody, np. test z wymywaniem kwaśnym buforem Kleihauer-Betke stosowany do wykrywania HbF lub cytometria przepływowa stosowana w szczególności do identyfikacji krwinek RhD-dodatnich. Należy podać odpowiednio dodatkowe dawki immunoglobuliny anty-D (10 μg lub 50 j.m.) na 0,5 ml krwinek czerwonych płodu. Przetoczenie niezgodnych krwinek czerwonych: zalecana dawka wynosi 20 μg (100 j.m.) immunoglobuliny anty-D na 2 ml przetoczonej krwi Rh (D) dodatniej lub na 1 ml koncentratu krwinek czerwonych. Zaleca się konsultację ze specjalistą transfuzjologii w celu oceny zasadności zabiegu wymiany krwinek czerwonych w celu zmniejszenia zawartości D-dodatnich krwinek czerwonych i określenia dawki immunoglobuliny anty-D koniecznie do zahamowania immunizacji. Należy przeprowadzać testy kontrolne na obecność krwinek czerwonych RhD-dodatnich co 48 h i kontynuować podawanie immunoglobuliny anty-D do momentu, aż niemożliwe będzie wykrycie w krwioobiegu krwinek czerwonych RhD-dodatnich. W każdych okolicznościach sugeruje się nieprzekraczanie dawki maksymalnej 3000 μg (15 000 j.m.) z uwagi na ryzyko hemolizy. Zaleca się użycie alternatywnego preparatu w postaci dożylnej, ponieważ jego zastosowanie pozwoli natychmiast osiągnąć odpowiednie stężenie w osoczu. Jeśli preparat w postaci dożylnej nie jest dostępny, należy podać bardzo dużą objętość domięśniowo przez okres kilku dni. Szczególne grupy pacjentów. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u dzieci. W przypadku pacjentek z nadwagą/otyłych należy rozważyć zastosowanie preparatu anty-D do podawania dożylnego. Sposób podania. Preparat powinien być podawany domięśniowo. Jeżeli wymagane jest wstrzyknięcie dużej objętości preparatu (>2 ml u dzieci lub >5 ml u dorosłych) zalecane jest podanie w podzielonych dawkach w różne miejsca. W przypadku zaburzeń krzepnięcia, gdy przeciwwskazane jest podawanie domięśniowe, można zastosować alternatywny preparat w postaci dożylnej. Wstrzyknięcie można podać podskórnie, jeśli preparat w postaci dożylnej nie jest dostępny. Wówczas powinno się zastosować delikatne uciśnięcie z zastosowaniem tamponu w miejscu wstrzyknięcia.

Z uwagi na ryzyko wystąpienia wstrząsu należy upewnić się, że lek nie jest podawany do naczynia krwionośnego. Wstrzyknięcia muszą być wykonane domięśniowo. Przed wstrzyknięciem należy odciągnąć tłoczek strzykawki w celu upewnienia się, że igła nie znajduje się w naczyniu krwionośnym. Pacjentów powinno obserwować się przez co najmniej 20 min po podaniu i przez co najmniej 1h po pomyłkowym podaniu dożylnym. Preparat jest przeznaczony do podawania matce, nie podawać noworodkowi. Lek nie jest wskazany do podawania ani u osób Rh (D) dodatnich, ani u osób po wcześniejszej immunizacji antygenem Rh (D). Rzeczywiste reakcje nadwrażliwości zdarzają się rzadko, może jednak wystąpić reakcja typu alergicznego na immunoglobulinę anty-D. Należy poinformować pacjentki o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak pokrzywka w tym uogólniona pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, niedociśnienie i reakcja anafilaktyczna. Niezbędne leczenie zależy od charakteru i ciężkości działania niepożądanego. Preparat zawiera niewielką ilość IgA. Immunoglobulina anty-D jest stosowana z powodzeniem w stanach wybiórczych niedoborów IgA, jednakże u pacjentek z niedoborem IgA mogą powstawać przeciwciała przeciwko IgA. Mogą u nich wystąpić reakcje anafilaktyczne po podaniu preparatów uzyskanych z osocza i zawierających IgA. Należy rozważyć korzyści leczenia preparatem, uwzględniając ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości. W rzadkich przypadkach podanie ludzkiej immunoglobuliny anty-D może spowodować spadek ciśnienia krwi z reakcją anafilaktyczną, nawet u tych pacjentów, którzy wcześniej tolerowali leczenie ludzką immunoglobuliną. Podejrzenie wystąpienia reakcji alergicznej lub anafilaktycznej wymaga natychmiastowego przerwania podawania. W przypadku wstrząsu należy wdrożyć standardowe postępowanie medyczne. Pacjenci po przetoczeniu niezgodnej krwi i którzy otrzymują duże dawki immunoglobuliny anty-D powinni być obserwowani w warunkach klinicznych i powinni mieć wykonywane badania laboratoryjne ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji hemolitycznej. Pacjentki powinny być odpowiednio nawodnione przed podaniem immunoglobulin. Należy zachować ostrożność u pacjentek z istniejącymi uprzednio czynnikami ryzyka zdarzeń zakrzepowych (jak nadciśnienie, cukrzyca oraz choroba naczyń lub zdarzenia zakrzepowe w wywiadzie, nabyta lub dziedziczna skłonność do zakrzepicy, długi okresem unieruchomienia, ciężka hipowolemia i choroby zwiększające lepkość krwi), zwłaszcza w razie przepisania większych dawek preparatu. Należy pouczyć pacjentki o pierwszych objawach zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, takich jak duszność, ból i obrzęk kończyny, ogniskowe deficyty neurologiczne i ból w klatce piersiowej, i poradzić, aby w razie wystąpienia takich objawów skontaktować się z natychmiast z lekarzem. W przypadku pacjentów z nadwagą/otyłych zaleca się zastosowanie dożylnego preparatu anty-D z uwagi na możliwy brak skuteczności przy podaniu domięśniowym. Pomimo stosowania standardowych metod zapobiegania zakażeniom związanym z użyciem preparatów przygotowanych na bazie krwi lub osocza ludzkiego, nie wyklucza się całkowitej możliwości przeniesienia chorób zakaźnych (w tym nieznanych wirusów i innych patogenów). Zastosowane procedury są uznawane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych takich jak HIV, HBV i HCV oraz bezotoczkowy HAV. Mogą mieć one ograniczoną skuteczność wobec wirusów bezotoczkowych takich jak parwowirus B19. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że za pośrednictwem preparatów leczniczych zawierających immunoglobuliny nie dochodzi do przenoszenia wirusa zapalenia wątroby typu A lub parwowirusa B19. Przypuszcza się również, że do bezpieczeństwa tych preparatów leczniczych przyczynia się obecność przeciwciał w nich zawartych. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 1 ml (625 j.m.), co znaczy, że uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość występowania następujących działań niepożądanych jest nieznana (częstość nie może być
oceniona na podstawie dostępnych danych): ból głowy, kołatanie serca, spadek ciśnienia krwi,
świszczący oddech, wymioty, mdłości, reakcje skórne, ból stawów, ból dolnej części pleców,
zawroty głowy, gorączka, uczucie dyskomfortu, w tym dyskomfort w klatce piersiowej, dreszcze,
reakcje w miejscu wstrzyknięcia, takie jak obrzęk i ból, spadek liczby czerwonych krwinek oraz
ostre reakcje alergiczne, w tym wstrząs anafilaktyczny.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów wstrząsu anafilaktycznego, takich jak zawroty
głowy, nudności, wymioty, skurcze żołądka, kaszel, trudności z oddychaniem i przełykaniem, sinica,
świąd, pokrzywka, wysypka, silne bicie serca, niskie ciśnienie krwi, obrzęk twarzy, języka lub
gardła, zapaść lub ból w klatce piersiowej, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w celu
uzyskania natychmiastowej pomocy medycznej.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02 222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

W przypadku podania immunoglobuliny anty-D w przeciągu 2-4 tyg. po szczepieniu szczepionką zawierającą żywe wirusy, skuteczność tego szczepienia może być zaburzona - podanie szczepionek zawierających żywe wirusy (odry, świnki czy różyczki) powinno być odroczone do 3 mies. po ostatnim podaniu immunoglobuliny anty-D.

Octapharma Poland Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 39 A
02-672 Warszawa
+48 22 4155142
www.octapharma.com