Trittico XR 300 mg tabletki powlekane o przedłużonym uwalnianiu

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 150 mg lub 300 mg chlorowodorku trazodonu.

Lek przeciwdepresyjny, pochodna triazolopirydyny. Trazodon jest inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny oraz antagonistą receptorów 5-HT₂, których aktywacja prowadzi zazwyczaj do bezsenności, lęku, pobudzenia psychoruchowego i zaburzeń sfery seksualnej. Trazodon nie wywiera działania pozapiramidowego, nie nasila przekaźnictwa adrenergicznego, a także jest pozbawiony działania cholinolitycznego, dzięki czemu nie działa na mięsień sercowy w sposób typowy dla trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. W przeciwieństwie do innych leków psychotropowych może być stosowany u pacjentów z jaskrą i zaburzeniami układu moczowego. Po doustnym podaniu pojedynczej dawki w postaci o przedłużonym uwalnianiu maksymalne stężenie leku we krwi występuje po 6-7 h. Trazodon jest metabolizowany głównie przez izoenzym CYP3A4 cytochromu P450. T_0,5 wynosi ok. 10-13 h.  Wydalany jest głównie z moczem w postaci metabolitów.

Zaburzenia depresyjne o różnej etiologii, w tym depresja przebiegająca z lękiem.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci będący pod wpływem alkoholu lub leków nasennych. Ostry zawał mięśnia sercowego.

Należy zachować ostrożność, przepisując lek kobietom w ciąży. Jeśli trazodon stosowano aż do porodu, należy obserwować noworodka pod kątem wystąpienia objawów odstawienia. Ograniczone dane wskazują, że tradozon przenika w niewielkich ilościach do mleka ludzkiego, jednak nie są znane ilości czynnego metabolitu przenikającego do mleka. Ze względu na niedostateczne dane należy podjąć decyzję dotyczącą dalszego karmienia piersią lub dalszego przyjmowania trazodonu, uwzględniając korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia trazodonem dla matki.

Doustnie. Dorośli: początkowo 150 mg na dobę; dawkę zwiększać o 75 mg na dobę (1/2 tabl.) w odstępach co 3 dni, aż do maksymalnej dawki 300 mg na dobę. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem działań niepożądanych we wstępnej fazie leczenia, początkowa dawka dobowa może wynosić 75 mg, a następnie stopniowo zwiększana w odstępach co 3 dni o 75 mg na dobę, aż do maksymalnej dawki 300 mg na dobę. Lekarz w celu uzyskania pełnej odpowiedzi terapeutycznej może zdecydować - w zależności od indywidualnej reakcji na leczenie - o zastosowaniu niższej niż 300 mg dawki dobowej. Nie badano skuteczności trazodonu w utrzymywaniu remisji. Stopniowe zwiększanie dobowej dawki leku, aż do maksymalnej zalecanej, zmniejsza ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Pacjenci powinni być leczeni najniższą skuteczną dawką leku i pozostawać pod systematyczną kontrolą lekarską mającą na celu ocenę skuteczności, a także konieczności kontynuowania leczenia. Kończąc leczenie trazodonem, zwłaszcza stosowanym długotrwale, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki aż do całkowitego odstawienia leku, aby zminimalizować wystąpienie objawów odstawienia w postaci nudności, bólu głowy i złego samopoczucia. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku lub wyniszczonych zalecana dawka początkowa wynosi 75 mg na dobę w dawce pojedynczej, podanej wieczorem przed snem; dawkę można stopniowo zwiększać pod kontrolą lekarską w zależności od tolerancji i skuteczności, tak jak opisano powyżej. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zazwyczaj nie ma konieczności dostosowania dawki, należy zachować ostrożność u pacjentów ciężką niewydolnością nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zachować ostrożność (rozważyć okresowe kontrolowanie czynności wątroby). Nie należy stosować trazodonu u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Sposób podania. Lek stosować raz na dobę, wieczorem lub tuż przed snem, na pusty żołądek, popijając szklanką wody. Aby zapewnić przedłużone uwalnianie tabletek, nie należy ich kruszyć ani żuć. Tabletkę można podzielić na 2 równe dawki, wzdłuż linii podziału.

Nie należy stosować trazodonu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Badanie kliniczne z udziałem pacjentów w tej grupie wiekowej wykazało, że stosowanie leków przeciwdepresyjnych częściej niż placebo prowadziło do myśli i zachowań samobójczych oraz wrogości (agresywność, negacja, złość). Ponadto nie prowadzono długoterminowych badań, dotyczących bezpieczeństwa stosowania leków przeciwdepresyjnych pod kątem ich wpływu na wzrost, dojrzewanie oraz rozwój procesów poznawczych i behawioralnych. U pacjentów w podeszłym wieku może częściej wystąpić hipotonia ortostatyczna, senność lub inne skutki działania cholinolitycznego trazodonu. Podczas jednoczesnego stosowania trazodonu z lekami psychotropowymi lub obniżającymi ciśnienie tętnicze należy uwzględnić możliwość nasilonego działania tych leków. Również obecność czynników ryzyka, takich jak np. choroba współistniejąca, może zaostrzać wymienione powyżej działania trazodonu. W związku z tym należy poinformować pacjentów (oraz ich opiekunów) o możliwości wystąpienia takich reakcji i uważnie obserwować, czy nie pojawiają się po rozpoczęciu leczenia, jak i po zwiększeniu dawki. Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia oraz samobójstwa. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Ponieważ można nie uzyskać poprawy w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub dłużej, pacjentów należy przez ten czas poddać ścisłej obserwacji. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia. Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia, szczególnie pacjentów w wieku <25 lat. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza. Aby ograniczyć ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych, szczególnie na początku leczenia, należy przepisywać pacjentowi podczas wizyty jedynie ograniczone ilości trazodonu. Zaleca się ostrożne dawkowanie i regularną kontrolę u pacjentów z: padaczką, zwłaszcza należy unikać gwałtownego zwiększania lub zmniejszania dawki; niewydolnością wątroby lub nerek, zwłaszcza ciężką; chorobami serca takimi jak dusznica bolesna, zaburzenia przewodnictwa lub blok przedsionkowo-komorowy różnego stopnia, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego; nadczynnością gruczołu tarczowego; zaburzeniami oddawania moczu, takimi jak rozrost gruczołu krokowego, pomimo że trazodon wywiera jedynie nieznaczne działanie cholinolityczne; ostrą jaskrą z wąskim kątem, zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym, pomimo że trazodon wywiera tylko nieznaczne działanie cholinolityczne. Leczenie trazodonem należy przerwać, jeśli u pacjenta wystąpi żółtaczka. Stosowanie leków przeciwdepresyjnych u pacjentów ze schizofrenią lub innymi chorobami psychotycznymi może prowadzić do nasilenia objawów psychotycznych. Mogą nasilać się myśli paranoidalne. Podczas leczenia trazodonem pacjentów z psychozą maniakalno-depresyjną epizod depresyjny może przejść w epizod manii. W takim przypadku trazodon należy odstawić. Odnotowano interakcje w postaci wystąpienia zespołu serotoninowego lub złośliwego zespołu neuroleptycznego podczas jednoczesnego stosowania innych substancji o działaniu serotoninergicznym, w tym innych leków przeciwdepresyjnych (m.in. trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, selektywnych i nieselektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, inhibitorów MAO) oraz leków neuroleptycznych. Donoszono też o przypadkach złośliwego zespołu neuroleptycznego zakończonych zgonem w następstwie jednoczesnego stosowania neuroleptyków, dla których zespół ten jest znanym możliwym działaniem niepożądanym. Ponieważ agranulocytoza może klinicznie przejawiać się objawami grypopodobnymi, bólem gardła i gorączką, zaleca się w razie wystąpienia takich objawów wykonać badanie morfologii krwi. U pacjentów stosujących trazodon odnotowano występowanie hipotonii, włącznie z hipotonią ortostatyczną i omdleniami. Podczas jednoczesnego stosowania leków obniżających ciśnienie tętnicze i trazodonu może zachodzić konieczność zmniejszenia dawki leku hipotensyjnego. Zaleca się ostrożność u pacjentów przyjmujących leki serotoninergiczne, takie jak trazodon, jednocześnie z lekami przeciwzakrzepowymi i (lub) przeciwpłytkowymi oraz u pacjentów ze znaną skłonnością do krwawień. Brak dowodów na uzależniające działanie chlorowodorku trazodonu. Ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT zaleca się zachowanie ostrożności, gdy trazodon jest stosowany jednocześnie z lekami o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT. Należy zachować ostrożność, stosując trazodon u pacjentów ze zdiagnozowanymi chorobami krążenia, w tym z chorobami związanymi z wydłużeniem odstępu QT. W przypadku podejrzenia priapizmu należy niezwłocznie odstawić lek. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Donoszono o występowaniu myśli i działań samobójczych podczas leczenia trazodonem lub w
krótkim czasie po jego przerwaniu.

U pacjentów leczonych trazodonem obserwowano przedstawione poniżej działania niepożądane o
nieznanej częstości występowania (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych
danych), przy czym niektóre z nich często występują także u pacjentów z nieleczoną depresją:
− Nieprawidłowe wyniki badań krwi, w tym znaczne zmniejszenie liczby krwinek białych -
   granulocytów (agranulocytoza), zmniejszenie liczby płytek (trombocytopenia), zwiększenie liczby
   leukocytów kwasochłonnych (eozynofilia), zmniejszenie liczby leukocytów (leukopenia) i
   niedokrwistość (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych).
− Reakcje alergiczne.
− Zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (powodujący zatrzymanie
   płynów w organizmie).
− Zmniejszenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie masy ciała, jadłowstręt, nasilony apetyt.
− Myśli lub zachowania samobójcze, stan splątania (zaburzenia świadomości), bezsenność,
   dezorientacja, mania, lęk, nerwowość, pobudzenie (bardzo sporadycznie przechodzące w
   delirium), urojenia, zachowanie agresywne, halucynacje, koszmary senne, osłabienie popędu
   płciowego, zespół odstawienia.
− Zespół serotoninowy, drgawki, złośliwy zespół neuroleptyczny, zawroty głowy, zaburzenia
   równowagi, ból głowy, senność, niepokój (głównie ruchowy), osłabienie czujności, drżenie,
   nieostre widzenie, zaburzenia pamięci, krótkie, gwałtowne skurcze mięśni (drgawki kloniczne
   mięśni), niemożność wypowiedzenia pewnych słów (afazja ekspresywna), uczucie kłucia,
   mrowienia i drętwienia kończyn (parestezje), mimowolne ruchy ciała, zmiana smaku.
− Arytmie serca (w tym torsade de pointes, palpitacje, przedwczesne skurcze komorowe, pary
   pobudzeń komorowych, częstoskurcz komorowy), spowolnione bicie serca, częstoskurcz
   (tachykardia), nieprawidłowe EKG (wydłużenie odstępu QT).
− Spadek ciśnienia krwi podczas wstawania, powodujący zawroty głowy lub omdlenia
   (niedociśnienie ortostatyczne), nadciśnienie tętnicze, omdlenia.
− Uczucie zapchanego nosa, duszność.
− Nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, zaparcie, biegunka, niestrawność, ból brzucha,
   zapalenie żołądka i jelit, ślinotok, znaczne zmniejszenie lub ustanie ruchów perystaltycznych jelit
   (porażenna niedrożność jelita).
− Nieprawidłowa czynność wątroby (w tym żółtaczka i uszkodzenie komórek wątroby)
   wewnątrzwątrobowy zastój żółci.
− Wysypka skórna, swędzenie skóry, nadmierne pocenie się.
− Ból kończyn, pleców, mięśni, stawów.
− Zaburzenia oddawania moczu, nietrzymanie moczu (utrata moczu), zatrzymanie moczu
   (niemożność oddania moczu).
− Bolesna długotrwała erekcja (priapizm).
− Osłabienie, obrzęki, objawy grypopodobne, zmęczenie, ból w klatce piersiowej, gorączka.
− Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel. + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49
21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Trazodon może nasilać działanie uspokajające leków przeciwpsychotycznych, nasennych, uspokajających, przeciwlękowych i przeciwhistaminowych; w takich przypadkach zaleca się zmniejszenie dawek stosowanych leków lub ich odstawienie, w zależności od indywidualnego obrazu klinicznego pacjenta. Metabolizm leków przeciwdepresyjnych zostaje przyspieszony w wyniku oddziaływania na wątrobę doustnych środków antykoncepcyjnych, fenytoiny, karbamazepiny i barbituranów. Cymetydyna i niektóre leki przeciwpsychotyczne hamują metabolizm leków przeciwdepresyjnych. Badania in vitro dotyczące metabolizmu leków wykazały prawdopodobieństwo interakcji między trazodonem a inhibitorami CYP3A4, takimi jak erytromycyna, ketokonazol, itrakonazol, rytonawir, indynawir i nefazodon. Jest prawdopodobne, że inhibitory CYP3A4 mogą znacznie zwiększać stężenie trazodonu w osoczu. W badaniach in vivo przeprowadzonych z udziałem zdrowych ochotników potwierdzono, że stosowanie rytonawiru (200 mg 2 razy na dobę) zwiększa ponad 2-krotnie stężenie trazodonu w osoczu, wywołując nudności, omdlenia i hipotonię. Jeśli trazodon jest stosowany jednocześnie z silnym inhibitorem CYP3A4, należy rozważyć zmniejszenie dawki trazodonu. Jeśli to jednak możliwe, należy unikać jednoczesnego stosowania trazodonu z silnymi inhibitorami CYP3A4. Jednoczesne stosowanie karbamazepiny zmniejsza stężenie trazodonu w osoczu; należy prowadzić ścisłą obserwację pacjentów w celu ustalenia, czy nie jest konieczne zwiększenie dawki trazodonu. Należy unikać jednoczesnego stosowania trazodonu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi ze względu na ryzyko interakcji - możliwe jest wystąpienie zespołu serotoninowego i działań niepożądanych ze strony układu krążenia. Rzadko informowano o zwiększeniu stężenia trazodonu w osoczu i działaniach niepożądanych podczas jednoczesnego stosowania z fluoksetyną, inhibitorem CYP1A2 i CYP2D6. Znane są sporadyczne doniesienia o możliwych interakcjach trazodonu z inhibitorami MAO; nie zaleca się stosowania trazodonu podczas leczenia inhibitorami MAO ani w ciągu 2 tygodni po jego zakończeniu oraz nie zaleca się także stosowania inhibitorów MAO przez okres tygodnia po odstawieniu trazodonu. Obserwowano ciężką hipotonię ortostatyczną podczas jednoczesnego stosowania leku z pochodnymi fenotiazyny, np. chlorpromazyną, flufenazyną, lewomepromazyną lub perfenazyną. Chlorowodorek trazodonu może nasilać działanie środków zwiotczających mięśnie szkieletowe oraz wziewnych środków znieczulających, należy więc zachować ostrożność przy ich jednoczesnym stosowaniu. Trazodon nasila działanie uspokajające alkoholu; nie należy spożywać alkoholu podczas leczenia trazodonem. Leki przeciwdepresyjne mogą przyspieszać metabolizm lewodopy. Jednoczesne stosowanie trazodonu z lekami o znanym działaniu wydłużającym odstęp QT może zwiększać ryzyko niemiarowości komorowych, w tym torsade de pointes; należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków z trazodonem. Ponieważ trazodon jest jedynie bardzo słabym inhibitorem wychwytu zwrotnego noradrenaliny i nie wpływa na zmianę ciśnienia tętniczego w odpowiedzi na tyraminę, nie jest prawdopodobne zaburzenie działania hipotensyjnego wywieranego przez związki podobne do guanetydyny. Jednak wyniki badań przeprowadzonych na zwierzętach laboratoryjnych sugerują, że trazodon może znacznie osłabiać działanie klonidyny. Chociaż nie są znane doniesienia dotyczące interakcji klinicznych trazodonu z innymi lekami hipotensyjnymi, należy wziąć pod uwagę taką możliwość. Działania niepożądane mogą wystąpić częściej, jeśli trazodon jest stosowany jednocześnie z preparatami dziurawca zwyczajnego. Doustne leki przeciwzakrzepowe i (lub) leki przeciwpłytkowe: rzadko zgłaszano zmienione działanie przeciwzakrzepowe (wartości laboratoryjne i (lub) kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe) ze zwiększonym krwawieniem. Istnieją doniesienia o zmianach wartości czasu protrombinowego u pacjentów leczonych jednocześnie trazodonem i warfaryną. Jednoczesne stosowanie trazodonu może zwiększać stężenie digoksyny lub fenytoiny w surowicy. Należy rozważyć monitorowanie stężenia tych leków w surowicy pacjentów.

Angelini Pharma Polska Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 181 B
02-222 Warszawa
22-702-82-00
[email protected]
www.angelinipharma.pl