Przemysław Garczyński
Opublikowano: 26.01.2023
Infekcje intymne to nic innego jak schorzenia, które dotykają kobiecych dróg rodnych, w efekcie prowadząc do zaburzenia flory bakteryjnej pochwy pacjentki. W środowisku tym na co dzień funkcjonuje kilkaset różnych mikroorganizmów, w tym pałeczki kwasu mlekowego Lactobacillus, odpowiadające za utrzymanie wewnątrz pochwy kwaśnego pH. Niestety, w gronie mikroorganizmów znajdziemy też takie, jak drożdżaki lub pałeczki E.coli, które w przypadku namnożenia zwiększają pH pochwy powyżej 4, prowadząc tym samym do rozwoju intymnych infekcji u pacjentek.
Istnieje wiele czynników, które mogą prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia infekcji intymnej. Wśród nich wymienia się między innymi:
W większości przypadków ginekolog w pierwszej kolejności przeprowadza wywiad na temat przebytych do tej pory chorób wenerycznych lub wcześniejszych infekcjach pochwy. Następnie, w trakcie badania ginekologicznego, wykorzystując wziernik, ocenia wizualnie pochwę i szyjkę macicy, a także ocenia stan narządów płciowych, szukając potencjalnych objawów zakażenia. Jeśli jest to konieczne, ginekolog może dokonać wymazu z pochwy lub pobrać próbkę upławów, by poddać je dalszym badaniom laboratoryjnym. Taka analiza wydzieliny z pochwy konieczna jest zwłaszcza w sytuacji, gdy infekcje intymne powracają – należy bowiem dokładnie określić przyczynę ich powstawania.
Co niezwykle istotne, przed wizytą u ginekologa nie należy stosować tamponów ani płukać wodą pochwy, ponieważ w ten sposób dostarczymy lekarzowi zniekształcony obraz naszych dróg rodnych, co uniemożliwi mu postawienie trafnej diagnozy i wskazanie potencjalnego leczenia infekcji intymnej.
Podczas badania ginekologicznego lub po dokładniejszym badaniu laboratoryjnym lekarz postawi diagnozę, czy mamy do czynienia z bakteryjnym, czy też grzybiczym zapaleniem pochwy. Jeśli infekcja wywołana jest grzybicą, najczęściej wymaga leczenia miejscowego, stosując globulki lub tabletki dopochwowe, a także kremy i maści do smarowania sromu. Środki te zawierają takie substancje jak nystatyna, ekonazol, mikonazol, klotrimazol lub natamycyna.
W przypadku bakteryjnego zapalenia pochwy konieczne jest podanie antybiotyku, takiego jak klindamycyna. Co więcej, terapia antybakteryjna może być nie tylko dopochwowa, ale też doustna. W niektórych przypadkach infekcje intymne wywoływane są przez rzęsistkowicę – wówczas oboje partnerów powinni zażywać metronidazol. Istnieją ponadto preparaty złożone, zawierające np. nystatynę i nifuratel, działające zarówno przeciwbakteryjnie, jak i przeciwgrzybiczo i rzęsistkobójczo – przepisywane są zazwyczaj w sytuacji, gdy pochodzenie infekcji intymnej nie jest oczywiste.
Choć w przypadku standardowych pacjentek nieleczone bądź niewłaściwie leczone infekcje intymne mogą powodować ciągłe nawracanie, w nieco mniej przyjemnej sytuacji są kobiety w ciąży. W ich przypadku infekcja intymna może w skrajnych przypadkach stanowić zagrożenie dla prawidłowego rozwoju dziecka oraz stanu zdrowia pacjentki, powodując liczne powikłania, takie jak poronienie, przedwczesny poród czy też ciążę pozamaciczną. Innymi powikłaniami, wynikającymi z nieleczonego zapalenia pochwy u pacjentki w stanie błogosławionym wskazuje się przeniesienie zakażenia na dziecko podczas porodu, przewlekłe zapalenie pochwy, wywołanie stanu zapalnego gruczołów Bartholina, a także zapalenie jajowodów, jajników, otrzewnej lub błony śluzowej szyjki macicy.
Istnieje szereg działań profilaktycznych, które mogą zapobiec wystąpieniu infekcji pochwy. Przede wszystkim warto nie tylko postawić na odpowiednie zabezpieczenie podczas stosunku seksualnego, decydując się na prezerwatywy – należy także unikać kontaktów seksualnych z większą liczbą partnerów. Duże znaczenie ma także odpowiednia higiena intymna – pochwa nie powinna być dodatkowo płukana, należy ją także dokładnie obmyć, by nie pozostały na niej środki używane podczas kąpieli. Wśród innych, skutecznych działań profilaktycznych wskazuje się na unikanie długiego noszenia spodni w upalne dni oraz stosowania ciasnej, syntetycznej bielizny, ponieważ w obu przypadkach bardzo łatwo możemy doprowadzić do wystąpienia lub nawracania stanów zapalnych pochwy.
Podczas samej kąpieli warto także zwrócić uwagę na fakt, czy stosowane przez nas płyny posiadają odpowiednie pH – w innym przypadku być może warto rozważyć używanie wyłącznie wody, dopóki nie zakupimy właściwych preparatów. Ponadto podobnie jak w przypadku innych dolegliwości, wśród działań profilaktycznych znajduje się także odpowiednio dobrana dieta. Wskazane jest spożywanie naturalnych jogurtów oraz ograniczanie słodyczy, które mogą prowadzić do nadmiaru cukru we krwi, a w efekcie do zakażeń grzybiczych.
Materiały publikowane w aplikacji ApteGo mają charakter wyłącznie informacyjny i edukacyjny. W żadnym wypadku nie zastępują konsultacji z lekarzem, farmaceutą lub inną osobą wykonującą zawód medyczny. Przed podjęciem decyzji mogącej mieć wpływ na Twoje zdrowie, skonsultuj ją z profesjonalistą medycznym, który uwzględni Twoją indywidualną sytuację zdrowotną.
redaktor: mgr farm. Angelika Czarnecka
Zapalenie układu moczowego (ZUM, z ang. Urinary Tract Infection, UTI) to choroba najczęściej spowodowana infekcją bakteryjną pęcherza moczowego i/lub cewki moczowej. Częściej dotyczy kobiet – aż 50% z nich doświadczy tej choroby w ciągu swojego życia. To około 10 razy częściej niż u mężczyzn. Szczyt zachorowań przypada pomiędzy 15 a 34 rokiem życia kobiety oraz po menopauzie.
Rzeżączka, wywoływana przez bakterię Neisseria gonorrhoeae, jest jednym z najczęstszych bakteryjnych zakażeń przenoszonych drogą płciową w Europie. W krajach Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego rzeżączka zajmuje drugie miejsce pod względem częstości występowania, tuż za infekcjami Chlamydia trachomatis. W Polsce monitoring tej choroby istnieje już od 1946 roku, co podkreśla jej znaczenie dla zdrowia publicznego.
