Endometrioza jest przewlekłą chorobą ginekologiczną. Charakteryzuje się obecnością ognisk tkanek podobnych do endometrium (błony śluzowej macicy) poza macicą. Choroba objawia się dolegliwościami bólowymi, zaburzeniami miesiączkowania i niepłodnością. Jak dotąd nie opracowano leku na endometriozę, ale jej objawy można kontrolować dzięki farmakoterapii i/lub leczeniu operacyjnemu. Dowiedz się więcej.
Zespół policystycznych jajników (PCOS) — co warto o nim wiedzieć
Małgorzata Skoczylas-Kouyoumdjian
Opublikowano: 1.09.2023
Zespół policystycznych jajników (ang. PCOS — polycystic ovary syndrome) charakteryzuje się nieprawidłowymi cyklami menstruacyjnymi, hiperandrogenizmem (nadmierną produkcją męskich hormonów — androgenów) oraz policystycznym (z wieloma pęcherzykami) obrazem jajników w badaniu USG. Zaburzenie jest główną przyczyną niepłodności. Terapia PCOS polega na wprowadzeniu zmian w stylu życia, stosowaniu leków oraz na leczeniu niepłodności. Sprawdź, co jeszcze trzeba wiedzieć o zespole policystycznych jajników.
Czym jest zespół policystycznych jajników?
Zespół policystycznych jajników jest jednym z najczęstszych zaburzeń hormonalnych, występujących u kobiet w wieku rozrodczym. Cechuje się zaburzeniami miesiączkowania, objawami hiperandrogenizmu (nadmiernym owłosieniem na twarzy lub ciele, łysieniem typu męskiego, trądzikiem) oraz policystycznymi jajnikami. Nieregularne miesiączki, zazwyczaj połączone z brakiem owulacji, mogą utrudniać chorym zajście w ciążę.
Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) PCOS występuje u około 8-13% kobiet w wieku rozrodczym. Zaburzenie zazwyczaj rozpoczyna się w okresie dojrzewania. Zespół policystycznych jajników jest związany z wieloma chorobami, które wpływają na samopoczucie fizyczne i psychiczne. Często towarzyszy mu m.in. insulinooporność, która może pogarszać jego przebieg.
Jakie są objawy zespołu policystycznych jajników?
Do objawów PCOS zaliczamy:
• częste lub rzadkie miesiączki (częściej niż co 21 dni lub rzadziej niż co 35 dni), brak miesiączki w wieku przedmenopauzalnym;
• przetłuszczanie się skóry i włosów;
• trądzik;
• nadmierne owłosienie w miejscach typowych dla mężczyzn (hirsutyzm);
• łysienie androgenowe (typu męskiego);
• przyrost masy ciała, szczególnie w okolicy brzucha;
• niepłodność.
Zespół policystycznych jajników może również prowadzić do problemów zdrowia psychicznego, najczęściej do zaburzeń lękowych i depresji.
Osoby z PCOS są też bardziej narażone na rozwój chorób takich jak:
• cukrzyca;
• nowotwory błony śluzowej macicy;
• wysokie stężenie cholesterolu;
• nadciśnienie tętnicze;
• choroby serca i naczyń (w tym zawał serca i udar mózgu).
Jakie są przyczyny zespołu policystycznych jajników?
PCOS jest wynikiem współdziałania wielu czynników. Należy do zespołów uwarunkowanych genetycznie. W badaniach bliźniaczych oszacowano, że odziedziczalność zaburzenia wynosi około 70%. Ponadto na rozwój i postęp PCOS mają wpływ czynniki metaboliczne, endokrynologiczne i środowiskowe. Spośród nich naukowcy wskazują na nadwagę, otyłość, insulinooporność, niezdrowy tryb życia i wczesne rozpoczęcie procesu dojrzewania. Niektóre hipotezy uwzględniają też narażenie na działanie androgenów w życiu płodowym.
Jak wygląda diagnostyka PCOS?
Lekarze rozpoznają zespół policystycznych jajników w przypadku występowania co najmniej dwóch z następujących kryteriów:
• objawy hiperandrogenizmu;
• rzadka owulacja lub jej brak;
• policystyczne jajniki stwierdzone w badaniu ultrasonograficznym.
Rozpoznanie PCOS wymaga też wykluczenia innych zaburzeń hormonalnych. W ramach badań diagnostycznych specjaliści zlecają zazwyczaj pomiar stężenia testosteronu, SHBG (białka wiążącego hormony płciowe), dehydroepiandrosteronu (DHEA-S) i androstendionu, hormonu luteinizującgo (LH) i hormonu folikulotropowego (FSH) oraz badanie stężenia glukozy (OGTT).
Na czym polega leczenie PCOS?
Zespół policystycznych jajników jest zaburzeniem przewlekłym. Leczenie ma charakter objawowy. Jego zaprzestanie wiąże się zazwyczaj z nawrotem dolegliwości.
U kobiet z nadwagą lub otyłością postępowanie rozpoczyna się od zmiany diety i zwiększenia aktywności fizycznej (do 30-45 minut dziennie, przynajmniej 3 razy w tygodniu). W przypadku nieskuteczności takiego postępowania wdrażane jest leczenie farmakologiczne, zależne od potrzeb konkretnej pacjentki.
Jeśli dana kobieta nie planuje zajścia w ciążę, w celu regulacji cyklu miesiączkowego i łagodzenia objawów PCOS stosowane są dwuskładnikowe środki antykoncepcyjne. Niekiedy lekarze przepisują tzw. antyandrogeny (finasteryd, flutamid lub spironolakton). Te preparaty nie mają rejestracji w leczeniu PCOS. Stosuje się je w bardzo rzadkich przypadkach, w połączeniu z antykoncepcją.
Leczenie niepłodności spowodowanej PCOS ma na celu przywrócenie cykli owulacyjnych. W pierwszej kolejności obejmuje zmianę stylu życia i przyjmowanie leków (najczęściej cytrynianu klomifenu). Jeżeli ta terapia nie jest skuteczna, rozważa się indukcję owulacji przy użyciu gonadotropin, a następnie — zapłodnienie pozaustrojowe.
U wszystkich pacjentek pomocniczo stosowana jest również metformina pomagająca w utrzymaniu prawidłowej równowagi metabolicznej.
Bibliografia:
1. https://www.mp.pl/pacjent/ginekologia/choroby/260942,zespol-policystycznych-jajnikow-pcos (dostęp 24.08.2023)
2. https://www.mp.pl/podrecznik/pediatria/chapter/B42.1.8.10. (dostęp 24.08.2023)
3. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/polycystic-ovary-syndrome (dostęp 24.08.2023)
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK459251/ (dostęp 24.08.2023)
Materiały publikowane w aplikacji ApteGo mają charakter wyłącznie informacyjny i edukacyjny. W żadnym wypadku nie zastępują konsultacji z lekarzem, farmaceutą lub inną osobą wykonującą zawód medyczny. Przed podjęciem decyzji mogącej mieć wpływ na Twoje zdrowie, skonsultuj ją z profesjonalistą medycznym, który uwzględni Twoją indywidualną sytuację zdrowotną.
redaktor: mgr farm. Angelika Czarnecka