Voltaren Acti Forte 25 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. 25 mg diklofenaku potasowego; tabl. zawierają sacharozę. 1 kaps. miękka zawiera 25 mg diklofenaku potasowego; kaps. zawierają sorbitol.

Niesteroidowy lek przeciwzapalny o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym i przeciwgorączkowym. Podstawowy mechanizm działania związany jest z hamowaniem biosyntezy prostaglandyn, które odgrywają zasadniczą rolę w patogenezie procesu zapalnego, bólu i gorączki. Lek charakteryzuje się szybkim początkiem działania, co jest szczególnie istotne w leczeniu ostrego bólu oraz obniżeniu gorączki. Diklofenak wchłania się szybko i całkowicie. Po przyjęciu na czczo w pojedynczej dawce 1 tabl. 25 mg C_max osiągane jest po 35 min, a po podaniu 1 kaps. 25 mg C_max osiągane jest po 25 min. Szybkość wchłaniania diklofenaku jest mniejsza po przyjęciu po posiłku w porównaniu do szybkości wchłaniania po przyjęciu na czczo. Ponieważ około połowa diklofenaku jest szybko metabolizowana w wątrobie (efekt pierwszego przejścia), AUC po podaniu doustnym stanowi w przybliżeniu połowę wartości uzyskiwanej po podaniu dożylnym równoważnej dawki. 99,7% diklofenaku wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminami (99,4%). Diklofenak przenika do płynu maziowego, gdzie uzyskuje C_max 2-4 h od osiągnięcia C_max w osoczu krwi. T_0,5 w fazie eliminacji z płynu maziowego wynosi 3-6 h. Po 2 h od osiągnięcia C_max w osoczu krwi, stężenie substancji czynnej w płynie maziowym jest większe niż w osoczu i pozostaje większe przez kolejnych 12 h. Biotransformacja diklofenaku obejmuje częściowo glukuronidację niezmienionej cząsteczki. Diklofenak ulega przede wszystkim pojedynczej lub wielokrotnej hydroksylacji i metoksylacji, w wyniku czego powstaje kilka pochodnych fenolowych, z których większość ulega przekształceniu do glukuronidów. Dwie spośród pochodnych fenolowych wykazują aktywność biologiczną, chociaż w znacznie mniejszym zakresie niż diklofenak. T_0,5 leku w fazie eliminacji wynosi 1-2 h. Cztery metabolity, w tym dwa aktywne, mają również krótki T_0,5 wynoszący 1-3 h. Ok. 60% podanej dawki jest wydalane w moczu; mniej niż 1% ulega wydaleniu w postaci niezmienionej. Pozostała część dawki ulega przekształceniu w metabolity związane z żółcią, które następnie są wydalane z kałem.

Ból mięśni, ból reumatyczny, ból głowy, ból zęba, ostry ból okolicy lędźwiowo-krzyżowej (ból pleców), bóle menstruacyjne. Leczenie objawów grypy i przeziębienia (ból i gorączka), ból gardła.

Nadwrażliwość na diklofenak lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienia lub perforacje przewodu pokarmowego. Stwierdzone w wywiadzie krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja, związane z wcześniejszym leczeniem NLPZ. Czynna lub stwierdzona w wywiadzie nawracająca choroba wrzodowa i (lub) krwotok (wystąpienie dwóch lub więcej odrębnych przypadków potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia). III trymestr ciąży. Ciężka niewydolność wątroby. Niewydolność nerek (GFR <15 ml/min/1,73m²). Stwierdzona zastoinowa niewydolność serca (klasy II-IV wg NYHA), choroba niedokrwienna serca, choroba naczyń obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych. Podobnie jak w przypadku innych NLPZ lub pochodnych kwasu acetylosalicylowego stosowanie diklofenaku jest przeciwwskazane u pacjentów, u których podanie kwasu acetylosalicylowego lub innych leków hamujących syntezę prostaglandyn może być przyczyną wystąpienia napadu astmy, obrzęku naczynioruchowego, pokrzywki lub ostrego nieżytu błony śluzowej nosa.

Od 20. tyg. ciąży stosowanie diklofenaku może powodować małowodzie spowodowane zaburzeniami czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i zwykle ustępuje po jego przerwaniu. Ponadto, zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. W związku z tym, w I i II trymestrze ciąży nie należy podawać diklofenaku, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli diklofenak stosowany jest u kobiet usiłujących zajść w ciążę lub u kobiet w I i II trymestrze ciąży, lek należy podawać w możliwie najmniejszej dawce przez możliwie najkrótszy czas. Kilka dni po 20. tyg. ciąży należy rozważyć przedporodową obserwację w celu wykrycia małowodzia i zwężenia przewodu tętniczego po narażeniu na lek. W razie stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego należy zaprzestać stosowania leku. Wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn stosowane w III trymestrze ciąży mogą narazić płód na: toksyczne działanie na serce i płuca (przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne), zaburzenia czynności nerek, które może prowadzić do niewydolności nerek z małowodziem; przyjmowane pod koniec ciąży mogą narazić matkę i noworodka na: wydłużenie czasu krwawienia w wyniku działania antyagregacyjnego, które może wystąpić nawet po zastosowaniu małych dawek; hamowania czynności skurczowej macicy powodującego opóźnienie lub przedłużanie porodu. Stosowanie diklofenaku w III trymestrze cięży jest przeciwwskazane. Diklofenak, podobnie jak inne leki z grupy NLPZ, przenika do mleka kobiecego. Nie należy stosować leku podczas karmienia piersią, gdyż istnieje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u karmionego piersią niemowlęcia. Diklofenak może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest zalecany u kobiet planujących ciążę.

Doustnie. Dorośli i młodzież >14 lat: 25 mg co 4-6 h. Nie należy stosować dawki większej niż 75 mg w ciągu doby. Lek może być stosowany bez konsultacji z lekarzem w krótkotrwałej terapii - do 5 dni w leczeniu bólu i do 3 dni w leczeniu gorączki. Należy stosować możliwie najmniejszą skuteczną dawkę leku, przez możliwie najkrótszy czas. Nie stosować dawki większej niż zalecana. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży w wieku <14 lat. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR <15 ml/min/1,73 m²). Zaleca się ostrożność podczas stosowania u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Ostrożność jest zalecana podczas stosowania u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci w podeszłym wieku powinni stosować najmniejszą dawkę leku, przez możliwie najkrótszy czas. Sposób podania. Tabletkę lub kapsułkę należy połknąć w całości, popijając wodą. Lek należy przyjmować w trakcie lub po jedzeniu.

Należy unikać równoczesnego stosowania diklofenaku z innymi NLPZ o działaniu ogólnoustrojowym, w tym z selektywnymi inhibitorami COX-2, ze względu na możliwość wystąpienia sumujących się działań niepożądanych. Zachowanie środków ostrożności u osób w podeszłym wieku wynika ze wskazań medycznych. U pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych lub z małą masą ciała należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę leku. Lek w bardzo rzadkich przypadkach może powodować reakcje alergiczne, włącznie z reakcjami anafilaktycznymi lub anafilaktoidalnymi, nawet w przypadku braku wcześniejszej ekspozycji na diklofenak. Reakcje nadwrażliwości mogą także rozwinąć się w zespół Kounisa, ciężką reakcję alergiczną, która może prowadzić do zawału mięśnia sercowego. Objawy takich reakcji mogą obejmować ból w klatce piersiowej występujący w związku z reakcją alergiczną na diklofenak. Diklofenak może maskować objawy zakażenia. Długotrwałe przyjmowanie leków przeciwbólowych stosowanych w bólach głowy może spowodować ich nasilenie. W przypadku wystąpienia takiej sytuacji lub jej podejrzenia, należy zasięgnąć porady lekarza i przerwać leczenie. Polekowy ból głowy może występować u pacjentów, u których bóle głowy występują często lub codziennie pomimo regularnego stosowania leków przeciwbólowych. Wpływ na przewód pokarmowy. Podczas stosowania NLPZ mogą wystąpić krwawienia, owrzodzenie lub perforacja przewodu pokarmowego, które mogą doprowadzić do zgonu. Działania te mogą wystąpić na dowolnym etapie leczenia i mogą lecz nie muszą być poprzedzone objawami zwiastunowymi. Zwykle działania niepożądane są bardziej nasilone u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zaprzestać stosowania leku, jeżeli u pacjentów otrzymujących diklofenak wystąpi krwawienie lub owrzodzenie przewodu pokarmowego. Stosowanie diklofenaku wymaga szczególnej ostrożności i powinno odbywać się pod nadzorem lekarza u pacjentów z objawami wskazującymi na zaburzenia przewodu pokarmowego lub występującymi w przeszłości objawami wskazującymi na chorobę wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienie lub perforację przewodu pokarmowego. Ryzyko wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego zwiększa się po zastosowaniu większych dawek NLPZ oraz w przypadku pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie powikłaną krwawieniem lub perforacją. W celu zmniejszenia ryzyka szkodliwego wpływu na przewód pokarmowy, u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie powikłaną krwotokiem lub perforacją lub u osób w podeszłym wieku, należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę leku. U tych pacjentów oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie małe dawki kwasu acetylosalicylowego lub inne leki zwiększające ryzyko powikłań z przewodu pokarmowego, należy również rozważyć jednoczesne zastosowanie leków działających ochronnie na błonę śluzową przewodu pokarmowego (np. IPP lub mizoprostol). Pacjenci ze stwierdzonymi w wywiadzie zaburzeniami przewodu pokarmowego, przede wszystkim w podeszłym wieku, powinni zgłaszać każdy przypadek zaburzeń dotyczących przewodu pokarmowego (zwłaszcza krwawienia). Środki ostrożności należy zachować także u pacjentów jednocześnie przyjmujących leki zwiększające ryzyko wystąpienia krwawień lub owrzodzeń przewodu pokarmowego, takie jak: podawane ogólnie kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe, leki przeciwpłytkowe lub selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny. Pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub chorobą Crohna powinni przyjmować lek pod nadzorem lekarza, ze względu na możliwość nasilenia objawów. Stosowanie diklofenaku, może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka nieszczelności zespolenia żołądkowo-jelitowego. Zaleca się ścisły nadzór medyczny i zachowanie ostrożności podczas stosowania diklofenaku po operacjach przewodu pokarmowego. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni przyjmować lek pod nadzorem lekarza, ze względu na możliwość nasilenia objawów. W przypadku długotrwałego stosowania diklofenaku należy profilaktycznie kontrolować czynność wątroby. Należy zaprzestać stosowania diklofenaku, jeżeli nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby utrzymują się lub ulegają pogorszeniu, gdy występują kliniczne oznaki lub objawy wskazujące na zaburzenie czynności wątroby lub też występują inne objawy (np. eozynofilia, wysypka). Zapalenie wątroby może wystąpić bez poprzedzających objawów zwiastunowych. Należy zachować ostrożność stosując diklofenak u pacjentów z porfirią wątrobową, ponieważ może wystąpić nasilenie objawów. Należy zachować szczególne środki ostrożności u pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub nerek, nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie, pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów jednocześnie przyjmujących leki moczopędne lub przyjmujących leki, które mogą zaburzać czynność nerek oraz u pacjentów z nadmierną utratą płynu pozakomórkowego o różnej etiologii, np. przed lub po zabiegach chirurgicznych z powodu możliwości wystąpienia retencji płynów lub obrzęków w trakcie leczenia NLPZ. W takich przypadkach należy monitorować czynność nerek. Odstawienie leku zwykle powoduje powrót do stanu poprzedzającego leczenie. Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych w przypadku wystąpienia wysypki skórnej, zmian w obrębie błony śluzowej lub innych objawów uczulenia należy zaprzestać stosowania diklofenaku. Diklofenak należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka zdarzeń dotyczących układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Diklofenak należy stosować możliwie jak najkrócej i w najmniejszej skutecznej dawce dobowej, ze względu na możliwość nasilenia ryzyka dotyczącego układu krążenia po zastosowaniu diklofenaku w dużych dawkach i długotrwale. W przypadku, gdy objawy nie ustępują lub nie ulegają poprawie w ciągu zalecanego czasu leczenia, pacjent powinien zasięgnąć porady lekarskiej. Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególnie w dużych dawkach (150 mg na dobę) i w leczeniu długotrwałym, zwiększa ryzyko zakrzepicy tętnic (np. zawał serca lub udar). Pacjenci powinni uważnie obserwować wszelkie sygnały i objawy mogące wskazywać na wystąpienie ciężkich zdarzeń zakrzepowych (np. ból w klatce piersiowej, skrócenie oddechu, osłabienie, niewyraźna mowa), które mogą wystąpić bez objawów ostrzegawczych. W przypadku długotrwałego stosowania diklofenaku wskazane jest badanie kontrolne krwi. Diklofenak może czasowo hamować proces agregacji płytek krwi - należy zastosować środki ostrożności u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia krwi. Wpływ na układ oddechowy (astma w wywiadzie). Działania niepożądane związane ze stosowaniem NLPZ, takie jak zaostrzenie napadów astmy (tak zwana nietolerancja leków przeciwbólowych lub astma aspirynowa), obrzęk naczynioruchowy (obrzęk Quinckego) lub pokrzywka, występują znacznie częściej u pacjentów z astmą, sezonowym alergicznym nieżytem nosa, obrzękiem błony śluzowej nosa (np. polip nosa), przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub z przewlekłymi zakażeniami układu oddechowego (szczególnie w połączeniu z objawami podobnymi do alergicznego obrzęku nosa). W przypadku tych pacjentów należy zachować szczególną ostrożność. Specjalne środki ostrożności należy zachować także u pacjentów, u których stwierdzono uczulenie na inne substancje, które powodują reakcje skórne, świąd lub pokrzywkę. Substancje pomocnicze. Tabl. powl. zawierają sacharozę - lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy że preparat uznaje się za „wolny od sodu”. 1 kaps. miękka zawiera 19 mg sorbitolu; należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie produktów zawierających fruktozę (lub sorbitol) oraz pokarmu zawierającego fruktozę (lub sorbitol). Sorbitol zawarty w leku może wpływać na biodostępność innych, podawanych równocześnie drogą doustną, preparatów leczniczych.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek Voltaren Acti Forte może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego
one wystąpią.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie.
Niektóre działania niepożądane występują niezbyt często zwłaszcza podczas stosowania dużych
dawek (150 mg na dobę) i przez długi czas.

Niezbyt często (występują nie częściej niż u 1 na 100 osób stosujących lek):
- Kołatanie serca, nagły i uciskający ból w klatce piersiowej (objawy zawału serca, zwanego
  również atakiem serca),
- Duszność, trudności w oddychaniu w pozycji leżącej, opuchnięcie stóp lub nóg (objawy
  niewydolności serca).

Niektóre rzadko lub bardzo rzadko występujące działania niepożądane mogą być ciężkie.
- Ostre bóle żołądka, krew w stolcu, smoliste stolce, krwawe wymioty, krwawa biegunka;
- Reakcje alergiczne obejmujące trudności w oddychaniu lub przełykaniu, obrzęk twarzy, ust,
  języka lub gardła, często z towarzyszącą wysypką skórną; zapaść;
- Nagłe trudności w oddychaniu i uczucie ucisku w klatce piersiowej z wystąpieniem świszczącego
  oddechu lub kaszlu (objawy wskazujące na występowanie astmy);
- Nagły i ostry ból głowy, sztywność karku, trudności w mówieniu, drgawki;
- Zaczerwienienie skóry z pęcherzami, złuszczanie skóry, fioletowe zmiany na skórze, pęcherze na
  błonie śluzowej w jamie ustnej lub w obrębie oczu, zapalenie skóry z łuszczeniem skóry;
- Obrzęk rąk, dłoni, nóg i stóp;
- Jakiekolwiek zmiany w wyglądzie lub ilości moczu, krew w moczu;
- Zażółcenie skóry lub oczu (objawy niewydolności nerek i (lub) wątroby);
- Krwawienia, siniaki, wysoka gorączka lub przedłużający się ból gardła; częste zakażenia, skrajna
  bladość, osłabienie;
- Zwiększona wrażliwość skóry na światło.

Niektóre działania niepożądane o nieznanej częstości występowania mogą być poważne.
- Łagodne, bolesne skurcze i tkliwość brzucha, występujące wkrótce po rozpoczęciu stosowania
  leku Volteren Acti Forte, po których wystąpią krwawienia z odbytu lub krwawa biegunka, na ogół
  w ciągu 24 godzin od pojawienia się bólu brzucha (częstość nieznana – nie może być określona na
  podstawie dostępnych danych);
- Ból w klatce piersiowej, który może być objawem potencjalnie ciężkiej reakcji alergicznej zwanej
  zespołem Kounisa.

Przyjmowanie takich leków jak diklofenak może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka
ataku serca („zawał serca”) lub udaru. Ryzyko jest zwiększone podczas stosowania dużych dawek
przez długi czas.

W przypadku zaobserwowania któregokolwiek z powyższych działań niepożądanych należy
niezwłocznie skontaktować się z lekarzem

Inne działania niepożądane
Działania niepożądane, które mogą się pojawić są zwykle łagodne. Niektóre działania niepożądane
obserwowano po zastosowaniu większych dawek diklofenaku, substancji czynnej leku Voltaren Acti
Forte, stosowanego długotrwale. W przypadku ich zaobserwowania należy skontaktować się z
lekarzem lub farmaceutą.

Często (występują nie częściej niż u 1 na 10 osób stosujących lek):
- Ból brzucha, ból żołądka, biegunka, nudności, wzdęcia, niestrawność, zmniejszony apetyt.
- Ból głowy, zawroty głowy.
- Wysypka.

Rzadko (występują nie częściej niż u 1 na 1000 osób stosujących lek):
- Senność.
- Pokrzywka.

Bardzo rzadko (występują nie częściej niż u 1 na 10 000 osób stosujących lek):
- Zaparcia, opryszczkowe zapalenie jamy ustnej, opuchnięcie, zaczerwienienie i bolesność języka,
  zaburzenia smaku, skurcze w górnej części brzucha.
- Swędzenie i zaczerwienienie skóry, wypadanie włosów.
- Mrowienie lub drętwienie dłoni lub stóp, drżenie.
- Zamazane widzenie, dzwonienie w uszach, zaburzenia słuchu.
- Zmiany nastroju, trudności w zasypianiu, uczucie dezorientacji.
- Nadciśnienie tętnicze, zapalenie naczyń.

W przypadku pojawienia się działań niepożądanych, niewymienionych w tej ulotce należy
zaprzestać stosowania leku Voltaren Acti Forte i poinformować lekarza.

W przypadku zastosowania większej dawki leku niż zalecana należy poinformować lekarza,
farmaceutę lub udać się do najbliższego oddziału ratunkowego. Zatrucie może wymagać
specjalistycznej opieki medycznej.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Diklofenak może zwiększać stężenia litu i digoksyny we krwi (zalecana jest kontrola stężenia tych leków we krwi). Diklofenak może zmniejszać działanie leków moczopędnych oraz leków zmniejszających ciśnienie krwi (np. β-adrenolityki, inhibitory ACE) - należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku), okresowo kontrolować ciśnienie tętnicze krwi, pacjentów odpowiednio nawadniać i okresowo kontrolować czynność nerek. Stosowany jednocześnie z innymi NLPZ lub kortykosteroidami o działaniu ogólnym może zwiększać ryzyko działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu z lekami przeciwzakrzepowymi, gdyż istnieją doniesienia o zwiększonym ryzyku wystąpienia krwotoku; zaleca się uważne monitorowanie pacjentów. Przy jednoczesnym stosowaniu selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny zwiększa się ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego. Podczas jednoczesnego stosowania leków hipoglikemizujących obserwowano pojedyncze przypadki hipo- lub hiperglikemii powodujące konieczność zmiany dawkowania leków przeciwcukrzycowych; zaleca się profilaktyczne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi. Istnieją również doniesienia o kwasicy metabolicznej w przypadku jednoczesnego stosowania diklofenaku z metforminą, zwłaszcza u pacjentów z wcześniej istniejącymi zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność podczas stosowania NLPZ w czasie krótszym niż 24 h przed lub po zastosowaniu metotreksatu. Diklofenak może nasilać nefrotoksyczność cyklosporyny - u pacjentów leczonych cyklosporyną należy stosować dawki mniejsze od dawek stosowanych u pacjentów nieleczonych tą substancją. Równoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas, cyklosporyny, takrolimusu lub trimetoprimu może być związane ze zwiększeniem stężenia potasu w surowicy krwi, które w takim przypadku powinno być często kontrolowane. Istnieją pojedyncze doniesienia o wystąpieniu drgawek po jednoczesnym zastosowaniu NLPZ z chinolonami. Podczas jednoczesnego stosowania diklofenaku i fenytoiny zaleca się monitorowanie stężenia fenytoiny w osoczu krwi, ze względu na możliwy wzrost ekspozycji na fenytoinę. Kolestypol i kolestyramina mogą indukować opóźnienie lub zmniejszenie wchłaniania diklofenaku - zaleca się przyjmować diklofenak przynajmniej 1h przed lub 4-6 h po podaniu kolestypolu/kolestyraminy. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania diklofenaku i inhibitorów cytochromu CYP2C9 (takich jak: sulfinpyrazon i worykonazol), gdyż może to powodować wzrost stężenia diklofenaku w osoczu, ze względu na zahamowanie metabolizmu diklofenaku.

Haleon Poland Sp. z o.o.
ul. Rzymowskiego 53
02-697 Warszawa
www.haleon.com